ตอนที่ 394 หินแห่งรัก

ยามเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็วและหลิน ฮวงก็พาทั้งคู่ไปโรงแรมหลังมื้อเที่ยง เมื่อทั้งคู่ลงทะเบียนที่แผนกต้อนรับ เจ้าอ้วนและจาง หมิงหมิงก็ไม่ได้อยู่ในห้องนอนนัก ตามแผนของหลิน ฮวง เขาจะพาไปสถานที่ท่องเที่ยวภายในเมือง เมืองหลวงขาวขจีคือเมืองที่ใหญ่และเก่าแก่ที่สุดในเขต7 มีสถานที่ประวัติศาสตร์จำนวนมากในเมือง มันต้องใช้เวลานานกว่าหนึ่งเดือนในการเยี่ยมชมสถานที่เหล่านั้นทั้งหมด

หลิน ฮวงวางแผนเที่ยวจากที่ใกล้ไปไกล ดังนั้นพวกเขาจึงไปยังสถานที่ท่องเที่ยวใกล้โรงแรมที่สุด หากพวกเขามีเวลาพอ พวกเขาก็จะได้ไปเที่ยวที่อื่นต่อหรือเปลี่ยนไปโรงแรมหากต้องการ

ต่อมา หลิน ฮวงก็พาพวกเขาไปยังทะเลสาบขนาดใหญ่“ทะเลสาบนี้เรียกว่าทะเลสาบจิงยู่ มันคือหนึ่งในสถานที่ยอดนิยมของเมืองหลวง มันจะสวยงามเป็นพิเศษตอนกลางคืน ฉันเลือกโรงแรมนั้นเพราะมันใกล้ที่นี่ ดังนั้นนายจะสามารถเห็นวิวตอนกลางคืนของทะเลสาบได้จากระเบียง มีอนุสาวรีย์สองแห่งที่มีชื่อเสียงริมทะเลสาบและหนึ่งในนั้นจะได้รับความนิยมที่สุดเพราะมันเคยเป็นบ้านของกึ่งเทพ...”

“งั้นนี่คือทะเลสาบที่ตั้งชื่อตามกึ่งเทพจิงยู่?”เจ้าอ้วนเคยได้ยินเกี่ยวกับกึ่งเทพจิงยู่มาก่อน ดังนั้นเขาจึงมีสีหน้าจริงจังขณะที่มองทะเลสาบ

“ใช่ เมืองหลวงขาวขจีในเวลานั้นมีขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับปัจจุบัน ทะเลสาบนี้เป็นเพียงทะเลสาบไร้ชื่อในขณะนั้น กึ่งเทพจิงยู่ได้สร้างบ้านเขาบนทะเลสาบและนั่นทำให้ทะเลสาบถูกตั้งชื่อตามเขา”หลิน ฮวงยิ้มและพยักหน้า

“หนูรู้เรื่องนี้!”หลิน ซินแทรก

“กว่า200ปีก่อน กึ่งเทพจิงยู่ได้ตกหลุมรักกับชายคนหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงอยู่ที่ทะเลสาบ เธอประกาศต่อโลกว่าเธอจะรอชายคนนั้นที่ทะเลสาบเป็นเวลาสิบปี หากคนๆนั้นมาภายในสิบปี เธอจะอยู่กับเขาไปตลอดกาลและไม่ถามอะไรต่อโลกอีก หากเขาไม่มาภายในสิบปี เธอจะไปโลกเสมือนและไม่กลับมาอีก....10ปีให้หลัง เธอหายตัวไป บางคนกล่าวว่าเธอไปยังโลกเสมือนขณะที่บางคนกล่าวว่าเธอจากไปพร้อมกับชายคนนั้น แต่ทว่า ไม่มีใครรู้ว่าใครคือชายคนนั้น...”

เจ้าอ้วนให้ความสนใจอย่างเต็มที่ขณะที่ฟังเรื่องราว แต่จาง หมิงหมิงดูเหมือนจะฟุ้งซ้าน เธอดูไม่สนใจเรื่องนี้เลย

“พี่คะ พี่คิดว่ากึ่งเทพจิงยู่ประสบกับความรักในชีวิตเธอไหม?”หลิน ซินถามหลิน ฮวง

“พี่คิดว่ามีเพียงเธอที่รู้คำตอบ”หลิน ฮวงส่ายหัวและยิ้ม

“ฉันคิดว่าเธอได้พบรักแท้!เธอคิดงั้นไหม หมิงหมิง?”เจ้าอ้วนมองจาง หมิงหมิง เขาดูเหมือนจะคาดหวังการตอบกลับของเธอ

“ฉัน...ไม่รู้”จาง หมิงหมิงโบกมือ

มันเป็นตอน4โมงเย็นหลังจากที่มองไปยังสถานที่ท่องเที่ยวสองแห่งข้างทะเลสาบ

“บ้านของจิงยู่อยู่ตรงนั้น มองดูสิ”หลิน ฮวงมองเวลาและตัดสินใจจะไปบ้านจิงยู่เป็นสถานที่สุดท้ายของวันนี้

สถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดริมทะเลสาบเป็นที่เคารพและผู้คนจะสามารถเข้าได้โดยการสแกนรหัสประจำตัวเพราะไม่มีข้อจำกัดใด

