ตอนที่ 425 มาถึงเมืองลั่วซีอีกครั้ง

เมืองลั่วซีตั้งอยู่ทางเหนือในเขต7 หลิน ฮวงเคยมาที่นั่นเพื่อล่าจอมกินสมองและได้ซื้อเค้กแช่แข็งไป

เมื่อมองเวลา มันก็เลย4โมงไปเรียบร้อยแล้ว

“เมืองดูอ้างว้างจัง...”หลิน ซินมองรอบๆและกล่าว เธอสามารถจำได้ว่ามันคือเมืองเกรดC อย่างไรก็ตาม มันไม่ดูรุ่งเรืองอย่างที่มันเคยเป็น

“นี่คือเมืองลั่วซี มันตั้งอยู่ทางเหนือของเขต7ซึ่งเป็นจุดที่ใกล้กับตะวันตกเฉียงเหนือที่สุด”หลิน ฮวงอธิบาย เศรษฐกิจของเมืองชายแดนจะไม่ค่อยดีเรื่องจากมันอยู่ไกลจากเมืองท่องเที่ยว

“น้องยังจำเค้กแช่แข็งได้ไหม?”

หลิน ซินพยักหน้าทันทีเพราะเธอยังสามารถจำรสชาติของมันได้อย่างชัดเจน

“เค้กแช่แข็งเป็นสินค้าจากที่นี่”หลิน ฮวงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“จริงหรอ?!”หลิน ซินตื่นเต้นมาก

“ใช่ พี่จะพาน้องไปซื้อเค้กทีหลัง ไปเดินเล่นกันเถอะและหาโรงแรมเข้าพัก”หลิน ฮวงไม่รีบไปล่ามอนสเตอร์เพราะหลิน ซินเหนื่อย นอกจากนี้ แลนเซล็อตยังจัดการมอนสเตอร์ไปได้สองตัวแล้ว มันเหลือมอนสเตอร์อีกตัวเดียวและในที่สุดเขาก็จะได้พักผ่อน เขาจะเริ่มเดินทางในวันพรุ่งนี้เช้า

จากนั้นหลิน ฮวงก็พาหลิน ซินไปเดินเล่นและเช็คอินโรงแรม พวกเขาเดินออกจากโรงแรม ขึ้นขี่หมาป่าวิริเดี้ยนและมุ่งหน้าไปร้านเค้ก

เมื่อมาถึงร้านเค้ก หลิน ซินที่เดิมทีเหนื่อยล้าก็รู้สึกมีพลังงานขึ้น นอกจากการซื้อเค้ก100ก้อนแล้ว หลิน ซินยังเลือกขนมหวานอีกมากมาย เธอไม่เคยลิ้มลองพวกมันมาก่อน ของหวานดูอร่อย เนื่องจากหลิน ฮวงไม่ได้ขาดแคลนเงิน เธอจึงซื้อพวกมันทั้งหมด มันดูเหมือนว่าของเกือบครึ่งร้านจะถูกซื้อไปโดยหลิน ฮวงและหลิน ซิน

หลังจากที่ซื้อขนมหวาน ทั้งคู่ก็เดินไปตามถนน เมื่อมันเกือบ6โมงเย็น ทั้งคู่ก็มองหาร้านอาหารรสจัดสำหรับมื้อเย็น นับตั้งแต่เมืองจินฉวน หลิน ซินก็ชอบกินอาหารรสจัด

มันเป็นตอน1ทุ่มเมื่อพวกเขากลับโรงแรม ในห้องนั่งเล่น หลิน ฮวงนั่งบนโซฟา เขาค้นผ่านหน้าเพจนักล่าและโพสต์ข้อความบนกระดานรางวัลโดยใช้แอคเค้าไม่ระบุตัวตน

“ฉันจะให้รางวัล5000คริสตัลชีวิตกับคนที่พบบุตรปีศาจ ใครก็ตามที่มีตำแหน่งของมัน โปรดติดต่อฉัน”

