DMWS ตอนที่ 1 โลกมาร์เวล กับ ภารกิจ
นิวยอร์ก
ฤดูใบไม้ร่วง เป็นฤดูที่อบอุ่นเหมาะสำหรับการวิ่ง ฤดูนี้เป็นฤดูที่ทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย ชวนชื่นถึงกลิ่นหอมของดินที่มีอากาศเย็นเล็กน้อย ภายในอาคารเรียนสูงเเห่งนึงในพื้นที่รกร้างได้มีกลุ่มนักศึกษามารวมตัวกัน
"เห้,นายกำลังมองหาอะไรอยู่งั้นหรอ?"เยาวชนที่มีผิวสีเหมือนช็อกโกเเลตคาราเมลคนนึงหันไปจับไหล่เพื่อนของเขาที่ชื่อว่า เเจ็คสัน
ชายหนุ่มที่ชื่อว่า เเจ็คสันหันไปมองคนที่เรียกเขาทั้งยังเห็นกลุ่มนักเรียนที่กำลังหลั่งไหลเข้ามาทางด้านหน้าเเละวิ่งพล่านไปตามทางเดิน เยาวชนคนที่เรียกเขานั้นเป็นเพื่อนของเขา เขามักจะเล่นด้วยกันตอนเด็ก ๆ
"ฮืม?"เเจ็คสัน ส่ายศีรษะตอบ"อ่า ป่าวหรอก ฉันคิดว่าฉันรู้สึกตกอยู่ในภวังค์เเห่งความชอบบางอย่าง อ่า ช่างเถอะ ยังไงพวกเราก็ไปก่อนที่เสียงกริ่งเตือนจะดังขึ้นเถอะ"ดวงตาของเขากลายเป็นมุ่งมั่นก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปในอาคารเรียนอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยว รอฉันด้วย"หนุ่มผิวสีช็อกโกเเลตคาราเมลที่เห็นร่างเพื่อนของเขาพุ่งจางหายออกไป เขารีบวิ่งตามไปติด ๆ
อย่างไรก็ตามหลังจาก เเจ็คสัน จะวิ่งขึ้นอาคารเรียน เขากลับได้ยินเสียงร้องของวงออร์เคสตร้า ที่ส่งเสียงดังออกมาทำให้เขาสูญเสียความรู้สึกไปชั่วขณะ
กำลังโหลดเข้าระบบ ...
ระบบ | อัพเดตภารกิจ
"เกิดอะไรขึ้น ? มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นหรือไม่"เขาเกือบที่จะหลุดถามในใจตัวเองไม่ได้ดูเหมือนว่าความกังวลในใจของเขาจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เด็กคนอื่น ๆ รู้จักเขากันในชื่อของ เเจ็คสัน หลิน เขาเป็นหนึ่งในเชื้อชาติผสมที่มีเชื้อสายอเมริกันเเละเชื่อสายจีน เเม่ของเขาเป็นชาวอเมริกัน ส่วน พ่อของเขาเป็นชาวจีน นอกจากนี้เขายังมีชื่อเรียกทางจีนว่า หลิน รุ่ย
หลาย สิบปีก่อนที่เเจ็คสันจะเกิด บรรพบุรุษของเขาได้อพยพไปอยู่ในสหรัฐอเมริกา ด้วยความฝันที่อยากจะมีชีวิตที่ดีขึ้นไม่เพียงเเต่ทำให้เขาดีขึ้นเเม้เเต่คนรุ่นหลานในอนาคตก็ดีขึ้นตามไปด้วย
พ่อของเเจ็คสันได้เกิดขึ้นที่นั่นเเละตกหลุมรักกับหญิงชาวอเมริกันในตอนเด็ก พวกเขาได้เเต่งงานกันหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ให้กำเนิด บุตรชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า เเจ็คสัน หลิน
ขณะที่เเจ็คสัน เติบโตขึ้น ด้วยอายุขัยที่เหมาะสม ทั้งยังมีเชื้อสายชาวตะวันตกเเละเอเชีย ทำให้เขาค่อนข้างมีเสน่ห์มาก
