ตอนที่ 438 ความสัมพันธ์เราไม่บริสุทธิ์

ปึง!

เงาร่างสองร่างปะทะกันเสียงดัง มันเป็นหลิน ฮวงที่กำลังฝึกกับลั่ว หมิงในสนามฝึก แม้เขาจะผสานทักษะดาบเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่อยากหยุดพัฒนาขอบเขตดาบเขา เขาได้อ่านเกี่ยวกับทักษะดาบที่หอสมุดซึ่งส่วนใหญ่เป็นทักษะหายากกับปกติ

ด้วยความเข้าใจใหม่ของเขาตอนนี้ เขาสามารถเข้าใจทักษะดาบทั่วไปได้เพียงแค่อ่านมันครั้งหนึ่งขณะที่ทักษะดาบหากยากจะเชี่ยวชาญหลังฝึกเพียงสองหรือสามครั้ง เขากำลังผสานทักษะดาบไว้ในโครงร่างโดมดาราเขาเพื่อแก้ไขปัญหาการขาดความรู้พื้นฐานดาบ

สถาบันนักล่ายุทธ์มีทักษะดาบระดับสุดยอดเช่นกัน แต่พวกมันไม่อาจขอได้ฟรีๆ พวกมันสามารถอ่านได้โดยการแลกคะแนนสะสม หลิน ฮวงไม่ได้เรียนรู้ทักษะดาบระดับสุดยอดเพราะทักษะดาบปกติและหายากที่เขามีก็ทำให้เขายุ่งจนไม่มีเวลาทำอะไรแล้ว

คะแนนสะสมของอาจารย์จะมาจากการสอนในชั้นเรียน นักเรียนแต่ละคนจะมีส่วนร่วม1คะแนนขณะที่เขาจะได้รับ50คะแนนเพราะชั้นเรียนส่วนใหญ่จะมีนักเรียนประมาณ50คน หลิน ฮวงจะต้องสอนเพียงหนึ่งคาปต่อสัปดาห์ซึ่งหมายความว่าเขาจะได้รับแต้มเพียง2600แต้มต่อปี ทักษะต่อสู้ระดับสุดยอดจะต้องใช้แต้มอย่างน้อย1พันแต้มขณะที่บางทักษะใช้2000-3000แต้ม

สำหรับหลิน ฮวง เขาคงพูดกับคุณฟู่หรือซื้อพวกมันด้วยคริสตัลชีวิตหากทักษะดาบระดับสุดยอดจำเป็นจริงๆ  เขาคิดว่าการสะสมแต้มจากชั้นเรียนคงไม่เป็นประโยชน์ต่อเขา นอกจากนี้ การฆ่ามอนสเตอร์และแลกเป็นคริสตัลชีวิตคงเร็วกว่าการสอนหนึ่งปีมาก ด้วยเงินที่เขาทำได้จากการขายมอนสเตอร์ เขาจะสามารถซื้อทักษะต่อสู้ได้มากมาย

ลั่ว หมิงรู้สักว่าทักษะดาบใหม่ของหลิน ฮวงไม่ทรงพลังอย่างก่อนเก่า แตต่เขาสามารถบอกได้ว่าขอบเขตดาบเขาทรงพลังขึ้น เขายืนกรานที่จะฝึกกับหลิน ฮวงเพราะเขาสามารถรู้สึกได้ว่าขอบเขตดาบเขากำลังพัฒนาขึ้นเช่นกัน มันไม่ใช่หลินฮวงที่สร้างแรงบันดาลใจเขา แต่สภาพของหลิน ฮวงทำให้เขานึกถึงช่วงเวลาที่เขาเริ่มฝึกวิชาดาบ  สิ่งที่หลิน ฮวงกำลังข้ามผ่านได้กระตุ้นความเป็นนักดาบในตัวเขาขึ้น

