ตอนที่ 436 หน้าด้าน

มันเป็นสนามหญ้าสีเขียวภายใต้เพดานสูงของโดมขาวในสนามฝึกต่อสู้ขนาดมหึมา ชายสองคนกำลังยืนอยู่ตรงข้ามกัน หนึ่งคือชายหนุ่มอายุ16หรือ17 เขามีใบหน้าสะอาดเกลี้ยงเกลาและคมเข้ม เขาสวมเสื้อยืดขาวและกางเกงยีนส์พร้อมกับรองเท้ากีฬา การแต่งตัวเขาเป็นแบบสบายๆ แต่ก็มีกลิ่นอายของผู้ใหญ่ เขาถือดาบซึ่งเต็มไปด้วยพลังชีวิตสีทองในมือขวา เขากำลังจ้องมองชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา

ชายวัยกลางคนดูเหมือนคนวัย40 เขาอวบอ้วนแต่ก็สูง1.8เมตร โครงสร้างใบหน้าเขาหยาบกร้าน คิ้วหนาและตาโต เขาดูเหมือนคนหยาบคาย แม้เขาจะสวมชุดลำลองที่หลวมเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ดูราคาถูก เขาดูตกตะลึง

“น้องชาย เธอมาถึงขั้นเปล่งประกายแล้ว?!”(ขอโทษด้วยครับ ตอนนี้พระเอกอยู่ขั้น3 เปล่งประกาย ขอบเขตดาบขั้นแรกคือกลมกลืน ขั้น2คือประสาน พระเอกบรรลุขั้นประสานตั้งแต่ตอน212)

ทันทีที่หลิน ฮวงคว้าดาบในมือ ลั่ว หมิงก็สามารถสัมผัสได้ว่าขอบเขตดาบเขาเหนือกว่าครั้งก่อน เขาเองก็ตกใจกับหลิน ฮวงที่บรรลุขอบเขตดาบขั้น2ด้วยวัยเพียง16ปีแล้ว มันเป็นสิ่งที่มีเพียงอัจฉริยะเท่านั้นถึงสามารถบรรลุได้ แต่ตอนนี้เขากลับตกใจยิ่งกว่าที่หลิน ฮวงมาถึงขั้น3แล้ว

“เมื่อฉันอายุ16 ฉันยังเล่นดินโคลนอยู่เลย!”ลั่ว หมิงลอบตำหนิตัวเอง

ลั่ว หมิงบรรลุระดับเงินเมื่อเขาอายุ16 แต่เขาไม่รู้ว่าขอบเขตดาบคืออะไรในตอนนั้น เขาเพียงเข้าถึงขอบเขตดาบเมื่อเขามาถึงระดับเพลิงสวรรค์ ตอนนี้เขาอยู่ขั้น4 ลืมเลือน ซึ่งเพียงสูงกว่าหลิน ฮวงที่อยู่ในระดับทองหนึ่งขั้น พรสวรรค์เขาในด้านดาบไม่อาจเทียบได้กับหลิน ฮวง

“คุณฟู่ไปเอาสัตว์ประหลาดนี่มาจากไหนกัน!”ลั่ว หมิงร้องอุทานกับตัวเองขณะที่คิดถึงความแตกต่าง

“ผมเพิ่งทะลวงผ่านเมื่อสองวันก่อน”หลิน ฮวงพยักหน้าและยอมรับ เขารู้ว่าเขาไม่อาจปิดซ่อนจากลั่ว หมิงที่เป็นผู้เชี่ยวชาญดาบได้ อย่างไรก็ตาม เขากลับไม่รู้ว่าการเลื่อนขั้นในขอบเขตดาบนั้นยากแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงพูดออกไปอย่างสบายๆ มันฟังเหมือนเขาบรรลุโดยบังเอิญ ท่าทีสบายๆของเขาทำให้ลั่ว หมิงยิ่งมองตัวเองต่ำลงไปอีก

“ไม่เป็นไรนะ พี่ชาย?ผมจะเริ่มละนะ”หลินฮวงเตือนลั่ว หมิงเพราะเขาเห็นว่าลั่ว หมิงดูสับสน

“ไม่มีอะไร มาเริ่มกันเลย”ลั่ว หมิงหลุดออกจากความคิดและพร้อมต่อสู้

ในตอนแรกเขามีความคิดที่จะสอนรุ่นน้องแต่ความคิดนั้นก็ได้หายไปแล้ว ขณะที่เขาสะกดพลังตัวเองเป็นทองขั้น3 เขาก็ปฏิบัติต่อหลิน ฮวงราวกับเป็นคู่ต่อสู้จริงๆ หลิน ฮวงไม่ได้ดูถูกลั่ว หมิงขณะที่เปิดใช้งานความเร็วฑูตสวรรค์และท่าเท้าอัสนีบาตพร้อมกัน เขามาหยุดตรงหน้าลั่ว หมิงราวกับสายฟ้า

