DND.77 - นักล่าเนื้อพันลี้
ในหุบเขานั้นมีเพชรฆาตอยู่สี่คน พวกเขากำลังพูดคุยท่ามกลางกองเพลิง เพชรฆาตคนที่ห้าตรวจสอบทางผ่านเพื่อป้องกันการโจมตีจากศัตรู
“ดูพวกอัจฉริยะพวกนี้สิ ศิษย์วิหารสวรรค์มาเยอะขนาดนี้ นับเป็นโอกาสเดียวในชีวิตของพวกเรา”
“ใช่แล้ว เราจะปล้นค้อนหยกของพวกมันและใช้โอสถที่ฝังอยู่ในแผ่นหลังเราซะ เราจะเพิ่มพลังขึ้นอีกแน่”
“ฮ่าๆๆ…เจ้าคิดได้แค่นั้นรึ? เจ้าไม่เคยคิดแบบข้ารึไง...ถ้าเราได้ค้อนหยกมาแล้ว เราจะไปปล้นฆ่าเพชรฆาตคนอื่นอีก! นอกจากจะได้เรียนรู้จากพวกศิษย์นั่นแล้ว เราจะได้โอสถจากคนอื่นด้วย เราจะเพิ่มพลังขึ้นอีกมหาศาล!”
อีกสี่คนตาเป็นประกาย พวกเขาไม่เคยปริปากถึงเรื่องทรยศเพชรฆาตคนอื่น
“น่าเสียดายที่อสูรเก้าพิษไม่ร่วมมือกับเรา ถ้ามีวิชาพิษของเขาเราคงจะวางยาเพชรฆาตอื่นได้ราวกับเด็กน้อย”
ทุกคนพยักหน้าอย่างเสียใจ
ทันใดนั้นก็เกิดแสงพุ่งออกมาจากหุบเขาเปิดโล่ง!
“ถ้าพวกเจ้าคิดถึงอสูรเก้าพิษนัก ข้าก็จะเอามันมาให้เจ้า!”
ซือหยูยืนมือไพล่หลังที่ปากหุบเขา
เพชรฆาตทั้งสี่หน้าถอดสีและมองยังชายหนุ่มและหญิงสาวที่เดินข้างกัน ข้างหลังพวกเขาคือชายวัยกลางคนที่เป็นใครไปมิได้นอกจากอสูรเก้าพิษ!
พวกเขามองไปหาคนที่คอยป้องกันปากทางเข้าและพบว่าเขาได้กลายเป็นโลหิตเน่าเปื่อยไปแล้ว
“ทุกคนระวังตัว! อสูรเก้าพิษถูกควบคุม!”
เพชรฆาตที่ตกตะลึงตะโกนเตือนเสียงดังเมื่อพบว่าใบหน้าของอสูรเก้าพิษนั้นไร้ชีวิตชีวา อสูรเก้าพิษถูกควบคุมงั้นรึ? วิชาเช่นใดกันที่ทำให้คนแข็งแกร่งเช่นนั้นถูกควบคุมได้?
พวกเขารวมตัวกันเพื่อความปลอดภัยด้วยจำนวนที่สูง แต่พวกเขากลับถูกดักราวกับมัจฉาในพันธนาการ! ทางออกเดียวมีเพียงการฝ่าวงล้อมพวกซือหยูออกไป เพชรฆาตทั้งสี่นั้นมีความเจ้าเล่ห์อยู่ในตัว
“จะจับโจร...ก็ต้องจับหัวหน้าโจร! เราสองคนจะไปต้านอสูรเก้าพิษ ส่วนอีกสองคนฆ่าเจ้าเด็กโง่เขลาสองคนนั่น!”
เพชรฆาตทั้งสี่เปลี่ยนสีหน้าและทำตามคำสั่งทันที
ตายซะ--
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ--
พลังระดับเจ็ดขั้นสูงอันแข็งแกร่งที่ไหลเวียนในตัวของเพชรฆาตทั้งสี่กำลังพุ่งไปทางซือหยูและเซี่ยจิงหยู! โชคดีที่อสูรเก้าพิษมาช่วยป้องกันได้ถึงสองคน พวกเขาแบ่งศัตรูกันเป็นครึ่งต่อครึ่ง!
เหลือเพชรฆาตระดับเจ็ดขั้นสูงสองคนที่มันใจเหลือเกินว่าจะจับซือหยูและเซี่ยจิงหยูได้
“ภวังค์น้ำค้าง!”
เซี่ยจิงหยูสงบนิ่งและมิเกรงกลัว นางต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย แม้จะถูกล้อมด้วยภัยร้ายนางก็มิได้ลังเล พลังของนางมิได้ยิ่งหย่อนไปกว่าระดับเจ็ดขั้นสูงเลย
เพชรฆาตอีกคนพุ่งตรงไปยังซือหยู
“เจ้าหนู! พลังเจ้าจะเทียบกับแม่สาวน้อยของเจ้าได้ไหมนะ!”
