DND.78 - สำเร็จระดับเจ็ด
แสงตะวันและเงาทอดที่ปลายเท้า...ร่างสีม่วงโบยบินตัดผ่านป่า
ครึ่งวันต่อมา ซือหยูพบนักล่าเนื้อพันลี้ห่างจากเขาไม่ถึงสามร้อยศอก! ซึ่งเป็นระยะสังหารของนักล่าเนื้อพันลี้!
“เจ้าหนูทั้งสอง...หยาบคายนักที่ให้ข้าไล่ล่าเจ้าทั้งวันทั้งคืนเช่นนี้!”
นักล่าเนื้อพันลี้คำราม เขาซ่อนเร้นความโกรธไว้ในน้ำเสียง ระดับแปดที่แข็งแกร่งเช่นเขาต้องไล่ตามเด็กระดับหกขั้นสูงทั้งวัน...หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปล่ะก็...แค่คิดเขาก็แค้นใจนัก
เด็กหนุ่มชุดม่วงมีความเร็วเหลือล้ำจากวิชาของเขา เขาช้ากว่านักล่าเนื้อพันลี้เพียงเล็กน้อย หนึ่งวันที่ไล่ล่านั้นทำให้จิตสังหารของนักล่าเนื้อพันลี้เข้มข้นถึงจุดสูงสุด! โชคดีที่เขารู้สึกได้ว่าซือหยูใช้พลังกายไปมากแล้ว...ความเร็วจึงลดลง
เขาอยู่ห่างพันศอก...เจ็ดร้อยศอก….หกร้อยศอก...สามร้อยศอก...และในที่สุดก็ห่างแค่ร้อยศอก
นักล่าเนื้อพันลี้รวมพลังปราณไว้ที่นิ้ว พลังนี้เพียงพอจะสังหารศัตรูในระยะสามร้อยศอก!
“ตายซะ!”
นักล่าเนื้อพันลี้ปล่อยพลังปราณ คลื่นพลังปราณเล็งไปยังหัวใจของซือหยูจากด้านหลัง!
ฟึ่บ--
ซือหยูเข้าไปหลบในถ้ำได้ทันเวลา...เขายังคงแบกเซี่ยจิงหยูเอาไว้
ตู้ม--
พลังปราณของนักล่าเนื้อพันลี้พลาดเป้า มันไปกระแทกใส่ต้นไม้เก่าแก่อายุนับร้อยปี ต้นไม้เหล่านั้นกระแทกกันเสียงดังก้องไปทั่วป่า!
นักล่ากระวนกระวาย
“เจ้าเด็กบัดซบ!”
หากเขาทำลายถ้ำ หินจะตกลงมาบดขยี้หรือขังศิษย์สองคนเอาไว้ด้านใน นั่นจะทำให้เขาต้องใช้เวลามหาศาลขุดพวกเขาออกมา และจะต้องใช้พลังเยอะมากเช่นกัน แล้วถ้าหากค้อนหยกถูกทำลายจากการถล่มอีก? การโจมตีใส่ถ้ำมิใช่ทางเลือกที่ดีเลย
“หึ! มาถึงที่ตายของพวกเจ้าแล้วสินะ!”
นักล่าเนื้อพันลี้มองซือหยูที่เหนื่อยหอบและหน้าซีดอย่างเย็นชา ซือหยูหมดแรงแล้ว!
แต่นักล่าเนื้อพันลี้มิได้บ้าบิ่น สัญชาตญาณบอกเขาว่าบางทีซือหยูอาจจะกำลังหวังกับบางสิ่งที่อยู่ในถ้ำ เขาค่อยๆเข้าไปในถ้ำอย่างระวัง เขาค่อยๆมองเข้าไปด้านในและเบิกตากว้าง!
ที่ทางเข้าถ้ำมีไหมพันมังกรขึงอยู่หลายจุด อยู่สูงระดับลำคอ! พวกมันถูกติดตั้งอย่างเงียบเชียบโดยซือหยูที่อยู่ในถ้ำ หากเขารีบพุ่งเข้าไปจะต้องพบจุดจบอันน่าอนาถจากไหมพันมังกรเป็นแน่!
