ตอนที่ 15 ช่วงเวลาแห่งการซุบซิบ

 

ตอนที่ 15 ช่วงเวลาแห่งการซุบซิบ

 

 

“การพัฒนาของทีวีโชว์ในประเทศ” เป็นหัวข้อที่ค่อนข้างใหญ่ อย่างละครเรื่ององค์หญิงไข่มุก ได้ถูกถ่ายทอดเพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้ฝึกตน แสดงถึงความสำเร็จของผู้ที่พยายาม แต่เนื้อหาก็เกี่ยวข้องกับยุคสมัย ประเพณี และวันเวลาที่นักเรียนทุกคนจำเป็นต้องจำ เพราะเนื้อหาเหล่านี้จะออกสอบอย่างแน่นอนในการสอบเดือนหน้าสำหรับวิชาประวัติศาสตร์

 

แม้ว่าพวกเขาจะมีคาบเรียนมากนักในวิชาประวัติศาสตร์ แต่วิชาประวัติศาสตร์ก็เป็นหนึ่งในวิชาที่สำคัญ ถ้าหากใครสอบตกเกิน2ครั้ง มันคงยากต่อพวกเขาเหล่านั้นที่จะได้รับใบสำเร็จการศึกษา

 

และเพราะเหตุนี้เอง นักเรียนชั้นยอดอย่างซุนหรงและเช็นเฉาทบทวนเนื้อหาอย่างหนักนอกห้องเรียน

 

หวังลิ่งนั้นต่างออกไปเขาซึ่ง(ขี้โกง)มีความจำแบบภาพถ่าย เขาจำประวัติศาสตร์ใน5พันปีก่อนได้เกือบทั้งหมด แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงตังใจเรียนในวิชาประวัติศาสตร์ของอาจารย์หวังซูคัง การฟังเรื่องเล่าหรือตำนานที่น่าสนใจบ้าง ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

 

การเบี่ยงเบนและการแสดงที่เกินจริงของบทละครในรายการทีวี เป็นสิ่งที่แย่มันขัดแย้งกับความเป็นจริง อาจารย์คังสบถคำหยาบออกมาหลายคำเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แสดงถึงว่าเขาไม่ชอบเอาเสียมากๆ

 

เมื่ออาจารย์พูดถึงสิ่งที่ทำให้เราอารมณ์เสีย อาจารย์คังกลายร่างเป็นเครื่องเล่นเสียงที่ไม่ปุ่มปิด

 

“อย่างว่า มันไม่ยังมีผลงานบางผลงานในทีวีที่ดีอยู่ เช่น ฉากสงครามที่ใช้ปืนใหญ่พลังวิญญาณ และสารคดีสวนตระกูลเสี่ยว ซึ่งได้แสดงถึงประวัติความเป็นมาการพัฒนาการเปลี่ยนแปลงจากยุคสู่ยุค...”

 

เมื่ออาจารย์คังพูดมาถึงจุดนี้ เหล่านักเรียนที่นั่งอยู่หน้าอาจารย์ต่างยิ้ม เพราะรู้เรื่องเล่าที่น่าสนใจกำลังจะเริ่มขึ้น

 

“...อาจารย์ได้ยินมาว่า มีนักเรียน2คนในห้องพึ่งถูกลอบโจมตีโดยองค์กรนักฆ่า เมื่อพวกเขาไปเที่ยวสวนตระกูลเสี่ยว?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ไม่มีใครภายในห้องที่จะไม่รู้เรื่องของพวกเขาและสิ่งที่พวกเขาได้เจอ หวังลิ่งและซุนหรงถูกลอบทำร้ายโดยองค์กรนักฆ่าเงาสายธารที่สวนสาธารณะ

 

ซุนหรงเกือบจะโดนลักพาตัวโดยนักฆ่าจากเงาสายธาร มันเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เหล่าผู้บริการและคณาจารย์เป็นกังวล

 

แทบจะในทันทีที่ได้ยินข่าวว่าซุนหรงโดนลอบสังหาร ผู้อำนวยการเช็น ก็ได้เรียกประชุมด่วน การรักษาความปลอดภัยภายในและนอกโรงเรียนเข้มขึ้น และให้อาจารย์จับคู่กันเป็นทีมเพื่อป้องการการเกิดเหตุการณ์ซ้ำสองต่อซุนหรง

