ตอนที่ 435 อย่าร้องไห้ละ

หลิน ฮวงราวบรรลุภารกิจหลังกล่าวถึงโรงแรมเคอไล่กับหญิงชราตระกูลหยิน แลนเซล็อตและชาโคลเองก็ถูกปลดล็อคแล้วขณะที่เจ้าแดงก็ใกล้แล้วเช่นกัน ท่ามกลางการ์ดระดับสุดยอดสองใบเขา มันเหลือเพียงเจ้าแดงและสายฟ้า หลิน ฮวงรู้ว่ามันไม่ใช่เวลาเหมาะสมสำหรับการปลดผนึกพวกมัน ดังนั้นเขาจึงรออย่างอดทน เจ้าแดงไม่รู้ว่ามันจะได้ทักษะสุดท้ายเมื่อไรขณะที่สายฟ้าต้องรอให้ไข่มอนสเตอร์ของหยี่ เยว่หยู่ฟัก

มันเป็นตอนบ่ายสองเมื่อหลิน ฮวงพาหลิน ซินออกจากสมบัติมิติไปยังเมืองหลวงขาวขจี เนื่องจากพวกเขาไม่อยู่หอพักมา2-3วันแล้ว พวกเขาจึงเริ่มทำความสะอาดเมื่อกลับมา มันเป็นตอน5โมงหลังจากที่ทั้งคู่ทำความสะอาดทั้งชั้น1-3เสร็จ จากนั้นก็ออกไปหาอะไรกินกัน หลังจากกินข้าว หลิน ฮวงก็อัญเชิญไทแรนด์ให้คอยติดตามหลิน ซินกลับหอพักขณะที่เขามุ่งหน้าไปห้องฝึก

ห้องฝึกในสถาบันนักล่ายุทธ์มีความคงทนกว่าโรงแรมส่วนใหญ่เพราะถูกสร้างขึ้นโดยกระดูกของมอนสเตอร์ระดับเพลิงสวรรค์ซึ่งเด่นด้านการป้องกัน หลิน ฮวงเริ่มฝึกเมื่อเขาเข้าห้องฝึก เขาไม่ใช่ดาบไม้ในครั้งนี้แต่เป็นดาบ5ดาว พิฆาตมังกร เขาสามารถปลดปล่อยทุกอย่างที่เขามีในห้องฝึกได้โดยไม่ต้องรั้ง

เกิดเสียงหวีดร้องในอากาศเมื่อหลิน ฮวงเหวี่ยงดาบเขา เขาสามารถเข้าสู่ขอบเขตดาบขั้น3ได้ระหว่างต่อสู้กับจอมดาบ แต่เขาไม่คิดว่านั่นจะเกิดขึ้น มันให้ความรู้สึกแตกต่างกับตอนที่เขาพัฒนาระหว่างฝึก ก่อนหน้านี้ เขาต้องใช้เวลาเพื่อฝึกฝนทักษะดาบระดับสุดยอดแม้เขาจะเรียนรู้พวกมันแล้ว แต่ทว่า ตอนนี้เขากลับใช้พวกมันอย่างคล่องแคล่วได้ทันทีเมื่อเขาฝึกมันอีกครั้ง

นอกจากนี้ เขายังรู้สึกว่าการผสานทักษะดาบเขายังเร็วขึ้น ด้วยความเร็วก่อนหน้า เขาสามารถผสานทักษะดาบได้อย่างเดียวภายใน3-4วันแต่ตอนนี้เขาต้องใช้เวลาเพียงแค่1วัน ขณะที่เขาแกว่งดาบอีกครั้งและอีกครั้ง พลังชีวิตเขาก็พุ่งพล่าน วิชาโจมตีพยุหะในร่างเขากำลังหมุนเพื่อเติมเต็มพลังชีวิตเขาขณะฝึก เขาฝึกนานกว่า6ชั่วโมง และการแจ้งเตือนของเสี่ยว เฮยก็ดังขึ้นเมื่อเขาเก็บดาบ

“ขอแสดงความยินดีด้วย วิชาดาบใหญ่ทักษะดาบระดับสุดยอดและโดมดาราได้ผสานกับเป็นขั้นพื้นฐานแล้ว!”