การฝึกดาบไม่ใช่เพื่อทะลวงระดับขึ้น แต่มันคือความรักและความหลงใหลในวิชาดาบ การฝึกหลายวันมานี้ยิ่งทำให้ลั่ว หมิงคลั่งใคล้ยิ่งกว่าเดิม เขารู้สึกเหมือนได้ย้อนวัยไปเป็นหนุ่มๆอีกครั้ง เขาแม้กระทั่งลืมเกี่ยวกับอายุเขา คิดว่าเขาเพียงแก่กว่าหลิน ฮวงไม่กี่ปี มันเหมือนการฝึกซ้อมกับน้องชายในทุกวัน  การเรียกหลิน ฮวงว่าน้องชายนั้นแตกต่างจากก่อนหน้า มันไม่เป็นทางการอีกต่อไป แต่เป็นสายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องจริงๆ

หลิน ฮวงเองก็รู้สึกถึงเรื่องนี้ได้เช่นกัน  เขาเคยเว้นระยะห่าง แต่ตอนนี้เขากลายเป็นมิตรแท้กันจริงๆ เขาแม้กระทั่งบอกหลิน ฮวงเกี่ยวกับความเข้าใจขอบเขตดาบเขา เขาไม่เคยเก็บรั้งอะไรไว้ขณะที่สอนเขาอย่างจริงใจ หลิน ฮวงรู้สึกขอบคุณอย่างมาก แม้เขาจะไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เขาก็รู้ว่านี่คือสายสัมพันธ์พี่น้องจริงๆ

ขณะที่กำลังฝึก แหวนหัวใจจักรพรรดิหลิน ฮวงก็สั่น ลั่ว หมิงถอยห่างออกไปขระที่หลิน ฮวงรับสายโทรศัพท์ มันคือหยี่ เยว่หยู่ ดังนั้นเขาจึงรับวิดิโอคอลทันที

“สวัสดีตอนเย็น!”หลิน ฮวงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากช่องเก็บของเขาและเช็ดเหงื่อบนหน้า

“นายกำลังทำอะไรอยู่นะ?”หยี่ เยว่หยู่ถาม

“ฝึกวิชาดาบนะ”หลิน ฮวงโบกดาบในมือ

“หือ พวกบ้าดาบสินะ”หยี่ เยว่หยู่รู้ว่าการพัฒนาของหลิน ฮวงเป็นไปอย่างก้าวกระโดดและล้ำหน้าใครอื่น

“โอ้ หากคนเราไม่มีพรสวรรค์ งั้นเราก็ต้องฝึกหนักหน่อยสิ”หลิน ฮวงยิ้ม

“นายเนี่ยนะไม่มีพรสวรรค์?!หากนักดาบอัจฉริยะไม่มีพรสวรรค์ งั้นใครกันในเขต7ที่มี?”หยี่ เยว่หยู่มองบนใส่หลิน ฮวง

“อืม มันเป็นสุภาษิตนะ ฉันไม่ได้พูดถึงตัวฉันซะหน่อย”หลิน ฮวงถูจมูก

“นายมันหน้าด้าน!”หยี่ เยว่หยู่หยอกล้อ

“ฉันก็คิดงั้น ว่าแต่โทรหาฉันทำไมงั้นหรอ?”หลิน ฮวงถามด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ใช่ว่านายบอกให้ฉันโทรหานาย?”

“ฉันบอกให้เธอโทรหาฉัน?”หลิน ฮวงประหลาดใจ

“ฉันจะวางสายละนะหากนายจำไม่ได้จริงๆ”หยี่ เยว่หยู่ขู่

“ลูกของเธอฟักแล้ว?!”หลิน ฮวงนึกได้ว่าเขาต้องการเลือดฟีนิกส์

“โชคดีที่นายจำได้!มันเพิ่งฟักออกมาชั่วโมงก่อน”หยี่ เยว่หยู่กล่าวและยังคงถือสาย จากนั้นเธอก็หยิบเอามอนสเตอร์ตัวเล็กขนสีแดงปุกปุยขึ้นมา

“นี่คือเสี่ยว หง สวัสดีลุงหลิน ฮวงสิ”

