ตอนที่ 126 ปีศาจเฒ่าตกตะลึง

ในขณะเดียวกัน อู่โปวไม่ได้รู้สึกอยากจะมองดูความงดงามนั่นเลยสักนิด แต่ตรงกันข้าม ตอนนี้มันรู้สึกกดดันจนหน้าผากของมันมีเหงื่อไหลออกมาไม่หยุด

 

ถึงแม้การเคลื่อนไหวของหลิวอู๋ตงจะงดงามจนทำให้ใจสั่น แต่นางก็เป็นเหมือนกับเทพธิดาแห่งสงคราม แรงกดดันที่นางปล่อยออกมานั้นรุนแรงจนมันอยากจะโยนดาบทิ้งและขอยอมแพ้

 

แต่ถ้ามันยอมแพ้ง่ายๆต่อหน้าคนจำนวนมาก เมื่อตอนมันกลับตระกูลมันจะต้องถูกเหล่าผู้อาวุโสตำหนิอย่างแรงแน่นอน

 

มันตะโกนเสียงดัง ดาบของมันสั่นสะเทือนเป็นจังหวะพร้อมกับใช้ทักษะยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดของมันออกมา

 

เพลงดาบสะบั้นเมฆา!

 

นี่คือทักษะลับของตระกูลอู่ มันคือทักษะยุทธระดับดำ แต่เป็นเพียงทักษะยุทธระดับดำขั้นต่ำเท่านั้น แน่นอนว่าตระกูลอู๋มีทักษะยุทธระดับดำขั้นกลางอยู่ในครอบครอง แต่นั่นคือสมบัติลับของตระกูลอู่ พวกมันจะยอมให้รุ่นเยาว์ที่เพิ่งจะทะลวงผ่านระดับก่อเกิดธาตุนำไปเรียนรู้ได้อย่างไร?

 

ถ้าใครสักคนต้องการเรียนรู้ทักษะระดับดำขั้นกลาง คนคนนั้นต้องอยู่ในระดับห้วงจิตวิญญาณเป็นอย่างน้อย รวมถึงต้องยืนยันด้วยว่าคนคนนั้นจะจงรักภักดีต่อตระกูลและไม่คิดทรยศอย่างเด็ดขาด

 

“ปัง!”

 

ทั้งสองคนเข้าปะทะกันอีกครั้ง ชั้นบรรยากาศรอบข้างเกิดคลื่นสะท้อนที่รุนแรง แม้แต่ปีศาจเฒ่าบางคนยังเดินออกมาเฝ้ามองการต่อสู้ด้วยรอยยิ้มและพาดมือสองข้างเอาไว้ที่หลัง ถึงแม้การต่อสู้ระดับนี้จะเป็นเพียงการละเล่นของเด็กน้อยในสายตาพวกมัน แต่มีโอกาสสูงมากที่สักวันหลิวอู๋ตงกับอู่โปวจะบรรลุถึงระดับพลังเดียวกันกับพวกมัน ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พวกมันจะสนใจการต่อสู้นี้

 

ทักษะเพลงดาบสะบั้นเมฆาเป็นทักษะที่รวดเร็วและรุนแรง มันสามารถทำได้แม้แต่ผ่าก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าให้ขาดครึ่งได้ ดังนั้นมันจึงเป็นทักษะที่บ้าคลั่งอย่างมาก ในทางตรงกันข้าม ทักษะเพลงดาบฤดูใบไม้ผลินั้นราวกับกระแสลมอันรุนแรงที่แปรเปลี่ยนเป็นหยาดฝนและคอยบำรุงรักษาผืนดิน มันเป็นทักษะที่ทั้งอ่อนโยนและงดงาม

 

แต่ทำไมทักษะเพลงดาบฤดูใบไม้ผลิถึงเป็นทักษะระดับดำขั้นสูง?

 

ถึงแม้หยาดฝนในฤดูใบไม้ผลิจะอ่อนโยน แต่ในขณะเดียวกันมันก็ยังซ่อนเร้นไปด้วยเจตจำนงแห่งการสังหาร!

