ตอนที่ 230 ใช้ประโยชน์ (FREE)

ที่กลางหลุมอันว่างเปล่านั้นมีดาบเล่มหนึ่งปักอยู่

มันดูเหมือนดาบธรรมดาอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่มีรูปแบบที่สลับซับซ้อน  เขาทั้งดาบจากด้ามดาบเริ่มที่จะเรืองแสง

แสงสีม่วงจางเริ่มส่องลงมาจากพื้นดิน มันเป็นแสงสีม่วงแปลกๆมันแสดงให้เห็งถึงเลือดหยดสุดท้ายของจักรพรรดิปีศาจ ซี่ คง

ใบดาบนั้นไม่ได้ดูโดดเด่น แต่ก็คงไม่มีใครกล้าเรียกมันว่าดาบธรรมดาๆ

นี่คือดาบของ เมิ่ง เทียน ที่ใช่ฆ่าจักรพรรดิปีศาจ

ทุกคนที่อยู่ในโถงบัลลังก์กำลังมองไปที่ดาบ

"นี่คือดาบของเทพเซียนสงคราม เมิ่ง เทียน?!"

"นี่เป็นดาบที่ยอดเยี่ยมมาก!"

"ด้วยดาบนี้อาณาจักรของเรานั้นจะยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น!"

เจ้าหน้าที่ทุกคนมองไปที่ดาบไปด้วยความโลภและความปรารถนา อย่างไรก็ตามไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหว

ดาบนั้นมีค่ามากเกินไป

นี่คือดาบของ เมิ่ง เทียน ซึ่งเป็นหนึ่งใน วีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอาณาจักรเซี่ยเขาเป็นความภาคภูมิใจของเผ่าพันธุ์มนุษย์และดาบนี้คือมรดกตกทอดของเขา

ราชาต้วน และ หลิน เทียนหลง เองก็มองไปที่ดาบ ทั้งสองดวงตาเป็นประกาย ส่วนราชาต้วนนั้นมือสั่นโดยไม่รู้ตัว

ถ้าเขาสามารถเอาดาบเล่มนี้ไปได้ สถานะของจะมั่นคงมากยิ่งขึ้น

ดาบนี้เป็นตัวแทนของความยิ่งใหญ่ ดาบนั้นแสดงให้เห็นถึงการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ของ เมิ่ง เทียน และมันเป็นมรดกตกทอดของเขา

รวมกับตำแหน่งในปัจจุบันของเขา จะมีใครในทั้ง 3 กองทัพกล้าต่อกรเขากัน?!

ทั้งองค์รัชทายาทและองค์ชาย9 นั้นต่างเหงื่อไหลออกมาที่มือ  พวกเขารู้ดีว่าราชาต้วนนั้นต้องการอะไร ต้องการใช้ดาบเพื่อทำให้ทั้ง 3 กองทัพอยู่แทบเท้าเขา?

เขาไม่มีทางปล่อยให้ราชาต้วนเป็นไปตามที่หวังแน่นอน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาต้องได้ดาบนั้นไป ดาบที่เป็นตัวแทนของ เมิ่ง เทียน

องค์จักรพรรดิก็ผงะเล็กน้อย ถึงแม้ดาบที่ตกลงมาปักที่พื้น แต่เขารู้สึกราวกับว่าดาบนั้นอยู่ในมือเขาแล้ว

ในฐานะองค์จักรพรรดิเขาสามารถใช้ดาบนี้เมื่อใดก็ได้ตามที่ต้องการ

นี่เป็นครั้งแรกที่ เหยียน ซิว, ปิง หยาง, ซิง ฉิงซุย และ หนานกง มู่ ได้เห็นดาบ

พวกเขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ได้รับดาบนี้มาจากโลกแห่งเซียน แต่ทำไมต้องเอามันมาปักในดินได้?

นอกจากนี้ความหมายของสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ ทำคืออะไรกัน...

"ของชิ้นนี้มีเจ้าของแล้ว?"

การแสดงออกของ ยู่ ยี่ปิง นั้นดำมืดกว่าคนอื่น แม้ว่าเขาจะกำลังมองดาบ แต่ก็คิดถึงเรื่องที่ ฟาง เจิ้งจือ บอกก่อนหน้านี้ด้วย

"สิ่งที่มีเจ้าของแล้วก็ไม่ควรเอาไปต่อให้มันจะวางอยู่บนพื้นก็ตาม"

ฟาง เจิ้งจือ หมายความว่า?

หรือว่า...

ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกไม่ดีทันที ความรู้สึกที่รุนแรง แต่เขาก็ปฏิเสธว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น

ฟาง เจิ้งจือ กังวลเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องดาบหรือคำพูด แต่เป็นรูโหว่ที่พื้นของโถงบัลลังก์

ข้าอาจจะโยนมันแรงไปสักนิด...

ที่นี่ที่ไหน?

โถงบัลลังก์ไง!

อืม ...ข้าจะต้องจ่ายเงินเท่าไรกันถึงจะซ่อมรูที่ข้าสร้างขึ้นมาได้?