 

ภายนอกโรงเรียน ม่านน้ำฮวงโหกรุ๊ปก็ได้จัดบอดี้การ์ดมาคุมนอกโรงเรียนโดยที่จะคอยกันบุคคลน่าสงสัยไม่ให้เข้าใกล้โรงเรียน

 

ภารกิจลอบสังหารครั้งแรกของเงาสายธารล้มเหลว แต่เมื่อนักฆ่าได้รับคำว่าจ้างมาแล้ว พวกเขาจะพยายามทำทุกวิถีทางที่จะสำเร็จตามคำสั่ง

 

เพื่อความปลอดภัยของนักเรียน เหล่าอาจารย์ได้ปฏิบัติติหน้าที่อย่างเคร่งครัด

 

ด้วยการที่อาจารย์คังนั้นได้ชื่อว่าเป็นเจ้าพ่อแห่งข่าวลือ เขาได้ใช้ความสามารถพิเศษในการหาข่าว ซึ่งแม้แต่มาสเตอร์ดูปี้ก็ไม่สามารถทำได้

 

“องค์กรเงาสายธารเป็นองค์กรที่ลึกลับ นักฆ่าที่องค์กรส่งออกไปล้วนแต่เป็นนักฆ่าที่มีฝีมือและมีความเป็นมืออาชีพ และไม่มีใครในประเทศนี้ซึ่งสามารถที่จะหยุดยั้งการเคลื่อนไหวของพวกนักฆ่า...”

 

เมื่ออาจารย์คังเริ่มยิ้ม ก็คือสัญญาณว่าเวลาแห่งความสนุกเริ่มขึ้น

 

“แต่เท่าที่อาจารย์รู้ คนที่คอยชักใยอยู่เบื้องหลังอยู่ภายในประเทศนี้ ตำนานของโรงเรียน นายพลโจวยี่ ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ปฏิบัติการจับกุมองค์กรเงาสายธาร เมื่อสิ้นปีที่แล้วเขาได้รับการอนุมัติจากสมาคม100โรงเรียน เขาเริ่มรวบรวมกำลังพลผู้ฝึกตนระดับแก่นแท้ปราณทองคำกว่า100คน...”

 

ทุกคนภายในห้องต่างสงสัย เช็นเฉาจึงถามออกไป “ท้ายที่สุดอะไรเกิดขึ้นครับอาจารย์?”

 

“แน่นอน ว่าพวกเขาล้มเหลว” อาจารย์คังถอนหายใจ และส่ายหัวอย่างเสียดาย

 

“ทุกคนในเวลานั้นมีเป้าหมายเดียวกัน -คือจับพวกพวกนักฆ่า หลังจากภารกิจจับกุมเริ่มต้นขึ้น นักฝึกตนกว่า100คนขี่กระบี่บินเข้าประชิดสถานที่ซึ่งคาดว่าเป็นฐานของหัวหน้านักฆ่าของเงาสายธาร น่าเสียดายปฏิบัติการนั้นกลับล้มเหลว หัวหน้าของพวกมันหนีไปได้ ไม่ใช่เพราะว่าผู้ฝึกตนไม่เก่งกาจ แต่กลับเป็นหัวหน้านักฆ่านั้นเล่ห์เหลี่ยมจัดเกินไป!”

 

เหล่านักเรียนต่างส่งเสียงขึ้นมาอย่างอื้ออึง พวกเขาไม่คิดว่าแผนการที่กล้าหาญและเฉียบขาดแบบนั้นโจวยี่จะเป็นผู้วางแผน

 

สมกับที่อาจารย์คังได้รับฉายา -เขาเป็นอาจารย์ประวัติศาสตร์ที่เข้าใจประวัติศาสตร์อย่างดีเยี่ยม หลังจากการอธิบายเหตุและผล ของปฏิบัติการณ์จับกุมนักฆ่า เขาเน้นไปที่จุดสำคัญของเรื่อง มีภาพประกอบนิดหน่อยบวกกับฝีมือการเล่าเรื่องอันน่าทึ่ง ผู้ฟังรู้สึกราวกับว่าเป็นส่วนหนึ่งในฉากนั้น