นักล่าเริ่มกังวล เขาหัวเราะอย่างเกรี้ยวกราดและเข้าไปในถ้ำอย่างระวัง
“ข้าทั้งล่าและถูกล่าจากพวกที่แกร่งกว่าเจ้านับครั้งไม่ถ้วน...เจ้าคิดว่ากลเล็กน้อยแค่นี้จะ….”
อ๊ะ--
เขายังพูดไม่ทันจบก่อนที่เขาจะเหยียบพื้นที่ว่างเปล่า! ความคิดแล่นเข้ามาทันที...หรือมันจะเป็น...กับดักต่อเนื่อง!
แต่นักล่าเนื้อพันลี้มิใช่คนธรรมดา! ความเร็วในการตอบสนองของเขานั้นยอดเยี่ยม เมื่อพื้นที่เขาเหยียบหายไป...มือข้างหนึ่งของเขาคว้าที่ขอบกับดักได้ทัน เขามองไปข้างล่างและพบหนามแหลมมากมายที่สูงสองศอก หากเขาตกลงไปร่างกายของเขาจะถูกเจาะทะลุหลายคราคนตาย
เขาอ้าปากค้าง...เกือบไปแล้ว! จิตสังหารพวยพุ่งออกมาทันที! เขาเกือบจะตายในเงื้อมมีของเด็กหนุ่มระดับหกสองครั้ง...เขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร!
“เจ้าหนู! จงตายอย่างทรมานซะเถ…..”
เสียงของนักล่าเนื้อพันลี้เงียบหายไปทันทีเมื่อเขาปีนผิวศิลาแต่แขนของเขากลับไม่ทำตามคำสั่ง...ในความจริงคือแขนของเขามิได้อยู่กับตัวอีกแล้ว...เขาเริ่มตกลงหลุมกับดัก
เขามองรอบตัวและพบว่าร่างของเขาตั้งแต่อกลงไปถูกเฉือนออกหมด ชิ้นเนื้อสดๆร่วงหล่นสู่เบื้องล่าง หากมองใกล้ๆจะพบชั้นไหมโปร่งใสอยู่ที่ระดับอกของเขา มันราวกับใยแมงมุม อะไรก็ตามที่ตกลงไปจะถูกตัดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากใยแมงมุมคบกริบเหล่านี้!
แม้นักล่าเนื้อพันลี้จะไม่ถูกกับดักตั้งแต่ทีแรก เขาก็ถูกความคมของไหมพันมังกรจัดการอยู่ดี
ฉัวะ--
ตาทั้งสองข้างมืดบอด ครึ่งร่างที่เหลือมิอาจขัดขืนต่อโชคชะตาและหล่นสู่กับดักหนามข้างล่าง! ในบรรดาคู่ต่อสู้ที่ซือหยูเคยพบ นักล่าเนื้อพันลี้คือผู้ที่ตายอย่างทรมานที่สุด!
ไม่นานหลังจากที่นักล่าเนื้อพันลี้ตาย ซือหยูลากร่างอันเหนื่อยอ่อนของตัวเองออกจากถ้ำ เขายืนอยู่ที่ขอบกับดักอย่างยินดี กับดักต่อเนื่องเหล่านี้ถูกผู้มืดมัวทั้งสองติดตั้งเอาไว้เพื่อดักพวกซือหยูในตั้งแต่แรก
ก่อนที่ซือหยูจะออกจากถ้ำนี้ในครั้งแรก ซือหยูรู้สึกว่ากับดักของพี่น้องมืดมัวจะใช้การได้ในอนาคต เขาวางกับดักชั้น้ที่สองด้วยไหมพันมังกรเอาไว้ และที่สุดเขาก็ได้ใช้มัน
แม้กับดักจะสกปรก พวกเขาก็จัดการสังหารระดับแปดขั้นต้นได้ด้วยกับดักนี้! มันเหนือกว่าที่คาดไว้ ซือหยูรับโอสถวิญญาณจากนักล่าเนื้อพันลี้พร้อมกับขวดที่มันได้มาจากหุบเขา เขาวางกับดักเผื่อไว้อีกครั้งและกลับเข้าไปในถ้ำ
พวกเขามีโอสถวิญญาณอยู่สี่ขวด รวมกับอีกสองขวดจากนักล่าเนื้อพันลี้ ทั้งหมดเป็นหกขวด! สามขวดสำหรับซือหยูและอีกสามสำหรับเซี่ยจิงหยู พวกเขาได้ทำตามที่มุ่งหวังไว้สำเร็จและดื่มโอสถวิญญาณ ในครั้งนี้ พวกเขากำลังจะสำเร็จระดับเจ็ด!