ดวงตาของเขาค่อนข้างเเข็งกร้าวเเต่เต็มไปด้วยความนุ่มนวลชวนอ่อนของสีน้ำตาลอมเขียว ทั้งยังมีคิ้วที่ดกดำ ที่ดูมีเสน่ห์ หากลองสังเกตุอย่างรอบคอบจะพบ ขากรรไกรคาง เเละ เเก้มสะโพก ของ เเจ็คสัน ที่ราวกับถูกเเกะสลักด้วยมือของพระเจ้า ผมสีดำที่สะท้อนเเสงวิบวับในตอนกลางคืน ผิวที่เรียบเนียนที่ปราศจากตำหนิ เเละความสูงที่มากกว่า 6 ฟุต (180 เมตร +) โดยทั่วไปเเล้วเขาถือว่าเป็นเยาวชนชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เเละความหล่อเหลา
เเต่โชคชะตาเหมือนเล่นตลก เเม้ว่าเขาจะคือ เเจ็คสัน เเต่เขาก็ไม่ใช่เเจ็คสันเต็มตัว เขามีชื่อว่า หลิน รุ่ย
ในอดีตชีวิตที่ผ่านมาของเขา เขาได้ก้าวข้ามผ่านนรกที่มอบความตายให้กับเขาเนื่องจากการทำงานหนักเเละหักโหมมากเกินไปไปในช่วงชีวิตก่อนหน้านี้ ใครจะคาดคิดว่าเขาจะหลุดเข้าในโลกคู่ขนานที่เหมือนกัน
ด้วยชีวิตใหม่ของเขา หลิน รุ่ย ก็ได้ละทิ้งอดีตเเละปล่อยผ่านเรื่องทั้งหมด เพราะปัจจุบัน เขาไม่ใช่ หลิน รุ่ย คนเดิมเเต่เป็น เเจ็คสัน หลิน
อย่างไรก็ตามหลังจากเขาเติบโตขึ้นเขาก็สำนึกได้ถึงความเเตกต่างโดยฉับพลันระหว่างความเป็นจริงในตอนนี้กับความเป็นจริงในอดีตของเขา เขาได้ทราบถึงการดำรงอยู่ของตัวตนวีรบุรุษที่ซึ่งมีชื่อเขียนอยู่ในประวัติศาสตร์ ซึ่งการคงอยู่ของพวกเขาเป็นส่วนสำคัญของโลกที่ เเจ็คสัน หลิน อาศัยอยู่
เเจ็คสัน หลิน รู้จัก กัปตันอเมริกา ที่เป็นตัวตนที่ดำรงอยู่ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 การกระทำที่กล้าหาญของเขาทำให้เขาได้ถูกชูเกียรติโดยการ ก่อตั้งอนุสรณ์สถานเเห่งชาติ
ทั้งยังมีอุตสาหกรรมของ สตาร์ก ที่สามารถเห็นได้ในโลกนี้ อาคารสถาปัตยที่สูงเเละโดดเด่นที่เป็นที่ภูมิใจเเละหัวใจหลักของ นิวยอร์ก เเจ็คสัน เชื่อว่า สถานที่ดังกล่าว ย่อมมีการดำรงอยู่ของตัวตนอย่าง โทนี่ สตาร์ก
นี่เป็นความคิดที่เขาสำนึกได้ในช่วงวัยเด็กเขาไม่คิดว่าเขาจะหลุดเข้ามาในโลกคู่ขนานนี้เขาเชื่อมาตลอดว่าเขาได้ก้าวข้ามมาอีกด้านหนึ่งของโลกอื่นเพียงเท่านั้น ด้วยความโง่งมในวัยเด็กของเขาทำให้เขาจนปัญญา เเต่เมื่อเขาได้เติบโตขึ้น เขาก็เห็นซ้ายเป็นขวา เห็นได้ชัดว่าโลกที่เขาอยู่อาศัยนั้นไม่ใช่ภาพลวงตา มีทั้งการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตธรรมดา เเละ สิ่งมีชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วยพลัง
เขาไม่ได้รู้สึกตกใจที่เขาได้ก้าวข้ามมาสู่โลกคู่ขนานอีกเเล้ว เขาได้ปรับตัวอย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่สนใจว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ เเต่สิ่งที่ทำให้เขาตะลึงก็คือเขาได้ก้าวเข้าสู่โลกของวีรบุรุษ ทั้งยังเป็น วีรบุรุษของ จักรวาล มาร์เวล
ทั้งยังมีระบบแปลก ๆ คอยเเจ้งเตือนเขา
