ตอนที่ 274 โลกที่เต็มไปด้วยการลอบโจมตี (FREE)

ไม่มีใครคิดว่า เหยียน ซิว จะใช้วิธีนี้

พวกเขารู้สึเหมือนได้ช่วยเหลือเด็กออกมาจากฆาตกร แต่เด็กคนนั้นกับกลายเป็นฆาตกรโหดเหี้ยมเสียเอง

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

การโจมตีของ เหยียน ซิว นั้นสูสีกับ ซิง ฉิงซุย เพราะเหตุนี้ทุกคนจึงคาดว่า เหยียน ซิว จะสู้อย่างยุติธรรมแบบทั่วๆไป

อย่างไรก็ตาม เหยียน ซิว ได้ตัดสินใจดึงวิธีนี้มาใช้

ไม่มีใครคาดคิดแม้แต่น้อย

ฟาง เจิ้งจือ ใช้ตอนเริ่มการต่อสู้ แต่ เหยียน ซิว กลับนำออกมาใช้ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด

ทุกคนคิดว่าเขายังคงความบริสุทธิ์ได้แม้จะมีเพื่อนที่ไม่ดี?

เจ้าหน้าที่ทุกคนไม่เข้าใจ อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดปิดตาของพวกเขาตามสัญชาตญานทันที

พวกเขาสามารถเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ดวงตาสะกดจิต? อีกครั้ง? มันเป็นความอัปยศที่พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้

พวกเขาจะทนถูกทำให้ตาบอดด้วยแสงสีขาว 2 ครั้งภายใน 1 วันได้ยังไงกัน

ดังนั้นครั้งนี้ทุกคนจึงหลับตาลง

ทันใดนั้นเกิดการระเบิดขนาดใหญ่ขึ้นบนเวที ตามมาด้วยเสียงแตกของบางอย่าง

เจ้าหน้าที่ทุกคนเปิดตาและจ้องที่เวที

พวกเขาทั้งหมดต่างกลัวกับสิ่งที่เห็น

บนนั้นมีเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ ...

ส่วนอีกคน...

เขานอนอยู่บนพื้น

เหยียน ซิว ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองไปยัง ซิง ฉิงซุย ที่นอนคว่ำอยู่ จากนั้นเขาก็โค้งคำนับต่อองค์จักรพรรดิและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ

หลังจากนั้นเขาก็เดินออกมาจากเวที

ทุกอย่างดูเป็นเรื่องปกติมาก ไม่มีอะไรหยาบคายหรือดูไม่สมควร อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ทุกคนมอง เหยียน ซิว อย่างสงสัย

"เขาใช้การลอบโจมตีจริงๆงั้นรึ?"

"ข้าคิดว่าไม่ใช่นะ? "

"จากสิ่งที่ข้าเห็น ด้วยความสามารถของเขาก็เหนือกว่าอยู่แล้ว เขาสามารถชนะได้ด้วยความสามารถอย่างเดียว ทำไมเขาถึงใช้วิธีนี้กัน? "

เหล่าเจ้าหน้าที่อยู่ในความสับสน

พวกเขาไม่คิดว่า เหยียน ซิว ผิดที่ทำเช่นนี้ เพราะชัยชนะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้วิธีนี้ทั้งๆที่ไม่จำเป็น

ท่าทีของ ซิง ฉิงซุย ก็แปลกไปเช่นกัน เขาไม่ได้ต้องการแพ้ด้วยวิธีดังกล่าว แต่เขาก็ดูไม่ได้ติดใจมากเท่าไรนัก

เขาลุกขึ้นยืนเงียบๆ ปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าและเดินไปหา เหยียน ซิว จากนั้นเขาก็โค้งคำนับ "ขอบคุณ!"

"ด้วยความยินดี!" เหยียน ซิว พยักหน้า

"ขอบคุณ?!"