 

“ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ” หยาดฝนนับไม่ถ้วนโบยบินอยู่บนอากาศและเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเข็มขนาดเล็ก รูปร่างของพวกมันเหมือนกับใบดาบจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกย่อส่วน เข็มหยาดฝนแต่ละหยดทิ่มแทงเข้าไปยังรูขุมขนบนผิวหนังของอู่โปวและพุ่งตรงไปยังเส้นเลือด

 

หยาดฝนเหล่านั้นถูกสร้างขึ้นโดยทักษะเพลงดาบฤดูใบไม้ผลิและอัดแน่นไปด้วยปราณก่อเกิดของหลิวอู๋ตง เมื่อพวกมันแทงเข้าไปยังเส้นเลือดของอู่โปว หยาดฝนแต่ละหยาดได้แสดงพลังทำลายที่รุนแรงออกมา

 

หลังใช้ทักษะ นางและอู๋โปวแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากันไปสามครั้งเท่านั้น แต่พลังของอู๋โปวกลับหดหายและกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบหลิวอู๋ตงอย่างสิ้นเชิง

 

…เมื่อทักษะยุทธระดับสูงปะทะกับทักษะยุทธระดับต่ำ ความแตกต่างของพลังระหว่างสองทักษะนั้นไม่ใช่น้อยๆ

 

หลิงฮันพยักหน้าเบาๆ อู่ตงมีพรสวรรค์จริงๆ เพียงเวลาไม่นานนางก็สามารถเข้าใจเคล็ดลับบางส่วนของทักษะเพลงดาบฤดูใบไม้ผลิได้แล้ว ถึงแม้จะมีบางส่วนที่เขาชี้แนะให้นางก็ตาม แต่มันก็ยังเป็นข้อพิสูจน์ได้อยู่ดีว่านางมีพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งวรยุทธ

 

การที่สามารถควบคุมพลังวิญญาณรอบกายและเปลี่ยนให้เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งได้ นั่นคือขอได้เปรียบของทักษะยุทธระดับดำ

 

“เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้อู่โปวจะไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเมืองจักรพรรดิ แต่เขาก็ยังนับว่าเป็นอัจฉริยะ เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะเสียเปรียบไวขนาดนั้น”

 

“หลิวอู๋ตงไม่ได้แข็งแกร่งกว่าอู๋โปวมากนัก แต่เป็นทักษะดาบของนางต่างหากที่น่ากลัว!”

 

“อืม ถ้าให้ข้าสู้กับนาง... ถ้าไม่ใช่ด้วยพลังบ่มเพาะที่สูงจนข่มนางได้ ข้าคงต้องพ่ายแพ้ต่อนางเพราะทักษะดาบนั่นแน่นอน”

 

“พระเจ้า นั่นมันทักษะดาบอะไรกันแน่!”

 

รุ่นเยาว์พูดคุยกันไม่หยุด และมีปีศาจเฒ่าหลายคนที่เริ่มถูกดึงดูดจากความวุ่นวายที่เกิดขึ้น ดวงตาของพวกมันจ้องเขม็งไปยังหลิวอู๋ตง ยิ่งพวกมันมองนางนานเท่าไหร่ สีหน้าของพวกมันก็ยิ่งเปลี่ยนเป็นกระวนกระวายและหวาดกลัว

 

พูดกันตามตรง ถ้าพวกมันกดพลังของตัวเองให้เหลือเท่าหลิวอู๋ตง แม้จะด้วยประสบการณ์ที่โชกโชนของพวกมัน อย่างมากพวกมันก็คงสู้กับนางได้อย่างสูสีแต่ไม่สามารถเอาชนะได้

 

เป็นไปได้อย่างไร?

 

พวกมันทุกคนครอบครองทักษะยุทธระดับดำขั้นกลาง แถมยังมีประสบการณ์การต่อสู้มากกว่าหลิวอู๋ตงไม่รู้กี่เท่า แต่ถ้าพวกมันสู้กับนางด้วยระดับพลังที่เท่ากัน พวกมันทำได้เพียงเสมอกับนาง?

