ตอนที่ 445 ไม่ได้แตกต่าง

หลังการต่อสู้จบ ทั้งสามก็ออกจากสนามฝึกขณะที่หยี่ เสิ่นเดินออกไปด้วยความเศร้าใจ แม้เขาจะถือว่าชนะ เขาก็ยังไม่รู้สึกดีใจ หยี่ เยว่หยู่ไม่คิดว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างนี้ เธอคิดว่าจะได้เห็นหลิน ฮวงอับอายและเธอก็จะแอบถ่ายรูปหรือวิดิโอไว้เพื่อล้อเขาในอนาคตหากหลิน ฮวงแกล้งเธอ ไม่เพียงแต่เธอจะอดทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้หยี่ เสิ่นกลับมีทีท่าน่าสมเพชแทน

“นายปิดซ่อนความสามารถไว้เมื่อเราอยู่ในมิติ?”หยี่ เยว่หยู่สงสัยเพราะความสามารถเขาพัฒนาขึ้นอย่างน่ากลัวเมื่อเทียบกับเดือนก่อน

“ฉันไม่ได้ปิดซ่อนอะไรทั้งนั้น มันต้องบอกว่าฉันไม่ได้เผยทั้งหมดออกมามากกว่า แต่ฉันได้รวมทักษะดาบต่างๆของฉันและทะลวงผ่านขอบเขตดาบมาไม่นาน และฉันยังฝึกต่อสู้จริงในทุกวัน ดังนั้นฉันจึงพัฒนาขึ้นเล็กน้อย”หลิน ฮวงกล่าวความจริง

“นาย...”หยี่ เยว่หยู่เพิ่งค้นพบว่าหลิน ฮวงเก็บงำฝีมือมาตลอด

“งั้น แล้วการต่อสู้เมื่อกี้ละ?นายใช้ทั้งหมดยัง?”

“เกือบหมด ฉันไม่อาจใช้ทักษะบางอย่างได้เพราะมันไม่ใช่การต่อสู้ที่ถึงขั้นเอาชีวิต”หลิน ฮวงพยักหน้า

“แต่เห็นได้ชัดว่าพี่ชายเธอยังไม่เอาจริง เขาสะกดความเร็วและพลังให้เท่าๆกับฉัน”หลิน ฮวงกล่าวเสริม

“นายคิดว่าใครจะชนะหากทั้งนายและพี่ชายฉันต่างเอาจริง?”หยี่ เยว่หยู่อยากรู้

“หากฉันไม่อัญเชิญมอนสเตอร์ เขามีโอกาสชนะกว่า95% หากฉันอัญเชิญมอนสเตอร์ เขาจะมีโอกาสชนะ80%”หลินฮวงกล่าวหลังคิด

“งั้น พี่ชายฉันก็ทรงพลังมาก!”หยี่ เยว่หยู่พึงพอใจกับคำตอบ

หลิน ฮวงเพียงยิ้มตอบ เขารู้ดีว่าเมื่อเขาเลื่อนเป็นเพลิงขาวและหากหยี่ เสิ่นไม่พัฒนาฝีมือขึ้น กระดานจะพลิกคว่ำ เมื่อพวกเขาออกจากสนามฝึก หยี่ เยว่หยู่ก็พาหลิน ฮวงไปห้องเธอ พูดให้ถูก เธอพาเขาไปในบ้านที่เธออยู่ ห้องหยี่ เยว่หยู่คือวิลล่าสามชั้น แต่ละชั้นใหญ่กว่าขนาดหอพักที่หลิน ฮวงอยู่4เท่า

แม้มันจะเป็นบ้านสามชั้น แต่ก็ยังมีชั้นใต้ดินอีกสองชั้น มันดูเก่าจากด้านนอก แต่ภายในกลับหรูหรา แม้กระทั่งเก้าอี้นวมตรงทางเข้ายังทำจากเชือกทองและสิ่งมีชีวิตหายากอื่นๆ หลิน ฮวงต้องยอมรับว่าหยี่ เยว่หยู่รวยมาก

“เสี่ยว หงชอบพ่นไฟไปทั่ว ดังนั้นฉันจึงเปลี่ยนหลายสิ่งในห้องให้ทนทานไฟได้”หยี่ เยว่หยู่เห็นหลิน ฮวงมองเก้าอี้นวมที่ทางเข้า ดังนั้นเธอจึงอธิบาย

