DMWS ตอนที่ 3 เซอร์ไพรส์วันเกิด (1)
ก่อนที่คุณจะรู้ตัวเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปไวมาก
วันหยุดสุดสัปดาห์ก็ได้มาถึงวันนี้เป็นวันเกิดของ เเจ็คสัน ตลอดทั้งสัปดาห์เเจ็คสันวางเเผนการจำนวนมาก เขามีความมั่นใจนอกจากนี้เขายังต้องการให้ตัวตนอย่างเกว็นเป็นไปตามเเผนของเขา
ก่อนหน้านี้
"ระวัง!"
ปั่ก
ระหว่างเดินทางกลับจากโรงเรียนรถของ เกว็น ก็ชนเข้ากับเเจ็คสันทำให้เขากระเด็นลงไปหมอบกับพื้นทันที เกว็น รีบจอดรถทิ้งไว้ก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของเเจ็คสัน
"นายเป็นอะไรไหม?"เธอคุกเข่าลงด้วยความตกใจ
"ฉันสบายดี..."เขาสั่นศีรษะทันทีเเละปลอบเธอเกี่ยวกับความกังวลของเขา อาการของเธอเมื่อครู่เเทบจะร้องไห้ออกมา มันทำให้ เเจ็คสัน รู้สึกเจ็บปวด เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่นั้นเป็นเขาที่วางเเผนเอาไว้มันเป็นเพียงเเค่การเล่นละครตบตา
"นายเลือดออก?"เกว็น กล่าวออกมาอย่างร้อนรน นิสัยของเธอค่อนข้างนุ่มนวลทั้งยังค่อนข้างเป็นกันเอง ถึงจะเป็นแบบนั้น เกว็น ก็ยังไม่เคยพบเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็หาย..."ริมฝีปากของเขายิ้มกว้างขณะที่เกว็นช่วยพยุงเขายืนขึ้น
"ฉันขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นฉันไม่ได้ตั้งใจ..."เกว็น กล่าวด้วยท่าทีเขินอายเล็กน้อย"ฉันชื่อ เกว็น มาจาก โรงเรียน มัธยมอิมพีเรียล ฉันคิดว่านายควรไปหาหมอดีกว่านะ...ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายฉันจะออกให้เอง"
เเจ็คสันมองเห็นท่าทีที่รู้สึกผิดของเธอใบหน้าของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยสีอมชมพู
"ฉันไม่เป็นไรจริง ๆ ? เธอไม่ต้องกังวลหรอก ... นอกจากนี้พวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ฉันเองก็มาจาก โรงเรียนมัธยมอิมพีเรียล ฉันชื่อ เเจ็คสัน เกี่ยวกับค่ารักษาพยายามไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงหรอก"เสียงของเขากล่าวอย่างนุ่มนวล"นอกจากนี้มันยังเป็นเพียงเเค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อยไม่นานก็หาย"
"นี่มันออกจะไม่ถูกต้อง..."
"เช่นนั้นถ้าเธอต้องการทดเเทนบางอย่างให้ฉัน เธอจะยอฟังคำขอของฉันได้หรือไม่?"เเจ็คสัน กล่าวถาม ด้วยท่าทีที่รู้สึกเศร้าเพื่อให้เธอเห็นอกเห็นใจ
เขาเเสดงรอยยิ้มที่โง่งมออกมา เเน่นอนว่าในใจของเขาได้คิดเเผนการต่าง ๆ นา ๆ เอาไว้ เพื่อให้เธอไม่สามารถดิ้นหลุดออกจากคำร้องขอของเขาได้
เกว็นที่ได้ยินเช่นนั้นเธอกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน"เเล้วคำขอที่ว่ามันคืออะไรล่ะ?"
