DND.74 - ฎีกาสวรรค์ผันแปร
ซือหยูและเซี่ยจิงหยูเงียบเชียบ พวกเขาตัดสินใจเก็บโอสถวิญญาณอย่างรวดเร็วก่อนจะหันไปสังหารอีกคนที่กำลังต่อสู่กับกลุ่มชางหมิงยี่!
ทีแรก ตู้หลินดีใจที่ถูกช่วย แต่เมื่อพบว่าโอสถวิญญาณระดับสวรรค์ถูกซือหยูเอาไปเขาก็โกรธมาก! เขาอยากจะห้ามไม่ให้ซือหยูไปสังหารอีกคน แต่ก็ยังมีอีกคนที่ตู้หลินต้องรับมือ!
ตอนที่เขากำลังจะสังหารเพชรฆาตอีกคน ซือหยูกับเซี่ยจิงหยูก็ร่วมมือกันสังหารคนสุดท้ายเพื่อชิงโอสถไป ในนาทีเดียวซือหยูและเซี่ยจิงหยูก็ได้รับโอสถสามขวด ขณะที่กลุ่มตู้หลินได้ขวดเดียว
ตามหลักแล้ว หากซือหยูและเซี่ยจิงหยูดื่มโอสถวิญญาณระดับสวรรค์ทันที พลังของพวกเขาเพิ่มเป็นระดับหกขั้นสูง พวกเขาต้องสังหารอีกคนเดียวเท่านั้นในการบรรลุระดับเจ็ด!
แม้ความเสี่ยงจะมีมากในป่าอสูร แต่ผลที่ได้ในการเพิ่มพลังนั้นมหาศาล! เซี่ยจิงหยูและซือหยูมีความสุขเกินกว่าจะพูดออกมา
ศิษย์พี่หลิวที่สำนึกในบุญคุณอดทนความเจ็บปวดและกล่าวขอบคุณ
“ขอบคุณศิษย์น้องซือและศิษย์น้องเซี่ยยิ่งนัก!”
หากพวกเขาสองคนมาไม่ทันเวลา นางคงจะตายไปแล้ว!
ใบหน้าเฟิงห่าวหวาดกลัว ไม่กี่วันผ่านไปเขาสองคนก็ร่วมมือกันสังหารระดับเจ็ดขั้นต้นได้แล้ว! ความกดดันแผดลึกลงในอกเฟิงห่าว พวกเขาทั้งหมดเป็นหน้าใหม่จากวิหารสวรรค์...แต่ความต่างของพลังนั้นราวกับสวรรค์และนรก
ชางหมิงยี่หน้าซีด จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นแดง ก่อนที่จะเข้าป่าอสูร เขาได้ยิ้มเยาะซือหยูและเซี่ยจิงหยู...เขาพูดว่าพวกซือหยูจะไม่รอดถึงสามวันหากไม่มีคนคุ้มครองที่แข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าผู้ที่แข็งแกร่งอย่างตู้หลินที่ปกป้องพวกเขากำลังจะทำให้พวกเขาไม่รอดในสองวัน ทั้งซือหยูและเซี่ยจิงหยูเพิ่มพลังขึ้นอย่างมากแม้จะไม่มีผู้คุ้มกันที่แข็งแกร่ง!
ซือหยูมองชางหมิงยี่และเฟิงห่าวชั่วครู่ ก่อนจะประสานมือให้กับศิษย์พี่หลิว และพยักหน้า เตรียมจากพวกเขาไป
“หยุดนะ!”
เสียงคำรามดังมาจากด้านหลัง ซือหยูและเซี่ยจิงหยูหันไปพบสายตาเย็นชาของตู้หลิน
“วางโอสถลงซะ!”
ตู้หลินตะโกน
การได้เห็นพวกเขาสังหารระดับเจ็ดขั้นต้นทำให้ตู้หลินกลัวผลที่จะตามมา แม้เขาจะมั่นใจว่าสังหารทั้งคู่ได้แต่ก็ไม่มีทางที่จะไร้รอยขีดข่วน หากเขาบาดเจ็บในป่าอสูรมันจะเป็นเรื่องร้ายแรงมาก ดังนั้นตู้หลินจึงสั่งให้ทั้งสองวางโอสถลงแทนที่จะสู้ทันที
“เจ้าน่าจะขอบคุณเราที่เข้ามาช่วยก่อนมิใช่รึ?”
ซือหยูตอบอย่างไม่สนใจ
ตู้หลินหน้าแดง เขาเริ่มบ้าคลั่งไร้เหตุผล
“ข้ามิได้ขอให้เจ้ามาช่วย! ทำไมข้าต้องขอบคุณเจ้า?”