“แค่ขั้นพื้นฐาน?ทะลวงสายฟ้าเองก็ผสานโดยสมบูรณ์แล้ว ดูเหมือนว่าการต่อสู้จริงจะทรงประสิทธิภาพกว่า”หลิน ฮวงขมวดคิ้ว

“ฉันควรหาคู่ต่อสู้เพื่อฝึกสู้จริง?”

ด้วยคำถามนั้น หลิน ฮวงเดินออกจากห้องฝึก เขาหยุดหลังจากที่ก้าวไปไม่กี่ก้าวเพราะโคมไฟบนถนนได้ดึงดูดความสนใจเขา

“ทำไมถึงโง่อย่างนี้?ฉันสามารถไปหาคณบดีได้เสมอ!”

เช้าวันต่อมา หลิน ฮวงไม่ได้ไปหอสมุดแต่ไปหาคณบดีที่บ้านแทนหลังมื้อเช้า ลั่ว หมิงดูตื่นเต้นเมื่อเขาเห็นหลิน ฮวงมาเยี่ยม

“น้องชาย  ลมอะไรหอบเธอมาหาฉันกัน?”ลั่ว หมิงถามด้วยรอยยิ้มขณะที่เตรียมชา

“ไม่ใช่ปัญหา แต่เป็นคำขอเล็กๆ”หลิน ฮวงคิดว่าเนื่องจากลั่ว หมิงเป็นแฟนคลับคุณฟู่ เขาคงยอมมาเป็นคู่ฝึกซ้อมเขาแม้เขาจะไม่เต็มใจก็ตาม

“บอกมาได้เลย”ลั่ว หมิงพยักหน้าให้หลิน ฮวงขณะจิบชา

“ผมกำลังฝึกการผสานทักษะดาบผมแต่ความคืบหน้าผมก็ช้าไปหากฝึกด้วยตัวเอง ผมกำลังคิดให้คุณช่วยหาใครบางคนมาฝึกผม”หลิน ฮวงไม่ได้ขอให้ลั่ว หมิงช่วยฝึกตรงๆเพราะเขาเกือบอยู่ในระดับจักรพรรดิแล้วและอาจไม่เต็มใจทำบางสิ่งเล็กๆน้อยๆนี่

“โอ้ แค่เรื่องเล็กๆ ไม่จำเป็นต้องลำบากใครอื่น ฉันควรฝึกให้เธอเนื่องจากฉันว่างพอดี”ลั่ว หมิงยอมรับการฝึกโดยตรง

“เธออยากฝึกตอนไหนละ?”

“ตามที่คุณสะดวกเลยครับ”หลิน ฮวงกล่าว

“ฉันว่างตลอดเวลา เพราะฉันเอาแต่ดื่มชา อ่านข่าว และเดินเล่นกับสัตว์เลี้ยงฉันทุกวัน ไม่มีอะไรอื่นให้ฉันทำอีก ฉันไม่จำเป็นต้องนอน แค่งีบหลับสัก2ชั่วโมงก็พอแล้ว ดังนั้น เราจะฝึกกันตามที่เธอสะดวก”ลั่ว หมิงเผยสิ่งที่เขาทำในช่วงเวลาที่ผ่านมา

“ครับ งั้นก็ฝึกทุกวันจาก6โมงเย็นถึงเที่ยงคืน”หลิน ฮวงไม่ได้เปลี่ยนวิถีชีวิตเขา

“ได้สิ เราควรเริ่มวันนี้หรือพรุ่งนี้ละ?”ลั่ว หมิงถาม

“วันนี้เลยครับ”หลิน ฮวงไม่อาจรอได้อีกต่อไป

“งั้นไปเจอกันที่ห้องฝึก101ตอน6โมงเย็น”ลั่ว หมิงพยักหน้าและยอมรับ

“มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับห้องฝึก101กัน?”หลิน ฮวงคิดกับตัวเองแต่ในไม่ช้าก็คิดว่ามันต้องเป็นเพียงตัวเลขสุ่มที่ลั่ว หมิงเลือก