“ฉันต้องบอกว่าการเลี้ยงสัตว์เป็นเรื่องลำบากกว่าที่คิดไว้มาก”หยี่ เยว่หยู่กล่าวเสริม

“แล้ว เธอยังคงเรียกลูกเธอว่าเสี่ยว หง?”หลิน ฮวงมองเธอ

“ยุ่งอะไรด้วย?!”หยี่ เยว่หยู่ตวัดตามองเขา

“เธออยากให้ฉันคิดชื่อให้ไหม?”หลิน ฮวงยิ้ม

“ไปให้พ้น!”หยี่ เยว่หยู่โกรธ

“ไม่เป็นไรหากเธอไม่ต้องการ ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยเล่า?”หลิน ฮวงยักไหล่

“นายยังอยากได้เลือดมอนสเตอร์อยู่ไหม?”หยี่ เยว่หยู่ขู่เขา

“ขอโทษครับ พี่สาว”หลิน ฮวงกลายเป็นสุภาพ

“ฮึม!”หยี่ เยว่หยู่พ่นลมหายใจและเรียกเสี่ยว หงออกมา

มันเหมือนกับที่หลิน ฮวงเห็นในวิดิโอคอลสองวันก่อน หัวมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยและขนมันก็เป็นสีแดงเหมือนปกติ เมื่อหลินฮวงกำลังตรวจสอบมัน มันก็มองหลิน ฮวงตาเขม็งเช่นกัน มอนสเตอร์กลายพันธ์สามครั้งมีสติปัญญาสูง นับประสาอะไรกับมอนสเตอร์เลือดฟีนิกส์ มันสามารถบอกได้ว่าหลิน ฮวงไม่มีเจตนาร้ายอะไร

“ระวังด้วยนะ มันจะพ่นไฟใส่เมื่อมันบ้า”หยี่ เยว่หยู่กังวลว่าเสี่ยว หงอาจโจมตีคนแปลกหน้า โชคดี มันไม่มีทีท่าว่าจะโจมตีหลิน ฮวง

หลิน ฮวงหยิบเอาคริสตัลลาวาออกจากช่องเก็บของเขาและวางมันบนฝ่ามือ เสี่ยว หงดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงพลังงานธาตุไฟในคริสตัลและเดินมาหาหลิน ฮวง จากนั้นมันก็กลืนคริสตัลที่ขนาดใหญ่กว่าปากมันลงไป

“นายให้อะไรมันนะ?”หยี่ เยว่หยู่ถามทันที

“คริสตัลลาวา”

“มันจะไม่เป็นไร?”หยี่ เยว่หยู่เป็นห่วง

“ไม่ต้องห่วง 7หางของฉันก็กินมันเหมือนกัน ลูกเธอเป็นฟีนิกส์เลือดแท้ มันจะไม่เป็นไร”หลิน ฮวงตระหนักว่าหยี่ เยว่หยู่ยังไม่คุ้นเคยกับวิธีให้อาหารสัตว์เลี้ยงเธอ

“งั้น ปกติเธอให้อะไรมัน?”

“ท่านปู่บอกฉันให้ป้อนอาหารธาตุไฟกับมัน ดังนั้นฉันจึงให้เนื้อมอนสเตอร์และผลไม้ธาตุไฟ แต่ดูเหมือนมันจะกินทุกอย่าง ดังนั้นบางครั้งฉันจึงให้ของที่ฉันกินไปบ้าง”หยี่ เยว่หยู่กล่าว ในไม่ช้า เธอก็นึกได้ว่าหลิน ฮวงคือผู้ควบคุม

“มีปัญหาอะไรกับวิธีที่ฉันให้มันกินไหม?”

