ตอนที่ 437 ผสานทักษะดาบ

ปึง!ปึง!ปึง!

มีเสียงดังก้องในสนามฝึกสถาบันยุทธ์ หากสนามฝึกไม่ได้ติดตั้งกำแพงกันเสียง หลายคนคงมานั่งดูการต่อสู้ไปแล้ว ลั่ว หมิงยิ่งตกใจมากขึ้นและมากขึ้นขณะที่สู้กับหลิน ฮวง ตอนแรก เขาคิดว่าหลิน ฮวงเพียงโชคดีที่ได้พบคุณฟู่ แต่เขาอาจยังต้องใช้เวลานานเพื่อเติบโต แต่ตอนนี้ เขากลับต้องมองหลิน ฮวงใหม่

เขาเริ่มคิดว่าคุณฟู่ได้ไปหยิบเพชรล้ำค่ามา หลิน ฮวงราวกับหินไร้ราคา แต่วันหนึ่ง เมื่อเขาถูกขัดเกลา เขากลับทำให้โลกนี้ต้องตกตะลึงกับความสามารถเขา สิ่งที่ลั่ว หมิงกำลังเห็นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ตอนหลิน ฮวงโจมตีเป็นครั้งแรก ลั่ว หมิงได้ทำการเพิ่มระดับทองขั้น3เขาเป็นทองสมบูรณ์ นอกจากนี้เขายังเปลี่ยนดาบเป็นดาบ5ดาวอย่างหลิน ฮวงด้วยเนื่องจากดาบ1ดาวที่เขาใช้ก่อนหน้าได้พังไปแล้วเมื่อปะทะกับดาบหลิน ฮวง

เขาคิดว่าหากเขาไม่อาจสะกดข่มหลิน ฮวงได้ อย่างน้อยเขาก็ยังสามารถต่อสู้อย่างเท่าเทียมได้ด้วยพลังที่เพิ่มขึ้น เปลี่ยนดาบเป็นอันที่คงทนขึ้น ในไม่ช้าเขาก็พบว่าเขาคิดผิดเมื่อเขาสู้กับหลิน ฮวง เขาก็ตระหนักว่าเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบอีกครั้ง อย่างช่วยไม่ได้ เขาเพิ่มพลังเป็นเพลิงขาว ลั่ว หมิงมั่นใจว่าเขาสามารถฆ่าระดับเพลิงฟ้าได้ด้วยความสามารถเพลิงขาวเขา ดังนั้นเขาจะต้องกดดันหลิน ฮวงได้ในครั้งนี้

ในที่สุด เขาก็กดดันหลิน ฮวงได้จริงๆ เหนือสิ่งอื่นใด ความสามารถเขาทรงพลังกว่าระดับเพลิงขาวมาก แต่ทว่า มันไม่ง่ายอย่างที่ลั่ว หมิงคิด แม้หลิน ฮวงจะเสียเปรียบเนื่องจากลั่ว หมิงเลื่อนเป็นระดับเพลิงขาว แต่เขาก็ยิ่งทรงพลังขึ้นเรื่อยๆขณะที่สู้กัน ลั่ว หมิงสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าความสามารถเขากำลังเพิ่มขึ้นทุกๆการแกว่งดาบ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงรับรู้ว่าหลิน ฮวงน่ากลัวมากแค่ไหน

 

“ดาบที่28!”

“ดาบที่32!”

“เผาไหม้!”

“เพลิงนรก!”

“ผ่าภูผา!”