 

บางครั้ง อาจารย์วาดภาพของฉากนอกเลือด ซึ่งทำให้เหล่านักเรียนหญิงร้องด้วยความหวาดกลัวหลายต่อหลายครั้ง

 

และในตอนท้าย อาจารย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “แม้ว่าปฏิบัติการจะล้มเหลว แต่มันก็ไม่ได้ไร้ค่าไปเสียหมด อย่างน้อยหน่วยงานความมั่นคงสามารถระบุเพศของหัวหน้าองค์กรเงาสายธารได้”

 

เช็นเฉาพูดขึ้นมาเล่นๆ “เพศของหัวหน้าองค์กรเงาสายธาร? อย่าบอกนะว่าเป็นลุงมีขนหน้าอกรกรุงรัง?”

 

หลินเสี่ยวหยูโต้แย้ง “มันต้องเป็นสายรุก(yaoi) ที่มีความอดทนต่ำแน่ๆ!”

 

มาสเตอร์โดปี้ดันแว่นของเขาขึ้นแล้วพูดว่า “มันอาจจเป็นคนรักหมาก็ได้นะ”

 

ท้ายที่สุดอาจารย์คังก็เฉลย “ในตอนนั้น นักฝึกตนบุกเข้าไปพบว่าหัวหน้าพวกมันได้หนีไปแล้ว และดูเหมือนว่าคนคนนั้นจะปลอมตัวเป็นหนึ่งในพวกเขา ที่เข้าร่วมปฏิบัติการครั้งนั้นแปลว่าหัวหน้าองค์กรเงาสายธารต้องมีวิชาแปลงกายที่ยอดเยี่ยม”

 

“แล้วพวกเขารู้เพศที่แท้จริงของตัวหัวหน้าได้ยังไง?”

 

“อืม...สิ่งที่พวกเขาพบในแหล่งกบดานนั้น ที่ซึ่งตัวหัวหน้าอยู่ พวกเขาพบกล่องเครื่องสำอางที่พึ่งเปิด และบนเตียงมีบิกินนี่ ขนาดคัพ 36D… อะแฮ่ม! นักเรียนชายทุกคนสามารถจินตนาการเอาเอง เราไม่ควรจะพูดเรื่องแบบนี้ในห้องเรียน.”

 

เมื่อดูเวลา อาจารย์คังก็เก็บโต๊ะและทำความสะอาด เก็บป๊อกกี้ที่ยังเหลือใส่ไปในกระเป๋า “เอาหล่ะ วันนี้เราพอกันแค่นี้นะ ไม่มีการบ้านสำหรับวันนี้ ขอให้ทุกคนกลับไปอ่านบทเรียนล่วงหน้า คาบหน้าจะเป็นการเดินทางทิศตะวันตก และท้ายที่สุดระมัดระวังตัวเองยามอยู่ข้างนอก ถ้าหากพบเจอคนไม่ดี พวกเธอสามารถโทรหาอาจารย์ได้ทุกเมื่อ อาจารย์จะยิงพวกมันให้ตายด้วยชอล์ก!”

 

อาจารย์โบกมือลาและจากห้องไปด้วยเสียงโห่ดีใจ

 

เพศของหัวหน้าองค์กรเงาสายธาร ได้กลายมาเป็นหัวข้อสนทนาข้างนอก แต่หลังจากได้ยินข่าวลือที่อาจารย์คังบอก มันก็แพร่กระจายไปเหมือนไฟลามทุ่งบนทวิตเตอร์ว่า “ช็อค! บอสเบื้องหลังขององค์นักฆ่าเงาสายธารเป็นผู้หญิงอกคัพ36D!”

 

ในเวลาไม่นาน หัวข้อนี้ก็แพร่กระจายไปทางโซเชียลมีเดีย

 

หลังจากนั้นไม่นานปัญหาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...

 

เมื่อตอนเที่ยงของวันนั้น ห้องของหน่วยรักษาความปลอดภัย ได้รับจดหมายเตือนจากองค์กรเงาสายธาร...