ตอนที่ 402 ไม่บอกชี่อตอน

เงาปีศาจที่แม่มดสร้างปรากฏขึ้นภายในไม่กี่วินาที เงาสามร่างที่ลิลลี่กำลังควบคุมสัมผัสได้ถึงบางสิ่งผิดปกติ ดังนั้นพวกมันจึงพยายามวิ่งให้เร็วขึ้น แต่ทว่า เงาปีศาจกลับเข้าไปในเงาของหลิน ฮวงด้วยความเร็วแสงก่อนที่เงาสามร่างจะได้ขยับ เขาพูดไม่ออกขณะที่เฝ้าดูเงาเขากลายเป็นเงาปีศาจ เมื่อเงากำลังต่อสู้กัน เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะช่วยได้ยังไง เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเขาสัมผัสเงาของลิลลี่

การต่อสู้ระหว่างเงาบนพื้นทวีความรุนแรงขึ้น มันราวกับการเล่นเงา เงาปะทะกันอยู่หลายครั้งและแยกออกจากกันอย่างรวดเร็วจนหลิน ฮวงสามารถเข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นได้เพียงเล็กน้อย เงาปีศาจแข็งแกร่งกว่าสามเงามาก แม้มันจะถูกโอบล้อมโดยสามเงา มันก็ยังเป็นฝ่ายชนะ มันยืนปักหลักอยู่กับที่ แทบจะไม่ขยับ ขณะที่อีกสามเงาเคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลา พวกมันจะกระเด็นถอยไปเมื่อถูกโจมตี ไม่กล้าสู้กับเงาปีศาจซึ่งๆหน้า

การต่อสู้กินเวลานานกว่าหนึ่งนาที และมันก็หยุดนิ่ง เพียงเมื่อเงากำลังโจมตี เงาปีศาจก็ตอบโต้ด้วยการเปลี่ยนมือมันเป็นปากขนาดใหญ่และกัดไปที่เงาหนึ่ง อีกสองเงาต้องการช่วย แต่พวกมันก็ถูกไล่ล่าโดยมือขนาดใหญ่อีกมือ เงาที่ถูกจับร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้ามันก็ถูกกลืน และหายไป

หลังจากที่จัดการเงาแรกเสร็จ เงาปีศาจก็ดูเหมือนจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิม มันหันหัวและมองไปที่สองเงา มันเหยียดกรงเล็บมันและเปลี่ยนพวกมันเป็นโซ่หนาสองเส้น จากนั้นก็พุ่งใส่สองเงา ภายใต้แสงจันทร์ เงาสองร่างกำลังวิ่งหนีเพื่อเอาตัวรอด ในไม่ช้า หนึ่งในพวกมันก็ถูกโซ่คว้าจับ มันดิ้นรนอย่างแรง แต่ความพยายามของมันก็สูญเปล่า ทันทีที่เงาปีศาจดึงโซ่ มันก็ถูกกรงเล็บคว้าจับและถูกกินไป

เมื่อรู้ว่ามันไม่อาจหนี เงาสุดท้ายก็พุ่งออกจากพื้นและเปลี่ยนเป็นหมอกดำหนา ในไม่ช้า มันก็กลายเป็นลิลลี่ หลิน ฮวงประหลาดใจที่เห็นเพราะเขาไม่คิดว่าเงาหนึ่งในนั้นจะเป็นตัวลิลลี่เอง ทันทีที่เธอกลับเป็นมนุษย์อีกครั้ง เธอก็กรีดร้องใส่หลิน ฮวงขณะที่พยายามหลบหนี

“เป็นไปได้ยังไง!ฉันได้ผนึกพื้นที่นี้แล้ว!แกไม่ควรจะสามารถอัญเชิญมอนสเตอร์ได้!”

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เนื่องจากฉันไม่อาจอัญเชิญมอนสเตอร์ได้ มันก็เห็นได้ชัดว่าฉันมีวิธีทำให้มันเกิดขึ้นได้”หลิน ฮวงไม่ได้อธิบายมากนัก

ลิลลี่ ผู้ที่กำลังหลบหนีได้จ้องมองหลิน ฮวงอย่างอาฆาต จากนั้นก็หันหน้าหนีและพุ่งไปทางเจ้าอ้วนและจาง หมิงหมิง

“หากฉันฆ่าแกไม่ได้ แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็ต้องฆ่าเพื่อนแกให้ได้!”

“แม่มด ฆ่าเธอซะ!”หลิน ฮวงขมวดคิ้วและสั่ง

คลังสินค้ากลายเป็นมืดขึ้นเมื่อเงาของหลิน ฮวงกลับเป็นปกติ เขาไม่รู้ว่าเงาปีศาจออกจากเงาเขาตอนไหนและมันไปไหน ทุกมุมมืดยังมีชีวิตอยู่ มันดูราวกับว่าทั่วทั้งคลังกลายเป็นสนามของเงาปีศาจ

ทุกจุดที่มีเงาจะเปลี่ยนเป็นโซ่ พวกมันราวกับหนวดที่โตขึ้นและพุ่งใส่ลิลลี่ราวกับพวกมันสูญเสียจิตใจไป ไม่สำคัญว่าเธอจะวิ่งไปไหน โซ่ก็จะตามเธอ พวกมันแม้กระทั่งออกจากพื้นและกลายเป็นสิ่งของสัมผัสได้ ทันใดนั้น หลิน ฮวงก็สังเกตเห็นว่าลิลลี่ไม่มีเงา!