ซือหยูยักไหล่
“จริงๆข้าก็มิได้คิดว่าจะช่วยชีวิตเจ้า ข้าทำเพื่อศิษย์พี่หลิวเท่านั้น และถ้าหากเจ้าตายข้าก็แค่ลูบฝ่ามือหัวร่อเท่านั้น...เจ้ามิจำเป็นต้องขอบคุณข้าก็ได้”
“เจ้า!”
ตู้หลินหน้าแดงด้วยความโกรธ
“ข้าจะให้โอกาสสุดท้าย...วางโอสถลงซะ...หรือตาย!”
แม้ศิษย์พี่หลิวจะอ่อนแอและมากับตู้หลิน แต่ในใจของนางก็มีคุณธรรม
“ศิษย์พี่ตู้ ซือหยูช่วยพวกเรา ทำไมท่านทำเช่นนี้?”
ศิษย์พี่หลิวถามอย่างเด็ดขาด
“หุบปาก! ข้าจะฆ่าเจ้าด้วย!”
สายตาเย็นชาของตู้หลินทำให้ศิษย์พี่หลิวใจหาย นางถอยกลับด้วยความกลัว
ตู้หลินจ้องซือหยู
“ดี! ดูเหมือนเจ้าจะไม่ยอมปล่อยโอสถให้หยุดมือ งั้นข้าจะลองดูว่าเจ้าจะแกร่งซักแค่ไหน”
เขาคำรามอย่างเย็นชาและกัดฟันแน่น
เขาในตอนนี้ปรารถนาจะสังหารซือหยูแล้ว และยังมีโอสถวิญญาณสามขวดเป็นรางวัล เขาตัดสินใจลงมือ!
“ธารน้ำแข็งอาชาเหล็ก!”
ฎีกาสวรรค์! ฎีกาสวรรค์ระดับสูง!
แต่ทว่าซือหยูก็เข้าสู่ฎีกาสวรรค์เช่นกัน เขาราวกับรูปปั้นในภาพเขียน!
ซือหยูและเซี่ยจิงหยูรู้สึกราวกับเผชิญหน้าด้วยทหารนับพันและอาชานับหมื่นที่กระหน่ำลมเหมันต์เข้าใส่ กองทัพมีพลังทำลายล้างที่พร้อมกระแทกทำลายทุกอย่างในระยะหมื่นลี้ให้มลายสิ้น!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังเช่นนี้ซือหยูก็ใจเต้น ความมั่นใจก่อนต่อสู้หดหาย! นี่เป็นฎีกาสวรรค์ของตู้หลินที่แข็งแกร่งยิ่งนัก!
ฟึ่บ--
ซือหยูปลดแอกจากความกลัวอย่างยากลำบากและประคองร่างอันอ่อนนุ่มของเซี่ยจิงหยู ฝ่ามือของเซี่ยจิงหยูสั่นและหน้าแดง นางอยากจะถอนตัวกลับแต่นางรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและพลังในฝ่ามือใหญ่ของซือหยู หัวใจนางกลับสงบลงอย่างน่าประหลาด ความกลัวที่นางมีหายไปทั้งหมด หากซือหยูยังอยู่ใกล้ๆ นางก็รู้สึกปลอดภัยจากพายุโหมกระหน่ำทั้งปวง
แก้มที่ขาวราวหิมะของเซี่ยจิงหยูแดงก่ำ นางจับมือซือหยูและรู้สึกได้ถึงความสงบ ในขณะเดียวกันซือหยูก็เข้าสู่ฎีกาสวรรค์ เขาหลุดจากโลกวัตถุและละลายกลายเป็นภาพเขียนของตนเอง
เซี่ยจิงหยูที่ยืนจับมืออยู่กับเขาเข้าสู่ขอบเขตของภาพเขยนเช่นกัน พวกเขาทั้งสองราวกับเป็นคู่อมตะในทันที แววตาสดใสของนางปิดลงเล็กน้อยเมื่อรวมกับฎีกาสวรรค์ของซือหยู จิตใจของนางพบกับความว่างเปล่า นางรับรู้ได้ถึงพลังฎีกาสวรรค์ด้วยสติปัญญาเหนือมนุษย์ที่มี
เช่นเดียวกับค่ำคืนใต้แสงจันทรากลางมวลดอกท้อ...พวกเขาจับมือแบบเดียวกัน...สบายกายและสงบใจซึ่งกันและกัน
นางค่อยๆลืมตาและรู้สึกถึงการรับรู้สิ่งใหม่ที่สะท้อนออกมา ซือหยูตกตะลึง เซี่ยจิงหยูได้บรรลุฎีกาสวรรค์อีกขั้นในทันที!
ฟึ่บ--
ไม่มีเวลาให้คิดอีกแล้ว..ซือหยูและเซี่ยจิงหยูใช้กระบวนท่าพร้อมกัน!
