The Skill Maker - สิ่งที่ดีและไม่ดีเกิดขึ้นพร้อมกัน(4)
ความสุขของเขาเพียงชั่วครู่
Hyun-Soo ยืนแช่แข็งอยู่กับที่หลังจากที่ได้เห็นเถาขนาดใหญ่พุ่งมาหาเขาด้วยความตั้งใจที่จะฉีกเป็นชิ้น ๆ เถาสีเขียวที่กำลังเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วอยู่ข้างหน้าเขาเป็นเรื่องแปลกและในเวลาเดียวกันน่ากลัว
"ฉันจะตายแน่ถ้าฉันโดน"
ในใจของเขา เขารู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องหลีกเลี่ยงมัน
แม้ว่าขาของเขากำลังสั่น เขาสามารถพลิกไปด้านข้างและหลบการโจมตีได้
เมื่อรู้ว่าการหลบหนีครั้งนี้ยังไม่จบ Hyun-Soo ก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วหลังจากที่กลิ้งไปด้านข้าง
เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นมอนสเตอร์โจมตีมาและเขาอยู่ข้างบนมอนสเตอร์ที่กำลังพยายามจะฆ่าเขาซึ่งทำให้มือของเขาสั่นสะเทือน
เท้าของเขาอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน (กำลังสั่น)
หน้วยรับการโจมตีทำอะไร ... ?
มองไปที่ Choi Do-Won เขาสังเกตเห็นใบหน้าที่เหนื่อยล้าและหมอรักษาที่พยายามจะรักษาเขาด้วยพลังงานที่เหลือทั้งหมด
ดูเหมือนว่าจะเป็นการยากที่จะทำให้มอนสเตอร์โกธรขึ้นอีกครั้ง
Hyun-Soo กันฟัน
ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะสั่นทั้งตัวด้วยความกลัวแต่เขาก็กำกรวดไว้ในมือ
ความจริงที่ว่าขอบเขตพลังงานลดลงไปครึ่งหนึ่งของทั้งหมดอย่างฉับพลัน มันจะต้องส่งผลกระทบต่อมอนสเตอร์อย่างมากเพราะการเคลื่อนไหวของมันไม่ได้เป็นปราดเปรียวเหมือนก่อนหน้านี้
ขอบคุณที่เขาสามารถทำให้มันสงบลงสักครู่
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถปล่อยให้การตั้งท่าของเขาลงได้เนื่องจากการโจมตีของเถาเป็นอันตราย
"บ้าเอ้ย"
ขณะที่กำก้อนกรวดไว้ในมือเขาก็เริ่มวิ่ง เหมือนเถาจะไล่ตามเขาไป
ทุกคนจะสามารถได้ยินเสียงเถาที่หั่นรุนแรงผ่านทางอากาศ เถาทุบพื้นดินอย่างหนักจนทำให้เกิดเศษดินเศษหินอันมากมายนับไม่ถ้วนลอยขึ้นไปในอากาศ
เถาสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระ แต่เมื่อโจมตีระยะไกลมันมีแนวโน้มที่จะยืดออกเป็นเส้นตรง
Hyun-Soo และมอนสเตอร์อยู่ห่างจากกัน
หลังจากสังเกตเห็นว่าเถอจะยืดออกเป็นเส้นตรง Hyun-Soo เริ่มวิ่งไปในทิศทางแปลก ๆ
"จุดสีขาว จุดสีขาวอยู่ที่ไหน ... ?"
สีขาวที่เขาได้เห็นอย่างชัดเจนตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยกลีบดอกไม้เนื่องจากมันเคลื่อนที่ตลอดเวลา
เหงื่อกลิ้งลงด้านหลังของ Hyun Soo ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยเหงื่อ
เนื่องจากความกระวนกระวายใจของเขา เขาไม่สามารถรู้สึกได้ว่าเหงื่อกลิ้งมาที่ตาและอยู่อยู่บนปลายขนตาของเขา แต่เขาไม่ได้สังเกตเห็น
กำลังมองหาจุดสีขาวและกำลังวิ่งอยู่ด้านหลังมันมองไม่ได้ง่าย
แต่ถ้าเขาไม่ทำอย่างนั้นเขาก็จะตายเพราะเป็นเป้านิ่ง
Kyahhhh!