หลังจากพูดคุย เขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านลั่ว หมิงต่อและมุ่งตรงไปหอสมุดหลังกล่าวคำอำลา เขากำลังอ่านทักษะดาบพื้นฐานในครั้งนี้ ด้วยความสามารถการเรียนรู้จากวิชาเนตรเขา เขาดูดซับความรู้ใหม่ๆราวกับฟองน้ำ

เขาไม่ได้ออกหอสมุดในตอนบ่ายและกินอาหารว่างเป็นอาหารกลางวันดั่งปกติ เวลาไหลผ่านไป และในไม่ช้า มันก็เป็นตอน5โมงเย็น เขาออกจากหอสมุดเร็วกว่าที่เขาเคยทำ หลังกินข้าวกับหลิน ซิน เขาก็ตรงไปห้องฝึก101 มีห้องฝึกอยู่10ห้องในแต่ละตรอก เขาตรงไปตรอกที่11และตระหนักว่ามีเพียงสิ่งก่อสร้างเดียวในตรอกนั้น มันไม่ดูเหมือนห้องฝึก มันเหมือนกับสนามกีฬาขนาดใหญ่มากกว่า

เพียงเมื่อเขากำลังคิดว่านั่นคือห้องฝึก101 เขาก็ได้ยินเสียงลั่ว หมิง

“น้องชาย ยืนอะไรอยู่ตรงนั้น?เข้ามาสิ”

จากนั้นหลิน ฮวงก็เดินไปในสิ่งก่อสร้างนั้นและเห็นป้ายเล็กๆตรงทางเข้า มีป้าย’101’แปะเอาไว้อยู่ เมื่อเขาเข้าไปข้างใน เขาก็ตระหนักว่ามันคือลานขนาดยักษ์ราวกับสนามฟุตบอล อย่างไรก็ตาม ที่นั่งคนดูนั้นว่างเปล่า ทั่วสิ่งก่อสร้างคล้ายกับลานขนาดยักษ์ที่มีเพดานสูง100เมตร หลิน ฮวงไม่อาจคิดได้ว่าสถานที่นี้คือห้องฝึก

“เป็นห้องฝึกที่ยอดเยี่ยมเลยใช่ไหมละ?”ลั่ว หมิงสังเกตเห็นอารมณ์หลิน ฮวงและดูเหมือนจะพึงพอใจกับปฏิกิริยาเขา

“ผมไม่คิดว่านี่ควรเป็นห้องฝึก มันดูเหมือนสนามฟุตบอลซะมากกว่า”หลิน ฮวงกล่าวหลังจากเงียบไปสักพัก

“สนามต่อสู้ระดับหลุดพ้นทั้งหมดล้วนถูกสร้างให้ใหญ่โตเพราะต้องพิจารณาถึงการหลบหลีกระยะไกลของทั้งสองกลุ่มรวมถึงให้มีพื้นที่การบิน โดยปกติจะมีความกว้างอย่างน้อย40000ตารางเมตรและสูง50เมตร แต่ฉันสร้างที่นี่ใหญ่ไปเล็กน้อย มันเกือบ3แสนตารางเมตรและสูงกว่า100เมตร แม้มันจะค่อนข้างใหญ่ แค่ที่นี่ก็คือสนามฝึกสำหรับผู้หลุดพ้นอย่างแท้จริง”ลั่ว หมิงยิ้มขณะอธิบาย

หลิน ฮวงเคยได้ยินถึงสนามฝึกต่อสู้ของผู้หลุดพ้นมาก่อน แต่เขาไม่เคยใส่ใจเพราะคิดว่ามันคงคล้ายห้องฝึกปกติ มันดูเหมือนว่าเขาจะไร้เดียงสาเกินไป

“เธอสามารถใช้ทุกอย่างที่เธอมีได้โดยไม่ต้องกังวลถึงความเสียหายใดๆ เธอสามารถวิ่งไปรอบๆได้โดยไม่ต้องหลบหลีกกำแพง ฉันจะปรับระดับพลังฉันให้เป็นทองขั้น3เหมือนเธอเมื่อเราสู้กัน อย่าร้องไห้ละ?”ลั่ว หมิงแสยะยิ้ม