ตอนที่ 451 ฉิน เทียนซิ่ง

ไม่เพียงแต่หลิน ฮวงจะสามารถทำลายดาบ1ดาวของจาง ซู่ แต่เขายังทำลายเกราะ1ดาวอีกด้วย เขารู้ดีว่าระดับเพลิงขาวไม่อาจทำอย่างนี้ได้ แม้กระทั่งเพลิงแดงก็ยังไม่สามารถกระทำอย่างนี้ได้ หัวเขาขาวโพลนหลังการปะทะ เขากำลังถูกทิ่มแทงโดยความคิดนับไม่ถ้วน ทันใดนั้น เขาก็ตระหนักว่าเขาไม่มองให้กว้าง ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมลั่ว หมิงจึงให้หลิน ฮวงสอนห้อง1แล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมหลิน ฮวงถึงไม่มีความกลัวใดๆเลยระหว่างการต่อสู้และเลือกจะสู้กับเขาในเวลาสามนาทีก่อนการปฐมนิเทศ เขาไม่สงสัยแล้วว่าทำไมปู่เขาจึงดูเหมือนกลัวหลิน ฮวงเมื่อพวกถึงคุยในห้องทำงาน

แม้เขาจะมีอารมณ์ร้อน จาง ซู่ก็ไม่ได้โง่ เมื่อเห็นผลที่เกิดขึ้น เขาก็รู้ว่าหลิน ฮวงสามารถฆ่าเขาได้ในดาบเดียว เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นไม่กี่วินาทีก่อน ลำคอเขาก็แห้งเผือด

“มีอะไรกัน?ทำไมทุกคนถึงมาออกันตรงทางเข้า?”

เสียงมาจากทางเข้าห้องทำงานและเหล่าอาจารยก็เปิดเส้นทางให้คนเดินเข้ามา มันคือชายไว้ผมหางม้ามีเครา เขาดูดีกว่าจาง ซู่มาก เขาสวมชุดนักรบสีขาวส่วนบนและสีดำส่วนล่าง เขาตกใจเมื่อเห็นดาบหักในมือจาง ซู่และดาบในมือหลิน ฮวงขณะที่เดินเข้ามา

หลิน ฮวงเก็บดาบเขาไปในช่องเก็บของขณะที่สำรวจชายคนนั้น เขาสามารถสัมผัสได้ว่าชายคนนั้นอยู่ในระดับเพลิงสวรรค์ หรืออาจจะเป็นได้ทั้งเพลิงแดงหรือเพลิงฟ้า กลิ่นอายเขาเหนือกว่าหยี่ เยว่หยู่แต่ด้อยกว่าหยี่ เสิ่น

“จาง ซู่ คนหนุ่มนี่คือใครกัน?”เขาถามหลังตรวจสอบหลิน ฮวง

จางซู่เก็บดาบหักเขาและเกราะไป จากนั้นก็หันไปมองด้วยรอยยิ้มขมขื่น

“พี่ชายฉิน นี่คือคุณหลิน เขาคืออาจารย์ใหม่ในแผนกวิชาดาบเรา”

“นายคืออาจารใหม่ หลิน ฮวง?”เขาเลิกคิ้วขึ้น เขาได้รับการแจ้งเตือนจากสำนักทะเบียนเช้านี้เกี่ยวกับอาจารย์ใหม่ห้อง2 ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับดาบหักในมือจาง ซู่

“สวัสดี ฉันชื่อฉิน เทียนซิ่ง ฉันสอนวิชาดาบห้อง1 ยินดีต้อนรับสู่แผนกเรา”

“สวัสดีครับ”หลิน ฮวงจับมือฉิน เทียนซิ่ง

“คุณหลิน พี่ชายฉินคือหัวหน้าฝ่ายวิชาดาบปี1”จาง ซู่แนะนำหลิน ฮวง

“มาแลกเปลี่ยนเบอร์กัน นายสามารถคุยกับฉันได้ทุกเรื่องหากนายมีคำถามอะไรในสถาบัน”ฉิน เทียนซิ่งค่อนข้างเป็นมิตร

“ได้สิ”หลิน ฮวงไม่ปฏิเสธพวกเขาและเพิ่มทั้งสองคนในรายชื่อ

หลังจากเพิ่มเบอร์กัน ฉิน เทียนซิ่งก็เพิ่มหลิน ฮวงไปในกลุ่มแชทสองกลุ่ม

“กลุ่มหนึ่งคือกลุ่มแชทแผนกวิชาดาบเรา อาจารย์ทุกคนในแผนกตั้งแต่ปี1ถึง3ล้วนอยู่ในนั้น อีกกลุ่มคือกลุ่มสำหรับสถาบันนักล่ายุทธ์ซึ่งจะมีอาจารย์ทุกคนอยู่ในนั้น รวมถึงคนที่ลาออกไปแล้ว นายสามารถปิดเสียงได้และค่อยมองข้อความเมื่อมีเวลา นายสามารถเมินเฉยคำขอเป็นเพื่อนในกลุ่มได้หากต้องการ”

หลิน ฮวงปิดเสียงแชทกลุ่มโดยไม่คิดซ้ำสอง เขาคงรำคาญหากไม่ทำเพราะเขาต้องใช้เวลาไปกับการศึกษาและฝึกทุกวัน