คริสตัลชีวิต5000ก้อนดูเหมือนจะเป็นเงินจำนวนเล็กน้อย แต่ทว่า มันก็พอจะซื้อสมบัติ3ดาว นอกจากนี้ คำขอของหลิน ฮวงยังเป็นเพียงแค่ตำแหน่งของมอนสเตอร์

แม้บุตรปีศาจจะหายาก มอนสเตอร์ก็กระจายอยู่รอบๆ มีคนเคยพบพวกมันหลายแห่งก่อนหน้า ข้อมูลชิ้นนี้ไม่มีความหมายอะไรต่อผู้ค้นพบเพราะมันไม่ค่อยมีใครอยากจะล่าบุตรปีศาจเพราะมันเป็นอมตะ

ในเวลาไม่ถึง2นาทีหลังหลิน ฮวงโพสต์ข้อความ เขาก็ได้รับข้อความส่วนบุคคล เขาประหลาดใจและเปิดมัน มันถูกส่งโดยนักล่าไม่ระบุนาม

“ฉันมีตำแหน่งที่นายกำลังมองหา มันถูกพบเมื่อสองเดือนก่อน มาแลกเปลี่ยนกันหากนายต้องการ รหัสซื้อขาย:93X24X11”

“ทำไมเร็วนัก?”หลิน ฮวงขมวดคิ้วและดำเนินรายการทันที

จากนั้นเขาก็ค้นหาหมายเลขบัญชีของผู้ไม่ประสงค์ออกนาม วันครบกำหนดของการทำธุรกรรมคือหนึ่งเดือนนับจากันนี้ หลิน ฮวงต้องไปตำแหน่งที่ระบุไว้ภายในหนึ่งเดือนเพื่อตรวจสอบการปรากฏของมอนสเตอร์เป้าหมาย เมื่อได้รับการยืนยัน  ผู้ให้ข้อมูลก็จะสามารถรับเงินได้ หากมันไม่ถูกยืนยันภายในหนึ่งเดือน เงินจะถูกโอนไปยังบัญชีของอีกฝ่ายโดยอัตโนมัติ แน่นอน ก่อนทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น หลิน ฮวงต้องอนุมัติแหวนของเขาเพื่อดำเนินธุรกรรมก่อนที่คริสตัลชีวิตจะถูกหักจากบัญชีเขา

หากมอนสเตอร์เป้าหมายไม่ได้ปรากฏในตำแหน่งนั้นภายในหนึ่งเดือน เขาจะสามารถยื่นขอยกเลิกการทำธุรกรรมได้จากสมาคมนักล่า ในเวลาเดียวกัน เขายังสามารถยื่นฟ้องร้องต่อบุคคลที่ให้ข้อมูลเท็จและคนจากสมาคมนักล่าจะทำการตรวจสอบ เมื่อมันถูกยืนยัน ผู้ใช้จะถูกสมาคมนักล่าขึ้นบัญชีดำรวมถึงองค์กรอื่นๆ ดังนั้น มันจึงเป็นปกติที่คนจะไม่ให้ข้อมูลปลอมกัน

หลิน ฮวงไม่กังวลว่าเขาจะได้รับข้อมูลเท็จจากสมาคมนักล่า เขากลับกังวลว่าจะมีองค์กรจากตลาดมืดกระจายข่าวปลอมเพื่อหลอกลวงเงินเขา นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมหลินฮวงจึงโพสต์ข้อความบนตลอดมืด โดยการทำธุรกรรมแบบเห็นหน้าค่าตา โดยปกติ องค์กรที่เผยแพร่ข้อมูลเท็จจะไม่กล้าแสดงใบหน้าเพราะกลัวจะถูกตามล่า มีเพียงไม่กี่คนจากโลกมืดที่เป็นมิตร มันเป็นปกติสำหรับพวกเขาที่จะฆ่าคนที่มาตอแย

เมื่อยืนยันการทำธุรกรรม ตำแหน่งก็ถูกส่งมาหาเขาทันที

หลิน ฮวงมองมัน“แดนแห่งทราย?ไม่ใช่ว่ามันอยู่ใกล้กับเมืองปาฉี?”