 

“ทักษะยุทธระดับดำขั้นสูง!” ปีศาจเฒ่าทุกคนมองหน้ากันและตะโกนขึ้นมา จากมันพวกมันได้หันไปมองปีศาจเฒ่าของตระกูลหลิว

 

ตระกูลพวกมันทุกคนมีเพียงทักษะยุทธระดับดำขั้นกลาง ดังนั้นพวกมันจึงสามารถรักษาสมดุลระหว่างแปดตระกูลใหญ่ไว้ได้ แต่ตอนนี้ตระกูลหลิวได้ครอบครองทักษะยุทธระดับดำขั้นสูงแล้ว ซึ่งจะทำให้สมดุลที่ว่าพังทลายลง

 

ถึงแม้ปีศาจเฒ่าตระกูลหลิวจะอยู่ในระดับแก่นแท้จิตวิญญาณ แต่มันก็ยังต้องเหงื่อไหลเพราะถูกสายตามากมายจากคนที่มีพลังระดับเดียวกันจ้องมองมา มันเริ่มตำหนิหลิวอู๋ตงอยู่ในใจ หลิวอู๋ตงสามารถเรียนรู้ทักษะยุทธที่แข็งแกร่งขนาดนั้นได้แต่กลับไม่ยอมเก็บเอาไว้เป็นไพ่ตายและใช้มันออกมาต่อหน้าผู้คนมากมาย นั่นไม่ได้หมายถึงการดึงดูดความโลภจากคนอื่นมาหาตนหรอกรึ?

 

มันอยากจะอธิบายว่าตระกูลหลิวไม่ได้ครอบครองทักษะดาบนั่น แต่มันก็รู้ดีว่าปีศาจเฒ่าคนอื่นจะต้องไม่เชื่อมันแน่นอน ถ้าแม้แต่หลิวอู๋ตงตงยังรู้จักทักษะนั่น นั่นก็หมายความว่าตระกูลหลิวเองก็ต้องรู้จักทักษะนั่นด้วยไม่ใช่รึไง?

 

แต่อีกใจหนึ่งมันก็รู้สึกสงสัยเหมือนกัน หลิวอู๋ตงไปได้ทักษะดาบนั่นมาจากที่ไหน?

 

หลิวอู๋ตงตะโกนขึ้นมาเบาๆและกวัดแกว่งดาบในมือ ยิ่งใช้ทักษะออกไป ความเข้าใจในเพลงดาบฤดูใบไม้ผลิของนางก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ทักษะยุทธเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาเพื่อใช่ในการต่อสู้อยู่แล้ว เพราะงั้นนางจึงสามารถเข้าใจแก่นแท้ของทักษะดาบด้วยการต่อสู้จริงเท่านั้น

 

ยิ่งนางทำความเข้าใจแก่นแท้ของทักษะดาบฤดูฝนได้มากเท่าไหร่ ความงดงามราวกับเทพธิดาของนางก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น ราวกับว่านางเป็นภูติสาวที่กำลังถือดาบเต้นรำอยู่ที่ทะเลสาปหยก

 

รุ่นเยาว์ทุกคนแสดงท่าทางหลงเสน่ห์ออกมา แม้แต่บางคนที่ไม่ใช่รุ่นเยาว์แล้วก็ยังรู้สึกว่าหัวใจของพวกมันกำลังเต้นแรงราวกับได้กลับกลายไปเป็นหนุ่มอีกครั้ง

 

“พอได้แล้ว!” ปีศาจเฒ่าจากตระกูลอู่พูดและยื่นมือเข้ามาแทรก ปราณก่อเกิดของมันเปลี่ยนเป็ฯฝ่ามือยักษ์เพื่อแยกหลิวอู๋ตงและอู่โปวให้ออกจากกัน “นี่ก็แค่การประลองไม่จำเป็นต้องรุนแรงเกินไป การต่อสู้ครั้งนี้เอาเป็นว่าเสมอกันแล้วกัน”

