ตอนที่ 218 บ้าคลั่ง (FREE)

ดอกไม้ที่บานสะพรั่งกลางอากาศกลายเป็นกลุ่มหมอกสีเลือด

ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกร้อนขึ้นที่ใบหน้า มันคือความร้อนที่เกิดจากเลือดที่ตกลงมาบนใบหน้าเขา

สายตาอันสดใสของ ปิง หยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ พร้อมกับมุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้ม

"ข้าได้พูดไว้ว่า ... เกราะของข้าสามารถป้องกันการโจมตีได้ครั้งหนึ่งใช่ไหม?" ริมฝีปากของ ปิง หยาง เปิดขึ้น สูดอากาศหายใจเข้าไป อย่างไรก็ตามอากาศนี้ยังคงมีกลิ่นอายของเลือดจางๆ

"ทำไม...?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจ

เขาไม่เข้าใจจริงๆ มิตรภาพระหว่างเขากับปิงหยางก็ไม่ได้ดีนัก นอกจากนี้ดูจากความหยิ่งของ ปิง หยาง แล้วนั้น อยู่ดีๆนางจะมาเป็นโล่มนุษย์ให้เขาเนี่ยนะ?

"เพราะข้าฉลาดพอ"

"ฉลาด?"

"เพราะข้าอยากมีชีวิตอยู่ ... ตราบเท่าที่เจ้าไม่ตาย ข้าก็ยังคงมีโอกาสที่จะมีชีวิตรอด ... " หยดเลือด ไหลออกมาจากของปากของ ปิง หยาง ร่างกายของนางเริ่มงุ่มง่าม และล้มลงไปในอ้อมแขนของ ฟาง เจิ้งจือ

"ตูมมม!" มีเสียงดังขึ้นอีก

ครั้งนี้มันมาจาก หนานกง มู่ และ เหยียน ซิว ที่ร่วมมือกันต่อสู้กับ หยาง ซิง

หลังจากที่ ปิง หยาง ป้องกันการโจมตีให้ ฟาง เจิ้งจือ

หนานกง มู่ และ เหยียน ซิว เป็นคนที่มีปฏิกริยาไวที่สุด สามารถหาที่อยู่ที่ หยิง ซาน ซ่อนตัวอยู่ได้ ดาบคู่เขียวฟ้าและพัดภุเขาและแม่น้ำระเบิดพลังส่องแสงออกมา ก่อนจะโจมตีลงไปที่ หยิง ซาน

หลังจาก หยิง ซาน พุ่งออกมาจากพื้นดิน ระยะห่างระหว่างพวกเขาและทั้ง 6 คนกลายเป็นน้อยลง ดังนั้น หยิง ซาน จึงไม่มีที่ให้หนีเลย

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากเขาโจมตีสำเร็จ

หยิง ซาน ไม่ได้ตั้งใจจะหลบหนีแม้แต่น้อย เขาพร้อมที่จะโจมตีครั้งต่อไป อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากรับมือการโจมตีร่วมกันของ เหยียน ซิว และ หนานกง มู่

ฝ่ามือที่ว่างเปล่า ปะทะเข้ากับดาบคู่ฟ้าเขียวและพัดภูเขาและแม่น้ำ

อย่างไรก็ตาม กลับเป็น เหยียน ซิว และ หนานกง มู่ ที่ถอยหลังกลับมา

การที่ดึงพลังจากดวงตาปีศาจเข้าสู่ร่างกายทั้งหมดโดยไม่สนว่าระดับพลังของตัวเองจะหายไป หนานกง มู่ และ เหยียน ซิว จะสามารถต่อกร หยิง ซาน ได้ยังไง?

"ตาย!" ท่าทีของ หยิง ซาน เปลี่ยนไป ในขณะนี้เขามีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น นั่นคือการฆ่า ฆ่า ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ เท่านั้น

ดังนั้นหลังจากที่ หนานกง มู่ และ เหยียน ซิว ถอยหลังกลับไป เป้าหมายของเขาก็มุ่งไที่ ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้งหนึ่ง

ฟาง เจิ้งจือ ที่มี ปิง หยาง อยู่ในอ้อมแขน

และแน่นอนว่า ตอนนี้ ปิง หยาง บังการโจมตีของ หยิง ซาน เอาไว้อยู่

ถ้าเขาเปิดโอกาสให้ หยิง ซาน โจมตีอีกครั้ง คงมีโอกาสสูงที่ ปิง หยาง จะกลายเป็นโล่ให้เขาอีกครั้ง

"ตูมมม!"