เพชรฆาตเย้ยหยัน...เขาระวังตัวอย่างมาก
ซือหยูเสื้อผ้าปลิวไสว แววตาสะท้อนความมั่นใจ
“ก็พอๆกัน”
“งั้นเจ้าก็ตายได้สินะ!”
เพชรฆาตที่ได้ยินคำพูดยั่วประสาทจากซือหยูเริ่มโจมตีอย่างระวัง
“หมัดเพลิง!”
หมัดทั้งสองของเขาสั่นสะเทือนอากาศจนเกิดการเผาไหม้
ซือหยูสวนกลับทันที
“แก่นแท้จิตน้ำแข็ง!”
ซือหยูโจมตีด้วยหมัดสองข้างเช่นกัน! หมัดทั้งสองของเขาเป็นเพียงหมัดธรรมดา มิได้มีพลังปราณหรือวิชาใด มันเป็นเพียงแค่หมัด...ที่ไร้ซึ่งพลัง
ตู้ม--
ปั้ง--
แต่เมื่อทั้งสี่หมัดปะทะกัน…
กร๊อบ--
เพชรฆาตระดับเจ็ดขั้นสูงตัวแข็งทันที! เขาถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งหนาทั่วทั้งร่าง ขยับไม่ได้แม้แต่น้อย คนทั้งคนกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งไปแล้ว! ทำไม่ได้แม้หายใจ!
คนที่สู้กับเซี่ยจิงหยูอ้าปากค้าง! แค่การโจมตีเดียวก็เปลี่่ยนคนให้กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง! นี่...นี่มันวิชาอะไรกัน!
ซือหยูเก็บโอสถในพริบตาและพุ่งตรงไปหาเซี่ยจิงหยู เขาช่วยนางต่อสู้กับศัตรูที่เหลืออีกคน
แกร๊ก--
เขากลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งไปอีกคน! อีกสองคนที่กำลังรับมืออสูรเก้าพิษเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!
“เจ้ากับข้าต้องแยกกันหนี”
พลังของซือหยูได้ทำให้ทั้งสองคนเสียความมั่นใจในการต่อสู้ หลังจากถอนตัวจากอสูรเก้าพิษแล้ว พวกเขาก็แยกกันหนีไปตามทางหุบเขา หากเป็นเช่นนี้จะมีหนึ่งคนที่ถูกจับตัว...อย่างน้อยก็มีหนึ่งคนที่จะหนีไปได้
คนทางซ้ายถือเป็นผู้โชคร้าย เขาถูกอสูรเก้าพิษไล่ตามและสังหารด้วยพิษทันที ส่วนอีกคนที่กำหลังหนีถูกซือหยูไล่ตามในขณะที่เซี่ยจิงหยูไปรับโอสถวิญญาณจากคนที่ถูกพิษ
การที่อสูรเก้าพิษสังหารคนคุ้มกันคนแรกถือเป็นเพียงกุญแจ แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือพลังอันน่ากลัวของซือหยู! ดวงตาอันงดงามที่เป็นกังวลของเซี่ยจิงหยูมองตามแผ่นหลังซือหยู
ที่อีกด้านของหุบเขา ซือหยูไล่ตามเพื่อล่าสังหารเพชรฆาตคนสุดท้าย หากเขาเอาชนะได้ เขากับเซี่ยจิงหยูจะมีโอสถวิญญาณห้าขวด พวกเขาต้องการอีกขวดเท่านั้นในการบรรลุระดับเจ็ด!
ฟึ่บ--
แต่เมื่อซือหยูกำลังจะไล่ตามทัน ก็มีคนแต่งกายด้วยชุดแดงโผล่ขึ้นมากลางหุบเขาอย่างเกรี้ยวกราด!
อ๊าก--
ห่างไปหลายสิบศอก ชายชุดแดงพลิกนิ้วและยิงพลังปราณอันน่ากลัวที่ทำให้ซือหยูสั่นไปถึงกระดูก คลื่นพลังปราณระเบิดผิวหนังของเพชรฆาตที่ซือหยูไล่ตามอยู่ทันที! พลังปราณนั่นมันระดับใดกัน?
ซือหยูพบชายตัวใหญ่ที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้า เขาดูชั่วร้ายมาก พลังของเขาน่ากลัวเกินทน
“ระดับแปดขั้นต้น!”
ซือหยูอ้าปากค้าง! เขามีพลังระดับแปด!