 

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น พวกมันทุกคนเค้นเสียงดูถูกในใจ เสมองั้นรึ? ถ้าหลิวอู๋ตงใช้กระบวนท่าอีกสักสามกระบวนท่า อู่โปวจะต้องพ่ายแพ้อย่างอนาถแน่นอน! แต่ใครจะกล้าพูดเถียงจอมยุทธระดับแก่นแท้จิตวิญญาณอย่างโจ่งแจ้ง? ถ้ามีคนคนนั้นก็คงจะใช้ชีวิตอยู่มานานจะเบื่อที่จะมีชีวิตต่อไปแล้ว

 

หลิวอู๋ตงรู้สึกผิดหวัง นางไม่ได้อยากจะเอาชนะอู่โปว แต่นางอยากจะสั่งสอนบทเรียนที่โหดเหี้ยมให้มันจนไม่อาจลืมได้

 

อู่โปวถอยหลังกลับไป แต่ใบหน้าของมันก็ยังคงสับสน มันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมหลิวอู๋ตงถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ และเมื่อมันเห็นหลิวอู๋ตงเดินกลับไปและยืนอยู่ข้างๆหลิงฮัน ดวงตาของมันได้ปรากฏจิตสังหารที่รุนแรงขึ้นมา

 

เจ้าเด็กนั่นยังมายุ่งวุ่นวายกับหลิวอู๋ตงอยู่อีก!

 

น่ารังเกียจยิ่งนัก! บัดซบ!

 

ยิ่งหลิวอู๋ตงแข็งแกร่งมากขึ้นและแสดงพรสวรรค์ในด้านวิถียุทธออกมาเท่าไหร่ มันก็ยิ่งอยากจะทำให้หญิงสาวอัจฉริยะผู้นี้เป็นของมันมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นมันจึงไม่สามารถทนที่จะเห็นนางใกล้ชิดกันชายอื่นได้

 

ไม่ใช่แค่มันคนเดียว เมื่อชายหนุ่มทุกคนมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกมันจ้องไปยังหลิงฮันด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

 

ในตอนนั้นเอง พวกมันเพิ่งรู้สึกตัวว่าไม่ใช่แค่หลิวอู๋ตงคนเดียวที่ยืนอยู่ข้างหลิงฮัน แต่ยังมีสาวงามอีกคนที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าหลิวอู๋ตงยืนอยู่ข้างๆหลิงฮัน

 

หลีซื่อฉาง!

 

พระเจ้า! ไข่มุกแฝดแห่งเมืองจักรพรรดิได้ตกเป็นผู้หญิงของหลิงฮันทั้งคู่เลย?

 

เจ้าคนบัดซบ!

 

ทุกคนที่หลงใหลหลิวอู๋ตงและหลีซื่อฉางล้วนแต่ตั้งตนเป็นศัตรูกับหลิงฮันเรียบร้อยแล้ว ยิ่งกว่านั้น จำนวนชายหนุ่มที่หลงใหลหญิงสาวทั้งสองคนมากพอจะต่อแถวกันจนล้อมรอบเมืองจักรพรรดิได้สามรอบ เพราะงั้นจำนวนศัตรูที่เพิ่มขึ้นขิงหลิงฮันจึงเพิ่มขึ้นจนนับไม่ไหว

 

“น้องชายหลิง ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะมาถึงเร็วขนาดนี้!” องค์ชายสามเดินออกมาและยิ้มให้หลิงฮันอย่างเป็นมิตร มันเป็นชายที่มีความทะเยอทะยาน ดังนั้นมันจึงไม่สูญเสียตัวตนไปเพราะความงามของหญิงสาว

 

“ฮ่าๆ” หลิงฮันหัวเราะและพูด “พวกเราจะออกเดินทางกันได้รึยัง?”

 

เขารอมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว ตอนนี้เขารอไม่ไหวแล้วที่จะไปค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ของลำธารใต้พิภพ

 

*ติดตามข่าวสารได้ที่ เพจ*