“เอิ่ม ฉันคิดว่าฉันตั้งชื่อได้แย่แล้วนะ”หลิน ฮวงหยอกล้อเมื่อเห็นแววตาของมอนสเตอร์เด็ก

“งั้น ชื่อจริงของมันคืออะไร?”หลิน ฮวงถามอย่างจริงจัง

“ชื่อจริงของมันคือ...อึก!มันเกี่ยวอะไรกับนาย?!ฉันไม่ได้คิดถึงชื่อจริงมัน นายมีปัญหาอะไร?!”หยี่ เยว่หยู่โวยวาย

“ได้สิ ได้สิ เธอพูดถูกทุกอย่าง”หลิน ฮวงยิ้มและพยักหน้า“ยังไงมันก็ไม่ใช่ลูกฉันอยู่ดี”หลิน ฮวงกล่าวในตอนท้าย

“หลิน ฮวง บอกฉันมาสิว่านายไม่อยากได้เลือดฟีนิกส์อีกแล้ว!ฉันจะวางสายแล้ว!”หยี่ เยว่หยู่ไม่อาจทนได้อีกต่อไปเมื่อได้ยินเธอกล่าวในตอนท้าย

“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันผิดเอง”หลิน ฮวงขอโทษ มันไม่ง่ายสำหรับหยี่ เยว่หยู่ที่จะยอมมอบเลือดฟีนิกส์ให้เขา หากมันผิดพลาด เขาคงต้องใช้เวลานานเพื่อหาเลือดมอนสเตอร์วิหคโบราณ

“งั้น ฉันต้องส่งเลือดไปให้หรือยังไง?”หยี่ เยว่หยู่ถาม

“ไม่เป็นไร ฉันต้องการเลือดสด ฉันจะไปหาเธอในอีก2-3วันเมื่อฉันว่าง ส่งที่อยู่เธอมาให้ฉันสิ”หลินฮวงส่ายหัว

“ได้สิ ฉันจะส่งที่อยู่ไปให้นายทีหลัง มีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีฉันจะวางสายละนะ”เห็นได้ชัดว่าหยี่ เยว่หยู่ยังคงไม่พอใจหลิน ฮวง ตอนนี้เธอมีของเล่นใหม่ เธอไม่สนใจที่จะคุยกับเขา

“เอาละงั้น ฉันจะบอกให้เธอรู้ก่อนฉันจะไป”

“แฟนหรอ?”ลั่ว หมิงยิ้มกว้างหลังหลิน ฮวงวางสาย

“แค่เพื่อนนะ”หลิน ฮวงปฏิเสธทันที

“นักปรัชญาเคยกล่าวไว้ว่าไม่มีความสัมพันธ์ที่บริสุทธ์ระหว่างเด็กชายและเด็กสาว”ลั่ว หมิงหยี่ตามอง หลิน ฮวง

“มิตรภาพเราไม่บริสุทธิ์ เรามีความสัมพันธ์ทางการเงิน ผมเป็นหนี้เธออยู่”หลิน ฮวงมองลั่ว หมิงอย่างจริงจัง

“เอ่อ...”ลั่ว หมิงพูดไม่ออก

หลิน ฮวงกำลังพูดถึงช่วงเวลาที่ไทแรนด์บังเอิญทำลายโรงแรมไปในระหว่างการประเมินนักล่าสำรองเมื่อปีก่อน นั่นจบลงด้วยการที่หลิน ฮวงเป็นหนี้เธอ ในความเป็นจริง โรงแรมเป็นของสมาคมนักล่า ดังนั้นความเสียหายจะถูกสมาคมนักล่ารับผิดชอบ และหยี่ เยว่หยู่ก็ไม่จำเป็นต้องจ่ายอะไร เมื่อหลิน ฮวงยืนยันจะจ่ายคืนเธอ หยี่ เยว่หยู่ก็ตอบกลับ“ฉันไม่อยากได้เงินนาย ฉันอยากเป็นเจ้าหนี้นาย”นั่นทำให้พวกเขาอยู่ในความสัมพันธ์แบบแปลกๆ