ซือหยูไม่กล้ารับโอสถวิญญาณจากเพชรฆาตตรงหน้า...เขาหนีเข้าไปในหุบเขาโดยไม่ลังเล!
“หึ! หลักแหลมนัก”
เพชรฆาตระดับแปดเรียกพลังปราณกลับมาที่นิ้วอีกครั้ง หากซือหยูลังเลแม้เพียงครู่เดียว เขาจะทำให้ซือหยูพบกับจุดจบเช่นเพชรฆาตผู้นี้!
“ฆ่ามันตอนนี้ก็มิต่างกับยิงมัจฉาในพันธนาการ เจ้าหนู...พวกเจ้าหนีไม่รอดหรอก!”
เขาพุ่งไปเฉือนโอสถวิญญาณจากหลังเพชรฆาตที่ตายไปแล้ว เขายังไม่มีค้อนหยกในมือ...ฉะนั้น...เขาต้องไปจัดการซือหยูและเซี่ยจิงหยู!
เซี่ยจิงหยูตามซือหยูมาพร้อมโอสถวิญญาณ นางพบซือหยูที่สีหน้าหม่นหมองกำลังพุ่งกลับมา นางขมวดคิ้ว
“ซือหยู เกิดอะไรขึ้น?”
ซือหยูไม่สบายใจ เขาหนีอย่างไม่คิดชีวิต หากข้อมูลถูกต้อง ชายร่างใหญ่ชุดแดงนั่นก็คือนักล่าเนื้อพันลี้! ข่าวลือบอกว่าหลังจากที่เขาสำเร็จระดับแปด เขาไล่ล่าสังหารคนไปตลอดนับพันลี้ด้วยดาบยักษ์! โลหิตหลั่งไหลพร้อมกับโครงกระดูกที่กระจัดกระจายไปทั่วถนนพันลี้!
ระดับแปดในแคว้นที่ไล่ล่าเขา สามในสี่คนตายด้วยฝีมือเขา หนึ่งคนโชคดีที่รอดมาได้แต่ข้อมือทั้งสองถูกเฉือนออกในคราเดียว วิหารสวรรค์ส่งว่าที่ศิษย์สวรรค์หลายคนก่อนจะจับกุมตัวเขาได้ การหนีคนที่ป่าเถื่อนเช่นนี้...ซือหยูได้เจอกับความยากลำบากแน่!
แม้ซือหยูจะไม่ได้ตัวคนเดียว แต่ต่อให้เขาร่วมมือกับเซี่ยจิงหยูและอสูรเก้าพิษ มันก็คงยากที่จะรับมือกับการโจมตีของนักล่าเนื้อพันลี้ และที่ซือหยูตื่นตระหนกกว่าเดิมในตอนนี้ก็เพราะว่าพวกเขาติดอยู่ในหุบเขา!
เมื่อเซี่ยจิงหยูมาหาเขา ซือหยูที่เร่งรีบก็มองไปรอบๆ เขาพบวิธีแก้สถานการณ์ทันที...เขาจะต้องเสี่ยงอีกครั้ง!
ฟึ่บ--
สายไปแล้วที่จะอธิบายสิ่งใด ซือหยูพุ่งไปข้างหน้าและคว้าเอวของเซี่ยจิงหยูเอาไว้ เซี่ยจิงหยูตัวแข็งทื่อและหน้าแดงก่ำ
“จับไว้แน่นๆ!”
ซือหยูตะโกน ไหมพันมังกรในนิ้วของเขาสยายออก มันยาวสามร้อยศอกและโปร่งใส ซือหยูปล่อยมันเอาไว้ที่ด้านบนหุบเขา
ปลายไหมพันมังกรนั้นถูกขึงอยู่กับต้นไม้ที่ด้านบนสุดของหุบเขาล้อมรอบกิ่งไม้ใหญ่ ซือหยูใช้เงาลอยล่องเต็มกำลังและไปยังหน้าผาศิลาสูงชัน เขาปืนขึ้นไปยังด้านบนหุบเขา
ร่างของเขาเบาราวปักษา ร่างที่เบาและสง่างามของเซี่ยจิงหยูมิได้มีผลกับวิชาของซือหยูเลย! เซี่ยจิงหยูเกาะซือหยูแน่น นางแนบใบหน้าที่อกซือหยู นางลืมตาข้างเดียวและเห็นว่าพวกเขาอยู่สูงจากพื้นหลายสิบศอก นางใจเต้นระรัว
แต่ที่ทำให้นางกลัวก็คือบุรุษชุดแดงที่กำลังพุ่งเข้ามาที่หุบเขา อสูรเก้าพิษพุ่งตรงไปยังบุรุษชุดแดงและปล่อยวิชาพิษสูงสุดออกมา!
