The Dark King – Chapter 10 ร่างกายแห่งแสง [อ่านฟรี]
“แล้วนักล่าทำอะไรครับ?” ฟู่เทียนถามออกมา “มีอันตรายอยู่หลังกำแพงยักษ์หรอครับ? อะไรคือสิ่งที่อันตรายที่อยู่หลังกำแพงยักษ์?” หลายสิ่งที่น่ากลัวเข้ามาในจิตใจของเขา ใบหน้าของเขาซีดลงไปทันทีแต่เพราะว่าผิวหนังของเขานั้นมีสีขาวซีดอยู่แล้วความกลัวของเขาจึงไม่ได้ปรากฏอย่างชัดเจนเกินไป
“เธอฉลาดดีนี่” เจ้าหน้าที่ร่างผอมยิ้มแล้วพูดว่า “ภายนอกกำแพงยักษ์นั่น… …”
ชายที่อยู่ข้างๆเขาขมวดคิ้วและกล่าวขึ้นว่า “เฟอร์นันโด พวกเรายังไม่ได้ยืนยันตัวตนของเขา อย่าพูดอะไรมากนัก”
เฟอร์นันโดตกตะลึงไปในทันทีเขายักไหล่ขึ้น “ไม่เป็นไรหรอก ค่ารังสีของเขานั้นวัดออกมาได้ 0.8 มันต่ำกว่า 1 ดังนั้นเขาอาจมี”ร่างกายแห่งแสง“”
“พวกเราต้องทำการทดสอบก่อน อย่ารีบด่วนสรุปไปเลย!” ชายคนที่ 2 ขมวดคิ้วขึ้น
เฟอร์นันโดหยุดคิดเรื่องต่างๆในตอนนี้ขณะที่เขาก้มลงไปหาฟู่เทียนและกล่าวว่า “เธอต้องรอจนกว่าการทดสอบจะจบลงฉันถึงจะบอกเธอได้ แต่ยังไงในตอนนั้นก็จะมีคนมาอธิบายเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังอยู่แล้ว”
ฟู่เทียนได้ยินบทสนทนาต่างๆของพวกเขาและรู้สึกงงเล็กน้อย “ร่างกายแห่งแสง? มันหมายความว่าอะไรกัน?”
“รอไปก่อนเดี๋ยวเธอก็ได้รู้เอง” เฟอร์นันโดหัวเราะออกมา
พวกเขาทั้ง 3 คนเดินเข้าไปในคฤหาสน์ คนสวนหลายคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่นั้นก็ก้มหัวลงเพื่อแสดงความเคารพเมื่อทั้ง 3 คนเดินผ่านไป พวกเขาเดินไปตามก้อนหินสีขาวที่ปูพื้นเอาไว้กลางสนามหญ้าแห่งนี้ ประตูของคฤหาสน์แห่งนี้มีความสูงมากกว่า 10 เมตรมันเปิดออกทันทีเมื่อพวกเขามาถึง เฟอร์นันโดพาฟู่เทียนเข้าไปในหอคอยแห่งหนึ่งภายในคฤหาสน์ เมื่อเดินขึ้นบันไดไปเฟอร์นันโดพาฟู่เทียนไปยังห้องมืดที่อยู่บนชั้นบนสุด
ระหว่างทางนั้นคนรับใช้หลายคนก็ก้มศีรษะลงทันทีเมื่อพวกเขาเดินผ่าน
ฟู่เทียนมองเข้าไปในห้องมืดนั้น มันไม่มีหน้าต่างแต่มีรูเล็กๆที่เอาไว้ระบายอากาศภายในห้องนั้นแทน ทั้งห้องถูกปกคลุมไปด้วยผ้าม่านสีดำดังนั้นแสงอาทิตย์จากภายนอกจึงไม่อาจส่องผ่านเข้ามาข้างในได้ อากาศภายในห้องนี้จึงมีความเย็นราวกับอุณหภูมิของฤดูฝน