ฝ่ามือปะทะกัน

เลือดสีแดงจางๆ กระเด็นขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง

ฟาง เจิ้งจือ มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาที่ใบหน้าซีดขาวราวกับคนตาย เขาอยากจะถามขึ้นมาอีกครั้งว่า ทำไม แต่ครั้งนี้ชายคนนั้นไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ถามแม้แต่น้อย

"องค์หญิงพูดถูก ... ถ้านายน้อยฟาง ... ตาย จะไม่มีใคร.. รอดชีวิตไปได้ ... " ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นในขณะที่ใบหน้าของเขาก็ประดับไปด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

ขณะที่ชายคนนั้นล้มลง ก็มีอีกคนหนึ่งมาขวางหน้า ฟาง เจิ้งจือ เอาไว้

เขาคือ หวัง ม่านฉิง

ก่อนหน้านี้ หวัง ฉวนปิง เป็นเพียงคนเดียวที่เร็วพอจะเข้ามาป้องกัน ฟาง เจิ้งจือ จากการโจมตีด้วยฝ่ามือของ หยิง ซาน โชคร้ายที่เขาไม่ได้มีเสื้อเกราะอันแข็งแกร่งแบบ ปิง หยาง

"ข้ายังอยู่!" หวัง ม่านฉิง มองไปที่ ซิง หยาง เขาตั้งดาบขึ้นขนานกับหน้าอก เป็นท่าป้องกัน

ตอนนี้ ดูเหมือนเวลาทั้งหมดจะหยุดลง

ทุกคนจ้องอย่างตกใจไปที่ หวัง ฉวนปิง ที่ล้มลงกับพื้น และ หวัง ม่านฉิง ที่ยืนขวางหน้า ฟาง เจิ้งจือ อยู่ ทุกคนเข้าใจทันที

นี่ไม่ใช่การกระทำที่ไม่คิด แต่มันเป็นการตัดสินใจที่แน่วแน่

ตั้งแต่ หยิง ซาน ปรากฎตัวขึ้นจนกระทั่งตอนที่เข้าซุ่มโจมตีนั้น

ซิง ฉิงซุย ไม่สามารถสู้ได้ หรือแม้ หนานกง มู่ ก็ตาม เขาก็ทำได้เพียงสร้างรอยขีดข่วนให้ หยิง ซาน ได้เล็กน้อยเท่านั้น

ฟาง เจิ้งจือ เป็นคนเดียว

นับตั้งแต่ ฟาง เจิ้งจือ เข้ามา หยิง ซาน ก็ถูกหยุดยั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสที่หลัง และปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือ ถ่วงเวลาจน หนานกง มู่ สามารถตัดโซ่ตรวนทั้ง 4 ได้สำเร็จ

จากนั้นดาบก็ได้ถูกดึงออกและทำให้ หยิง ซาน ต้องล้มเหลวอีกครั้ง และเกือบจะพ่ายแพ้ไปแล้ว

เรื่องหนึ่งที่ทุกคนสามารถพูดได้ว่าเป็นความจริงคือ  ฟาง เจิ้งจือ เป็นความหวังสุดท้ายในการหนีรอดออกไปจากโลกแห่งเซียน

นอกจากนี้ ฟาง เจิ้งจือ ถือดาบเอาไว้ในมือ

ดาบที่อาจจะทำให้โลกแห่งเซียนเปิดออกอีกครั้ง

ที่สำคัญที่สุดคือ…

เป้าหมายของ หยิง ซาน เขาเพ่งเล็งไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เพียงคนเดียว

ความต่างระหว่างเหยื่อกับนักล่ามีมากแค่ไหนกัน? ถ้าพูดให้เห็นได้ชัดตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ก็เหมือนคนธรรมดา ส่วน หยิง ซาน นั้นเหมือนกับคนบ้าที่เสียสติ

ไม่ว่าใครจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม

ตอนนี้ชีวิตของพวกเขาขึ้นอยู่กับ ฟาง เจิ้งจือ ตราบที่ ฟาง เจิ้งจือ ยังมีชีวิตอยู่ เป้าหมายของ หยิง ซาน จะเป็นเขาไปตลอด ดังนั้นพวกเขาสามารถใช้วิชาต่างๆจากด้านข้างได้

อย่างไรก็ตาม ถ้า ฟาง เจิ้งจือ ตายล่ะก็?

