ตอนที่ 235 ปัญหา (FREE)
เหยียน ซิว พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะขึ้นม้าป่ามังกรหิมะ และขี่ไปทางประตูเมือง
ฟาง เจิ้งจือ มองดูเพื่อนของเขาจากไป จากนั้นก็ควบม้าป่ามังกรหิมะออกไปอีกทางหนึ่งเขามุ่งหน้าไปตามเส้นถนน
ในการเดินทางกลับ ฟาง เจิ้งจือ ควรมีเจ้าหน้าที่ตามติดตลอด อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังวางแผนที่จะเดินทาง เขาได้ปฏิเสธข้อเสนอของเจ้าหน้าที่
ฟาง เจิ้งจือ ตัดสินใจว่าเขาจะนำของที่ระลึกกลับบ้านด้วย ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่เดินทางไปกับ เหยียน ซิว ก่อนที่จะไปหาซื้อของที่ว่า ...
...
ที่ด้านในของบ้านพัก ปิง หยาง ดอกไม้บานสะพรั่งเต็มสวนและอบอวลไปด้วยกลิ่นหอม ปิง หยาง สวมเสื้อคลุมสีแดง และดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่
"ทำไมพี่เหยียนต้องรีบกลับดินแดนทางเหนือด้วย? ทำไมไม่ร้องขอองค์จักรพรรดิ ให้ข้าได้ติดตามพี่เหยียนไปด้วยได้หรือไม่?"ปิง หยาง คว้าแขน ฉือ กูเหยียน ไว้
"เจ้าไม่ต้องการม้าอัศนีย์ม่วงแล้วหรือ?" ฉือ กูเหยียน ยิ้มให้ นางรู้ว่าจักรพรรดิจะไม่ปล่อยให้ปิงหยางออกจากเมืองแน่
"ม้าอัศนีย์ม่วง ?ไหนกัน?" นัยน์ตาของ ปิง หยาง แวววาว
"อยู่ที่นี่!" มีเสียงโผล่ออกมาจากด้านนอกลานกว้าง และองค์ชาย 9 ก็เดินเข้ามา
เขาพาม้ามาด้วย
ม้าสวมเกราะที่เต็มไปด้วเกล็ดสีดำมีเขาสีม่วงอยู่ที่หน้าผาก
เห็นได้ชัดว่าเป็นม้าป่าที่ไม่ธรรมดา
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ... พี่ 9 ในที่สุดท่านก็ยอมให้ม้าอัศนีย์ม่วงแก่ข้าจนได้! "
"ให้เจ้ารึ?เจ้าฝันอยู่รึเปล่า ข้าแค่ให้เจ้ายืมขี่ไปกับ ฉือ กูเหยียน เท่านั้น เมื่อ ฉือ กูเหยียน กลับมาเจ้าต้องคืนมันให้กับข้า องค์ชาย 9 มองอย่างไม่เต็มใจ
"พี่ 9 วางใจข้าเถอะ ข้าจะคืนให้แน่นอน! " ปิง หยาง ยิ้มแย้ม ก่อนที่องค์ชาย 9 จะพูดอะไรนางก็ได้คว้าบังเหียนจากมือของเขามาแล้ว
"ฮ่า ๆ ..." ฉือ กูเหยียน มองไปที่ ปิง หยางด้วยความเอ็นดู แววตาของนางจ้องมองไปทางเหนือ "ศิลาเต๋า ภูเขาคังหลิง ...และดูเหมือนว่าเจ้าไร้ยางอายนั้นจะกำลังเดินทางกลับบ้านสินะ"
...
หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมง ฟาง เจิ้งจือ ก็เดินทางไปถึงประตูเมือง
"ข้ารักษาคำพูดเสมอ ข้าจะพาเจ้าไปสู่โลกกว้าง" ฟาง เจิ้งจือ บ่นเล็กน้อย
เจ้าหน้าที่ที่ประตูเมืองมองหน้ากันเมื่อได้เห็น ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตามไม่มีใครพูดอะไรและไม่ได้พยายามหยุดยั้งเขา
เมื่อเขาออกจากประตู เขาได้มุ่งหน้าไปทางเหนือ ...
