ตอนที่ 139 มือใหม่

หญิงสาวคนนี้คือหนึ่งในนักฆ่าที่ปรากฏในภัตตาคาร

 

สีหน้าของหลิงฮันกลายเป็นแปลกประหลาด นี่มันจะบังเอิญเกินไปหน่อยรึเปล่า? หญิงสาวคนนี้แอบมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่ที่พักของเขา? แต่เมื่อเขาคิดให้ดี สำนักฮูหยางนั้นเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการหลบหนีการตามล่า ยิ่งกว่านั้นที่พักของเขายังตั้งอยู่อย่างสันโดษ การที่คู่หูนักฆ่าจะมาหลบซ่อนที่นี่ก็ไม่ใช้เรื่องบังเอิญเสียเท่าไหร่

 

เขายิ้มอย่างสงบนิ่งและพูด “ข้าไม่ชอบให้ใครมาชี้ดาบใส่ข้า”

 

“ฮึ ถึงแม้เจ้าจะไม่ชอบ แต่ตอนนี้ก็ต้องยอมทำใจชอบมัน!” หญิงสาวพูดออกมาอย่างซื่อๆโดยไม่มีกลิ่นอายความเป็นนักฆ่าแม้แต่น้อย

 

หลิงฮันยืดนิ้วออกไปและกดใบดาบลง “เจ้าเพิ่งจะใช้ทักษะสองใจรวมเป็นหนึ่งไป เจ้าคิดว่าเจ้ายังมีพลังเหลืออยู่อีกรึ?” กายหยาบของหลิงฮันนั้นก้าวข้ามกายาต้นไม้มรณะและใกล้เคียงกับขั้นกายาหินผาแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่โคจรปราณก่อเกิดเพื่อเพิ่มพลังป้องกัน ก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดีที่ความคมของใบดาบจะสร้างบาดแผลให้นิ้วของเขา

 

หลิงฮันสะบัดนิ้วหนึ่งที ทำให้ดาบเบี่ยงเบนทิศทางไปด้านข้าง

 

“แบบนี้ดีกว่าตั้งเยอะ” มุมปากของหลิงฮันยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

 

หญิงสาวอดที่จะตกตะลึงไม่ได้ “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกข้าใช้ทักษะสองใจรวมเป็นหนึ่ง?”

 

“มันไม่ใช้ทักษะลับที่ยอดเยี่ยมอะไรนัก” หลิงฮันส่ายหัว ในชีวิตที่แล้วเขาไม่มีพี่น้อง ดังนั้นตอนที่เขาได้มันมา เขาจึงชำเลืองมองมันเพียงแวบเดียวและโยนทิ้งไป เขารู้เพียงประโยชน์และข้อเสียของทักษะนี้เท่านั้น แต่ไม่สามารถนึกออกว่ารายละเอียดของทักษะเป็นอย่างไร

 

“ฮึ ต่อให้พวกข้าเหลือพลังต่อสู้อยู่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ แต่แค่นั้นก็เพียงพอที่จะจัดการจอมยุทธระดับรวมธาตุขั้นหกเช่นเจ้าแล้ว!” หญิงสาวพูดและชี้ดาบมาที่เขาอีกครั้ง

 

หลิงฮันหัวเราะลั่น “ถ้าเจ้าทำตัวไม่ดี ข้าจะตีก้นเจ้า!”

 

“เจ้าวายร้าย!” ใบหน้าอันมีเสน่ห์ของนางปรากฎรอยสีแดงขึ้นมาทันที จากนั้นจู่ๆดาบของนางก็โจมตีพุ่งเข้าใส่หลิงฮัน

 

ถ้าพลังของหญิงสาวยังไม่ลดลง หลิงฮันคงไม่กล้ารับการโจมตีของนางโดยตรง เพราะอย่างไรจอมยุทธระดับก่อเกิดธาตุขั้นเจ็ดก็แข็งแกร่งกว่าเขามากนัก แต่ตอนนี้พลังต่อสู้ของนางอาจจะเหลือไม่ถึงหนึ่งในพัน แถมเขายังมีพลังต่อสู้ที่สามารถเทียบเท่าได้กับระกับก่อเกิดธาตุขั้นหนึ่ง ดังนั้นหากวัดกันด้วยพลังต่อสู้ เขาเป็นฝ่ายได้เปรียบแน่นอน

 

“ปัง ปัง ปัง” หลิงฮันปล่อยหมัดออกไปสองสามหมัด ทำให้ดาบของหญิงสาวหลุดออกจากมือและร่วงลงไปที่พื้น

 

“เจ้าจะเป็นเด็กดีหรือจะยอมโดนตีก้น?” หลิงฮันจงใจแสดงสีหน้าที่โหดเหี้ยมออกมา

 

หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวจนใบหน้าซีดเผือด ทำไมนางถึงโชคร้ายอย่างนี้? นี่เป็นภารกิจแรกของนาง นอกจากจะทำภารกิจไม่สำเร็จแล้ว เมื่อหนีออกมาจากรังหมาป่ากลับต้องเข้ามาเจอถ้ำเสือแทน

 