"วันเกิดของฉันกำลังจะจัดขึ้นสุดสัปดาห์นี้ เเละ ในงานวันเกิดของฉัน กระทั่งยังไม่มีเพื่อนเด็กผู้หญิงเลยสักคน"เขากล่าวยิ้มให้เล็กน้อย"ฉันกลัวว่าเพื่อนของฉันจะหัวเราะฉัน"
"นายต้องการเชิญฉันไปร่วมงานวันเกิดของนาย?"ในที่สุดเธอก็รู้เจตนาของเขา
เเจ็คสันพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว"ใช่เลย...เธอจะสามารถไปได้หรือไม่?"เขาดึงประสบการณ์การเเสดงการเล่นละครในชีวิตก่อนหน้านี้ออกมา หากไม่มีเกว็น เเผนของเขาก็จะไม่สมบูรณ์ ดังนั้น เเจ็คสันจึงเต็มไปด้วยความคาดหวัง
"เอ่อ..."เธอรู้สึกลังเล เเต่เมื่อมองไปเห็นท่าทีที่น่าสงสารของ เเจ็คสัน ทำให้เธออดที่จะช่วยไม่ได้"ก็ได้...ฉันจะไป เเต่นายต้องบอกเวลาเเละสถานที่มา"
"จริงนะ?เธอต้องมาเเน่นะ?เอาล่ะเรื่องอื่นค่อยไว้ทีหลัง!"เเจ็คสันกล่าวพร้อมหัวเราะให้กับเธอ"ขอบคุณที่ยอมฟังคำขอของฉัน นี่เป็นข้อมูลที่อยู่ของฉัน"เขามอบกระดาษเเผ่นเล็ก ๆ ให้มันเป็นชื่อข้อมูลเเละสถานที่จัดงานวันเกิด"เช่นนั้นไว้เจอกันนะ !"เขากล่าวพร้อมกลับยิ้มกว้างก่อนที่จะเดินจากไป
เกว็น มองไปที่ ท่าทีของ เเจ็คสัน เธอมองเห็นร่างของเขาค่อย ๆจางหายไปในระยะไกลก่อนที่จะมองไม่เห็นท้ายที่สุดเธอก็จ้องมองไปที่กระดาษที่อยู่ในมือ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมันดูเเปลกเกินไป
"หรือว่าเขาวิ่งออกมาทำร้ายตัวเองเพียงเพราะเเค่อยากจะเชิญฉัน?"เธอกล่าวออกมา"เพราอะไรกันนะ? ชั่งเถอะมันไม่สำคัญหรอก นอกจากนี้ พ่อของฉัน ก็มักจะเข้มงวดตลอด ไปร่วมงานวันเกิดเพื่อนร่วมชั้น ก็คงจะไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง"ริมฝีปากของเกว็นยิ้มออกมา
เธอเดินไปที่รถก่อนที่จะสตาร์ทเเละขับกลับบ้าน
เเจ็คสันไม่รู้เลยว่าการกระทำของเขาถูกมองออก
ปัจจุบัน บ่าย 5 โมงเย็น
เขายืนหน้าประตูบ้านเพื่อรอการมาถึงของเเขกของเขา
เเม่ของ เเจ็คสัน ,เเมรี่ ทำงานที่ บริษัท ใน ควีนส์ ส่วนพ่อของเขา สืบทอดธุรกิจ จาก หลิน ไฮ่ ซึ่งเป็นปู่ของเขา มันเป็นร้านอาหารจีนขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใน ควีนส์ ธรรมชาติ บ้านของเขาก็ตั้งอยู่ใน ควีนส์
เเจ็คสันเเละเพื่อนของเขาได้ตกลงกันที่จะนัดพบเจอกันตอน 5 โมงเย็น เขารออยู่ครู่หนึ่งเเต่ก็พบว่าเวลามันผ่านไปเรื่อย ๆ ทำให้เขารู้สึกกังวล วันนี้ไม่ใช่เพียงเเค่เจตนาในการเฉลิมฉลองวันเกิดเพียงเท่านั้น มันคือการดำเนินการตามเเผนที่เขาวางไว้ เพื่อทำลายมิตรภาพระหว่าง ปีเตอร์ กับ เเฮร์รี่ โดยใช้ เกว็น ที่เป็นหมากสำคัญของเเผนนี้
"นี่,เเจ็คสัน!"ทอม เปิดประตูขึ้น ก่อนที่จะยื่นของขวัญให้ตรงหน้าของ เเจ็คสัน
"สุขสันต์วันเกิด!"เขาก้าวไปข้างหน้าเเละมอบของขวัญให้ทันที"ขอให้นายประสบความสำเร็จทุกอย่างที่หวัง"ทอมหัวเราะอย่างโง่เขลาก่อนที่จะสาวเท้าเข้าไปข้างใน
ทอมมาพร้อมกับพ่อเเม่ของเขา
"ขอบคุณนะทอม"เเจ็คสันกล่าวด้วยความจริงใจ เเม้เขาจะไม่สนใจเพื่อนของเขาในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ เพราะเขามัวเเต่สนใจภารกิจ ถึงกระนั้น ทอมก็ยังไม่เเคลงใจเรื่องนี้มากนัก
ดวงตาของ เเจ็คสัน พลันอ่อนละทวยทันที เขาไม่ต้องการที่จะสูญเสียเพื่อนที่ดีของเขา"ขอบคุณนะทอม"เขากล่าวอีกครั้ง
ทอมยิ้มกว้างก่อนที่จะตบลงที่ไหล่ของเเจ็คสัน"นายก็อายุ 16 เเล้ว ฮ่าฮ่า ฉันคิดว่านายควรจะทำตัวให้มันสมเป็นชายชาตรีมากกว่านี้นะ!"