ปัจจัยทั้ง 2 อย่างนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
เขาไม่มีเเผนที่จะทำอะไรในโลกเเห่งนี้ ดังนั้นความปราถนาของ เเจ็คสัน ก็คือ การมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุขโดยไม่มีสิ่งใดขวางกั้น
นอกจากนี้เขายังเป็นลูกชายของครอบครัวที่มีชีวิตค่อนข้างสุขสบายเเม้จะไม่ได้รวยมากเเต่ก็มีความมั่งคั่งทางการเงินเล็กน้อย ไม่ได้มีผลกระทบต่อการมีชีวิตที่สะดวกสะบายเเม้เเต่น้อย
ทั้งเขายังมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดพ่อกับเเม่ของเขามากเมื่อเทียบกับอดีตในชีวิตก่อนของเขา
ดังนั้นตัวตนของเขา เเจ็คสัน หลิน ตอนนี้ ถือว่าเป็นตัวตนที่สมบูรณ์แบบสำหรับเขามาก
เเต่มีปัญหาบางอย่างก็คือ ระบบลึกลับ ที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศที่ปรากฏแบบ สุ่ม เป็นบางครั้งทั้งยังมอบภารกิจบางอย่างให้กับเขา ตอนเเรกเขาก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงมองมันผ่าน ๆ อย่างเช่น การดึงยางรถ ลุงมอร์เเกน,หรือว่ายน้ำในทะเลสาบที่มีอุณภูมิ 45 องศาฟาเรนไฮต์
เเต่สิ่งที่เขาพบต่อมามันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเปิ่นมากขึ้นคือระบบต้องการให้เขามอบเงินทั้งหมดของเขาให้กับผู้ลี้ภัยที่อยู่ริมถนน ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการที่จะทำ เเต่เพราะเขาตั้งใจจะซื้อ คอนโซล Xbox ด้วยเงินที่เขามีอยู่
น่าเสียดายที่ระบบค่อนข้างเคร่งเครียดกับเรื่องพวกนี้
เเน่นอนว่าทุกครั้งที่ภารกิจมอบให้กับเขาจะมีข้อผูกมัดเป็นรางวัลหากทำสำเร็จเเละถ้าหากล้มเหลวเขาก็ถูกลงโทษยกตัวอย่างเช่น ถ้าหาก เเจ็คสันดึงยางรถของลุงมอร์เเกน หากเขาทำสำเร็จ ระบบก็จะตอบเเทนเขาโดยการมอบ 5 คะแนนเเต้มจุด ให้ หาก เเจ็คสัน ล้มเหลว ในภารกิจ ระบบก็จะลงโทษเขา เช่นบางอย่างในการสารภาพผิด(คำโกหก) มันเป็นความรู้สึกของเขาต่อเพื่อนของเขาเป็นต้น
นอกจากนี้หากเขาทำภารกิจเเละได้รับคะแนนเเต้มจุด ที่มากเพียงพอ เเจ็คสัน ก็จะสามารถเเลกของในระบบได้
เเจ็คสันเฝ้ารอถึงวันเวลาที่เขาจะได้รับสมบัติโดยการเเลกมันจากระบบ ดังนั้นเเม้จะไม่เต็มใจ เขาก็ต้องตอบสนองความต้องการของระบบไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กเรื่องน้อย
เเต่ภารกิจของระบบวันนี้ทำให้เขารู้สึกสับสน เขาเเทบจะไม่สามารถทำความเข้าใจเกี่ยวกับความคิดของระบบได้
"นี่มันมีอะไรผิดพลาดหรือไม่?ฉันเห็นคุณเเค่อัปเดตภารกิจไม่ใช่หรอ! เเต่นี่อะไร 'ทำลายความสัมพันธ์ระหว่าง ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ กับ แฮร์รี่ ออสบอร์น หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจคุณจะได้รับเเต้มคะแนน 50,000 เเต้มจุด ' ยอมรับภารกิจ หรือ ถูกลงโทษ "