"ซิง ฉิงซุย ขอบคุณ เหยียน ซิว? "

"เกิดอะไรขึ้น?"

เจ้าหน้าที่ทุกคนก็สับสนในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีใครเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้

"โอ้ ข้าเข้าใจแล้ว!" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งดูเหมือนจะเข้าใจ

"อะไรงั้นรึ?" เจ้าหน้าที่อีกคนถามทันที

"ซิง ฉิงซุย ยังคงไม่หายจากอาการบาดเจ็บ ดังนั้นผลของการต่อสู้ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว อย่างไรก็ตามด้วยนิสัยอันดังทุรันของ ซิง ฉิงซุย เขาต้องสู้จนตัวตายแน่นอน! มันจะส่งผลให้อาการของเขาแย่ลงและส่งผลต่อการทดสอบระดับสภา! "

"โอ้ เหยียน ซิว ต้องการให้ ซิง ฉิงซุย เก็บพลังไว้ตอนการทดสอบระดับสภา นั่นเป็นเหตุผลที่เขาใช้วิธีการแบบนี้! "

"ข้าคิดว่ามันเป็นคำอธิบายที่ดีที่สุด!"

"ไม่แปลกใจเลยว่าเขาเป็นลูกหลานของตระกูลเหยียน เขามีคุณธรรมและศีลธรรมอย่างสูง  ไม่ใช่แบบเจ้าเด็กอีกคนหนึ่ง! "

เจ้าหน้าที่ทุกคนเข้าใจเบื้องหลังการกระทำของ เหยียน ซิว

ปิง หยาง ไม่พอใจ การถกเถียงของเหล่าเจ้าหน้าที่ นางโกรธมาก "พวกเขาใช้วิชาเดียวกัน ทำไม ฟาง เจิ้งจือ กลับถูกพูดว่าไร้ยางอาย แต่ เหยียน ซิว มีคุณธรรม? ถึงแม้ ... ฟาง เจิ้งจือ จะไร้ยางอายนิดหน่อยก็เถอะ! "

อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ได้สนใจ ไร้ยางอาย? แล้วไงละ!

มีแต่คนงี่เง่าเท่านั้นแหละที่พยายามต่อสู้กันด้วยความเหนื่อยยากท่ามกลางสนามรบ

พวกเขารู้สึกดีที่ได้รับบาดเจ็บหรือไงกัน?

ความเชื่อมั่นของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นง่ายๆ เขาหลักเลี่ยงเรื่องที่จะทำให้ถูกโจมตี ร่างกายนี้ได้มาจากพ่อแม่ของเขา เขาจะปกป้องให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้

...

การต่อสู้ของ เหยียน ซิว และ ซิง ฉิงซุย จบลงแล้ว หมายความว่า เหยียน ซิว ได้เขาสู่รอบชิงแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดมอง เหยียน ซิว ต่างไปจากเดิมแล้ว

ใครจะคิดว่าผู้ที่อยู่เพียงระดับผนวกดาราตอนที่สอบระดับจักรพรรดิ จะมาไกลขนาดนี้

ท่ามกลางเสียงพูดคุย ฟาง เจิ้งจือ ก้าวขึ้นไปบนเวที

ฝ่ายตรงข้ามของ ฟาง เจิ้งจือ เป็นชายวัยกลางคนที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ขั้นกลาง เขามาถึงที่นี่หลังจากผ่านการต่อสู้อันหนักหน่วงมากมาย นอกจากนี้เขายังได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากการสู้ครั้งก่อน

เขาหอบหายใจขณะที่ก้าวขึ้นไปบนเวที

นอกจากนี้เสื้อของเขายังเปื้อนเลือด

แต่อีกด้าน ฟาง เจิ้งจือ ยังคงดูสงบอยู่หลังจากสู้กับ หนานกง มู่ ชุดของเขาไม่ต่างจากเดิม ชายเสื้อพัดไปตามแรงลม...