จะมีใครเชื่อข้าไหม ถ้าจะบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ?

สายตาของ ฟาง เจิ้งจือ กวาดไปทั่วห้อง ทั้งเจ้าหน้าที่ ราชาต้วน องค์รัชทายาท ก่อนจะมองไปที่องค์จักรพรรดิ

จากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

ไม่มีใครสังเกตเห็นหลุมที่พื้น ทุกคนต่างสนใจไปที่ดาบ ดีมาก เขาสามารถโทษดาบแทนได้ คงไม่มีใครฆ่าหรือว่ากล่าวดาบใช่หรือไม่?

เมื่อเขานึกถึงเรื่องนี้ความกล้าหาญของ ฟาง เจิ้งจือ ก็เพิ่มขึ้น ก่อจะมองไปที่เหล่าเจ้าหน้าที่ด้วยดวงตาอันใสซื่อ

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้าพูดว่าดาบเล่มนี้มีเจ้าของ ต่อให้มันปักอยูที่พื้น ก็ไม่ควรหยิบมันไป ? " หนึ่งในเจ้าหน้าที่พูดขึ้นมาหลังจากเห็นสายตาของ ยู่ ยี่ปิง ที่มองมาที่เขา

"ข้าหมายถึงอะไร?

แก้ไขแล้ว

ท่านไม่เข้าใจความหมายของคำพูดนั้นงั้นหรือ?

ทา่นสอบผ่านมาได้ยังไงเนี่ย ... " ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่เจ้าหน้าที่คนนั้นอย่างพิจรณา

"ข้าสอบผ่านได้ยังไงกัน?!"

เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ มันช่างน่าอับอายในฐานะเจ้าหน้าที่ระดับ 4

มันไม่มีอะไรอื่นเลย นอกจากความอับอายขายขี้หน้า...

ความหาญกล้านี้คืออะไรกัน

"เจ้า..?" ใบหน้าของเจ้าหน้าที่เดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาวซีด เขาต้องการจะตอกกลับ ฟาง เจิ้งจือ แต่มันเป็นเรื่องตลกสิ้นดี ถ้าเจ้าหน้าที่ระดับ 4 จะต้องทำเรื่องโง่ๆเพราะคำพูดธรรมดาๆดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตั้งคำถามใหม่ว่า "จุดประสงค์ที่เจ้าพูดแบบนี้คืออะไร?"

"โอ๊ะ ท่านถามถึงจุดประสงค์ของข้ารึ? แต่ก่อนหน้านี้ท่านรัฐมนตรีฝ่ายซ้ายก็พูดไปชัดเจนแล้วนี่?ของที่มีเจ้าของต่อให้หล่นอยู่ก็เอามาเป็นของตัวเองไม่ได้ ท่านมีปัญหากับคำพูดนี้งั้นหรือ? " ฟาง เจิ้งจือ ถาม

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ... รัฐมนตรีฝ่านซ้ายนั้นพูดถูกแล้ว แต่เจ้าพูดเหมือนดาบเล่มนี้เป็นของเจ้า? ฟาง เจิ้งจือ ข้ายอมรับว่าความสามารถของเจ้านั้นยอดเยี่ยม แต่ดาบเล่มนี้เป็นของ เมิ่ง เทียน มันจะเป็นของเจ้าได้ยังไงกัน? " เจ้าหน้าที่หัวเราะ เขาไม่เห็นว่าสิ่งที่ ยู่ ยี่ปิง พูดกับสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ กำลังพูดนั้นเกี่ยวข้องกันเลย

"เรื่องนั้นง่ายมาก สิ่งที่ทำก็แค่เรียกมัน แล้วรอดูการตอบสนองของดาบ ใครทำให้ดาบนั้นตอบสนองได้ คนนั้นก็เป็นเจ้าของ? " ฟาง เจิ้งจือ กล่าวความจริง

เขาเรียกดาบออกมาในโลกแห่งเซียน ขามั่นใจถ้าต้องเรียกมันอีกครั้งเขาจำเป็นต้องยืนยันให้ทุกคนเห็นกับตา

จากนั้นเขาจะสามารถพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็น

"เจ้าจะทำได้รึ.. "

"เจ้าหน้าที่หวัง!"

เสียงแทรกขึ้นกลางคัน จากนั้นก็คนๆหนึ่งวิ่งหน้าตั้งมาด้วยความตื่นตระหนก

ในฐานะที่เป็น 1 ในผู้คุมการทดสอบระดับจักรพรรดิ เขารู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในโลกแห่งเซียน นอกจากนี้เขายังรู้ด้วยว่า ฟาง เจิ้งจือ เรียกดาบออกมา

มันเป็นกับดักของ ฟาง เจิ้งจือ อย่างเห็นได้ชัด

ขณะที่เจ้าหน้าที่พูดบางอย่างเพื่อท้าทาย ฟาง เจ้งจือ เขาก็เรียกดาบออกมาทำให้ทุกคนต่างนิ่งอึ้ง

ใช้คำพูดของ ยู่ ยี่ปิง เพื่อทำให้ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ?