"อะไร? นี่มันภารกิจเชี่ยไรวะเนี่ย? มันหมายความว่า..."เขากล่าวถามด้วยความกระวนกระวายในใจ
เเจ็คสันยังคงเดินเข้าไปข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจเพราะเขากำลังจมอยู่ในความคิดของเขา
นี่มันเป็นเรื่องจริง...มันค่อนข้างอุกอาจเกินไป
ตั้งเเต่เกิดใหม่ในโลกของวีรบุรุษนั้นเเจ็คสันไม่เคยล้มเหลวในภารกิจที่ระบบเตรียมไว้ให้กับเขาไม่ว่าจะยากเเค่ไหน
เเต่นี่มันมากเกินไป
"มีอะไรผิดพลาด?ยิ่งผลตอบเเทนสูงมากเท่าไหร่ความเสี่ยงก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ทำไมคุณถึงตั้งคำถามเกี่ยวกับภารกิจที่ได้รับผลตอบเเทนสูง?"ระบบกล่าวถามทำไมเเจ็คสัน ถึงลังเลใจ
"เเม้นี่จะเป็นภารกิจ เเต่ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ดี ภารกิจก่อนหน้านี้เเม้ว่าคุณจะเรียกร้องจากฉัน ฉันก็สามารถทำให้ได้ เเต่ภารกิจนี้มันค่อนข้างใหญ่เกินไป"เเจ็คสัน กล่าวความคิดของเขา
"ฉันรู้ เเต่ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ จะกลายเป็น เพื่อนบ้านสไปเดอร์- เเมน ส่วน แฮร์รี่ ออสบอร์น ? เขาจะกลายเป็นปีศาจสีเขียว มันไม่เหมาะตรงไหนที่คุณจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา"
ทุกครั้งที่ระบบส่งมอบภารกิจให้กับเขา เเน่นอนว่า เเจ็คสัน ย่อมได้รับจุดประสงค์ที่เเท้จริงที่ระบบซ่อนอยู่
"มันไม่สำคัญว่าพวกเขาจะเป็นใคร?"ระบบกล่าวตอบทันที"อยู่ที่ว่าคุณจะยอมรับภารกิจ นี้หรือไม่? ใช่ หรือ ไม่"
เเจ็คสัน ไม่ได้ตอบทันที เขาได้ยินคำเรียกร้องจากระบบ เขารู้สึกถึงจุดประสงค์ที่ซ่อนอยู่ของระบบว่ามันคืออะไร ยิ่งไปกว่านั้น รางวัล 50,000 คะแนน นั่นเเทบจะทำให้เขาเเทบบ้าคลั่ง
เมื่อตอนที่เขาอายุเพียง 3 ขวบ ระบบได้ปรากฏตัวขึ้นเเละให้คำปรึกษาเเก่เขา จนถึงวันนี้ เเจ็คสันรวบรวมคะแนนได้เพียง 532 คะแนน เเต่ตอนนี้ ระบบกับมอบภารกิจที่ให้ค่าคะแนนมากกว่า 100 เท่า ของงานทั้งหมดที่เขาเคยทำก่อนหน้านี้
นี่มันไม่เป็นธรรมหรือไม่
"ฉันขอเวลาคิดสักครู่ได้ไหม?"เเจ็คสันกล่าวอย่างลังเล
ในโลกที่เต็มไปด้วยวีรบุรุษ เเจ็คสันจำต้อง เตรียมตัวอย่างระมัดระวัง การกิจนี้ จะต้องใช้ดุลยพินิจเป็นสิ่งสำคัญ นอกจากนี้ เขายังไม่เเน่ใจว่าหากเริ่มต้นทำลายความสัมพันธ์ระหว่าง ปีเตอร์ปาร์คเกอร์ กับ แฮร์รี่ ออสบอร์น เรื่องจะจบอย่างไร
"เวลาสักครู่? เเน่นอนว่าได้"ระบบกล่าวยอมรับในความคิดของเขาหลังจากนั้นมันก็เริ่มนับถอยหลัง"ห้า ... สี่ ... "
"นี่มันไร้เหตุผลเกินไปเเล้ว!"เส้นประสาทของ เเจ็คสัน เเทบจะระเบิดออกมา หลังจากเขาได้ยินเสียงสุดท้ายของประโยค
"สาม....สอง..."ระบบไม่ได้สนใจคำเรียกร้องของ เเจ็คสัน"ศูนย์..."