ตู้ม--
ฎีกาสวรรค์ของทั้งสองซ้อนทับกันเป็นขอบเขตไร้สิ้นสุดกระจายไปทุกทิศทาง มันกลืนกินทุกสิ่งในระยะสามลี้
ซือหยูและเซี่ยจิงหยูมองหน้ากัน หัวใจของพวกเขาเชื่อมต่อกันและโจมตีพร้อมกัน! พวกเขายื่นหมัดไปข้างหน้า
ครืน---
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพียงหมัดธรรมดา แต่มันมีขอบเขตภาพเขียนที่สั่นสะเทือนโอบล้อม วิชาของตู้หลินหายกลายเป็นฝุ่นควัน!
อั่ก--
ตู้หลินกระอักเลือดและกระเด็นลอยไปด้านหลังเล็กน้อย ใบหน้าซีดเผือดราวกับคนตาย อวัยวะภายในของเขากระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เขาบาดเจ็บหนัก! ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!
ระดับหกขั้นกลางสองคนรวมพลังกันและทำให้เขาบาดเจ็บร้ายแรง...แม้เขาจะสภาพร่างกายสมบูรณ์พร้อม!
ที่น่ากลัวกว่านั้นคือซือหยูและเซี่ยจิงหยูพัฒนาฎีกาสวรรค์ไปพร้อมกันเมื่อใช้ฎีกาสวรรค์
เพียงการโจมตีเดียว ซือหยูก็เข้าใจฎีกาสวรรค์เพิ่มขึ้นกว่าเดิม ตั้งแต่งานประชุมศักดิ์สิทธิ์ ฎีกาสวรรค์ของเขาลึกขึ้นเรื่อยๆ ในตอนนี้มันถูกใช้งานอย่างลื่นไหลพร้อมๆกับการบรรลุครั้งใหม่
ที่มหัศจรรย์คือพลังของฎีกาสวรรค์จากทั้งคู่จะมาจากแหล่งเดียวกัน ฎีกาสวรรค์ของพวกเขาหลอมรวมเป็นหนึ่งและเพิ่มพลังให้แก่กัน นี่ทำให้ความเข้าใจในฎีกาสวรรค์ของซือหยูและเซี่ยจิงหยูถูกรวมเข้าด้วยกัน! สติปัญญาของเซี่ยจิงหยูทำให้ซือหยูเข้าในฎีกาสวรรค์ลึกขึ้น
เกิดเสียงพายุล้อมรอบคนทั้งสอง การรวมตัวของฎีกาสวรรค์ของทั้งคู่เพิ่มสูงขึ้นอีก!
“นี่คือฎีกาสวรรค์สินะ...การจงใจเป็นจังหวะเดียวกับธรรมชาติ...และเข้าสู่อีกขอบเขตสุดท้ายจะพบกับจุดบกพร่อง มีเพียงหัวใจและร่างกายที่เป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่งเท่านั้นที่จะทำให้เข้าสู่ขอบเขตของธรรมชาติได้...”
เซี่ยจิงหยูบอกสิ่งที่รู้ให้กับซือหยู นางดีใจมาก นางเข้าใจฎีกาสวรรค์ลึกและชัดเจนยิ่งขึ้น พวกเขาทั้งสองก้าวเข้าสู่ภาวะอันยอดเยี่ยม
ตู้หลินคำราม
“พวกเจ้าสามคน ใช้จังหวะนี้จัดการมันเร็ว!”
ชางหมิงยี่และเฟิงห่าวลังเล พวกเขามิได้เกลียดชังซือหยูและเซี่ยจิงหยูจนถึงขั้นฆ่าแกง พวกเขาไม่จำเป็นต้องสังหารเลย แต่เมื่อคิดถึงโอสถวิญญาณระดับสวรรค์แล้วจิตใจพวกเขาก็เริ่มโลภ!
เขามองตากัน ชางหมิงยี่และเฟิงห่าวพุ่งเข้าสังหาร!
ฟึ่บ--
ร่างอันงดงามพุ่งเข้ามาขวาง นางคือศิษย์พี่หลิวที่เจ็บหนัก!
“พวกเจ้าไร้มโนธรรมยิ่งนัก! หากไม่มีพวกเขาพวกเราสามคนก็ตายไปแล้ว!”
“หลบไปซะ!”