ขณะที่กำลังจะควบม้าออกไปเขาเหลียวเห็นร่างๆหนึ่งที่ปรากฎขึ้นที่ถนนทางเหนือ เป็นคนในชุดสีขาว แต่ไม่มีคำว่า "เต๋าสวรรค์" ปักอยู่
ที่สำคัญที่สุดคือม้าที่เขากำลังขี่
ม้าที่ ฟาง เจิ้งจือ คุ้นเคย
ม้าสีขาวนวลทั้งตัวราวกับหิมะ กับเพลิงไฟกลางหน้าผาก นั่นคือม้าป่าเพลิงหิมะ สายพันธ์ุม้าที่ทรงพลังมากที่สุด
ฟาง เจิ้งจือ คิดอยู่เสมอ
"นานแล้วนะ นายน้อยฟาง!" เสียงอันคมชัดดังขึ้น
"หยุดเลย! เจ้านี่...!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ร่างผู้นั้น เขารู้ว่าเป็น ฉือ กูเหยียน ที่ปลอมตัวเป็นชายคนหนึ่ง เขารู้เรื่องนี้แล้ว
"ข้ากำลังจะเดินทางไปดินแดนทางเหนือ เจ้าจะดูแลเรื่องอาหารการกินให้ข้า และข้าจะจ่ายเงินให้เจ้า 500 เหรียญเงิน? " ฉือ กูเหยียน ไม่แปลกใจอะไร
"ข้าจะทำต่อเมื่อข้าได้ 1000 เหรียญ"ฟาง เจิ้งจือ ตอบด้วยความรังเกียจ
"600"
"ถ้าเสนอมาน้อยกว่า 950 เหรียญ เลิกคิดได้เลย!"
"700"
"ถ้าเจ้าให้น้อยกว่า 940 เราคงไม่ได้เดินทางด้วยกัน!" ฟาง เจิ้งจือ เริ่มลังเลใจ
"900"
"880 ข้าชอบตัวเลขนี้ ส่วนอีก 20 คิดซะว่าเป็นทิปจากข้าแล้วกัน อย่าคิดมากไปเลย " ฟาง เจิ้งจือ กล่าว ด้วยกำลังขาของม้าป่ามังกรหิมะ จะใช้เวลาเดินทางแค่ 1 เดือนเท่านั้น และอีกอย่างข้าเองก็มีเงิน ทำไมข้าต้องรับเงิน 880 เพื่อเวลาเดินทางที่นานกว่านั้นด้วย?
ที่สำคัญไปกว่านั้น เขาจะปล่อยนางไปได้ยังไง?
"เจ้ายังไร้ยางอายไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด!"
"ขอบคุณสำหรับคำชม!"
...
ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน ยังคงเจรจากันต่อไปที่นอกประตูเมือง โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีร่างในชุดสีดำยืนจ้องพวกเขาอยู่ในเงามืด
"ฉือ กูเหยียน?" ร่างๆนี้กล่าวออกมาก่อนจะก้าวเข้าสู่ความมืด
...
...
หนึ่งเดือนต่อมา
มีกองกำลังทหารหุ้มเกราะเดินไปมาที่เมืองฮวายอัน ทำให้เมืองเก่าแก่แห่งนี้ถึงมีบรรยากาศที่ตึงเครียด
ฟาง เจิ้งจือ ขี่ม้าป่ามังกรหิมะมาถึง ข้างๆเขาคือ ฉือ กูเหยียน ที่ยังคงปลอมตัวอยู่
เมื่อสายลมพัดผ่านทำให้ชุดคลุมปลิวละล่อง ดูสง่างามมากยิ่งนัก
นอกจากนี้ม้าป่าเพลิงหิมะของนางเองก็ยังดึงดูดหญิงสาวมากมายในเขตฮวายอันอีกด้วย หลายคนมองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อมองดู
ฟาง เจิ้งจือ เลิกคิดเรื่องนี้
"ทำไมเจ้าไม่กลับไปที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ล่ะ? เราอยู่ที่เมืองฮวายอันแล้วนี่ " ฟาง เจิ้งจือ ถาม
"ข้าบอกตอนไหนว่าจะกลับไปที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์?" ฉือ กูเหยียน ยิ้มและหันมามอง
ฟาง เจิ้งจือ เห็นรอยยิ้มของนาง เขาตะลึงเล็กน้อย เขาต้องยอมรับว่า ฉือ กูเหยียน นั้นเพรียบพร้อมมาก
เมื่อนางเผยรอยยิ้มออกมา มันราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดวงดาวนับล้านส่องสว่างไปทั่ว
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้หลงไหลจนเกินไป เพราะเขาชอบหญิงสาวที่อ่อนโยน อย่างน้อยที่สุดนางก็ต้องไม่ได้มีพลังมากกว่าเขา?
แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นคนที่กดขี่หญิงสาว แต่ก็ไม่อยากถูกหญิงสาวรังแกเท่าไร
"ถ้าเจ้าไม่กลับไปที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ เจ้าวางแผนจะไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือกับข้างั้นรึ?" ฟาง เจิ้งจือ กล่าวพูด เป็นไปได้เหรอว่า คนที่ร่ำรวยและทรงพลังอย่าง ฉือ กูเหยียน จะไปที่บ้านเกิดของเขา?