"โอเค!ก็ได้ฉันยอมรับ!"เเจ็คสัน รีบตะโกนทันที
ท้ายที่สุดเขาก็ถูกความโลภครอบงำนั่นก็คือ 50,000 คะแนน เเจ็คสันสามารถเเลกกับบางสิ่งที่เขาวาดฝันได้
"ยืนยันภารกิจ! เริ่มต้นการทำภารกิจ ระยะเวลาจำกัด หกเดือน คุณจะต้องบรรลุเป้าหมายตามเวลาที่กำหนด หากล้มเหลว ย่อมได้รับบทลงโทษ"หลังจากเเจ็คสันตอบตกลงระบบก็กล่าวตอบกลับด้วยความยินดี
"เวลาจำกัด?ครึ่งปีงั้นหรอ? นี่มันเร็วเกินไป!"คิ้วของเเจ็คสันขมวดเข้าหากันทันที ภารกิจนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะบรรลุ
"อย่าได้บ่น,คุณได้ยอมรับภารกิจเเล้ว อีก 2 สัปดาห์คุณก็จะอายุ 16 ปี เมื่อถึงเวลา ฉันจะทำให้คุณประหลาดใจ"
"โอ้ว?หรือว่าจะเป็นของขวัญวันเกิด?"เเจ็คสัน กล่าวตอบด้วยความประหลาดใจ เเม้ว่าในใจของเขาจะเเอบกลัวระบบอยู่ก็ตามเพราะนี่มันเคยเกิดขึ้นทุกปี"หวังว่าของขวัญวันเกิดของคุณจะทำให้ฉันประหลาดใจ?ฉันเพียงเเค่หวังว่าของขวัญวันเกิดปีน้อยจะมีความน่ากลัวน้อยกว่าทุกครั้ง"
"สบายใจได้ คุณจะได้รับการพิจารณาเเตกต่างออกไป เพราะคุณก็จะอายุครบ 16 ปี เเน่นอนว่าคุณย่อมได้รับการพิจารณาที่ดี"ระบบกล่าวตอบ
"สบายใจ?คุณกล่าวแบบนี้ทีไรทำให้ฉันใจคอไม่ดีเลย"เเจ็คสันเเทบจะกัดลิ้นตัวเอง"หวังว่ามันจะไม่ขวางเส้นทางการก้าวหน้าของฉันเเล้วกัน!"
ระบบกล่าวตอบเสร็จมันก็หายเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจของเขา
เเจ็คสันเงยหน้าขึ้นเเละเดินเข้าไปทางห้องเรียนของเขาทันที
หวืด!
"เเจ็คสัน รอก่อน! ทำไมนายถึงวิ่งเร็วขนาดนี้?"เยาวชนที่เป็นเพื่อนของเขามีอาการเหนื่อยหอบเเละเหงื่อออกจำนวนมาก
"โอ้ว,ทอม ฉันขอโทษ...ฉันลืมไป..."ริมฝีปากของเขาโค้งงอลงเเละสายตาของเขาก็เเสดงออกถึงเจตนาของการขอโทษ เพราะบทสนทนาของเขากับระบบทำให้ เเจ็คสัน ลืมเพื่อนของเขา
"ไม่เป็นไร"ทอมกล่าวพร้อมหายใจอย่างหนักหน่วง"นี่คือชั้นเรียนของเรางั้นหรอ? ไม่จริงใช่มั้ย?ทำไมถึงมีคนเเออัดอยู่จำนวนมากขนาดนี้"ทอมเลิกที่จะตำหนิเเจ็คสันเขาเกือบลืมถึงปัญหาก่อนหน้านี้ไปตั้งเเต่เขาเริ่มสังเกตุห้องเรียน หลังจากนั้นไม่นานดวงตาของเขาก็เเวววับขึ้นทันที
"สวันดี,สาวสาว"ทอมพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
เเจ็คสันที่ได้ยินเสียงอุทานขึ้นของเพื่อนของเขา ทำให้เขาเเอบมองไปยังมุมห้อง
ในมุมห้องนั้นมีกลุ่มฝูงชนของหญิงสาวที่งดงามที่จับกลุ่มพูดคุยกัน
"นั่นคือ..."
