ตอนที่ 393 เจ้าอ้วนมาแล้ว

สองวันผ่านไปราวกับโกหก เมื่อหลิน ฮวงกินข้าวเช้าเสร็จ แหวนหัวใจจักรพรรดิเขาก็เริ่มสั่น มันคือเจ้าอ้วนและหลิน ฮวงก็สามารถบอกได้ว่าเขามาถึงพร้อมกับแฟนเขาแล้ว เขารับสายและเห็นเจ้าอ้วนขยับหัวไปข้างๆเพื่อให้ใครอีกคนสามารถนั่งได้ คนที่อยู่ทางขวาเขาคือสาวน้อยในรูป จาง หมิงหมิง

“ดูซะให้เต็มตา นี่คือแฟนฉัน จาง หมิงหมิง”เจ้าอ้วนอวดแฟน

“นี่คือเพื่อนรักของฉันเอง หลิน ฮวง”เจ้าอ้วนแนะนำทั้งคู่

“สวัสดี”หลิน ฮวงโบกมือทักทาย

“สวัสดี”จาง หมิงหมิงดูเขินอาย เธอตอบกลับเบาๆ

หลิน ฮวงไม่ได้ว่าอะไร

“มาที่ประตูทางเหนือของสถาบันนักล่ายุทธ์ ฉันจะพาพวกนายไปรอบๆ มันยังเช้าเกินไปในตอนนี้ นายสามารถเช็คอินโรงแรมได้หลังเที่ยง”

“ได้สิ นายเป็นคนจ่ายอยู่แล้ว ดังนั้นเราจะทำตามแผนนาย”มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเจ้าอ้วนเพราะเขาเป็นคนขี้เกียจ

เมื่อเขาวางสาย หลิน ซินก็มาหาเขา

“ใครนะพี่?”เธอถามอย่างอยากรู้

“เจ้าอ้วน”หลิน ฮวงเคยเล่าเกี่ยวกับเจ้าอ้วนให้เธอฟังแล้ว ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเขากำลังพูดถึงใคร

“เขามีแฟนแล้ว?”หลิน ซินสับสน เธอจำได้ว่าหลิน ฮวงอธิบายไว้ว่าเจ้าอ้วนเป็นผู้ชายที่ไร้เสน่ห์

“ใช่แล้ว เขาโชคดีมาก”หลิน ฮวงยิ้มและพยักหน้า

“พี่คะ วันนี้พี่จะไม่ไปหอสมุด?”หลิน ซินถาม

“เนื่องจากเพื่อนพี่มาที่นี่ พี่ก็จะพาเขาไปเที่ยวเล่นสักวันหนึ่ง”หลิน ฮวงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขายอมให้เจ้าอ้วนมาเยี่ยมเขาเพราะเขาคิดว่าเจ้าอ้วนจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย2-3เดือนเพื่อสร้างความสัมพันธ์และจากนั้น เขาก็จะจัดการธุระเขาเสร็จและสามารถพาทั้งคู่ไปเที่ยวได้ เขาไม่คิดว่าเจ้าอ้วนจะสารภาพภายในสามวันหลังจากวันที่นัดเดทและนั่นกลับประสบความสำเร็จ มันทำลายแผนการเขาโดยสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตาม การผิดคำพูดไม่ใช่สิ่งที่หลิน ฮวงจะทำ เนื่องจากเขาเป็นคนพูด เขาก็ต้องเสียเวลาบางส่วนไปเพื่อพาทั้งคู่ไปเที่ยว

“หนูไม่อยากอยู่คนเดียว...”หลิน ซินรู้สึกเบื่อเพราะไทแรนด์ก็เหมือนกับบอดี้การ์ดที่สามารถพาเธอไปเที่ยวเล่นได้แต่ก็ไม่มีการพูดคุยเล่นกันเลย

“งั้นก็ไปด้วยกันสิ”หลิน ฮวงสามารถบอกได้ว่าทำไมหลิน ซินจึงขอมาด้วย เขาเพิ่งสังเกตว่าเขาให้เวลาเธอน้อยมากและรู้สึกผิด

