ตอนที่ 444 หลิน ฮวงปะทะหยี่ เสิ่น

หยี่ เสิ่นเร็วราวสายฟ้า ร่างเขาดูเหมือนจะผสานเข้ากับอากาศเมื่อก้าวออกไป โดยไม่มีเสียงหรือการเปลี่ยนในแรงดดันอากาศ ความเร็วเขาดูเหมือนจะพุ่งสูงสุดภายในพริบตา หลิน ฮวงจ้องการเคลื่อนไหวหยี่ เสิ่นโดยไม่กระพริบ และดาบของหยี่ เสิ่นก็มาถึงตรงหน้าเขาในก้าวเดียว

โชคดี หลิน ฮวงเบี่ยงตัวหลบได้รวดเร็วเช่นกัน เขาถอยออกไปขณะป้องกันการโจมตีของหยี่ เสิ่นด้วยดาบ เมื่อพลังชีวิตสีขาวปะทะกับพลังชีวิตสีทอง คลื่นอากาศก็ระเบิด พลังชีวิตสีทองถูกกลืนกินไปในพริบตาขณะที่หลิน ฮวงถอยออกไปทันที เพียงการโจมตีเดียวก็แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างพลังชีวิตพวกเขา หยี่ เสินผู้อยู่ในระดับเพลิงฟ้าแล้วได้สกัดพลังชีวิตเขาจากเพลิงชีวิต ความเข้มข้นพลังชีวิตเขามากกว่าหลิน ฮวงนับร้อยเท่า

ด้วยความที่ลั่ว หมิงสะกดระดับพลังเขาเป็นเพลิงขาวเมื่อสู้กับหลิน ฮวง ความแตกต่างจึงยังไม่ชัดเจน แต่ทว่า เมื่อหลิน ฮวงสู้กับเพลิงฟ้าจริงๆ ความแตกต่างก็เห็นได้ชัด แม้หลิน ฮวงจะสามารถป้องกันการโจมตีเขา หยี่ เสิ่นก็ยิ้มเมื่อเห็นหลิน ฮวงถอยออกไปสิบเมตร

“ความเร็วการตอบสนองนายไม่เลว แต่นายจะถูกฆ่าภายใต้แรงกดดันพลังชีวิตฉัน รีบเรียกมอนสเตอร์นายออกมาดีกว่า ไม่อย่างนั้น นายจะไม่มีโอกาสอีก”

หยี่ เสิ่นสังเกตเห็นจุดอ่อนใหญ่ของหลิน ฮวงในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ทันใดนั้น หลิน ฮวงก็พุ่งใส่หยี่ เสิ่นขณะที่เปิดความเร็วฑูตสวรรค์และท่าเท้าอัสนีบาต

“เร็วมาก!”หยี่ เสิ่นอุทาน ความเร็วของหลิน ฮวงเทียบได้กับเพลิงฟ้าภายในพริบตา หลิน ฮวงมาถึงตรงหน้าหยี่ เสิ่นขณะที่ใช้สายฟ้าทะลวง สายฟ้าสีทองทอประกายเมื่อหลิน ฮวงเหวี่ยงดาบเขา

หยี่ เสิ่นตกใจกับการโจมตีของหลิน ฮวง ทั้งการเคลื่อนไหวและวิชาดาบเขา เขาคิดว่าการเคลื่อนไหวของหลิน ฮวงน่ากลัวมากพอแล้ว แต่ทักษะดาบเขากลับน่าตกตะลึงยิ่งกว่า หยี่ เสิ่นมั่นใจว่าเพียงแค่ดาบนั้นก็สามารถฆ่าเขาได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงถอยหนีขณะปัดป้องการโจมตีด้วยดาบ

ปึง!