‘ฟุบ’ อีกร่างหนึ่งพุ่งออกมา มันคือชายชรานักฆ่าอีกคนหนึ่ง เมื่อมือของมันสะบัด สายซอเอ้อหูได้เริงระบำราวกับเส้นไหม และม้วนตัวเข้าใส่หลิงฮัน

 

“ตาแก่ ถึงแม้ข้าจะเคารพผู้ที่อาวุโสกว่า แต่ถ้าเจ้าทำตัวไม่น่าเคารพ ข้าก็จะไม่ไว้หน้าเช่นกัน!” หลิงฮันพูดพร้อมกับใช้หมัดตอบโต้การโจมตีของชายชรา ด้วยพลังป้องกันที่มหาศาลและกายหยาบที่แข็งแกร่ง เส้นด้ายจากซอเอ้อหูที่ควรจะตัดได้แม้กระทั่งเหล็กกลับไม่สามารถทำอะไรหมัดเปล่าๆของเขาได้

 

หญิงสาวเก็บดาบจากพื้นและพุ่งเข้ามา ทั้งสองคนเคลื่อนไหวอย่างเข้าขากัน และเมื่อทั้งสองร่วมมือกัน พลังต่อสู้ของพวกนางไม่ใช่แค่เพิ่มมาหนึ่งเท่า แต่เป็นสองถึงสามเท่า อย่างไรก็ตาม พลังของพวกนางนั้นลดลงไปมากจากการใช้ทักษะสองใจรวมเป็นหนึ่ง และด้วยการที่คู่ต่อสู้เป็นสัตว์ประหลาดอย่างหลิงฮัน แม้พวกนางจะร่วมมือกันก็ไม่สามารถตอบโต้ได้

 

ทั้งสองคนอดที่จะประหลาดใจไม่ได้ ถึงแม้พลังของพวกนางจะลดลง แต่ถ้าทั้งสองร่วมมือกัน การจะจัดการกับจอมยุทธระดับรวมธาตุขั้นเก้าก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่เด็กหนุ่มตรงหน้าพวกนางกลับแข็งแกร่งดั่งสัตว์ประหลาด เขาสามารถสยบพวกนางได้อย่างสิ้นเชิง

 

“ข้าเจ้าทำตัวไม่ดี งั้นก็ต้องถูกทำโทษ!” เท้าของหลิงฮันเตะไปยังก้นของหญิงสาว ก่อนที่จะชกเข้าใส่หน้าอกของชายชรา ทำให้ทั้งสองคนกระเด็นไปไกล

 

แต่หลังจากที่เขาปล่อยหมัดออกไป สีหน้าของหลิงฮันกลายเป็นแปลกประหลาด

 

ความรู้สึกที่สัมผัสได้ตรงหมัดมันแปลกๆ!

 

เขาเดินตรงไปยังชายชราที่กำลังนอนหงายอยู่ที่พื้นและทำได้เพียงส่งเสียงร้องโอดครวญ หลิงฮันสัมผัสไปยังใบหน้าของชายชราและดึงผิวหนังบางๆออกมา

 

รูปร่างของชายชราได้เปลี่ยนแปลงเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าสะสวยเหมือนกับหญิงสาวอีกคนในทันที โดยที่ตอนนี้นางกำลังโกรธอย่างมาก

 

เป็นเช่นนี้เอง!

 

ในที่สุดหลิงฮันก็เข้าใจ เมื่อครู่เขายังรู้สึกสงสัยอยู่ว่าพี่ชายน้องสาวคู่นี้ทำไมถึงได้มีอายุต่างกันนัก แต่ตอนนี้รู้สึกว่าอีกฝ่ายจะไม่ใช่พี่ชาย แต่เป็นพี่สาวที่ปลอมตัวเป็นพี่ชายแทน

 

“โรคจิต!” หญิงสาวคนพี่ตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมกับโบหน้าที่แดงก่ำ ก่อนที่จะสลบไปเพราะความโกรธ

 

หลิงฮันถอนหายใจ เขาไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีหน้าอกนางเสียหน่อย ใครใช้ให้หญิงสาวปลอมตัวเป็นชายชราล่ะ?

 

“ท่านพี่!” เมื่อตัวตนถูกเปิดเผย หญิงสาวไม่ได้พยายามจะพูดบิดเบือนและตะโกนขึ้นมา โชคไม่ดีที่ลูกเตะของหลิงฮันเมื่อซักครู่นั้นรุนแรงเกินไป ก้นของนางรู้สึกราวกับกำลังถูกเผาไหม้ นางพยายามลุกขึ้นมาแต่ก็ต้องร่วงลงพื้นไปอีกครั้ง

 

“ช่างวุ่นวายเสียจริง!” หลิงฮันถอนหายใจ “พวกเจ้าไม่มีที่อื่นให้ซ่อนตัวรึไงถึงได้มาสร้างปัญหาให้ข้าที่นี่?”