บิดาของเซี่ยจิงหยูคือเจ้าสำนักเซี่ยนหยู เขาสำเร็จพลังระดับเจ็ดขั้นต้นเท่านั้นหลังจากบ่มเพาะพลังถึงสี่สิบปี พวกเขาเข้าวิหารมาไม่กี่วันและฝึกจนก้าวข้ามระดับพลังของรุ่นพ่อ! พวกเขาต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา
ที่ซือหยูตื่นเต้นก็คือคนที่มีพลังระดับเจ็ดจะดึงพลลังงานจากร่างกายออกมาได้ นั่นทำให้คนหลายสิบคนสยบอยู่แทบเท้า ซือหยูอยากได้พลังนี้มาเป็นเวลานาน
เขาดื่มโอสถวิญญาณและหลับตาเพื่อเตรียมสำเร็จพลัง พลังของโอสถไหลเวียนสู่ร่างกายซือหยูลึกไปถึงกระดูก มันรักษาสายใยทุกชิ้นที่เป็นตัวซือหยู
ครึ่งชั่วยาม...เกิดเสียงลอยในอากาศ
อากาศรอบๆสั่นสะเทือนเล็กน้อย คลื่นพลังไร้ขอบเขตเอ่อล้นออกมาจากซือหยูและเซี่ยจิงหยู! พวกเขาลืมตาพร้อมกันและรู้สึกได้ถึงพลังปราณอันแข็งแกร่งจากร่างกาย
ฟึ่บ--
ซือหยูงอปลายนิ้วชี้ขัดกับนิ้วโป้งและปล่อยออก คลื่นพลังปราณรุนแรงถูกยิงออกไป!
ปั้ง--
กำแพงศิลาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง พื้นผิวของมันมีรอยแตกและระเบิดออก! ซือหยูยินดีมากและเซี่ยจิงหยูก็รู้สึกดีกว่าแต่ก่อน หากพ่อนางได้เห็นนางในตอนนี้จะภูมิใจแค่ไหนกันนะ?
หลังจากสำเร็จฐานพลังบ่มเพาะ พวกเขาเริ่มบ่มเพาะวิชากันต่อ
ด้วยวิชาแก่นแท้จิตน้ำแข็งที่เข้าบ่มเพาะถึงขอบเขตกลางและซือหยูยังเริ่มชำนาญวิชานี้แล้ว ฝ่ามือของเขาสามารถแช่แข็งศัตรูจนเป็นรูปปั้นน้ำแข็งได้ นี่คือสิ่งที่ควรเรียกว่าวิชาระดับเทพอย่างแท้จริง!
เขาเติบโตในวิชาเงาลอยล่องมากที่สุด ตลอดหลายวันที่หลบหนีและใช้มันหลากหลายรูปแบบ ทำให้เขาเพิ่มระดับขึ้นสู่ระดับสองขั้นสูงโดยไม่รู้ตัว! ในตอนนี้เขาจะร่อนไปได้ไกลยี่สิบเมตรในก้าวเดียว
หากเขาสำเร็จระดับสาม เขาจะทะยานขึ้นสู่นภาได้! เมื่อคิดถึงมันซือหยูก็เต็มไปด้วยความหวัง ว่ากันว่าการบินไปได้ทุกที่เป็นพลังของเทพเจ้า และพลังนั้นจะเป็นของซือหยูในอีกไม่นาน!