แม้อสูรเก้าพิษจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ถูกบุรุษชุดแดงสังหารเพียงดีดนิ้ว อสูรเก้าพิษนองเลือดและกรีดร้องออกมา!
“นักล่าเนื้อพันลี้!”
เซี่ยจิงหยูหน้าซีด นางรู้แต่แรกแล้วว่าบุรุษชุดแดงตัวใหญ่ผู้นี้จะต้องเป็นคนที่อันตรายมากในบรรดาเพชรฆาต!
นักล่าเนื้อพันลี้มองไปรอบๆและประหลาดใจที่ไม่พบร่องรอยของซือหยู! จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและตกตะลึงที่เห็นซือหยูกำลังกอดเซี่ยจิงหยูและปีนขึ้นไปข้างบน...เขาอยู่ใกล้ด้านบนหุบเขาสามร้อยศอก...และกำลังจะหนีไปได้แล้ว!
“วิชาเคลื่อนไหวยอดเยี่ยมนัก! แล้วยังมีไหมแข็งแรงพวกนี้อีก!”
นักล่าเนื้อพันลี้รู้สึกทึ่งและมองอย่างเกรี้ยวกราดในทันที เขายกนิ้วขึ้นและปล่อยพลังปราณไปยังซือหยู
“ถ้าข้าปล่อยให้เจ้าหนีไปได้มันจะไม่เป็นเรื่องน่าขันหรอกรึ?”
ครืน--
เมื่อรู้สึกถึงพลังปราณทรงพลังซือหยูก็รู้สึกหนาวไปถึงกระดูก! ซือหยูที่สิ้นหวังใส่พลังในวิชาให้มากกว่าเดิม ซือหยูและเซี่ยจิงหยูดึงไหมพันมังกรให้แกว่งเป็นครึ่งวงกลม
ปั้ง ตู้ม --
เมื่อพวกเขาแกว่งตัว จุดเดิมที่พวกเขาเคยอยู่ก็ถูกระเบิดพลังปราณเป็นหลุมใหญ่กว้างสิบศอก! ศิลาอันแข็งแกร่งป่นเป็นผงและสันเขาก็เริ่มถล่มลงมา เสียงราวกับนภาที่ล่มสลาย
หากพวกเขายังอยู่ตรงนั้น พวกเขาคงจะตายทันทีเป็นผงมิต่างจากศิลา!
ซือหยูใช้แรงระเบิดของพลังปราณนั้นพาตัวเองไปถึงจุดสูงสุดของหุบเขา ซือหยูดึงไหมพันมังกรกลับมาและใช้แรงของไหมพันมังกรดึงตัวเขาไปยังสันเขาเหนือหุบเขา!
“รีบไปเร็ว!”
ซือหยูรู้สึกตัวชา พวกเขาหนีออกมาได้...แต่มิได้หมายความว่าเรื่องมันจะจบแล้ว ผู้มีพลังระดับแปดไม่ใช่อะไรที่ซือหยูจะต่อกรได้
“เงาลอยล่อง!”
ซือหยูแบกเซี่ยจิงหยูเข้าไปในป่าลึกในภูเขา เขาร่อนกายได้สามสิบศอกในหนึ่งก้าว พวกเขาแทบจะลอยอยู่ในอากาศตลอดเวลา…
“อยากหนีงั้นเรอะ? หึ!”
นักล่าเนื้อพันลี้เร็วกว่าซือหยู เขาพุ่งออกมาจากหุบเขาและไล่ตามซือหยู!
ครึ่งวันต่อมา ซือหยูและเซี่ยจิงหยูหนีมาถึงป่าส่วนนอก ซือหยูมองไปด้านหลังและใช้พลังดวงตามอง...เขาตกใจ
“เก้าลี้ข้างหลัง...เขายังตามเราอยู่!”
ดูเหมือนนักล่าเนื้อพันลี้จะเชี่ยวชาญการไล่ตาม เขาไล่พวกเขามาหลายสิบลี้และมิได้คลาดเส้นทาง ซือหยูและเซี่ยจิงหยูคงไม่มีโอกาสรอดไปได้!
หากจะขอความช่วยเหลือในบรรดาว่าที่ศิษย์สวรรค์ ก็มีเพียงสามลำดับแรกเท่านั้นที่จะเป็นคู่มือของนักล่าเนื้อพันลี้ได้ ไม่มีใครให้พวกเขาขอความช่วยเหลือได้เลย! ระยะห่างระหว่างนักล่าเนื้อพันลี้ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว
“เหลืออีกอย่างที่ข้าต้องลอง!”
ซือหยูกัดฟันแน่น
ศัตรูที่เก่งกาจไม่เหลือทางเลือกให้ซือหยู...เขาต้องเอาทุกสิ่งแขวนไว้บนเส้นด้าย!