Hyun Soo ก็ขยับตัวไปรอบ ๆ เพื่อที่เขาจะสามารถอยู่รอดได้ แต่หมือนเขาทำให้มอนสเตอร์โกธรขึ้นเรื่อย ๆ
มอนสเตอร์โผล่ออกมาอีกและคำราม
"โจมตี!'
Choi Do-Won ตัดส่วนหนึ่งของเถาของมอนสเตอร์และโจมตีตัวมัน
เมื่อเขามุ่งมั่นในการป้องกันและเมื่อความสนใจของมอนสเตอร์ได้หันไปที่อื่นเขาใช้โอกาสนี้ที่จะโจมตีจุดที่อ่อนแอของมัน
แม้ว่าระดับการโจมตีของหน่วยรับการโจมตีจะต่ำกว่าหน่วยโจมตีจริงๆ แต่ก็ยังมีความสามารถในการโจมตีมอนสเตอร์ได้
แต่สกิลของพวกเขาส่วนใหญ่ประกอบด้วยสกิลการป้องกันมากกว่าสกิลที่ใช้โจมตี
เห็นส่วนหนึ่งของร่างกายของมันถูกตัดออกทำให้มันโกรธมากเพราะเถาที่โจมตี Hyun Soo เปลี่ยนไปโจมตี Choi Do-Won
มันช้ากว่าเมื่อก่อน แต่การโจมตียังคงเป็นเรื่องอันตราย
หน่วยโจมตีได้ยิน Choi Do-Won ตะโกนใส่พวกเขาเพื่อโจมตี แต่พวกเขาทั้งหมดก็มีความรู้สึกไม่สบายใจ
ไม่มีใครริเริ่มที่จะเริ่มต้นการโจมตี
Hyun Soo เป็นคนเดียวที่หมุนวนรอบมอนสเตอร์ขณะที่กำกรวดไว้และเขาพยายามหาจุดสีขาว
แม้ว่าหน่วยรับการโจมตีจะทำให้สัตว์ร้ายนั้นดุร้ายขึ้นแต่ถ้าเราไม่ทำอะไรเลยทุกสิ่งทุกอย่างจะกลับไปสู่ทางเดิม
ความแข็งแกร่งของหน่วยรับการโจมตีและสกิลการรักษาของหน่วยหมอรักษามีขีดจำกัด
"เหตุนี้มันมีความสำคัญมากที่เราจะต้องฆ่ามันให้เร็วที่สุด! ถ้าฉันเห็นจุดสีขาว ... "
ในที่สุด Hyun Soo ก็พบจุดสีขาว
เขากำลังค้นหามันในขณะที่วิ่งไปรอบ ๆ มอนสเตอร์และช่วงเวลาต่อมาระหว่างกลีบเขาก็เห็นจุดสีขาวอีกครั้ง
Hyun Soo รู้ว่าจุดสีขาวเป็นจุดอ่อนของมัน
"ฉันจะจัดการมัน!"
Hyun-Soo ขยับแขนที่กำกรวดไว้
ย้ายความแข็งแรงทั้งหมดของเขาจากร่างกายมุ่งเน้นไปที่แขนของเขา
"Mighty Throw!"
และสมมติฐานของเขาถูกต้อง
Kyahhhhhh!