"ขอบคุณท่านมากที่ช่วยชีวิตของข้าออกมาจากโลกแห่งเซียน ยังไงก็ตามข้าคงต้องทำร้ายท่านวันนี้! " ชายวัยกลางคนโค้งคำนับ

"เจ้าไม่ฉลาดพอที่จะยอมแพ้งั้นรึ?" เป็นครั้งแรกที่ ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่าตัวเองจะชนะ

เขาชอบความรู้สึกนี้จริงๆและอยากให้มันกินเวลานานกว่านี้

"ข้ามาไกลแล้ว จะยอมรับง่ายๆได้ยังไงกัน?" เขากัดฟันแน่น แม้เขาจะรู้ว่าผลลัพธ์เป็นยังไง แต่เขาก็ไม่ได้ขี้ขลาดคิดจะหลีกหนีมัน

"ก็จริง งั้นข้าจะให้เจ้าโจมตีข้า 3 ครั้ง ข้าจะไม่เคลื่อนไหวออกจากตรงนี้เด็ดขาด!"  ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าและเดินไปที่ขอบเวที

"โจมตี 3 ครั้ง? ไม่เคลื่อนไหว?" ชายวัยกลางคนไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ ทำอะไรอยู่ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รู้สึกโดนดูถูก

ฟาง เจิ้งจือ ได้พิสูจน์ความสามารถของตัวเองแล้วหลังจากต่อสู้กับ หนานกง มู่ แน่นอนว่าเขามีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนี้

ยังไงก็ตาม ...

ชายวัยกลางคนเหลือบไปมองที่มือซ้ายของเขา เขามีบางสิ่งซ่อนอยู่ที่นี้ ซึ่งเขาใช้เวลาหลายปีเตรียมมัน

ถ้า ฟาง เจิ้งจือ ไม่เคลื่อนไหวจริงๆ นี่ก็ถือเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขา

แต่ เมื่อนึกถึงข้อเท็จจริงที่ ฟาง เจิ้งจือ เคยช่วยชีวิตเขามาก่อน ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ให้เขาโจมตีฟรี 3 ครั้ง การใช้วิธีไร้ยางอายแบบนี้มันไม่ถูกต้อง

ไม่ใช้?

ใช้?

เขารู้สึกขัดแย้งกันเป็นอย่างมาก สุดท้ายเขาก็กัดฟัน เขาจะทำทุกอย่างเพื่อชัยชนะและเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ

ถ้าเขาได้ที่ 2 ...

รวมกับที่เป็นกลุ่มแรกในการทดสอบด้านปัญญา

เขาก็น่าจะเป็น 3 อันดับแรกของการทดสอบระดับจักรพรรดิ

"ฟาง เจิ้งจือ ข้าขอโทษ! ถ้าข้าได้เป็น 3 อันดับแรก ข้าจะชดเชยให้แก่ท่าน! " ชายวัยกลางคนคิดกับตัวเองขณะที่ดวงตาเป็นประกาย

ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุด

เขาอยู่ที่ขอบเวที มันง่ายมากที่ใครจะทำเขาตกลงไป

ชายวัยกลางคนไม่ลังเลอีกต่อไป เขายกดาบและพุ่งเข้าไป

การต่อสู้ระยะประชิดเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น ฟาง เจิ้งจือ จะไม่หลบไปไหน

เขาเชื่อมั่นในดาบของตัวเอง

ฟาง เจิ้งจือ เอียงตัวไปด้านข้าง เขาเอามือผลักดาบของชายวัยกลางคนที่ห่างจากเขาไม่ถึง 1 ฟุต ออกข้างๆ ชายวัยกลางคนถูกผลักไปทางขวาเช่นเดียวกัน

"เขาไม่เคลื่อนไหวออกจากตรงนั้นจริงๆ!" ชายวัยกลางคนยินดีมาก นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะสร้างชื่อให้กับตัวเอง