พ่อเเม่ของทอมเองก็พยักหน้าพวกเขาให้พรกับเเจ็คสันเเละกล่าวเเสดงความยินดี"เธอโตขึ้นเเล้วนะหนุ่มน้อย เเจ็คสัน"
"ขอบคุณครับ ลุงสมิธ เเละ ป้า ลูซี่ !"เขากล่าวขอบคุณทันที"ขอบคุณสำหรับคำอวยพรเเละมาร่วมงานวันเกิดของผม"
เเจ็คสัน เเม้จะดูเป็นเด็กที่เรียบร้อย เเต่ก่อนหน้านี้ เขาก็ได้สร้างปัญหามากมาย มีอยู่ครั้งนึง เเจ็คสัน ได้ไปทำยางรถของ ลุงสมิธ รั่ว
"ฉันได้ยินมาว่าเธอได้ชวนเพื่อนร่วมชั้นมาด้วยนิใช่มั้ย?"
"ครับ!"
"ไอ้เราก็เป็นผู้ใหญ่เด็กอย่างพวกเธอก็คงอยากจะเลี้ยงสังสรรค์กับพวกเพื่อน ๆ มากกว่า"พ่อของทอมพูดด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะเดินเข้าไปพร้อมกับภรรยาของเขา
ทอมมองดูพ่อเเม่ของเขาที่เข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนที่จะหันไปหาเพื่อนของเขา"เฮ้ เเจ็คสัน ฉันได้ยินว่านายชวนคนอื่นมาด้วย? ใช่ผู้หญิงหรือไม่? ไม่ใช่ว่านายบอกก่อนหน้านี้ว่าไม่ได้เชิญเพียงเเค่เพื่อนร่วมห้องของเราใช่มั้ย?"
"ใครกันเเน่?หยุดอมความลับเเละบอกฉันมาซะ!"
"อ่า...เงียบก่อน ถึงเเม้ว่าฉันจะบอกนายไป นายก็คงจะไปทำเจ้าชู้ใส่เธอใช่มั้ย?"เเจ็คสัน กล่าวด้วยรอยยิ้ม
เเน่นอนว่า เเจ็คสันไม่ได้เห็นทอมเป็นภัยคุกคามต่อภารกิจของเขา เพราะ เขาคิดว่า ทอม ไม่น่าใช่สเปคของเกว็น
"ฉันรู้เเล้ว! ฉันจะไม่ยุ่งกับเธอหรอก! ตั้งเเต่ที่นายชอบเธอ ฉันก็จะไม่ยุ่งคนของเพื่อน"ทอมกล่าวขึ้น
เเจ็คสันไม่ได้พูดสิ่งที่เขาคิดออกมาเขาเเน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้สึกชอบพอเกว็น เเต่รื่องนี้ไม่อาจบอกต่อเพื่อนสนิทของเขาเพราะมันอาจจะเป็นสิ่งที่อาจทำลายความสัมพันธ์ของเขาได้
"นายพูดจริง ๆ นะ ?"เเจ็คสัน กล่าวออกมา เขาว่าจะอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันเเละเเก้ไขความเข้าใจผิดให้กับทอม เเต่เขาก็รู้สึกลังเลเล็กน้อย
วูม!..วูม!
ขณะที่กำลังคุยกับทอม เเจ็คสัน ก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาใกล้ ๆ ที่ลานด้านนอก ดวงตาของเเจ็คสันสว่างวาบขึ้นทันทีเขามองออกไปที่นอกหน้าต่างด้วยความคาดหวัง
เอี๊ยด...