ในไม่ช้า เธอก็ถูกโซ่ดำโอบล้อมจากทุกทิศทาง เมื่อโซ่เส้นแรกจับข้อเท้าเธอ เส้นอื่นๆก็ตามมาราวกับหนอน เมื่อเขาฝ้ามองลิลลี่คร่ำครวญ หลิน ฮวงก็ก้มหัวลงและถอนหายใจ“ฉันหวังว่าเธอจะเกิดใหม่ในตระกูลที่ดีในชีวิตหน้า”

เธอผ่านการฝึกอย่างหนักมาทั้งปีและหมดสิ้นพรสวรรค์ เธอสามารถมาถึงระดับเพลิงขาวได้ในที่สุด แม้หลิน ฮวงจะถูกจำกัด แม่มดก็ยังเป็นระดับเพลิงฟ้า ยิ่งไปกว่านั้น มันยังเป็นปีศาจที่มีความสามารถแปลกๆมากมาย ดังนั้นแม้กระทั่งระดับเพลิงทองก็ยังไม่อาจล้มมันได้ ลิลลี่เป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อยต่อมัน และมันสามารถล้มเธอโดยง่าย

เมื่อโซ่ดำหายไปและลิลลี่ก็หายไปในชุดคลุมดำ หลิน ฮวงหันไปมองและวิ่งหาเจ้าอ้วนและจาง หมิงหมิง ทั้งคู่ถูกแขวนไว้สูงเหนือพื้น20เซนติเมตร เจ้าอ้วนเงยหัวขึ้นมองหลิน ฮวงเมื่อเขากำลังเข้าใกล้

“มือสังหารนั่น...”

“เธอมาที่นี่เพราะฉัน ฉันขอโทษที่ลากพวกนายมาเกี่ยว..แต่เธอตายไปแล้ว ฉันจะพานายออกไปจากที่นี่”หลิน ฮวงรู้สึกผิดต่อเจ้าอ้วนและหมิงหมิงมาก หากไม่ใช่เพราะเขา ลิลลี่คงไม่จับทั้งคู่มา หลิน ฮวงได้ตัดโซ่ด้วยดาบเขาและทั้งคู่ก็ตกลงบนพื้น จาง หมิงหมิงดูเหมือนจะรู้สึกตัวและเริ่มร้องไห้

“หมิงหมิง...”เจ้าอ้วนมองจาง หมิงหมิงอย่างเป็นห่วง

“ไม่ต้องห่วง”หลิน ฮวงตัดโซ่ที่รัดร่างพวกเขาอีกชั้น

“หมิงหมิง ไม่เป็นไรนะ?”โดยไม่สนความเจ็บปวด เจ้าอ้วนพยายามช่วยจาง หมิงหมิง แต่ความเจ็บปวดก็สะกดข่มเขาไว้

“เอาละ นายควรจะพักซะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”หลิน ฮวงส่ายหัวและพยายามช่วยผยุงจาง หมิงหมิง

ทันใดนั้น จาง หมิงหมิงก็เงยหน้าขึ้นและแทงท้องหลิน ฮวงด้วยดาบ

“ตายซะ หลิน ฮวง!”

“เธอ...ไม่มีทางที่หลิน ฮวงจะสามารถหลบการโจมตีนี้ได้ และเขาก็ไม่เห็นทิศทางมัน

“หมิงหมิง นั่นเธอทำบ้าอะไร?!”เจ้าอ้วนตกใจ

“หยางยี่ เราสามารถอยู่ด้วยกันได้ก็ต่อเมื่อเขาตาย”จาง หมิงหมิงไม่ดูเขินอายอย่างที่เธอเคยเป็นอีกต่อไป

“เธอเป็นใครกัน?”หลิน ฮวงกดบาดแผลและถอยห่างจากเธอ เลือดกำลังไหลจากบาดแผลที่ถูกแทง

“ฉันคือลิลลี่ตัวจริง คนที่นายฆ่าไปเป็นเพียงบุคลิกด้านบ้าที่แยกตัวออกไปของฉัน...ทุกสิ่งเป็นแผนของฉัน ไม่ใช่เธอ”ในที่สุดจาง หมิงหมิงก็เผยความจริง

“ฉันคิดว่าเธอจะสามารถฆ่านายได้ และหยางยี่ก็ไม่ต้องมาเห็นฉันทำอย่างนี้ น่าเสียดาย นังบ้านั่นกลับไร้ประโยชน์...”