และพลังชีวิตสีทองและขาวก็บดขยี้กันเหมือนเดิม เมื่อดาบปะทะกัน พลังชีวิตสีทองก็แตกกระจายราวระเบิดและครั้งนี้ มันก็ปกคลุมพลังชีวิตสีขาว

หยี่ เสิ่น ผู้สวมชุดขาวถอยออกห่างทันที หยี่ เยว่หยู่อ้าปากค้าง เธอรู้มาตลอดว่าหลิน ฮวงทรงพลัง แต่เธอไม่รู้ว่าเขาจะสามารถทำให้หยี่ เสิ่นต้องก้าวถอยหลังได้ ตอนแรก เธอคิดว่าหลิน ฮวงคงถูกหยี่ เสิ่นกดดัน แต่เธอกลับคิดผิด

เมื่อเห็นโอกาส หลิน ฮวงก็พุ่งตามหยี่ เสิ่นไป หยี่ เสิ่นดูเหมือนจะเอาจริงในครั้งนี้ เขาตระหนักว่าหลิน ฮวงไม่หมูอย่างปีก่อน แต่กลับเติบโตจนอยู่ในระดับที่น่ากลัว เขาอาจแพ้ได้หากเขาไม่เอาจริงเอาจัง และเขาก็ได้ว่าหลิน ฮวงคือผู้ควบคุมที่ยังไม่อัญเชิญมอนสเตอร์เขาเลย

หยี่ เสิ่นคิดว่าหลิน ฮวงตลกที่ไม่ยอมอัญเชิญมอนสเตอร์ออกมา แต่ทว่า มันดูเหมือนว่าเขาจะมีความสามารถที่ทรงพลังจริงๆ

“เข้ามา หลิน ฮวง!อย่าเก็บรั้งอะไรไว้ แสดงทุกอย่างที่นายมีออกมา!”หยี่ เสิ่นตะโกนและหยุดถอยหลัง จากนั้นก็พุ่งใส่หลิน ฮวง

ปึง!ปึง!ปึง!

ทั้งคู่ปะทะกันอีกครั้งและอีกครั้งในสนามฝึก

หยี่ เยว่หยู่ตกใจเมื่อเห็นคลื่นระเบิดที่สร้างจากพลังชีวิตพวกเขา

“หลิน ฮวงทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไงกัน?!”

หากหยี่ เยว่หยู่ตกใจที่หลิน ฮวงทำให้หยี่ เสิ่นต้องถอยได้ก่อนหน้า ตอนนี้เธอก็ดูเหมือนตัวโง่งมโดยสิ้นเชิงเมื่อเห็นหลิน ฮวงโจมตีใส่หยี่ เสิ่นไม่หยุด หยี่ เยว่หยู่รู้จักความสามารถของหยี่ เสิ่นดี แม้เขาจะเพิ่งเลื่อนเป็นเพลิงฟ้า เขาก็สามารถฆ่าเพลิงม่วงได้ เขาแม้กระทั่งสู้กับเพลิงทองได้ด้วยซ้ำไป

ในขณะเดียวกัน ความสามารถของหลิน ฮวงกลับทำให้หยี่ เยว่หยู่ประหลาดใจโดยสิ้นเชิง แม้หยี่ เยว่หยู่จะเห็นว่าหลิน ฮวงมีพลังด้อยกว่า แต่เขาก็มักสามารถหาโอกาสสวนกลับได้โดยไม่แสดงทีท่าว่าเสียเปรียบ หยี่ เสิ่นไม่ได้เก็บรั้งฝีมืออะไรอีกต่อไป และปฏิบัติต่อหลิน ฮวงราวกับเป็นคู่ต่อสู้ตัวฉกาจ