ราวกับว่ามันอยู่ในความเจ็บปวด มอนสเตอร์เริ่มบิดตัวของมัน
ดูนั่นสิ Hyun-Soo กำลังล่อมัน
"ขอบเขตพลังงานลดลง"
ข้อความที่สำคัญไม่ปรากฏขึ้นในขณะนี้ แต่เมื่อเทียบกับช่วงเวลาที่หน่วยโจมตีเข้าโจมตีขอบเขตพลังงานลดลงในอัตราที่รวดเร็วยิ่งขึ้น
บางทีการโจมตีไม่แข็งแรงเท่าครั้งแรก แต่โชคดีที่มอนสเตอร์ได้กำหนดเป้าหมายเป็นหน่วยรับการโจมตีที่ตัดเถามันออก
ภาระหนักถูกยกขึ้นจากไหล่ของ Hyun-Soo และเขาเล็งก้อนกรวดทั้งหมดลงบนจุดสีขาว
เขาไม่ทราบว่าเมื่อใดที่มอนสเตอร์จะกำหนดเป้าหมายมาที่เขาอีกครั้ง
"นี่มันเจ๋งมาก. ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันสามารถมองเห็นจุดอ่อนของมอนสเตอร์ได้ "
ทุกๆครั้งที่ก้อนกรวดโดนจุดอ่อนทำให้ Hyun-Soo รู้สึกสุขสันต์
Hyun-Soo น่าจะเป็นคนเดียวที่รู้ถึงจุดสีขาว
ถ้าไม่เช่นนั้นหน่วยโจมตีจะไม่โจมตีร่างกายของมันจากทั่วทุกแห่ง เพราะมันไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่าการโจมตีของ Hyun-Soo เลย
เขาไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงสามารถมองเห็นมันได้
แต่เขาก็มีลางสังหรณ์
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็เป็นความจริงที่เขาได้เห็นจุดประกายสีขาวนี้
"ฉันคิดว่า ... เราจะสามารถมองเห็นมันได้"
"... แล้วเราจำเป็นต้องโจมตีด้วยเหรอ?"
"ฉันคิดว่าหน่วยรับการโจมตีกำลังทำดี ... ไม่ว่าอะไรก็ตาม"
หน่วยโจมตีที่ยืนอยู่ข้างหลังพูดคุยกันเองทีละคน พวกเขายืนอยู่ข้างๆ Hyun-Soo
จากนั้นพวกเขาเริ่มโจมตีอย่างระมัดระวัง
"ตอนนี้พวกเขาช่วยกัน หลังจากที่เราทำงานทั้งหมดแล้ว"
Hyun-Soo คิดว่ามันน่าเบื่อที่พวกเขาวิ่งหนีไปเพื่อช่วยชีวิตตัวเอง แต่เขาก็ไม่สามารถพูดได้มากนัก
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เข้าร่วมอย่างเป็นทางการในการล่ามอนสเตอร์เพราะเขาเข้าร่วมเป็นผู้ให้บริการไม่ใช่ฮันเตอร์
"มันจะลง ... !"
หลังจากที่หน่วยโจมตีเริ่มจู่โจมอย่างเฉพาะเจาะจงหลังจากที่ Hyun-Soo ยังคงขว้างก้อนกรวดไปที่จุดสีขาวด้วยพลังทั้งหมดของเขา มอนสเตอร์ตัวนี้ทรุดลงไป
กลีบดอกไม้เริ่มร่วงหล่นลงและเถาล้มลงไปกองกับพื้น
หน่วยโจมตีเริ่มมีกำลังใจขึ้น
"เราจัดการมันลงมาได้แล้ว"
เขาคิดว่าพวกเขากำลังจะตาย แต่ความโล่งใจเต็มไปด้วยร่างกายของเขาหลังจากที่รู้ว่าเขากำลังจะมีชีวิตอยู่อีกครั้ง