ตรงกลางห้องนั้นมีโต๊ะเหล็กที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีดำ เฟอร์นันโดเดินเข้าไปที่โต๊ะเหล็กนั้น เขาดึงผ้าคลุมสีดำนั้นออกและเผยให้เห็นลูกแก้วคริสตัลทรงกลมที่วางอยู่บนโต๊ะ อากาศที่หนาวเย็นถูกปล่อยออกมาจากลูกแก้วนั้น มันดูราวกับก้อนน้ำแข็งที่มีทรงกลม
“เข้ามาข้างในสิ เจ้าเด็กน้อย” เฟอร์นันโดดึงมีดที่ซ่อนเอาไว้อยู่ในแขนเสื้อสีดำของเขาออกมาจากนั้นก็หันมาหาฟู่เทียน “เข้ามาสิ”
ทันใดนั้นฟู่เทียนก็ได้เห็นแมลงสีขาวที่มีขนาดเล็กมากๆอยู่ภายในลูกแก้วคริสตัลนี้ หากไม่มองให้ดีก็จะไม่สามารถเห็นได้เลย
“พวกมันคือ”หนอนแห่งแสง“พวกมันสามารถอาศัยอยู่ได้ในเฉพาะที่ที่หนาวเย็นเท่านั้น” เฟอร์นันโดยิ้มและกล่าว “ถ้าหากเธอมีร่างกายแห่งแสง พวกมันจะไม่กินเลือดของเธอ” ทันทีที่เขากล่าวจบเฟอร์นันโดก็จับมือของฟู่เทียนและพาเลื่อนขึ้นไปเหนือลูกแก้วคริสตัล ด้านบนของลูกแก้วคริสตัลนั้นมีรูเล็กๆอยู่ราวกับว่ามันเอาไว้ใส่อะไรบางอย่าง
ทันทีที่เขาลงมีดฟู่เทียนก็รู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่ปลายนิ้วของเขา เลือดของเขาไหลออกมาจากนิ้วและหยดลงไปในรูนั้นซึมเข้าไปภายในลูกแก้วคริสตัล
ในตอนนี้ “หนอนแห่งแสง” ที่นอนอยู่ที่ก้นของลูกแก้วคริสตัลอันนี้ดูเหมือนว่าพวกมันจะถูกปลุกให้ตื่นจากความฝันของตนเอง เมื่อมันรับรู้ได้ถึงตำแหน่งที่เลือดหยดลงมาพวกมันก็รีบเคลื่อนที่ไปยังหยดเลือดทันที
สีหน้าของเฟอร์นันโดเปลี่ยนแปลงไปขณะที่ชายคนที่ 2 ขมวดคิ้วขึ้นทันทีเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
ฟู่เทียนได้ยินคำพูดของเฟอร์นันโดและรู้สึกเศร้าใจในทันที
พวกเขาเห็นว่า “หนอนแห่งแสง” รีบปีนขึ้นไปหาหยดเลือด ทันทีที่พวกมันมาถึงหยดเลือดพวกมันก็รีบคืนกินเลือดนี้เข้าไปราวกับฟองน้ำดูดซับน้ำ ร่างเล็กๆสีขาวของพวกมันถูกแต่งแต้มไปด้วยสีแดงทันทีและไม่นานหลังจากนั้นพวกมันก็กลับมามีสีขาวอีกครั้ง
“นี่เป็นไปไม่ได้ … …” เฟอร์นันโดขมวดคิ้วทันทีเมื่อเขากล่าวขึ้น “พวกมันไม่ได้กินอะไรมานานแล้วงั้นหรือ? หรือว่าพวกมันหิว?