นอกจากการเคลื่อนไหวของทั้งคู่ พวกเขาก็ได้ปลดปล่อยทักษะออกมาจนเกือบหมด การต่อสู้ดำรงอยู่นานกว่า4ชั่วโมง หลิน ฮวงได้ผลาญพลังชีวิตเขาจนหมด มันน่าทึ่งที่เขาสามารถยืนหยัดได้4ชั่วโมงโดยไม่พักฟื้น หยี่ เสิ่นสังเกตเห็นว่าพลังชีวิตของหลิน ฮวงเกือบหมด ดังนั้นเขาจึงเก็บดาบและถอยห่างออกมา หลิน ฮวงเองก็เก็บดาบไปเช่นกัน เขารู้ว่าหยี่ เสิ่นสังเกตเห็นมันและไม่อยากเอาเปรียบเขาในสภาพนี้

“ฉันไม่คิดเลยว่านายจะสู้กับฉันได้อย่างสูสี”หยี่ เสิ่นยิ้มให้หลิน ฮวง

“ผมแพ้ต่างหากเนื่องจากพลังชีวิตผมหมดลงแล้ว หากผมสู้จริงๆ คู่ต่อสู้คงไม่ยอมแม้พลังชีวิตผมจะหมดลง”หลิน ฮวงยิ้ม เขารู้ว่าเขาอาจแพ้หยี่ เสิ่นได้เนื่องจากเขาไม่ได้อัญเชิญมอนสเตอร์ออกมาช่วย

“นั่นไม่จริง เนื่องจากนายไม่ได้อัญเชิญมอนสเตอร์ออกมา หากนายอยูในการต่อสู้จริงๆ นายต้องอัญเชิญมอนสเตอร์ออกมาช่วย จากนั้น ฉันอาจเป็นฝ่ายที่แพ้”หยี่ เสิ่นรู้ดีว่านี่ไม่ใช่จุดเด่นของหลิน ฮวง

“หากฉันเดาไม่ผิด นายคงอยู่ในขอบเขตดาบระดับ3แล้ว?”หยี่ เสิ่นถามอีกครั้ง

“ใช่ ผมเพิ่งบรรลุขั้นเจิดจรัสไม่กี่วันก่อน”หลิน ฮวงคิดว่าไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรเพราะพวกเขาต่างสัมผัสขอบเขตดาบกันได้ระหว่างการต่อสู้ เขาสามารถสัมผัสได้ว่าหยี่ เสิ่นอยู่ในขอบเขตดาบระดับ2

หลังยืนยันการคาดเดา ท่าทางของหยี่ เสิ่นก็กลายเป็นซับซ้อนยิ่งขึ้น

“ฉันอาจจะสู้นายไม่ได้อีกเมื่อนายเลื่อนเป็นเพลิงขาว....ฉันมักคิดว่าฉันเทียบได้กับอัจฉริยะที่แท้จริง แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด”หยี่ เสิ่นส่ายหัวและยิ้ม

สิ่งที่หยี่ เสิ่นไม่รู้ก็คือหลิน ฮวงถือเป็นมังกรท่ามกลางอัจฉริยะ ดังนั้นเขาจึงนำคนมาเทียบด้วยผิดไป หลิน ฮวงไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่หยี่ เสิ่นกล่าว หยี่ เยว่หยู่คิดว่าหลิน ฮวงคงแพ้หยี่ เสิ่น แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น

“ไม่ต้องเสียใจไปหรอกพี่ อาจารย์ของหลิน ฮวงคือคุณฟู่ พรสวรรค์และความสามารถเขาต้องเป็นหนึ่งในเขต1 ไม่อย่างนั้น คุณฟู่คงไม่รับเขาเป็นลูกศิษย์”หยี่ เยว่หยู่ปลอบเขา

“คุณฟู่คืออาจารย์นาย?”หยี่ เสิ่นตกใจแต่ในไม่ช้าก็กลับเป็นปกติ

“ไม่น่าแปลกใจเลย...มีเพียงคุณฟู่ที่สามารถฝึกสัตว์ประหลาดเช่นนายได้”

“เอ่ออ....”หลิน ฮวงคิดเกี่ยวกับมันและตระหนักว่าคุณฟู่ปล่อยให้เขาทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พูดอะไรเพราะไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของหยี่ เสิ่น