แน่นอนว่าการเดินทางอันยาวไกลครั้งนี้นั้นมีราคา อสูรเก้าพิษถูกสังหารโดยพลังปราณของนักล่าเนื้อพันลี้ ร่างไร้วิญญาณของเขายังคงถูกทิ้งอยู่ที่หุบเขา
หลังหนึ่งวัน เขากลับไปที่หุบเขากับเซี่ยจิงหยู เขามองไปรอบๆ ซือหยูใช้เวลาสองวันเต็มในการวางกับดักบนหุบเขา
“พี่หยู...จะต้องสู้กับใครหรือ ถึงต้องวางกับดักเช่นนี้?”
เซี่ยจิงหยูนั่งอยู่ข้างๆ คางอันไร้ที่ติของนางวางอยู่บนแขนอันงดงาม นางเขินอายเมื่อมองดูซือหยูวางกับดักอย่างสนใจ
ซือหยูส่ายหัว
“ข้าเตรียมการไว้ล่วงหน้า...หากเราเจอกับศัตรูที่คาดไม่ถึง”
“...”
เซี่ยจิงหยูยิ้มอย่างน่ารักเมื่อมองซือหยูที่กำลังตั้งใจ นางมีความสุขกับความสงบใจเมื่ออยู่กับซือหยูได้อย่างไม่รู้สิ้น
หลังสองวัน ซือหยูเริ่มเหนื่อยอ่อน หุบเขาเล็กๆนี้ถูกวางกับดักอย่างหนาแน่น ทุกที่เต็มไปด้วยกับดักที่มองไม่เห็น มันสังหารทุกคนที่เล็ดรอดเข้ามาได้ หากศัตรูดึงดันจะเข้ามายังหุบเขานี้ ซือหยูจะใช้กับดักเหล่านี้สวนกลับ!
หลังจากทุกสิ่งเรียบร้อย ซือหยูและเซี่ยจิงหยูก็ออกจากหุบเขา ซือหยูมองไปยังป่าส่วนใน ตอนนี้เป็นเวลาที่พวกเขาจะได้สำรวจลึกเข้าไป
ป่าส่วนในนั้นมิได้มีเพชรฆาตจำนวนมากอีกแล้ว และซือหยูกับเซี่ยจิงหยูก็ต้องการบรรลุพลังขึ้นอีก พวกเขายังต้องการโอสถวิญญาณอีกคนละสี่ขวด! เพชรฆาตจำนวนขนาดนี้จะอยู่ด้านในส่วนลึกของป่า
เขามองไปรอบๆและเบิกตากว้าง
“ระดับแปดขั้นต้น!”
สิบลี้ข้างหน้า เพชรฆาตหนึ่งคนกำลังพุ่งไปทางป่าส่วนนอก
ซือหยูรู้จักบุรุษผู้นี้ จากข้อมูลบอกว่าเขาคือมือข่มขืนแห่งแคว้นชิงเจิ่งที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากสตรีนับไม่ถ้วน ยี่หวู่หัว! ว่ากันว่าสตรีใดที่เขามองมิอาจรอดพ้นไปจากมือเขาได้ ทั้งหมดต่างพิการหรือไม่ก็ถูกเขาสังหารสิ้น ตั้งแต่คนธรรมดาจนถึงองค์หญิง...สตรีหลายนางต่างเสียเกียรติเพราะเขา!
เขาเป็นภัยร้ายกับแคว้นชิงเจิ่งอยู่ถึงสิบปี เหล่าสตรีต้องทนทุกข์ทรมานจากการข่มเหงของเขา และยังมีสตรีอีกหลายคนที่มิอาจทนต่อการถูกพรากความใสสะอาดไปได้...จนต้องปลิดชีวิตตนเอง สิ่งที่เขาทำนั้นเป็นที่ชิงชังรังเกียจมากนัก! ท้ายสุดวิหารจึงต้องลงมือจับกุมเขา
เมื่อได้ยินชื่อยี่หวู่หัว เซี่ยจิงหยูที่เป็นหญิงสาวยิ่งรู้สึกขยะแขยง ตอนนี้พวกเขาสำเร็จระดับเจ็ดแล้ว พวกเขามิต้องเกรงกลัวกับการต่อสู้กับระดับแปดอีกต่อไป!