"ฮึ่ม นั้นคือสิ่งที่ข้าตั้งใจ" ฉือ กูเหยียน พยักหน้า
"เจ้ากำลังจะตามข้ากลับไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ?" ฟาง เจิ้งจือ ผงะ
"ใช่" ฉือ กูเหยียน พยักหน้า
"ข้าไม่ใช่คนโง่นะ ตั้งแต่ออกจากเมืองหลวง ข้าย่างกระต่ายกินไป 8 ตัว ไก่ขนไฟอีก 13 ตัว หมูป่าเขี้ยวเหล็กอีก 2 ตัว และยังมีแพะเขาเหล็กอีก 1 ตัวด้วย แต่ตอนนี้เจ้าจะมาที่บ้านของข้าเพื่ออยู่ฟรี กินฟรี งั้นเรอะ ... ฝันไปเถอะ! " ฟาง เจิ้งจือ กล่าวอย่างจริงจัง
"งั้นเหรอ? จะทำยังไงถ้าข้ามีเงินให้ล่ะ? "
"เจ้าคิดว่า เจ้ามีเงินอยู่คนเดียวรึไงกัน คิดว่าจะซื้ออะไรก็ได้อย่างงั้นเรอะ? นี่มันไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับเงิน นี่เป็นเรื่องที่สำคัญนะ เจ้าเข้าใจไหมเนี่ย? "
"ข้าจะให้เจ้า 1000 เหรียญเงินสำหรับการพัก 1 เดือน"
"ตกลง!"
"ข้าจำได้ว่าเจ้าชอบเลข 880 นี่?"
"ใช่ ข้าชอบ แต่มันต่างกันตั้ง 120 เหรียญเชียวนะ เจ้าคิดว่าข้าจะยอมเหรอ? ข้าจะไม่ยอมให้ 120 เหรียญเป็นทิ้ปเจ้าแน่! เจ้ามันไร้เดยงสา! "
"..."
...
เช้าตรู่วันต่อมา เนื่องจากพวกเขาอยู่ในเมืองฮวายอันแล้ว ฟาง เจิ้งจือ จึงไม่ได้รีบร้อนกลับบ้านเท่าไรนักระหว่างการเดินทาง ฟาง เจิ้งจือ ได้ดูแลทุกอย่างตั้งแต่ทำอาหารให้ไปจนถึงซักผ้า
ตอนนี้เขาอยากกินร้านอาหารอร่อยๆ
" ตอนนี้เราอยู่ในเมืองฮวายอันแล้ว ข้อตกลงของเราถือเป็นอันสิ้นสุด เราจะหารกันจ่ายค่าอาหาร คนละครึ่ง! " ฟาง เจิ้งจือ บอก ฉือ กูเหยียน
"เจ้าไม่ได้บอกว่าจะไม่ยอมให้ทิ้ปข้าหรอกรึ? แล้วทำไมเจ้าจะช่วยข้าออกเงินกันล่ะ? " ฉือ กูเหยียน มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
"นี่มันคนละเรื่องกัน เจ้าขอติดตามข้าและข้าให้อาหารกับเจ้า นั่นก็คือการที่เจ้าจ่ายข้าแล้ว และตอนนี้ข้าที่เป็นผู้ชายจะเอาเปรียบเจ้าที่เป็นผู้หญิงได้ยังไง " ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างเย้ยหยัน เขาชอบเงินทอง แต่ก็ไม่คิดจะให้ผู้หญิงมาเลี้ยงอาหาร
"ผู้ชาย? แล้วทำไมเจ้าไม่เลียงข้าล่ะ? "
"เจ้าก็เป็นผู้ชายนี่?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ชุดปลอมตัวของ ฉือ กูเหยียน และยิ้มให้ "ถ้าเจ้ายอมเปลี่ยนชุด ข้าจะลองคิดดูแล้วกัน!"
"หน้าด้านมาก!"
...
ฟาง เจิ้งจือ มีเงินค่อนข้างเยอะมากในกระเป๋าตอนนี้ มีน้อยคนมากที่ร่ำรวยกว่าเขาในเมืองฮายอันแห่งนี้ เขาได้เงิน 70,000 เหรียญเงินจากการขายม้าของ ปิง หยาง และหลังจากนั้นนางก็ให้เงินเขาเพิ่มอีก
ที่สุดเลยคือ รางวัลทองคำ 1000 แท่ง ขององค์จักรพรรดิ ...
เขาโชคดีมาก
เขาเลยเลือกร้านอาหารที่ดีที่สุด ที่นี่คือภัตราคารเดียวกันกับตอนที่เขาเจอ เหยียน ซิว
มันดูเก่าลงกว่าคราวก่อน แต่ตอนนี้มีทหารมากมายอยู่ในร้าน
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ อย่างไรก็ตามเขาก็อดสงสัยไม่ได้
"ที่เมืองฮวายอันมีปัญหาอะไรกัน?"
เพจหลัก : Double gate TH