 

หญิงสาวแสดงสีหน้าราวกับว่านางไม่ได้รับความเป็นธรรม ถ้าพวกนางรู้ว่าที่นี่มีคนโรคจิตอาศัยอยู่ ต่อให้ต้องตายพวกนางก็จะไม่มีทางมาที่นี่เด็ดขาด

 

“นี่เจ้าน่ะ สาปแช่งคนอื่นในใจมันไม่ใช่สิ่งที่ดีหรอกนะ” หลิงฮันพูด

 

“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” หญิงสาวถามขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ

 

“ด้วยการควบคุมอารมณ์เช่นนี้ เจ้าอยากจะเป้นนักฆ่ารึ?” หลิงฮันรู้สึกว่าอาจารย์ของหญิงสาวทั้งสองช่างเป็นอาจารย์ล้มเหลวจริงๆที่ฝึกสอนให้พวกนางเป็นนักฆ่าที่ทำได้แค่นี้ อาจารย์ของพวกนางสมควรจะฆ่าตัวตายด้วยการเต้าหูทุบหัวซะ

 

“แล้วเจ้าเกี่ยวอะไรด้วย!” หญิงสาวเค้นเสียงและสะบัดหน้าหนี

 

“ระวังคำพูดด้วย ไม่งั้นข้าจะตีก้นเจ้า!” หลิงฮันพูดขู่

 

“เจ้า... เจ้ากล้ารึ!” หญิงสาวหวาดกลัวจนใบหน้าซีดเผือดอีกครั้ง โดยปกตินางจะมีพี่สาวคอยปกป้อง แต่ตอนนี้พี่สาวของนางกำลังหมดสติอยู่ ทำให้นางรู้สึกว่าเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

 

“พวกเจ้าทั้งสองนี่สร้างแต่ปัญหาให้ข้าจริงๆ!” หลิงฮันส่ายหัวและยื่นมือออกไปคว้าคอเสื้อของหญิงสาวคนพี่และเดินไปอุ้มหญิงสาวคนน้องก่อนที่จะเข้าบ้านไป

 

“เจ้า...เจ้าจะทำอะไร?” หญิงสาวคนน้องหวาดกลัวเป็นอย่างมาก หมอนี่จะทำอนาจารตอนกลางวันแสกๆเลยรึ?

 

“ฮ่าๆ เจ้าคิดว่าข้าจะทำอะไรล่ะ?” หลิงฮันถามและจงใจทำท่าทางชั่วร้าย

 

หญิงสาวคนน้องหวาดกลัวจนลูกตากรอกไปมา และสลบไปอีกคน

 

“เฮ้อ ให้ตายเถอะ พวกนางเป็นแบบนี้แต่อยากจะเป็นนักฆ่าเนี่ยนะ?” หลิงฮันส่ายหัว ในตอนแรกที่เขาเห็นการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วและความเข้าขากันของทั้งสอง เขาคิดว่าพวกนางจะเป็นนักฆ่าผู้เชี่ยวชาญ แต่สุดท้าย... พวกนางเป็นแค่มือใหม่เท่านั้น!

 

เขาโยนหญิงสาวทั้งสองเข้าไปใส่ห้องของฮูหนิว เขาคิดอะไรบางอย่างอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะยกไข่ของฮูหนิวไปที่ห้องนอนของเขา

 

หลังจากนั้นสักพัก หญิงสาวพี่น้องก็ตื่นขึ้นมา และเมื่อพวกนางพบว่าพวกนางยังสวมชุดอยู่และร่างกายไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง พวกนางได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

“ท่านพี่ ใช้โอกาสตอนที่หมอนั่นไม่อยู่รีบหนีกันเถอะ” หญิงสาวคนน้องพูด

 

“พวกเราจะหนีได้อย่างไร?” หญิงสาวคนพี่พูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “หลังจากใช้สองใจรวมเป็นหนึ่งแล้ว พวกเรายังฝืนต่อสู้กับหมอนั่นไปอีก เจ้ายังสามารถใช้ปราณก่อเกิดได้อยู่อีกรึ? ถ้าพวกเราหนีออกไปตอนนี้และตกอยู่มือของเหล่าผู้ชายที่ชั่วร้าย... ข้าขอยอมตายดีกว่า”

 

“แต่เจ้าหมอนั่นเป็นคนที่เลวร้ายมาก เขาเอาแต่พูดว่าจะตีก้นข้า” หญิงสาวคนน้องพูด

 

“แววตาของชายคนนั้นดูตรงไปตรงมา ข้าไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนั้น” หญิงสาวคนพี่ส่ายหัว

 

“ท่านพี่ อย่าลืมสิว่าท่านถูกหมอนั่นจับหน้าอกนะ!” หญิงสาวคนน้องพูดเรื่องราวก่อนหน้านี้ขึ้นมา

 

“เด็กโง่ อย่าพูดอะไรไร้สาระ ข้าถูกเขาชกต่างหาก!” หญิงสาวคนพี่รีบโต้แย้งทันที

 

“แล้วมันต่างกันรึไง?” หญิงสาวคนน้องพึมพำ

 

หลิงฮันพลักประตูเข้ามาและหยุดใบหน้าที่กระตุกไปมาไม่ได้ พี่น้องคู่นี้เป็นมือใหม่ยิ่งกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก

 

*ติดตามข่าวสารได้ที่ เพจ*