เขากรีดนิ้วของตนเองและหยดเลือดลงไป
แต่หนอนพวกนั้นไม่แม้แต่มองและคลานกลับไปยังด้านล่างของลูกแก้วคริสตัลอีกครั้ง
สีหน้าของเฟอร์นันโดนั้นมืดมน เขารีบคว้ามือของฟู่เทียนเอาไว้และกรีดเลือดอีกครั้ง เมื่อหยดเลือดได้หยดลงไปในลูกแก้วคริสตัลนี้หนอนที่อยู่ภายในนั้นก็รีบพุ่งเข้ามาหาอีกครั้ง
“เขาไม่มีมันหรือนี่!” เฟอร์นันโดดูเหมือนจะค่อนข้างท้อแท้ เขาปล่อยมือที่จับมือของฟู่เทียนและเก็บมีดของเขากลับไป
ฟู่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในตอนนี้ขอพอจะรู้เหตุผลนั้นแล้ว ร่างกายของเขามีความต้านทานต่อค่ารังสีมากกว่าร่างกายของคนธรรมดา ดังนั้นค่ารังสีภายในร่างกายของเขาจึงต่ำกว่าคนธรรมดา คนเหล่านี้กำลังมองหา “นักล่า” คนใหม่แต่ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาเพิ่งออกมาจากแคปซูลแช่แข็งไม่ถึงครึ่งปี การอยู่ภายในโลกใบนี้ของเขานั้นถือว่าสั้นยิ่งนักดังนั้นค่ารังสีภายในร่างกายของเขาจึงน้อยตามไปด้วย
ชายหนุ่มอีกคนมองไปยังฟู่เทียนด้วยสีหน้าที่ต่างออกไป: “ดูเหมือนว่าครอบครัวก่อนหน้านี้ของแกนั้นถือว่าค่อนข้างดีนะ”
เมื่อฟู่เทียนได้ยินน้ำเสียงที่เย็นชาของชายผู้นี้หัวใจของเขาก็รู้สึกอึดอัดขึ้นทันทีเพราะเขาสามารถเข้าใจได้ถึงความหมายแฝงของคำพูดนี้ ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้ได้ตรวจสอบเบื้องหลังของฟู่เทียนมาอย่างละเอียด พวกเขารู้ว่าเขาได้รับการรับเลี้ยงโดยจูร่าและเกรย์ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าเหมยซานเป็นเวลานานนัก ดังนั้นจากคำพูดพวกนี้พวกเขาจึงคิดว่าฟู่เทียนนั้นนั้นถูกทิ้งโดยครอบครัวชนชั้นสูงหรือไม่ก็ครอบครัวที่ร่ำรวย เพราะมีแต่ครอบครัวเหล่านี้เท่านั้นที่ดื่มกินอาหารที่ถูกกรองรังสีออกไปแล้วและมีค่ารังสีในร่างกายค่อนข้างต่ำ
“ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นเด็กที่ถูกครอบครัวที่ร่ำรวยทอดทิ้ง” เฟอร์นันโดถอนหายใจออกมาด้วยใบหน้าผิดหวัง
ฟู่เทียนยังคงเงียบและไม่พูดอะไรออกมา แต่หัวใจของเขาก็ไม่ได้รู้สึกท้อแท้ เมื่อเขาได้กลายเป็นนักล่า เขาอาจจำเป็นต้องไปยังพื้นที่ที่อันตรายเหล่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าภายนอกนั้นมีอันตรายแบบใดบ้าง และเขาก็รู้ดีว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือการไม่ต้องไปเสี่ยงกับมัน
เจ้าหน้าที่คนที่สองมองไปยังฟู่เทียนและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “เด็กน้อย ทุกๆอย่างที่แกได้ยินและได้เห็นในที่แห่งนี้ต้องถูกเก็บเป็นความลับ แกห้ามพูดอะไรออกไปรวมถึงเรื่อง”นักล่า“”คนเก็บขยะ“และเรื่องอื่นๆทุกๆเรื่อง สิ่งที่แกได้ยินหรือได้เห็นจะต้องหายไปจากจิตใจของแก จงลืมทุกๆอย่างไปซะ แกเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”