เขาไม่ลังเลอีกต่อไป เขาหันกลับไป, ออร่าอันทรงพลังไหลออกจากตัวเขา เขาเหวี่ยงดาบจากซ้ายไปขวา สร้างเส้นสีน้ำเงินขึ้นมาบนอากาศ

มันเกิดเป็นคลื่นพลัง ประกอบด้วยแสงสีขาวบางๆ มันคือดาบแสงบางๆ

ในเวลาเดียวกันเขาก็เอามือซ้ายไว้ด้านหลังจากนั้นก็อ้าออก

หลังจากที่ ฟาง เจิ้งจือ ป้องกันการโจมตีของเขาแล้ว เขาสามารถโจมตีสวนเพื่อให้ ฟาง เจิ้งจือ กระเด็นออกจากเวทีไปได้

ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างมั่นใจว่าเขาจะเป็น 1 ใน 3 อันดับแรก อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของเขาก็มีได้ไม่นานนัก

ฟาง เจิ้งจือ หายไป

ราวกับสายลม ฟาง เจิ้ง หายตัวไปจากสายตาของเขา ไม่มีใครยืนอยู่ที่ตำแหน่งนั้น

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ข้าคิดว่าเขาจะไม่เคลื่อนที่?!

ชายวัยกลางคนตกใจ จากนั้นเขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ แต่มันก็สายเกินไป เขารู้สึกถึงสายลมกรรโชกแรงเหนือหัวของเขา

"ด้านบน?!" เขาเงยหน้าขึ้น ดาบของเขาพร้อมป้องกันการโจมตีจากด้านบน

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น

เขากลับตัวแข็งค้าง

เขาเห็นลูกบอลสีขาวกำลังตกลงมาที่เขา เมื่อเข้ามาใกล้ดวงตามันก็ระเบิดออก

"ตาของข้า ตาของข้า!" ชายวัยกลางคนกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

จากนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีพลังที่รุนแรงกระแทกเข้าที่ก้น รู้สึกราวกับว่าเขาถูกกระแทกด้วยหินขนาดใหญ่

ฟาง เจิ้งจือ ยืนอยู่ริมเวที

ชายวัยกลางคนเลือกการต่อสู้แบบประชิด แน่นอนว่าตัวเขาต้องอยู่ที่ขอบเวทีด้วย

เขาหลุดออกจากเวที หลังจากที่ถูกเตะก้นจากด้านหลังเขาก็ตกลงไปกระแทกกับหินด้านล่างเวที

"ป๊อง!" ชายวันกลางคนรู้สึกถึงอาการปวดบวมที่จมูก อารมณ์ของเขาระส่ำระส่ายเป็นอย่างมาก

เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากที่ ฟาง เจิ้งจือ พูดว่าจะไม่เคลื่อนไหวไปไหนระหว่างการโจมตี 3 ครั้ง

แต่ตอนนี้...

ฟาง เจิ้งจือ กลับเคลื่อนไหว นอกจากนี้เขายังใช้ประโยชน์จากความเชื่อใจของคู่ต่อสู้อีก

"บัดซบ... เขาอายุราว 40 ปีแล้ว จะไร้เดียงสาขนาดนั้นได้ยังไง?"

"เขาวางใจคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยังไง?"

"แม้ว่าเขาจะต้องพ่ายแพ้ แต่เขาก็ไม่ควรแพ้อย่างเสียเกียรติแบบนี้"

เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างส่ายหัวหลังจากอาการตกใจ ชายวัยกลางคนถอนหายใจด้วยความอับอาย

เขาดูไม่พอใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่มีพลังที่แข็งแกร่งอย่าง ฟาง เจิ้งจือ ถึงเลือกใช้วิธีที่ไร้ยางอายแบบนี้

หรือ ฟาง เจิ้งจือ จะรู้ถึงแผนของเขาตั้งแต่แรก?