“วิธีให้อาหารเธอมันสิ้นเปลืองมาก เธอไม่ต้องเดือดร้อนตัวเอง แค่ให้แร่ธาตุไฟกับมัน ผลของแร่ธาตุดีกว่าเนื้อมอนสเตอร์และยังถูกกว่ามาก แร่ธาตุคุณภาพสูงบางชิ้นยิ่งดีเข้าไปใหญ่”หลิน ฮวงอธิบาย

“แร่ธาตุจะไม่ย่อยยาก?”หยี่ เยว่หยู่ลังเล

“พี่สาว มันคือเลือดฟีนิกส์ ไม่ใช่มนุษย์ มันมีระบบการย่อยที่แตกต่างจากมนุษย์ มนุษย์อย่างเราไม่อาจย่อยแร่ธาตุได้ แต่ฟีนิกส์ มันเหมือนกับการกินข้าว เธอย่อยข้าวไม่ได้งั้นหรอ?”หลิน ฮวงพูดไม่ออก

“งั้นหรอ?”หยี่ เยว่หยู่เพิ่งตระหนักว่าเธอให้อาหารสัตว์เลี้ยงเธอผิดวิธีมาตลอด เธอคิดว่าสิ่งที่มนุษย์ไม่อาจกินได้ สัตว์เลี้ยงเธอก็ไม่อาจกินได้เช่นกัน

“งั้น การที่มันชอบกินกระดูกมอนสเตอร์ก็ปกติใช่ไหม?”

“นั่นควรจะปกติเพราะมันสามารถย่อยกระดูกได้”หลิน ฮวงพยักหน้า

หยี่ เยว่หยู่พูดไม่ออกเพราะครั้งก่อนที่เสี่ยว หงกินกระดูกไป เธอกลับเขย่ามันขึ้นและลงเพื่อเอากระดูกออกจากปากมัน

เสี่ยว หงดูเหมือนจะเข้าใจบทสนทนาพวกเขาขณะมองหยี่ เยว่หยู่ราวกับมันกำลังตัดสินเธอ หยี่ เยว่หยู่สัมผัสได้ถึงการจ้องมองและมองหลิน ฮวงแทน

“เอิ่มม...มาเข้าเรื่องธุระเถอะ”

หลิน ฮวงพยักหน้าและมองเสี่ยว หง เขาหยิบเอาคริสตัลลาวาออกจากช่องเก็บของเพิ่มและวางพวกมันตรงหน้าเสี่ยว หง

“เสี่ยว หง ฉันอยากได้เลือดแกสักสามหยด ฉันขอแลกมันกลับคริสตัลลาวาพวกนี้ได้ไหม?”

เสี่ยว หงมองคริสตัลลาวาสักพักและส่งเสียงร้องสามครั้ง

“เอาละ คริสตัลลาวาสามก้อนสำหรับเลือดสามหยด”หลิน ฮวงหยิบคริสตัลลาวาออกมาเพิ่มอีกสองก้อนและวางพวกมันลงบนพรม

เสี่ยว หงพยักหน้าขณะที่หยี่ เยว่หยู่ตกใจ

“นายเข้าใจสิ่งที่มันพูด?”

“มันไม่ยากจะเข้าใจ”หลิน ฮวงไม่ได้เข้าใจจริงๆ เขาเพียงคาดเดาและกล่าวสิ่งที่เขาคิดได้

“ฉันเริ่มรู้สึกอิจฉาพวกผู้ควบคุมแล้ว”หยี่ เยว่หยู่เข้าใจผิดแต่หลิน ฮวงก็ขี้เกียจอธิบาย

หลังสื่อสารกับเสี่ยว หง  หลิน ฮวงก็หยิบเอาเข็มฉีดยาออกมาและใช้มันจิ้มขาเสี่ยว หง ในไม่ช้า เข็มฉีดยาขนาดนิ้วโป้งก็เต็มไปด้วยเลือด หลิน ฮวงถอนเข็มออกทันที และแผลบนขาเสี่ยว หงก็หายไปแทบจะทันที

“ขอบใจนะ!”หลิน ฮวงลูบหลังเสี่ยว หง

“ฉันจะต้องใช้เลือดนี้ภายในสามชั่วโมง ดังนั้นฉันจะไม่อยู่ต่อ ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอทีหลังนะ”เขายืนขึ้นกล่าวกับหยี่ เยว่หยู่

“นายติดหนี้เลี้ยงข้าวฉันกี่ครั้งแล้ว?”หยี่ เยว่หยู่ยิ้ม

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะถยอยชดใช้ เรามีโอกาสอีกมากในอนาคต”หลิน ฮวงกล่าวอย่างมั่นใจ

“มันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกันมากเนื่องจากนายเป็นหนี้ฉันบานเบอะ ไปเถอะ”หยี่ เยว่หยู่โบกมือ

“ขอบใจนะ!”หลิน ฮวงอัญเชิญสมบัติมิติเขาและก้าวเข้าไป