ด้วยความที่เป็นวันหยุดฤดูร้อน สถานที่ท่องเที่ยวจึงเต็มไปด้วยฝูงชน บ้านของจิงยู่อยู่ในพื้นที่เล็กด้วยอาคารขนาดเล็ก อย่างไรก็ตาม เมื่อมันเป็นสถานที่ท่องเที่ยว รัฐบาลกลางจึงขยายพื้นที่รอบมันให้ใหญ่กว่าเดิม30เท่า หลังจากที่เข้าคิว พวกเขาก็เข้าไปข้างใน มีคนหลายคนแต่มันก็ไม่หนาแน่นเกินไป พวกเขาใช้เวลาอยู่กว่าชั่วโมงเพื่อเดินรอบๆและเข้าไปในตัวบ้านจิงยู่เมื่อคนอื่นๆออกไป

หลิน ฮวงสังเกตเห็นว่าซากปรักหักพังได้รับการบำรุงรักษาอย่างดีขณะที่เดินไปในลานบ้าน เขาสามารถรู้สึกได้ว่าสิ่งของภายในบ้านปกคลุมไปด้วยพลังพิเศษ มันอาจถูกทิ้งไว้โดยกึ่งเทพจิยู่หรือบางคนเพื่อปกป้องบ้านนี้จากการถูกทำลาย ลานบ้านมีขนาดเล็ก ขนาดประมาณ200ตารางวา มีดอกไม้สีสันละลานตาและดินเปียกชื้น มันต้องถูกดูแลไว้อย่างดี

ผู้คนเดินตามหินอ่อนบนพื้นและเดินไปใจกลางลานที่มีหินใหญ่ คู่รักหลายคู่อยู่รอบหินและวางฝ่ามือลงบนมัน

“พวกเขากำลังทำอะไร?”เจ้าอ้วนงุนงงแต่ในไม่ช้าก็สังเกตว่าทั้งหมดล้วนเป็นคู่รัก

“นี่คือหินแห่งรัก กล่าวกันว่าหากคนสองคนที่รักกันจริงวางฝ่ามือของพวกเขาลงบนหินด้วยกัน ฝ่ามือพวกเขาจะส่องแสง”หลิน ซินอธิบายทันที เด็กสาวมักรู้สึกไวต่อหัวข้อที่เกี่ยวกับความรัก

“มาลองกันเถอะ!”เจ้าอ้วนดึงจาง หมิงหมิงไปด้วยกัน จาง หมิงหมิงลังเลแต่ก็ตามไป ทั้งคู่ต่อคิวนานกว่า10นาทีและไม่นานนัก มันก็ถึงตาพวกเขา เมื่อเจ้าอ้วนและจาง หมิงหมิงวางฝ่ามือลงบนหิน มันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เอ๊ะ?ทำไมมันไม่ส่องแสง?”หลิน ซินสับสนเพราะทุกคนที่วางฝ่ามือลงต่างมีแสงสว่างกันทั้งนั้น อย่างน้อยก็แสงจางๆหรือมากกว่านั้น แต่ไม่เคยมีใครทำให้หินเป็นอย่างนี้มาก่อน

หลิน ฮวงมองจาง หมิงหมิงอย่างสงสัยและจากนั้นก็มองเจ้าอ้วน เขาดูผิดหวัง

“ทำไมเป็นอย่างนั้น?”

“ช่างเถอะ มันอาจจะไม่ถูกต้องเสมอไป”หลิน ฮวงลูบหลังเจ้าอ้วน

“มันสายแล้ว ไปดูตัวบ้านและกินข้าวเย็นกันเถอะ”

“ไม่ใช่ว่ามันได้ผลมาตลอด?”เจ้าอ้วนมองหลิน ฮวงอย่างจริงจัง

“แม้กระทั่งเครื่องจักรยังล้มเหลวได้บางครั้ง นับประสาอะไรกับหิน”หลิน ฮวงดึงเจ้าอ้วนไป

จาง หมิงหมิงก้มหัวลงโดยไม่พูดอะไร เธอดูเหมือนจะผิดหวังเช่นกัน

“พี่สาวหมิงหมิง ไม่ต้องเสียใจหรอกคะ มันอาจจะไม่ถูกต้องเสมอไป”หลิน ซินปลอบเธอทันที

“ขอบใจนะ”จาง หมิงหมิงฝืนยิ้ม ด้วยการนำของหลิน ฮวง พวกเขาเข้าไปในตัวบ้าน มันทำจากไม้ชนิดพิเศษที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆของธรรมชาติ หลิน ฮวงรู้สึกสดชื่นทันทีที่ก้าวมาในตัวบ้าน

“นี่เรียบร้อยมาก...”เจ้าอ้วนดูเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นและอุทาน

“ผู้หญิงมักจะใส่ใจ ผู้ชายจะไม่สามารถทำได้อย่างนี้หรอก”หลิน ฮวงยิ้มและพยักหน้า

หลิน ซินไม่ได้พูดอะไร มันเป็นครั้งแรกของหลิน ฮวง ดังนั้นหลิน ซินจึงเริ่มเป็นไกด์นำเที่ยวและอธิบายสิ่งที่พวกเขาเห็น เมื่อมันเกือบจะ6โมง40 พวกเขาก็เดินจนทั่ว จากนั้นหลิน ฮวงก็นำทางไปร้านอาหารชื่อดัง.....

ปล.ปูเรื่องมาขนาดนี้ ผู้แต่งคงไม่เล่าเรื่องเจ้าอ้วนจนยืดเยื้อ จาง หมิงหมิงมีซัมติงแน่นอน