ชางหมิงยี่โกรธศิษย์น้องหลิว
ตู้ม--
ปั้ง--
ชางหมิงยี่ไม่พูดอะไรอีก เข้าพุ่งเข้าปะทะศิษย์พี่หลิว! เฟิงห่าวไม่สนใจพวกเขาทั้งสองและแอบเข้าโจมตีซือหยูและเซี่ยจิงหยูที่ยังคงอยู่ในภวังค์
เฟิงห่าวอาลัยกับร่างอันยั่วยวนของเซี่ยจิงหยู และในสายตาของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยเมฆหมอกเข้าปกคลุม
“ศิษย์น้องเซี่ย...ข้าโทษข้าที่โหดร้าย เป็นเจ้าต่างหากที่เลือกบุรุษผิดคน”
มีดปรากฏขึ้นในมือของเขา แววตาเขาดุร้ายโหดเหี้ยมเมื่อแทงใส่พวกซือหยู!
“ไม่นะ!”
ศิษย์พี่หลิวโกรธเกรี้ยว!
ชางหมิงยี่เยาะเย้ย ตู้หลินมองอย่างโกรธแค้น!
ทันทีที่ชีวิตของซือหยูและเซี่ยจิงหยูตกอยู่ในอันตรายนั้นเอง…
ฉัวะ--
คลื่นพลังปราณอันคมกริบพุ่งเข้ามา!
อ๊ากก---
เฟิงห่าวกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด พลังปราณเจาะทะลุหัวใจทำให้อกเขาเปิดออก!
ร่างของคนที่เร้นกายอยู่ในระยะไกลพุ่งเข้ามา! เขาคือผู้มืดมัว!
ซือหยูคิดระวังไว้ก่อนที่เขาจะเอาตัวเข้ามาเสี่ยงอยู่แล้ว เขาจัดการให้ผู้มืดมัวเร้นกายอยู่ในที่มืดและบอกให้เขาโจมตีเมื่อซือหยูตกอยู่ในวิกฤติเท่านั้น
“เพชรฆาตระดับเจ็ดขั้นต้นขั้นรึ?”
ตู้หลินหน้าซีด
ชางหมิงยี่หวาดกลัวดวงตาของผู้มืดมัวที่มองเขา
อ๊า---
ชางหมิงยี่ที่สั่นกลัวผลักศิษย์พี่หลิวไปข้างหน้าและตาเหลือกหนีไป! ผู้มืดมัวอย่างจะไล่ตามแต่กลับต้องอยู่ข้างซือหยูและเซี่ยจิงหยู
พวกเขาใช้เวลาบรรลุระดับฎีกาสวรรค์อยู่ครึ่งชั่วยาม เมื่อพวกเขาลืมตาก็พบภาพอันน่าอัศจรรย์ ซือหยูและเซี่ยจิงหยูมิได้เพิ่มฐานพลังขึ้น แต่ราวกับพวกเขาได้พบกับภาวะใหม่
เซี่ยจิงหยูมีเสน่ห์ยิ่งกว่าเดิมและงดงามกว่าตัวตนอื่นใด ตู้หลินและผู้มืดมัวตกตะลึง พวกเขาหลงใหลในเซี่ยจิงหยูและลืมตัวไปชั่วครู่
“อะ...นี่มันอะไรกัน? แค่มองข้าก็โดนสะกดแล้วงั้นรึ?”
ตู้หลินหวาดกลัว!
ซือหยูกับชุดสีม่วงและดวงตาคล้ายดาราไร้ขอบเขตในตอนนี้ราวกับเป็นงานศิลป์ ผิวหนัง แววตา และเส้นผมของเขาเหนือความเป็นจริงราวกับเพิ่งก้าวออกมาจากภาพเขียน
ศิษย์พี่หลิวมองร่างของซือหยูและถูกพาเข้าสู่ขอบเขตอันงดงามที่รายล้อมซือหยู ซือหยูเป็นบุรุษรูปลักษณ์งดงามอย่างไม่ต้องสงสัย ตัวเขาในตอนนี้ทำให้ใบหน้าของนางแดงและหัวใจแทบหยุดเต้น เขาคือบุรุษที่งดงามที่สุดที่นางเคยพบเจอ
ซือหยูและเซี่ยจิงหยูยิ้มให้แก่กัน เส้นทางฎีกาสวรรค์ของเขาเดินทางมาสู่ดินแดนใหม่! ในตอนนี้พวกเขาอาศัยอยู่ในดินแดนเหนือความจริง ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาจะนำพาฎีกาสวรรค์ไปด้วย ราวกับผู้เป็นอมตะ
พลังฎีกาสวรรค์ของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
ซือหยูมองตู้หลินที่ล้มอยู่กับพื้นด้วยแววตาเย็นชา เขามิได้ตั้งใจจะสังหารใคร แต่ตู้หลินทำเกินไปแล้ว! คนผู้นี้ให้อภัยไม่ได้!
อีกครั้งที่ตะวันตกดินและจันทราประดับนภา...ป่าอสูรเข้าสู่ยามวิกาล