เรื่องหลังจากนั้นคงไม่ต้องพูดถึง

หยิง ซาน ราวกับคนบ้า เขาไล่ฟันอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีใครสามารถหนีไปจากโลกแห่งเซียนได้ และไม่มีใครสามารถหนีจากความตายที่คืบคลานเข้ามาหาพวกเขาไดเลย

"ยังมีข้าด้วย!"

"ข้าด้วย?"

"ข้าไม่อยากตาย! แต่ ... ข้าเองก็จะร่วมด้วย! "

เหล่าผู้ทดสอบเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายเข้าไปหาคนทั้ง 6 แววตาของพวกเขามีลักษณะที่เหมือนกัน พวกเขาเหมือนกลุ่มมดที่เดินอยู่บนเชือกเส้นเดียวกัน อยู่ก็อยู่ด้วยกัน ตายก็ตายด้วยกัน

...

หยิง ซาน พุ่งเข้าไปกลางคนทั้ง 6

ก่อนหน้า หยิง ซาน ใช้ฝ่ามือโจมตีติดต่อกัน 3 ครั้ง มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และยากที่จะหลบเลี่ยง อย่างไรก็ตามภายในระยะเวลาสั้น ๆ

ปิง หยาง ได้รับบาดเจ็บ หวัง ฉวนปิง ได้ลมไปกองกับพื้น

ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว

แม้แต่ หนานกง มู่ และ เหยียน ซิว ก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากการเผชิญหน้ากับ หยิง ซาน

ที่หน้าอกของ หนานกง มู่ มีเลือดไหลออกมาจนชุดถูกย้อมไปด้วยสีแดง ไม่รู้เลยว่านี้เป็นอาการบาดเจ็บสะสมจากก่อนหน้านี้ หรือเพราะการที่เข้าโจมตี หยิง ซาน เมื่อกี้

ใบหน้าของ เหยียน ซิว ขาวซีด เขาหายใจแรงและค่อนข้างลำบาก

ฉากนี้แสดงให้เห็นว่าสถานการณ์เข้าขั้นวิกฤตกว่าก่อนหน้า

อย่างไรก็ตาม เวลาแห่งความเป็นความตายเช่นนี้ พวกเขาแต่ละคนกลับลุกขึ้นมายืนขวางหน้า หยิง ซาน ไว้

แม้แต่ ซิง ฉิงซุย ก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน เขาเดินขึ้นมาขวางหน้า พร้อมกับดึงมีดที่แทงจนปลายโผล่ออกมาจากหน้าอกของเขาออก ปล่อยให้หยดเลือดไหลรินลงมา

"เข้ามา หยิง ซาน! ข้า ซิง ฉิงซุย ไม่กลัวเจ้า! "

...

การแสดงออกของ หยิง ซาน ตอนนี้เต็มไปด้วยความชั่วร้าย ออร่าสีดำทมิฬถูกเปล่งออกมารอบร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง

"เหล่าคนที่ขวางทางข้า มันต้องตาย!"

หยิง ซาน ตะโกนขึ้นและเคลื่อนไหวอีกครั้ง เขากลายเป็นกลุ่มเงาแล้วพุ่งเข้าไปทาง ซิง ฉิงซุย ออร่าสีดำคลุมรอบร่างของเขา

ในขณะที่ หยิง ซาน พุ่งเข้าไป ซิง ฉิงซุย ก็ยกดาบขึ้น มือของเขาราวกับภูเขาที่มั่นคง จับดาบดาวตกสีดำเอาไว้แน่น หันมันไปทาง หยิง ซาน

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภูมิใจ ราวกับเขาเป็นแม่ทัพในสนามรบ เขายิ้มกว้างในขณะที่มองไปทางศัตรูตัวเล็กๆที่กำลังพุ่งเข้ามา นั่นคือการดูถูก ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีพลังมากแค่ไหน สำหรับในหัวใจของ ซิง ฉิงซุย แล้วมันก็เป็นเพียงแค่มดปลวกตัวเล็กๆ

นี่เป็นเพราะ ...

เขาเป็นคนที่กล้าหาญ...

ในครั้งนี้ หยิง ซาน ไม่มองข้าม ซิง ฉิงซุย ฝ่ามือของเขาพุ่งไปยังแผลที่หน้าอกของ ซิง ฉิงซุย การฆ่า ซิง ฉิงซุยให้ตายนั้นก็เป็นส่วนหนึ่งในงานของเขาเช่นกัน

เพจหลัก : Double gate TH