หลังจากที่ได้รับไฟเขียวจากหลิน ฮวง อารมณ์หลิน ซินก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งคู่ทำความสะอาดครัวด้วยกัน พาไทแรนด์ออกไปและมุ่งหน้าไปประตูทางเหนือของสถาบันนักล่ายุทธ์ หลังจากที่รออยู่หน้าทางเข้า2-3นาที รถมอนสเตอร์ก็หยุด เจ้าอ้วนถือมือของจาง หมิงหมิงและลงจากรถ ด้วยท่าทางเล็กๆน้อยๆ หลิน ฮวงสามารถบอกได้ว่าเจ้าอ้วนชอบเธอจริงๆ

“ยินดีต้อนรับ!”หลิน ฮวงเดินไปหาทั้งคู่และทักทายอย่างกระตือรือร้น เขามองจาง หมิงหมิงข้างเจ้าอ้วน เธอดูคล้ายกับในรูปถ่าย

“หลิน ฮวง นี่คือแฟนฉันจาง หมิงหมิง นายเห็นเธอแล้วในวิดิโอ”เจ้าอ้วนยิ้มและแนะนำ

“นี่คือเพื่อนเราเอง หลิน ฮวง”

“อืม”จาง หมิงหมิงพยักหน้าเบาๆ เธอดูกังวลเมื่อพบคนแปลกหน้า

หลิน ฮวงไม่ได้ว่าอะไร

“แล้วสองคนนั้น...”ในไม่ช้าเจ้าอ้วนก็สังเกตเห็นว่ามีอีกสองคนด้านหลัง หนึ่งคือชายตัวโตท่าทางน่ากลัวขณะที่อีกหนึ่งคือสาวน้อยน่ารัก

“ซินเอ๋อร์ น้องสาวฉันเอง”หลิน ฮวงยิ้มและแนะนำ

“นี่คือพี่ชายอ้วนที่พี่เคยเล่าให้น้องฟังและข้างๆเขาคือแฟนเขา หมิงหมิง”

“สวัสดีคะ พี่ชายและพี่สาว!”หลิน ซินเพียงเหลือบมองไปที่เจ้าอ้วนก่อนและมองจาง หมิงหมิง เธอสนใจในตัวผู้หญิงตรงหน้ามากกว่า

“ยีนดี....หน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้อง…”เจ้าอ้วนมองหลิน ซินจากนั้นก็หลิน ฮวงและพึมพำ หลิน ฮวงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน เขายิ้มและไม่พูดอะไร

“แล้วนี่ละ?”เจ้าอ้วนมองไทแรนด์ เขาไม่อาจจำไทแรนด์ได้เพราะเขาเปลี่ยนไป ไทแรนด์นั้นจำเจ้าอ้วนได้แต่เนื่องจากหลิน ฮวงไม่พูดอะไร ไทแรนด์จึงไม่ทักทายเขา

“เขาเป็นบอดี้การ์ดฉัน”หลิน ฮวงไม่ต้องการบอกความจริงว่าไทแรนด์มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เจ้าอ้วนจะบอกได้ว่าเขาคือมอนสเตอร์กลายพันธ์สองครั้งหากหลิน ฮวงบอกความจริงเขา

“นายแม้กระทั่งมีบอดี้การ์ดแล้ว ฉันจำได้ว่านายเคยบอกฉันว่านายจนและไม่มีปัญญาจะซื้อเต็นท์”เจ้าอ้วนคิดว่าหลิน ฮวงอาจเข้าร่วมกับตระกูลราชวงศ์

เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิด หลิน ฮวงจึงไม่ได้อธิบายเพิ่มเพราะเขารู้ว่ายิ่งเขาอธิบาย เจ้าอ้วนจะยิ่งถามมากขึ้น จาง หมิงหมิงจ้องมองไทแรนด์ ดูเหมือนจะหวาดกลัวเขา

“ให้ฉันพานายไปเดินเล่นรอบๆสถาบันนักล่ายุทธ์ แม้มันจะไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว แต่มันก็ถูกพิจารณาให้เป็นหนึ่งในสถานที่ที่งดงามสุดในเมืองหลวงขาวขจี”หลิน ฮวงยิ้ม

เขายังไม่ได้จองห้องพักเพราะพวกเขาสามารถเช็คอินได้หลังเที่ยง ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจพาทั้งคู่เที่ยวเล่นรอบสถาบันในตอนเช้า

“โอ้ ใช่ ฉันควรจะจองหนึ่งหรือสองห้อง?”หลิน ฮวงถามเจ้าอ้วน

“หนึ่งห้อง...”