“ลองสู้กับเขาดูเถอะ”
แววตาของเซี่ยจิงหยูมุ่งมั่น ซือหยูมองยี่หวู่หัวอย่างไม่ละลายตา ยี่หวู่หัวไม่มีทางหนีรอดสายตาไปได้
ครึ่งวันต่อมาที่ริมแม่น้ำ ซือหยูและเซี่ยจิงหยูอำพรางกายด้วยน้ำและสังเกตยี่หวู่หัวจากระยะไกล
ชายอายุประมาณสามสิบปีและใบหน้าดูอ่อนเยาว์ ใบหน้าของเขาน่าหลงใจงดงามเสียยิ่งกว่าสตรี เขาสวมชุดสีมรกตที่ดูสง่างาม หากพวกเขามิได้เห็นแววตาชั่วร้ายของเขา...มันคงยากจะบอกว่านั่นคือนักข่มขืนอันฉาวโฉ่...ยี่หวู่หัว!
“หึหึ มีสหายอยู่ไกลๆข้าด้วยงั้นรึ น่าสนุก! หากพวกเจ้าสองคนอยู่ที่นี่ ใยมิออกมาแสดงตน?”
ยี่หวู่หัวมองตรงไปยังซือหยูและเซี่ยจิงหยูที่เร้นกาย! เขาเฉียบคมยิ่งนัก! ซือหยูแอบประหลาดใจ!
ฟึ่บ--
ในพริบตาซือหยูและเซี่ยจิงหยูก็มองเขา นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เผชิญหน้ากับระดับแปดอันทรงพลัง
ยี่หวู่หัวมองผ่านซือหยูและจดจ้องไปยังเซี่ยจิงหยู เขาตาเป็นประกาย
“ยอดเยี่ยม! เยี่ยมจริงๆ! ในบรรดาสตรีทั้งหมดที่โชคดีได้นอนกับข้า...ท่านยี่ผู้นี้ หามีใครเทียบเจ้าได้!”
เซี่ยจิงหยูโกรธจัด
“พรากความบริสุทธิ์จากสตรีและทำให้พวกนางพิการ...และเจ้ายังบอกว่าพวกนางโชคดีงั้นรึ? คนชั่วเช่นเจ้า...แค่ตายยังน้อยไป!”
“หึหึ แม่สาวน้อย เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ายั่วยวนขึ้นตอนที่โมโห? ข้าจะให้เจ้าเป็นของข้าในคืนนี้!”
ยี่หวู่หัวมองเซี่ยจิงหยูอย่างหื่นกระหาย เขามองนางทั้วตัว
ซือหยูแววตาเย็นชา เขาเริ่มโจมตีทันที
“แก่นแท้จิตน้ำแข็ง!”
ปั้ง ตู้ม --
หมัดคู่อันเยือกเย็นพุ่งตรงไปยังยี่หวู่หัวด้วยเสียงดังก้อง ยี่หวู่หัวที่ยิ้มเริ่มจริงจัง เขารู้สึกถึงพลังอันล้นหลามในหมัดของซือหยู
พรึ่บ-
ยี่หวู่หัวหันมือหยิบพัดที่ซ่อนเร้นไว้ด้วยพลังปราณออกมา!
หมัดซือหยูและพัดของยี่หวู่หัวปะทะกันทันที!
ตู้ม--
น้ำแข็งก่อตัวขึ้นบนพัดและป่นมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย! ยี่หวู่หัวสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาทิ้งพัดทันเวลาและก้าวถอยหลังทันที
ซือหยูถอยหลายก้าวเช่นกันเมื่อปะทะกับพลังปราณอันเข้มข้นของระดับแปด การโจมตีของทั้งสองคนนับว่าแกร่งพอกัน