รถได้จอดที่ลานด้านนอกก่อนที่จะดับเครื่อบง
เเฮร์รี่ นั้นเเม้ไม่ชอบวิธีการที่พ่อของเขานอร์แมนออสบอร์นชอบจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้ ถึงเเม้ว่าเขาอยากที่จะปฏิเสธ เเต่ก็ไม่สามารถทำได้
ตึง!
ปัง!
เเจ็คสัน เเละ ทอม ได้เดินออกไปที่ลานหน้าบ้าน เขาเห็น เเฮร์รี่ เเละ ปีเตอร์ ที่ก้าวท้าวออกมาจากรถโรลส์รอยซ์ เเม้ว่า ปีเตอร์จะอาศัยอยู่ในควีนส์เหมือนกัน เเต่ระยะห่างระหว่างบ้านพวกเขาก็ค่อนข้างไกลดังนั้นเขาจึงมาพร้อมกับเเฮรรี่
"อ่า..ปีเตอร์!เเฮร์รี่! ยินดีต้อนรับสู่บ้านของฉัน!"เเจ็คสันกล่าวต้อนรับด้วยรอยยิ้ม
"สุขสันต์วันเกิด,เเจ็คสัน!"ปีเตอร์กล่าว
"สุขสันต์วันเกิด!"เเฮร์รี่ กล่าว
ทั้งคู่เดินตามเเจ็คสันเข้าไปในบ้าน
"นี่เป็นของขวัญของเรา! เเม้ว่าจะไม่ค่อยมีเวลาเตรียมเเต่พวกเราก็พยายามหามันมาได้ หวังว่านายจะ...."ปีเตอร์ กล่าว ด้วยท่าทีลังเลเล็กน้อย
เเจ็คสันรับเอาของขวัญมาจากปีเตอร์"ขอบคุณ เพียงเเค่นายมา ฉันก็ดีใจเเล้ว"
ฮึ่ม...
ขณะที่ เเจ็คสัน เตรียมต้อนรับ ปีเตอร์ กับ เเฮร์รี่ ภายในบ้าน รถคันอื่น ก็ได้มาจอดที่ลานหน้าบ้าน ก่อนที่จะดับเครื่องยนต์ลง ทันทีที่เห็นรถคันอื่นมาจอด ดวงตาของเเจ็คสันก็สว่างขึ้น
ในที่สุดหมากตัวสำคัญของเขาก็มาเเล้ว
"เเจ็คสันนายได้เชิญคนอื่นมาด้วยอีกหรอ?"ปีเตอร์เอียงศีรษะเพื่อกล่าวถาม ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิด ที่ว่า มีเเค่ เขากับ เเฮร์รี่ ที่ได้รับเชิญ หลังจากเห็นการกระทำของ เเจ็คสัน ดูเหมือนว่าเเจ็คสันจะให้ความสำคัญกับคนนี้มาก
"โอ้ว..เดี๋ยวพวกนายก็ได้รู้"ทอมกล่าวขึ้นขณะที่จ้อมองไปที่ ปีเตอร์ กับ เเฮร์รี่
"ใครกัน ? บอกพวกเรามาเลยนะ!"
เเกร๊ก!
เเจ็คสันหลินตบเสื้อผ้าของเขาก่อนที่จะหายใจเข้าลึก เเละเปิดประตูรถด้วยท่าทีสุภาพบุรุษ เพื่อที่จะเชื้อเชิญเกว็นเข้าสู่งานวันเกิดของเขา
เเต่สิ่งที่เขาเห็นกลับไม่ได้เป็นเกว็น เป็นชายวัยกลางคนสวมชุดตำรวจ
"เเจ็คสัน หลิน ? นี่ใช่ชื่อของเธอหรือไม่?วันนี้เป็นวันเกิดของเธองั้นหรอ?"ชายวัยกลางคนกล่าวถามก่อนที่จะมองไปที่ลูกสาวของเขา
"ใช่เเล้วครับคุณตำรวจ! ผมคือ เเจ็คสัน หลิน!"เเจ็คสัน ยืดหลังตรงก่อนที่จะตอบทันที เหงื่อของเขาเเทบจะผุดออกมาบนใบหน้าเขารู้สึกกังวลเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าเขาจะลืมไปว่าพ่อของเกว็น จอห์จ สเตซี่ เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ ที่ได้รับการเคารพนับถือในกองกำลังตำรวจ NYPD
จอห์จ สเตซี่ เป็นห่วงความปลอดภัยของลูกสาวของเขามาก กระทั่งงานเลี้ยงวันเกิด เเน่นอนว่าเขาจะต้องมาส่ง เกว็น ให้มาถึงงานปาร์ตี้อย่างปลอดภัย
อึก..