“ฉันเดาว่าทุกคนคงรู้จักนายแล้ว มันสายไปแล้ว ไปปฐมนิเทศกันเถอะ ฉันจะแนะนำนายให้อาจารย์คนอื่นรู้จักและพูดคุยเกี่ยวกับขอบเขตดาบ”ฉิน เทียนซิ่งเห็นว่ามัน8โมงครึ่งแล้ว ดังนั้นเขาจึงให้ทุกคนไปปฐมนิเทศ

การปฐมนิเทศจัดขึ้นที่สนามของสถาบัน เมื่อหลิน ฮวงและคนอื่นไปถึง นักเรียนใหม่3000คนก็มาอยู่รอแล้ว นายทะเบียนได้แบ่งนักเรียนออกเป็น15ห้อง ห้องละ200คน อาจารย์แต่ละแผนกก็มาถึงตามหลังแผนกวิชาดาบ ด้วยการนำของฉิน เทียนซิ่ง พวกเขานั่งลงบนที่นั่งที่ถูกจัดเตรียมไว้

เมื่อพวกเขานั่ง หลิน ฮวงก็กวาดตามองนักเรียนและสังเกตเห็นหลิน ซินทันที เพราะหลิน ซินเตี้ย เธอจึงนั่งอยู่ในแถวแรกในห้อง1 มีอาจารย์เพียง100กว่าคนเท่านั้น ดังนั้นหลิน ซินจึงเห็นเขาทันทีและทำใบหน้าตลกให้เขา หลิน ฮวงยิ้มและพยักหน้าให้เธอ

เหล่านักเรียนสังเกตเห็นหลิน ฮวงเช่นกัน

“นั่นคืออาจารย์?ทำไมเขาถึงนั่งอยู่กับอาจารย์?เขาดูอายุเท่าๆพวกเรา”นักเรียนบางคนสับสน

“นายกำลังพูดถึงใคร?”คนข้างๆถาม

“มีคนในแผนกวิชาดาบที่ดูแก่กว่าเราหนึ่งหรือสองปี”

“เอ๊ะ จริงด้วย เขาดูเหมือนคนอายุ16หรือ17เอง เขาไม่น่าจะถึง18!”กลุ่มนักเรียนสังเกตเห็นหลิน ฮวงตามๆกัน

“เขาหล่อมาก!”เด็กสาวแสดงความคิดเห็น

“ฉันคิดว่าเขาเป็นอาจารย์ มันเป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูหนุ่ม เขาต้องเป็นลุงในคราบเด็ก อย่าถูกหลอกด้วยรูปลักษณ์เขา!”ชายร่างโตที่ดูอายุเกือบ30แต่จริงๆคือ15กล่าว เขาอิจฉาหลิน ฮวง

“นายนะสิลุง!”เด็กสาวคนหนึ่งกล่าว

“บางทีเขาอาจจะเป็นญาติของอาจารย์บางคนที่มาเยี่ยมชมโรงเรียนก็ได้”บางคนคาดการณ์

ด้วยความที่หลิน ฮวงนั่งอยู่ไกลจากนักเรียนรวมถึงเสียงดังรอบด้าน เขาจึงไม่รู้ว่าเขากำลังกลายเป็นจุดสนใจของเหล่านักเรียน ฉิน เทียนซิ่งแนะนำหลินฮวงให้อาจารย์คนอื่นในแผนกเดียวกันรู้จัก

“นี่คือมู่ เสี่ยวหลาน เธอคือผู้หญิงหนึ่งในสองคนของแผนกเรา เธอเคยสอนห้อง3 แต่ตอนนี้เธอจะสอนห้อง4”ฉิน เทียนซิ่งกำลังพูดถึงอาจารย์สาวผมสั้นหุ่นสะบึ้มที่เคยเตือนหลิน ฮวง

“เสี่ยวหลานบรรลุขอบเขตดาบแล้ว เธอถือเป็นอัจฉริยะของเรา”

“พี่ชายฉิน หยุดหยอกล้อได้แล้ว ฉันไม่กล้าเรียกตัวเองว่าอัจฉริยะต่อหน้าคุณหลินหรอก”มู่ เสี่ยวหลานโบกมือ เธอเคยยอมรับว่าเป็นอัจฉริยะต่อหน้าคนอื่น แต่ตอนนี้เธอรู้ว่าหลิน ฮวงทรงพลังแค่ไหน การเรียกตัวเองว่าอัจฉิรยะถือเป็นเรื่องตลก

“นี่คือผู้หญิงอีกคนในแผนกเรา ยู่ เฟย เธอสอนห้อง11”ฉิน เทียนซิ่งชี้ไปที่หญิงสาวในชุดสีฟ้า

เธอเงียบกว่ามู่ เสี่ยวหลานมาก ทั้งหมดที่เธอทำคือพยักหน้าให้หลิน ฮวงพลางยิ้มเมื่อฉิน เทียนซิ่งแนะนำเธอ เธอสวย แต่ดูเหมือนจะขี้อาย เธอไม่ดูเหมือนอาจารย์วิชาดาบ เหมือนกับอาจารย์สอนวัฒนธรรมเสียมากกว่า

“ฉันพนันว่านายต้องรู้จักจาง ซู่แล้ว เขามีความสามารถสูงมาก นักเรียนหลายคนรักการสอนเขา”

“พี่ก็พูดเกินไป!”จาง ซู่โบกมือ เนื่องจากการต่อสู้ก่อนหน้า เขาก็รู้ว่าหลิน ฮวงทรงพลังกว่าเขามาก เขาอับอายเมื่อได้ยินคำชมของฉิน เทียนซิ่ง

“นี่คือจ้าว เกา อาจารย์สอนห้อง5....”