แดนแห่งทรายคือเขตดุร้ายระดับ4 ก่อนหน้านี้ มันเป็นเขตอันตราย เนื่องจากมันใกล้กับเมืองมนุษย์ มอนสเตอร์หลุดพ้นที่อยู่ที่นั่นจึงถูกกวาดล้าง

แม้แดนแห่งทรายจะใกล้เมืองปาฉี มันก็ยังใกล้กับบ้านเก่าเจ้าอ้วนกว่า ด้วยระยะทางไม่ถึง800กิโลเมตร หลิน ฮวงไม่คิดว่าบุตรปีศาจจะปรากฏตัวในสถานที่เช่นนั้น

“หลังจากที่จัดการทุกอย่างที่นี่เสร็จ ฉันจะไปที่นั่น ฉันสงสัยว่าโรงแรมเจ้าอ้วนเป็นยังไงบ้าง”มันกว่าครึ่งเดือนแล้วตั้งแต่งานศพเจ้าอ้วน หลิน ฮวงให้ความสนใจกับข่าวของโรงแรมเคอไล่ เขารอคอยโอกาสที่จะซื้อมันต่อเพราะเป็นคำขอสุดท้ายจากเจ้าอ้วน อย่างไรก็ตาม มีข่าวลือจากตระกูลหยี่กำลังประกาศขายโรงแรม หลิน ฮวงกำลังไปเยี่ยมพวกเขาและขอนายหญิงเกี่ยวกับเรื่องนี้

โดยไม่มีการสนับสนุนจากเจ้าอ้วนและพ่อเจ้าอ้วน โรงแรมจำต้องมีการเปลี่ยนแปลง ไม่อย่างนั้น มันจะไม่สามารถอยู่ได้อีก อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครในตระกูลเจ้าอ้วนที่รู้เรื่องนี้ หากพวกเขาตัดสินใจไม่ขาย บางทีโรงแรมคงดำเนินต่อไป หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาจะขาดทุนอย่างมหาศาล

จากนั้นหลิน ฮวงก็ปิดหน้าจอ เขาส่ายหัวและสะบัดไล่ความคิดไป เขาหยิบเอามีดไม้ออกมาและมุ่งหน้าไปห้องฝึก

หลิน ฮวงจงใจเลือกโรงแรมภายใต้สมาคมนักล่าเพราะพวกเขาจะรับผิดชอบต่อความเสียหายหรือความสูญเสีย มันไม่ใช่เพราะหลิน ฮวงต้องการเอาเปรียบสมาคมนักล่า แต่มันสามารถช่วยเขาจัดการปัญหาได้ หากห้องฝึกได้รับความเสียหาย เขาเพียงต้องแจ้งพวกเขาเกี่ยวกับมัน ไม่อย่างนั้น เขาอาจต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงในการสื่อสารกับเจ้าของโรงแรมและชดเชยค่าเสียหาย หลิน ฮวงไม่มีเวลาให้เรื่องอย่างนั้น

หลิน ฮวงบรรลุโดมดาราแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องฝึกโดมดาราในห้องฝึกอีก มันเป็นวิชาดาบใหญ่ที่เขาจะมุ่งเน้นในตอนนี้ เขาเริ่มรื้อฟื้นทักษะดาบทั้งหมดที่เขาเรียนรู้ก่อนหน้า

ทันทีที่เขาเชี่ยวชาญโดมดารา เขาก็รู้สึกว่าเขามีความเข้าใจใหม่ๆเกี่ยวกับการฝึกทักษะดาบเขาและพลังดาบเขากำลังเพิ่มพูนขึ้น

ในไม่ช้า หลายชั่วโมงก็ผ่านไป

ตอนเที่ยงคืน หลิน ฮวงเก็บดาบเขา เขาค่อนข้างพึงพอใจกับผลการฝึกวันนี้“ฉันอาจต้องใช้เวลา3-4วันเพื่อผสานวิชาดาบใหญ่เข้ากับทักษะดาบอื่น ด้วยความคืบหน้าของฉัน เต๋าดาบของฉันจะพัฒนาขึ้นเมื่อการผสานทักษะดาบเสร็จสิ้น”