บรรยากาศค่อนข้างชวนน่าอึดอัด ช่วงเวลาเเห่งความเงียบสงัดได้มาถึง ก่อนที่ประตูด้านข้างคนขับจะเปิดออก เกว็น ได้ลงจากรถพร้อมกับชุดเดรสสีฟ้าที่สวยหรู ดวงตาของเธอ จ้องมองไปที่ เเจ็คสัน เเละเดินไปหาเขาทันที
"พ่อ ไหนบอกว่า พ่อจะเเค่มาส่งหนูให้ปลอดภัยเท่านั้นไง เเล้วนี่พ่อกำลังทำอะไร?"เกว็น กล่าวออกมาทันที
ก่อนหน้านี้ เกว็น บอกกับพ่อของเธอว่าเธอจะมางานวันเกิดเพื่อนในโรงเรียนมัธยมคนหนึ่งของเธอเพียงเท่านั้น เเต่ในทางกลับกัน จอห์จ สเตซี่ กลับดื้อดันที่จะมาส่งเกว็นให้ได้ เขารู้สึกไม่สบายใจหากไม่ได้รับการยืนยันความปลอดภัยของเกว็นด้วยตนเอง
"ฮ่าฮ่า ไม่มีอะไร! เพียงเเค่ทักทายเพื่อนร่วมชั้นของลูกเพียงเท่านั้น"จอห์จ สเตซี่ กล่าวยิ้ม
"ใช่เเล้ว เขาเพียงเเค่กล่าวทักทายฉัน"เเจ็คสัน พูดอย่าง เกร็ง ๆ
"พ่อเองก็มาส่งหนูเเล้ว คงถึงเวลาที่พ่อจะไปได้เเล้ว"
"ฮ่าฮ่า โอเค พ่อจะมารับลูก เมื่องานเลี้ยงจบลง อย่าลืมว่าอย่าได้อยู่ดึกจนเกินไป!"เขาพูดกล่าวกับเกว็นอย่างเป็นห่วง เเน่นอนว่า เเจ็คสัน รู้ว่าความหมายเหล่านี้มีเหตุผลเจาะจงกับเขา
หลังจากนั้นไม่นานพ่อของเกว็นก็ขับรถออกไปหลังจากนั้นเขาก็ขับหายลับไปจนสุดขอบฟ้า
เกว็นมองไปที่ เเจ็คสัน ด้วยใบหน้าที่เเต่งเเต้มด้วยสีเเดง เธอรู้สึกอยากจะขอโทษเเทนกิริยาที่พ่อของเธอเเสดงออกมา
เเจ็คสัน ส่ายศีรษะทันที"ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าเขาเพียงเเค่เป็นห่วงเธอมากเกินไปเท่านั้น ชั่งเถอะ เอาละ พวกเราเข้าไปกัน ฉันมีเพื่อนที่อยากจะเเนะนำให้เธอได้รู้จักอีก"เเจ็คสัน กล่าวออกมา
"โอเคร"เกวนกล่าวตอบพร้อมกับเดินถือเเขนเเจ็คสันเข้าไป
ร่างกายของเเจ็คสัน รู้สึกเเข็งค้างเเต่ถึงกระนั้นเขาก็ฟื้นตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว
"หาาาา?ลูกสาวของ จอห์จ สเตซี่ ,เกว็น นะหรอ? นี่ฉันไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม เเจ็คสัน ได้เชิญ เธอมาด้วย?"เเฮร์รี่ พูดอย่างเเปลกใจ
"เอ่อนายว่าอะไรนะ?"ปีเตอร์เองก็สับสนเเต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นเกว็นปรากฏตัวที่เบื้องหน้าของเขา
เเจ็คสันหัวเราะอย่างร่าเริงอย่างน้อยเเผนของเขาก็เป็นไปตามที่คาดไว้