"โอ้ว?ไม่คาดคิดว่า ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ กับ แฮร์รี่ ออสบอร์น จะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเรา นี่มันต้องโชคดีขนาดไหนกัน"ทอม พูดขึ้น เเละยิ้มอย่างโง่งม
หัวของเเจ็คสันจ้องมองไปตามทันที ระบบ ได้จัดภารกิจให้กับเขา เเละการที่เขาอยู่ห้องเดียวกับพวกนั้นนี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่? ชั่งเถอะ ไม่ว่าอย่างไร เเจ็คสัน ก็จะต้องเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับทั้ง 2 คนอยู่ดี
ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ เป็นคนที่เก่งเเละฉลาด เเต่ก็ไม่ใช่ตัวตนที่เป็นจุดสนใจของผู้หญิง เขามีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวก็คือ แฮร์รี่ ออสบอร์น นายน้อยของ บริษัท ออสคอร์ปอินดัสตรีส์ ออสคอร์ปอินดัสทรีส์เป็น บริษัท ที่มีมูลค่าหลายพันล้านเหรียญ ซึ่งสามารถเทียบได้กับอุตสาหกรรมของสตาร์ก
แฮร์รี่ ออสบอร์น นั้นจะว่าเขาได้รับโชควาสนาจากพระเจ้าก็ค่อนข้างสมเหตุสมผล
"ทอมอย่าสร้างปัญหา มานั่งเถอะ ชั้นเรียนใกล้จะเริ่มเเล้ว"เเจ็คสันตบหลังเพื่อนของเขาก่อนที่จะเดินตรงไปยังที่นั่งเเละนั่งจ้องมองทัศนียภาพของเมืองจากภายใน
ทอมยักไหล่เเละยิ้มเบา ๆ "ฉันเเค่เเปลกใจนิดหน่อย" เขาเดินตามเพื่อนเเละไปนั่งใกล้กับ เเจ็คสัน
เเจ็คสัน นั่งลง เเละไม่ใด้ใส่ใจกับฝูงชนที่ อยู่มุมห้อง ขณะนั้นไม่นาน เสียงกริ่งก็ดังขึ้น เเจ็คสัน ก็มัวเเต่ครุ่นคิดถึงภารกิจที่เขาจะต้องบรรลุ มันทำให้ รอยย่นระหว่างคิ้วของเขาปรากฏขึ้นทันที เขาพยายามที่จะค้นหาประวัติความเป็นมาของ สไปเดอร์-เเมน ในความทรงจำของ เเจ็คสัน ก่อนหน้านี้
เขาจำไม่ได้ว่าในอนาคต สไปเดอร์-เเมน กับ ลิตเติ้ล กรีน ก็อบลิน มาถึงช่วงที่เเตกหักกันได้อย่างไร มิตรภาพของพวกเขาถูกทำลาย เเต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคืนดีกัน
เเจ็คสันจำต้องเเบ่งหัวข้อระหว่างมิตรภาพออกมา
เขาถอนหายใจทันที
นี่เป็นภารกิจที่ยากลำบาก
เเจ็คสัน กุบขมับของเขาทันที สายตาของเขาจ้องไปที่เพื่อนของเขา เเละคิดว่าจะขอความช่วยเหลืออะไรจากเพื่อนของเขาได้บ้าง เเต่เมื่อเห็นสายตาที่ราวกับหมาป่าหื่นกระหายที่จ้องมองเเต่หญิงสาวสวย ๆ เเล้ว ทำให้ เเจ็คสันเเทบจะล้มเลิกความคิด
"เฮ้! นี่มันคุ้มไหมเนี่ย กับ 50,000 คะแนน เนี่ย!"เขาตะโกนในใจอย่างช่วยไม่ได้