คนที่นอยู่ข้างนอกนั้นยิ้มอ่อนๆ เขากำลังชื่นชมแผนการของ ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตามที่นี้คือโถงบัลลังก์ เขาจะให้แผนของคนธรรมดาๆเป็นไปตามที่เขาหวังได้ยังไง?

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้าพบดาบเล่มนี้ในโลกแห่งเซียน และได้ใช้มันจัดการปีศาจ มันเป็นเรื่องปกติที่ดาบเล่มนั้นจะฟังเสียงของเจ้า  อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้หมายความว่าดาบเล่มนี้จะเป็นของเจ้า! "

"นอกจากนี้ดาบเล่มนี้เป็นศูนย์รวมเจตจำนงของ เมิ่ง เทียน มันถูกสร้างมาเพื่อฆ่าปีศาจ ข้ามั่นใจว่าการที่ใช้ดาบเล่มนี้ได้ เจ้าต้องมีพรสวรรค์มากทีเดียว แต่ที่อาณาจักรเซี่ยกมีผู้ที่มีความสามารถอีกมากมาย ข้าเชื่อว่ามันควรจะอยู่ในมือของผู้ที่มีความทรงพลังอย่างมาก  มันเป็นวิธีเดียวที่จะดึงประสิทธิภาพออกมาได้สูงสุด! "

"แน่นอนว่า เจ้าคงจะต้องมีพลังมากยิ่งขึ้นไปอีกในปีต่อๆไป เมื่อเวลานั้นมาถึงและเจ้าได้เป็นเจ้าหน้าที่ของราชวงศ์ จะมีใครหน้าไหนกล้าพูดอีกว่าไม่ควรจะมอบดาบเล่มนี้ให้กับเจ้า?"

หลังจากคนผู้นั้นพูดจบเขาก็มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ อย่างพอใจ เขาคิดว่าเขาชนะเล่ห์เหลี่ยมของ ฟาง เจิ้งจือ ได้อีกครั้ง

ดังนั้น....

ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ จะทำอะไรต่อไป?

เจ้าหน้าที่ที่ถามออกไปรู้สึกถึงความเย็นเยือกถึงสันหลัง ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงอันตรายนี้แล้ว เขาเกือบจะทำให้ความได้เปรียบตกไปอยู่ในมือของ ฟาง เจิ้งจือ

ถ้าเขาทำเช่นนั้นอนาคตของเขาคงดับสิ้นแน่

เขาพยักหน้าไปทางเหล่าเจ้าหน้าที่กฎหมาย จากนั้นเขาก็ถอยกลับเข้าไปในกลุ่มเจ้าหน้าที่

เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ก็รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ กำลังพยายามทำอะไร พวกเขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแต่พวกเขาก็หต้องเยาะเย้ยออกมา คิดจะปั่นหัวเจ้าหน้าที่อย่างนั้นรึ?

เจ้ายังอ่อนเกินไปนัก

ยู่ ยี่ปิง เคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย เขาคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ ได้ยอมแพ้แล้ว แต่เขากลับใช้คำพูดของ ยู่ ยี่ปิง กลับมาใช้ให้เป็นประดยชน์

น่าเศร้าที่ ฟาง เจิ้งจือ นั้นยังไม่บรรลุนิติภาวะ

เจ้าหน้าที่กฎหมายนั้นเห็นว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้พูดอะไรอีกแล้ว เขาเห็นทุกคนกำลังมองเขา ดังนั้นเขารู้ว่านี่เป็นเลาที่จะจบเรื่องนี้เสียที

"ข้าจะช่วยนายน้อยฟางแสดงให้เห็นเอง!" เจ้าหน้าที่กฎหมายยิ้มให้ ฟาง เจิ้งจือ และ องค์จักรพรรดิ

หลังจากได้รับการอนุญาติจากองค์จักรพรรดิแล้วเขาก็เดินไปที่ดาบ

หลังจากเขากระแอมเบาๆ เขาก็จับไปที่ปลายดาบ

เขาพยายามดึงมันขึ้นมา...

แต่ดาบไม่ขยับ

"โอ้...? มันเป็นดาบที่ดี ดูเหมือนมันจะแทงลงลึกไปหน่อย ... สงสัยข้าต้องใช้แรงเพิ่มอีกหน่อย! " เจ้าหน้าที่กฎหมายหมายหน้าขึ้นสีด้วยความอับอาย หลังจากล้มเหลวในการดึงดาบขึ้นมา

อย่างไรก็ตามเขาเป็นนักการเมืองมานานย่อมรู้วิธีแก้ไข

เขาหัวเราะ.

แต่หัวเราะของเขาดูตึงเครียดเล็กน้อย ท่าทางของเขากลายเป็นเคร่งขรึมและเปลี่ยนท่าทีไปเขาวางมือสองข้างบนด้ามและดึงดาบอีกครั้ง ...

เพจหลัก : Double gate TH