หรือไม่ ฟาง เจิ้งจือ ก็แค่อยากหยอกเล่นกับเขา?

เขาโกรธมาก!

"ทำไม...?" ชายวัยกลางคนโอดครวญ

"เจ้าไม่ควรจะถามตัวเองหรอกรึ?" ฟาง เจิ้งจือ ปัดฝุ่นออกจากแขนของเขาก่อนตอบรับ

"ถามตัวเอง?" ผู้เข้าร่วมวัยกลางคนกำลังไม่พอใจ

"เจ้าไม่คิดว่ามันไร้เดียงสาไปหน่อยรึ ที่พยายามจะแอบลอบโจมตีข้า?" ฟาง เจิ้งจือ กล่าวอย่างรังเกียจ

เจ้าหน้าที่ทั้งหมดตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้

เห็นได้ชัดว่า ฟาง เจิ้งจือ เป็นคนโจมตีก่อน ชายวัยกลางคนทำผิดอะไร?

"ท...ท่านรู้ได้ยังไง?" ความรู้สึกของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปทันที เขารู้ดีว่า ฟาง เจิ้งจือ พูดถึงอะไรแต่เขาไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ รู้ได้ยังไงกัน

"ถ้าเจ้าเชื่อข้าจริง เจ้าจะสามารถโจมตีข้าด้วยทุกอย่างที่เจ้ามีในการโจมตีทั้ง 3 ครั้งได้ อย่างไรก็ตาม เจ้าเสียการโจมตีครั้งแรกไปเพื่อลองใจข้า นั่นแสดงให้เห็นว่าเจ้าตั้งใจจะทำอะไรบางอย่าง " ฟาง เจิ้งจือ ยิ้ม

"การโจมตีครั้งแรกเป็นการทดสอบ? แต่ ... ในระหว่างการต่อสู้ ใครจะสามารถเชื่อใจคู่ต่อสู้ของพวกเขาอย่างเต็มอกได้บ้าง? เจ้าไม่สามารถกล่าวหาข้าได้เพียงเพราะเหตุผลแค่นั้น! " ชายวัยกลางคนกัดฟันแน่น

"แต่ข้าก็ทดสอบเจ้าเช่นกัน!  " ฟาง เจิ้งจือ พูดต่อ

"ท่านทดสอบข้า?" ท่าทีของชายวัยกลางคนแข็งค้าง

"ใช่ ถ้าเจ้าไม่มีความหวังในการชนะข้า เจ้าจะไม่ขึ้นมาบนเวทีทั้งๆที่บาดเจ็บเช่นนั้นแน่ นอกจากนี้เจ้าอยากชนะ เจ้าอยากจะชนะจริงๆ ยังไงก็ตาม เจ้ามีพลังไม่มากพอ แน่นอนว่าเจ้าต้องใช้วิธีการอื่น นั่นคือการลอบโจมตี ดังนั้นข้าจึงมอบโอกาสให้เจ้าได้ทำแบบนั้น "

"ข้าเข้าใจแล้ว ข้ามันไร้เดียงสาเกินไป..." ท่าทีของชายวัยกลางคนดูหดหู่ลงทันที จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปยังสิ่งที่อยู่ในมือซ้ายของเขา หลังจากเขาลังใจสักพักก็กัดฟันและพูดขึ้นว่า "ด้วยเกียรติของข้า ท่านได้ช่วยชีวิตข้าไว้ครั้งนึง แต่วันนี้ข้ากลับพยายามลอบโจมตีท่าน  ดังนั้นข้าจึงปราถนาจะมอบสิ่งนี้ให้กับท่านเพื่อเป็นการขอโทษ! "

"โอ้...? คืออะไรกัน?"

"มันเป็นสิ่งที่เหมาะกับท่านมาก!" ชายวัยกลางคนพูดอย่างมั่นใจ

เพจหลัก : Double gate TH