…

เมื่อหลิน ฮวงถูกบังคับให้สู้หนักขึ้น เขาก็ไม่ได้ฝึกแค่ทักษะดาบเดียวอีกต่อไป การ ฝึกกลายเป็นการต่อสู้จริงๆ ไม่ว่ามันจะผสานกันหรือไม่ หลิน ฮวงได้ใช้ทักษะดาบต่างๆออกมา บางครั้ง เขาแม้กระทั่งแกว่งดาบโดยไม่ใช้ทักษะดาบใดเมื่อเขาไม่อาจตั้งท่าได้ เขาทำให้ลั่ว หมิงปล่อยตัวไปกับการต่อสู้ ลั่ว หมิงลืมเลือนไปกว่าเขาแค่มาช่วยหลิน ฮวงฝึก ตอนนี้เขามัวแต่คิดหาวิธีจัดการหลิน ฮวงแทน เขาไม่แสดงความปราณีใดๆขณะที่แทงดาบใส่หลิน ฮวง

มันเป็นตอนเที่ยงคืนและนาฬิกาปลุกของหลิน ฮวงก็ดังขึ้น มันทำให้พวกเขารู้ตัวว่าพวกเขาสู้กันมา6ชั่วโมงแล้ว

 

“ฮี่ๆ มันสนุกมาก!”ลั่ว หมิงหัวเราะ

“ฉันไม่ได้สนุกอย่างนี้มานานแล้ว!เธออยากต่อไป?”

“ไว้พรุ่งนี้เถอะครับ ผมใช้พลังชีวิตไปเกือบหมด และผมต้องไปหอสมุดพรุ่งนี้เช้า”หลิน ฮวงมองกงล้อชีวิตในร่างเขา ท่ามกลางสิบกงล้อชีวิต เขาเหลือเพียง500เสาชีวิตเท่านั้น เขาแม้กระทั่งอแบใช้การ์ดเติมพลังชีวิต1ใบเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิต5กงล้อเขา

“อ่า ฉันลืมไปเลย!เอาละงั้น ก็ไปพักผ่อนซะและเราจะต่อกันพรุ่งนี้!”ลั่ว หมิงลืมไปว่าหลิน ฮวงยังไม่ใช่เพลิงสวรรค์ ดังนั้นการฟื้นฟูพลังชีวิตเขาจึงช้ากว่ามาก อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าหลิน ฮวงสามารถสู้ได้นานถึง6ชั่วโมงก็ทำให้เขาต้องตกตะลึงแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว หลินฮวงกลับหอพักไปทันทีที่ออกจากสนามฝึก 6ชั่วโมงมันเหนื่อยก็จริง แต่ก็ได้ผลดีอย่างยิ่ง ดาบเพลิงคลั่ง ดาบร้อยคลื่น และดาบภูเขาต่างก็ผสานกันแล้ว เขาตรวจสอบการแจ้งเตือนและไปเข้านอนหลังอาบน้ำ

เช้าวันต่อมา หลิน ฮวงรู้สึกระบมทั่วร่างกาย มันรู้สึกเหมือนเขาไม่ได้ออกกำลังกายมาเป็นเวลานาน ในความเป็นจริง หลิน ฮวงไม่เคยว่าง ร่างเขาไม่อาจปรับตัวให้เข้ากับการฝึกหนักเมื่อวานได้ หลังจากนอนหลับเมื่อคืน วิชาโจมตีพยุหะก็ได้เติมเต็มกงล้อชีวิตทั้งหมดในร่างเขา เมื่อเขากินข้าวเช้ากับหลิน ซิน เขาก็รู้สึกว่าเขากำลังก้าวเหยียบเมฆและราวกับเขากำลังลอยได้

 

“มีอะไรหรอค่ะพี่?”หลิน ซินสังเกตเห็นท่าทางแปลกๆของหลิน ฮวง

 

จากนั้นหลิน ฮวงก็บอกเธอเกี่ยวกับการฝึกของเขากับลั่ว หมิงเมื่อวาน ซึ่งทำให้หลิน ซินตกตะลึง ในฐานะนักเรียนสถาบันนักล่ายุทธ์(ยังไม่เริ่มเรียน) เธอได้ทำการศึกษาประวัติโรงเรียนมาก่อนและรู้ว่าคณบดี ลั่วหมิง คือบุคคลชื่อดังในเขต7

 