“นี่ถือเป็นข้อจำกัดทางด้านกฎหมาย?” ฟู่เทียนคิด เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “ผมจะปิดปากให้สนิท”
เจ้าหน้าที่คนที่สองเมื่อได้เห็นฟู่เทียนมีท่าทีที่เชื่อฟัง จึงหันสายตาที่เย็นชาของเขามองไปยังเฟอร์นันโดแล้วกล่าวว่า “โชคดีที่แกไม่ได้พูดอะไรมากมายต่อหน้าเด็กคนนี้ไม่อย่างนั้นหนทางเดียวที่เหลืออยู่คือ ‘จัดการ’ เด็กคนนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ฟู่เทียนที่ยังคงสงบนิ่งจนถึงตอนนี้ก็รู้สึกราวกับมีน้ำเย็นๆราดลงมาบนศีรษะของเขา ชีวิตของเขาเกือบถูกทำลายเพราะเหตุนี้? เขารู้ดีว่ากฎหมายในโลกนี้ไม่ได้ยืนยันว่าเขาจะรอดชีวิตได้เลย แม้ว่าเขาจะปฏิบัติตามกฎหมายทุกๆอย่างเพื่อความปลอดภัยแต่ก็มีพลังอำนาจที่สามารถทำให้เขาหายไปอย่างง่ายดายเหมือนกับปัดฝุ่นที่แขนเสื้อเท่านั้น
ราวกับว่ามันเป็นสิทธิ์ของพวกเขาที่จะทำเช่นนั้นได้!
สถานการณ์ในตอนนี้ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวแต่เขาก็รู้สึกโกรธอย่างรุนแรงด้วยเช่นกัน!
ความโกรธนี้เกิดจากชีวิตของเขาถูกคุกคามและกฎหมายของโลกนี้ที่สามารถหักงอไปตามความประสงค์ของผู้มีอำนาจ!
เมื่อกฎหมายเชื่อถือไม่ได้ ฉันก็จะต้องสร้างกฎของตนเองขึ้นมา!
สิทธิพิเศษของชนชั้นสูงหรือ? สิทธิพิเศษของนักล่าหรือ?
สักวันหนึ่งฉันจะฉีกพวกมันทั้งหมดให้เป็นชิ้นๆ!
มือเล็กๆของฟู่เทียนกำหมัดเอาไว้แน่น เจ้าหน้าที่ทั้งสองคนไม่ได้สนใจเขาอีกต่อไป บางทีหลังจากที่พวกเขารู้ว่าฟู่เทียนไม่ได้มี “ร่างกายแห่งแสง” พวกเขาจึงไม่สนใจที่จะพูดคุยหรือมองมา
ทันใดนั้นความเย็นชาก็ปรากฏขึ้นจากส่วนลึกในดวงตาของฟู่เทียน จิตใจของเขาเริ่มเติบโตมากยิ่งขึ้น เหี้ยมโหดมากยิ่งขึ้น แล้วเขาตัดสินใจอย่างลับๆภายในจิตใจว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของตนเองและทำให้ชีวิตของตนเองปลอดภัยให้ได้โดยเร็วที่สุด มิฉะนั้นถ้าหากว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้อีกมันก็ไม่มีสิ่งใดรับประกันได้เลยว่าเขาจะรอดชีวิตมาได้ ถ้าเขาต้องตายเพราะเรื่องแบบนี้ เขาจะมีหน้าไปหาพ่อและแม่ที่ได้มอบ “ชีวิตที่สอง” ให้กับเขาได้ยังไง?
“ฉันไม่สามารถใช้ปืนได้ แต่ดินปืนเหมือนจะ…” ความคิดบางอย่างปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา
“เฮ้!” เฟอร์นันโดกล่าวด้วยน้ำเสียงผิดหวัง “ไปซะ ไอ้เด็กน้อย” ท่าทีของเขาไม่ได้อบอุ่นและเป็นกันเองเหมือนดังก่อนหน้านี้
“ถ้าแกบอกข้อมูลเรื่องนี้ให้แก่คนอื่นๆรวมไปถึงพ่อแม่ของแก ถึงตอนนั้นแกจะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวแกเอง!”