Hyun-Soo มองไปที่สัตว์ร้ายที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้
มันเหนื่อยและน่ากลัว แต่เมื่อเห็นมันบนพื้นดินทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว
นี่อาจเป็นสิ่งที่รู้สึกน่าภาคภูมิใจ
เขามีความสุขมากที่สุดหลังจากรู้ว่าเขากำลังจะมีชีวิตอยู่
ขณะที่มองไปที่ร่างของมอนสเตอร์ Hyun-Soo ได้สังเกตเห็น Choi Do-Won มองมาที่เขา
พวกเขาคุยกันสั้น ๆ
ดวงตาของ Choi Do-Won เต็มไปด้วยความสงสัย
เขามั่นใจว่าขอบเขตพลังงานเริ่มลดลงเมื่อ Hyun-Soo ก้าวเข้ามาช่วยต่อสู้
ไม่มีทางที่หน่วยรับการโจมตีไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งนี้
สิ่งที่อาจมีความซับซ้อนสำหรับเขาเพราะคนที่ล้มมอนสเตอร์ไม่ได้เป็นหน่วยโจมตี แต่เป็นผู้ให้บริการ
ดูเหมือนเขาจะคิดถึงอะไรบางอย่าง เพราะเขาไม่ได้สบสายตา
"ทุกคนทำงานดีมาก"
หลังจากสูดอากาศหายใจเข้าลึก Choi Do-Won เรียกทุกคน
ไม่รวมหมอรักษาบ้าๆอย่าง Kim Yoo-Han และผู้ให้บริการทุกคนยืนอยู่ข้างหน้า Choi Do-Won
ทันทีที่ Kim Yoo-Han เห็นมอนสเตอร์ตัวนี้ล้มลงไปเขาก็ออกจากประตูวาร์ป
หลังจากสถานการณ์ได้รับการแก้ไข Hyun-Soo ก็เต็มไปด้วยความสุข
เป็นเวลาเพียงเดือนเดียวนับตั้งแต่ที่เขาตื่นขึ้นมาในฐานะฮันเตอร์ แต่ในหัวของเขาเต็มไปด้วยปัญหาเรื่องชีวิต
หน่วยโจมตีรายอื่นไม่สามารถมองเห็นจุดสีขาวได้
เขามั่นใจว่าเขาสามารถมองเห็นจุดสีขาวได้เพราะมันเชื่อมต่อกับสกิลของเขา
เห็นขอบเขตพลังงานลดลงมากขึ้นเพราะเขาตีมันเขารู้ว่ามันเป็นจุดที่อ่อนแอของมอนสเตอร์
"Interface!"
[Interface] [SS] [Inherent] [Exclusive]
สถานะการเปิดใช้งาน : 1.4%
ทันทีที่เขาตะโกนออกชื่อสกิลออกมาเสียงที่ร่าเริงและหน้าต่างกึ่งโปร่งใสปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
ขณะที่เขามองไปที่รายการสกิลบน [Interface] เขากระพริบตาและมีการแสดงข้อมูลโดยละเอียด
ดวงตาของ Hyun Soo ขยับขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่ออ่านผ่าน
"มันเพิ่มขึ้น!"
เมื่อเขาตอนที่เขาตื่นขึ้นมาสถานะการเปิดใช้งานของ [Interface] อยู่ที่ 1%
แต่ตอนนี้มันเพิ่มขึ้น 0.4% ทำให้เป็น 1.4%
ชื่อ : Kim Soo-Hyun (21)
ระดับ : E
??
ค่าประสบการณ์ : 9%
??
??