“พี่คะ คณบดีอยู่ในระดับไหนหรอค่ะ?”หลิน ซินถาม

“เขาคือระดับนิรันดร์ ครึ่งก้าวสู่ระดับจักรพรรดิ เขาถือเป็นบุคคลชั้นนำในเขต7 อย่าไปคิดมาก เขาฝึกกับพี่โดยการลดระดับพลังตัวเอง ไม่อย่างนั้น พี่คงตายตั้งแต่แรงกดดันแล้ว”หลิน ฮวงอธิบายหลังจากสังเกตเห็นสีหน้าหลิน ซิน

 

หลิน ฮวงมุ่งตรงไปหอสมุดหลังมื้อเช้า เขากำลังอ่านเกี่ยวกับขอบเขตพลังดาบพื้นฐานขณะที่หมุนวิชาโจมตีพยุหะและฟื้นฟูพลังชีวิตเขาต่อ เขาฝึกกับลั่ว หมิงอีกครั้งตอน6โมงเย็นถึงเที่ยงคืน ก่อนจะตรงกลับหอพักและหลับ เขาทำเช่นนี้อยู่หลายวัน และในที่สุดเขาก็ผสานทักษะดาบระดับสุดยอดกับโดมดาราได้ภายในหนึ่งสัปดาห์

ในเวลาเดียวกัน หญิงชราจากตระกูลหยินก็ได้ส่งสัญญามาให้เขา เงื่อนไขดูสมเหตุสมผล นอกจากเงื่อนไขที่หลิน ฮวงได้กล่าวไปก่อนหน้า มันมีเพิ่มมาอีก2ข้อ หลิน ฮวงได้ให้ลั่ว หมิงดูมันก่อนจะเซ็นต์สัญญา เพราะเขาสัญญาว่าจะยังคงนำเข้าวัตถุดิบจากตระกูลหยิน ป้าของเจ้าอ้วนจึงหยุดร้องบ่น

กลุ่มโรงแรมทั้งหมดมีราคา128000ล้านเครดิต ซึ่งเปลี่ยนเป็น1280คริสตัลชีวิต หลิน ฮวงจ่ายทันที และข้อตกลงก็เป็นอันเสร็จสิ้น เนื่องจากหลิน ฮวงได้ให้ลั่ว หมิงดูสัญญาแล้ว หลิน ฮวงจึงคิดจะให้เขาช่วยหาผู้บริหารโรงแรมด้วย ลั่ว หมิงมีความสุขมากที่จะได้หากลุ่มบริหารจากโรงแรมใหญ่และพ่อครัวชั้นนำจากโรงแรมอื่นเพื่อหลิน ฮวง

หลิน ฮวงมีความรู้สึกดีหลังจากพบกับกลุ่มคนที่ลั่ว หมิงพามา ส่วนใหญ่รู้จักพ่อเจ้าอ้วนและเคารพเขา

 

“ที่โรงแรมผม แสดงฝีมือของพวกคุณออกมาได้อย่างอิสระ กฏข้อเดียวของผมคือการสืบทอดสูตรของตระกูลหยิน”หลิน ฮวงมีเชฟ5คน เหล่าเชฟต่างยอมรับข้อตกลงนี้ การประชุมเลิกหลังจากหลิน ฮวงส่งสูตรฉบับคัดลอกของพ่อเจ้าอ้วนรวมถึงของเจ้าอ้วนให้พวกเขา

 

เขาเพียงให้อย่างให้สูตรของเจ้าอ้วนเป็นที่จดจำไปทั่ว หลิน ฮวงคิดจะมอบสูตรที่เหลือให้เมื่อเขาพบนักล่าอาหารที่เก่งกาจในอนาคต หลังจากจัดการกับโรงแรมเสร็จ หลิน ฮวงก็วางใจปล่อยให้กลุ่มบริหารดูแลขณะที่มุ่งเน้นกับงานในสถาบันนักล่ายุทธ์เขา