“สองห้อง!”

ทั้งคู่ตอบกลับแทบพร้อมกัน เจ้าอ้วนบอกว่าหนึ่งห้องขณะที่จาง หมิงหมิงบอกว่าสองห้อง

“งั้นก็สองห้อง”เจ้าอ้วนมองจาง หมิงหมิงและกล่าวทันที

“เอาละ งั้นฉันก็จะจองเลย”หลิน ฮวงมองจาง หมิงหมิงโดยไม่พูดอะไร เขาจองห้องบนเครือข่ายหัวใจผ่านแหวนทันที

“จองแล้ว!โรงแรมป่าขาว บนชั้น128 ห้อง33และ34 ห้องเชื่อมต่อกันและฉันจะส่งการยืนยันการจองให้”หลิน ฮวงกล่าวกับเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนได้รับข้อความทันที

“ได้ละ ขอบใจนะ!”เจ้าอ้วนปิดหน้าเพจโดยไม่แม้แต่จะดูข้อความ

“งั้นก็ไปเดินเล่นกันเถอะ..”หลิน ฮวงพาทั้งคู่ไปในสถาบัน

“สถาบันนักล่ายุทธ์ก่อตั้งขึ้นเมื่อ283ปีก่อน มันเป็นโรงเรียนที่เก่าแก่สุดเป็นอันดับ3ในเขต7 ใน50ปีแรก สถาบันไม่ได้เป็นเพียงแค่สถาบันแต่ยังใช้เป็นสถาบันฝึกอบรมนักล่าผู้ใหญ่อีกด้วย นับตั้งแต่การเปิดตัวอย่างเป็นทางการของเขต7 มันก็ไม่จำเป็นสำหรับนักล่าหลายคนอีกต่อไป ดังนั้นโปรแกรมฝึกนักล่าผู้ใหญ่จึงถูกถอดออก กว่า30ปีต่อมา สถาบันจึงถูกถอดออกเช่นกัน มีหลายสถาบันได้รับความนิยมก่อนหน้านั้น...”หลิน ฮวงพาทั้งคู่เดินไปตามเส้นทางต่างๆภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ขณะที่อธิบายประวัติของสถาบัน เขาเรียนรู้ทุกอย่างมาจากหอสมุด

“หลิน ฮวง นายตั้งใจจะเข้าเรียนจริงๆ?”เจ้าอ้วนอดที่จะถามไม่ได้

“พี่หนูไม่ได้จะเข้าเรียน เขาเป็นอาจารย์!”เมื่อได้ยินสิ่งที่เจ้าอ้วนกล่าว หลิน ซินก็แก้ไข

เจ้าอ้วนไม่เชื่อสิ่งที่หลิน ซินกล่าว เขาคิดว่าหลิน ฮวงไม่อยากให้ตัวเองอับอายดังนั้นเขาจึงโกหกน้องสาวเขาว่าเขากลายมาเป็นอาจารย์สถาบัน

“อาจารย์สถาบัน หลิน ฮวงนายยอดมาก...”เจ้าอ้วนขยิบตาให้หลิน ฮวง ส่งซิกว่าเขารู้ว่าหลิน ฮวงกำลังโกหกแต่ก็ไม่อยากจะบอกน้องสาวเขา

หลิน ฮวงยิ้ม เจ้าอ้วนเต็มไปด้วยจินตนาการ เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในบริเวณสถาบันที่เต็มไปด้วยดอกไม้ เสียงของหลิน ฮวงก็ดังขึ้นตลอดทางพร้อมกับเสียงเจื้อยแจ้วของหลิน ซิน เจ้าอ้วนและจาง หมิงหมิงกำลังมองไปรอบๆและดูเหมือนจะประทับใจทุกอย่างที่นี่ ไทแรนด์เป็นเพียงคนเดียวที่เงียบ เดินอยู่ทางขวาเพื่อปกป้องหลิน ซิน