รายการสกิลที่ได้รับ
[Interface] [SS]
[Skill Making] [D]
[Bead Threading] [F]
[Fast Calculation] [F]
[Mighty Throw] [F]
นอกจากนี้ค่าประสบการณ์ของเขาเพิ่มขึ้น 9%
ด้วยการโจมตีจุดสีขาวเขาสามารถได้รับค่าประสบการณ์ดังกล่าว
โดยปกติเมื่อผู้ให้บริการพัวพันในการล่ามอนสเตอร์ค่าประสบการณ์ที่มากที่สุดที่พวกเขาจะได้รับคือ 0.5%
หรือมันจะขึ้นอยู่กับระดับ F ดังนั้นผู้ที่มีระดับ E จะได้รับน้อยกว่า 0.5%
ในกรณีนี้จำนวนประสบการณ์ที่ Hyun Soo ได้รับในครั้งเดียวก็น่าทึ่ง
"ฉันต้องการมันอย่างต่อเนื่องเช่นนี้"
ตอนนี้เขามีสกิลที่ใช้โจมตี ตราบใดที่เขายังคงซ่อนความลับไว้อย่างดี เขาไม่จำเป็นต้องรับงานเป็นผู้ให้บริการหรืองานที่แปลก ๆอีก
ด้วยจำนวนสกิลโจมตีนี้เขาจะสามารถเข้าร่วมการล่ามอนสเตอร์ประเภทใดก็ได้
ยิ่งเขามีประสบการณ์มากเท่าใดการจัดระดับของเขาก็จะเพิ่มมากขึ้นและการหางานทำก็จะง่ายขึ้น
จากนั้นเขาก็สามารถทำเงินได้มากขึ้น
จนถึงตอนนี้มันเป็นปัญหาของเขา ... เขาจะสามารถที่จะหลบหนีความยากจนได้แล้ว
ในช่วงเวลานั้นในฐานะผู้นำ Choi Do-Won ได้ตัดร่างของดอกไม้ Spore ออกต่อหน้าทุกคนและได้รับ Energy Stone
"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็น Energy Stone"
หินพลังงานที่ Choi Do-Won จับอยู่ในมือขณะที่ปกคลุมไปด้วยของเหลวสีเขียวพิลึก ๆ ของมอนสเตอร์ แต่ส่วนที่ไม่ได้ปกคลุมแสดงให้เห็นว่ามีคริสตัลสีเทาโปร่งใส
คนสามัญที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับโลกของฮันเตอร์น่าจะคิดว่าเป็นอัญมณี
แต่ฮันเตอร์รู้ว่ามันเป็นหินพลังงาน
"เนื่องจากเราไม่พบสกรูใด ๆ ในประตูวาร์ปสีเทาเราจะแบ่งเงินที่ได้ของ Energy Stones"
แม้ว่าเขาจะอยู่ไกลออกไปเขาก็ตะโกนเพื่อให้ทุกคนรู้
"ตอนนี้เราจะเริ่มการโอนบัญชีแล้ว"
จากนั้นเขาก็เริ่มพิมพ์โทรศัพท์ของเขา
สิ่งแปลกประหลาดคือไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับ Hyun-Soo
"หมายความว่าเขาจะไม่ให้อะไรมากไปกว่าจำนวนที่กำหนด?"
คำถามของเขาได้รับคำตอบ
หน่วยโจมตีที่ได้รับช่วงเวลาสั้น ๆ มองไปที่ Hyun-Soo และเดินไปที่ประตูวาร์ป
เนื่องจากผู้ให้บริการต้องเคลื่อนศพของมอนสเตอร์และรับเงิน หลังจากนั้นพวกเขาจึงอยู่ข้างหลัง
Hyun-Soo ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร
"คุณไม่เห็นฉันโจมตีมอนสเตอร์?"
"ขอบคุณหน่วยหมอรักษาบ้าเราเกือบเสียชีวิตของเราและฉันเป็นคนหนึ่งที่แก้ไขสถานการณ์"
เขาไม่ได้มีความกล้าที่จะพูด
ไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับหมอรักษา
เขามองไปรอบ ๆ
ทุกคนดูเบื่อและมีความรู้สึกไม่พอใจ แต่ไม่มีใครก้าวขึ้นไปพูดอะไร
เนื่องจากไม่มีใครเสียชีวิตในระหว่างการล่ามอนสเตอร์พวกเขาเลยยอมที่จะเงียบ
ก่อนที่จะเข้าสู่ประตูวาร์ปมีข่าวลือว่า Kim Yoo-Han เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่มีการจัดระดับสูงและเนื่องจากข่าวลือดังกล่าวอาจทำให้เขาไม่อยากเสี่ยงตาย