“เร็วมาก!”ลั่ว หมิงคิดกับตัวเองเพราะความเร็วของหลิน ฮวงเหนือกว่าสิ่งที่คนระดับทองควรมี เขาเร็วเสียยิ่งกว่าเพลิงขาว และเทียบได้กับเพลิงแดง แม้ลั่ว หมิงจะสะกดพลังตัวเองเป็นทองขั้น3 เขาก็ยังคงมีวิชาเนตร ไม่อย่างนั้น เขาคงตายภายใต้การโจมตีของหลิน ฮวง อย่างไรก็ตาม การสะกดพลังมีผลต่อความเร็วเขา เขาสามารถเห็นการโจมตีหลิน ฮวงได้แต่ร่างเขากลับไม่อาจตอบสนองได้ทัน

มีหลายวิธีให้โต้กลับได้ แต่ลั่ว หมิงกลับเหลือเพียงตัวเลือกเดียวในตอนนี้ ซึ่งคือป้องกัน หลิน ฮวงเร็วเกินไป ดังนั้นสิ่งเดียวที่ลั่ว หมิงสามารถทำได้คือการป้องกัน

ปัง!

ดาบ5ดาวของหลิน ฮวงปะทะกับดาบ1ดาวของลั่ว หมิง เสียงดังก้องกังวานไปทั่วสนามฝึก แสงสีทองเจิดจ้าในอากาศและแรงกดอากาศก็กระจายไปทั่ว หญ้าที่อยู่ในรัศมีร้อยเมตรล้วนถูกทำลาย ลั่ว หมิงไถลไปข้างหลังจากแรงกระแทก เพียงหยุดเมื่อเขาไถลไปไกลกว่า20เมตร เขาสูดหายใจลึกเมื่อสามารถปรับสมดุลได้

“บ้าอะไรกัน?นี่คือระดับทองขั้น3?การโจมตีเขาสามารถฆ่าระดับเพลิงแดงได้ทุกคน!”ลั่ว หมิงไม่ได้พูดออกมาเสียงดัง อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักว่าเขาประเมินหลิน ฮวงต่ำเกินไป ภายใต้สถานการณ์ปกติ แม้กระทั่งระดับทองสมบูรณ์ก็ยังแตกต่างจากเพลิงสวรรค์มาก ความแตกต่างในระดับชีวิตของเพลิงขาวเหนือกว่าระดับทองสมบูรณ์มาก การให้ระดับทองสมบูรณ์ฆ่าระดับเพลิงขาวนั้นยากยิ่งกว่าให้ระดับเงินฆ่าระดับทองสมบูรณ์มาก ดังนั้น ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะ ผู้คนมักตัดสินว่าอัจฉริยะระดับทองสมบูรณ์สามารถฆ่าเพลิงขาวได้เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หลิน ฮวงทำกลับเหนือกว่านั้น นอกเหนือจากการที่ไม่อาจบินได้ ไม่สำคัญว่าจะเป็นความเร็ว พลังหรือความสามารถ หลิน ฮวงล้วนเหนือกว่าเพลิงแดง เขาถือเป็นมังกรในหมู่อัจฉริยะ สิ่งที่ลั่ว หมิงไม่รู้คือความเร็วและความสามารถที่เขาแสดงยังไม่ใช่ทั้งหมดที่เขามี เขาเพียงใช้เพลิงคลั่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในกระบวนท่าปกติของทักษะดาบเพลิงคลั่ง และยังไม่ใช้ทักษะไม้ตายอย่างผลาญโลกา เขายังไม่ได้ผสานเพลิงคลั่งกับทักษะโดมดารา ทันทีที่การผสานเสร็จสิ้น เขาคงทรงพลังยิ่งกว่านี้ หากเขาใช้สายฟ้าทะลวงตอนนี้ ลั่ว หมิงคงไม่อาจป้องกันการโจมตีเขาได้

“พี่ชาย ไม่เป็นอะไรนะ?”หลิน ฮวงเห็นลั่ว หมิงล่าถอยไปไกลและกำลังประเมินเขา ดังนั้นเขาจึงหยุดโจมตี

“อะแฮ่ม เอิ่มมม ฉันไม่เป็นไร...”ลั่ว หมิงกระแอมลำคอเพื่อปกปิดความอับอายเขา เขาหน้าแดงขณะนึกถึงคำพูดก่อนหน้าเขา โชคดี เขามีผิวสีแทน ดังนั้นหลิน ฮวงจึงไม่อาจสังเกตเห็น

“น้องชาย ความสามารถน้องชายเหนือกว่าที่ฉันคาดไว้ ให้ฉันเพิ่มระดับพลังเพื่อสู้กับเธอเถอะ”ลั่ว หมิงกล่าวอย่างไร้ยางอาย เขาไม่อยากกลืนคำพูดตัวเอง แต่หากเขาไม่ทำ เขาคงแพ้หลิน ฮวงอย่างแน่นอน เขาตัดสินใจเป็นคนหน้าด้านเพราะเขาคิดว่าผลที่ตามมาคงน่าอับอายยิ่งกว่า

“ได้สิ ผมหวังว่าคุณจะสามารถกดดันผมได้”หลิน ฮวงเห็นด้วยกับข้อเสนอของลั่ว หมิง