GE19 ประเพณีของนิกายปีศาจทมิฬ (1)

“เจ้าโง่ มองอยู่นั่นแหละ! เร่งสัมผัสวิกฤตแห่งชีวิตและความตายได้แล้ว! เจ้าต้องทะลวงระดับทักษะย่างก้าวของเจ้าให้ได้และเจ้าสามารถรอดพ้นจากการตรึงร่างของกระถาง!” ชายชรากล่าวเตือน

 

แววตาของชายชราทำให้หนิงฝานหวนนึกถึงไห่หนิง

 

เพื่อให้ลูกอินทรีย์ได้โบยบิน แม่อินทรีย์จะนำลูกของตนขึ้นไปบนท้องฟ้าและปล่อยมันลงมา ในจังหวะแห่งความเป็นความตายนั้น ลูกนกจะถูกบังคับให้กางปีกบิน

 

นั่นคือสิ่งที่ปีศาจเฒ่าหานตั้งใจให้เกิดขึ้น

 

หนิงฝานรู้สึกอบอุ่นใจ เขาหลับตาลงพร้อมกับการไหลเวียนของเวลเริ่มช้าลง

 

หนิงฝานกำลังสัมผัสกับความเป็นและความตายที่กระถางแยกโอสถมอบให้

 

ทักษะลับเหยียบย่างหิมะที่ยังไม่บรรลุ ยามนี้ปราณในร่างของหนิงฝานกำลังโคจรและทะลวงระดับแรกของมัน

 

เพียงแค่คิดหนิงฝานก็สามารถหลุดพ้นการตรึง แต่หนิงฝานเลือกที่จะไม่หนี

 

ยังไม่พอ... ยังวิกฤตไม่พอ ข้าต้องทะลวงระดับ 2 ให้ได้!

 

กระถางแยกโอสถเคลื่อนเข้าใกล้หนิงฝานมากขึ้นกระทั่งเหลือระยะห่างจากใบหน้าของหนิงฝานเพียง 3 ฉื่อ

 

แววตาของปีศาจเฒ่าเผยความตระหนก ชายชราขยับมือเพื่อเตรียมถอนกระถางแยกโอสถ ชายชรากลัวว่าช่วงวิกฤตแห่งชีวิตและความตายจะสังหารหนิงฝานจริงๆ หากเป็นเช่นนั้น ชายชราคงเสียใจไปตลอดชีวิต...

 

แต่ก่อนที่ชายชราจะถอนการจู่โจม จู่ๆหนิงฝานกลับลืมตาและก้าวเท้าถอยห่างจากกระถางแยกโอสถ

 

หนิงฝานสามารถขยับเคลื่อนไหวได้ หมายความว่าเขาบรรลุระดับแรกของทักษะย่างก้าว เช่นนั้นเขาย่อมหลบหลีกได้ทัน

 

แต่นั่นกลับทำให้ชายชราตกตะลึง

 

กระถางแยกโอสถเหลืออีกเพียง 3 ชุนจะบดขยี้หนิงฝาน แต่ในจังหวะนั้น เท้าทั้งสองข้างของหนิงฝานกลับเปล่งแสงจนทำให้หนิงฝานกลายเป็นลำแสงเคลื่อนออกห่างจากกระถางแยกโอสถถึง 1000 จ้างในชั่วพริบตา ความเร็วระดับนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำ!

 

ทะลวงทักษะลับเหยียบย่างหิมะระดับ 2!

 

ในช่วงวิกฤตแห่งความเป็นและความตายในขอบเขตประสานวิญญาณจะทำให้ทะลวงระดับ 1 ของทักษะก้าวย่าง ในช่วงความเป็นความตายในขอบเขตแก่นทองทำจะช่วยให้บรรลุระดับ 2 ในทักษะก้าวย่าง กระถางแยกโอสถเมื่อครู่มีพลังทำลายเทียบได้กับขอบเขตแก่นทองคำ ยิ่งรวมกับหนิงฝานที่มีปราณน้ำแข็งที่พอดี ทำให้ทักษะลับเหยียบย่างหิมะทะลวงถึงระดับ 2 ได้

 

การกระทำของหนิงฝานเมื่อครู่ ทำให้หัวใจของชายชราแทบหยุดเต้น

 

แม้ในช่วงความเป็นและความตาย หนิงฝานยังคงหนักแน่นกระทั่งทะลวงถึง 2 ระดับในครั้งเดียว

 

ชายชราเร่งเก็บกระถางแยกโอสถพลางจ้องมองหนิงฝานด้วยความตกตะลึง

 

‘สิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกับยามที่บิดาของชายชรายังอยู่ เพราะในอดีตเองชายชราก็ไม่หวาดกลัวความตายเช่นกัน’

 

หนิงฝานแปรสภาพเป็นลำแสงสีขาววาบผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน หนิงฝานกำลังทำความคุ้นเคยกับทักษะย่างก้าวระดับ 2 ทักษะย่างก้าวของชายชรามีลักษณะเป็นสายรุ่งสีดำ รวดเร็ว และรุนแรง แต่ทักษะย่างก้าวของหนิงฝานจะผสานเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ งดงาม ราบเรียบราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์

 

“เด็กนี่ไปหาทักษะย่างก้าวที่งดงามขนาดนี้ได้จากที่ใด...” ชายชราส่ายหน้าแต่กลับปรากฏรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่พึงพอใจ

 

ชายชราเรียกหนิงฝานเพื่อหยุดการฝึกฝนและยิ้มให้

 

“คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะทะลวงขอบเขตประสานวิญญาณได้เร็วเช่นนี้ บิดาตกตะลึงจริงๆ!”

 

“ที่เป็นเช่นนี้เพราะผลไม้แห่งเต๋า หากข้าไม่มีมัน ต่อให้อีก 10 ปีก็ไม่อาจทะลวงขอบเขตประสานวิญญาณได้” หนิงฝานหยิบยกผลไม่แห่งเต๋ามากล่าว

 

“ผลไม้แห่งเต๋า? นี่เจ้าถึงกับกล้าช่วงชิงมันมาจากนิกายเทียนหลีโม่... แต่นับว่าเจ้ามีความสามารถ บิดาพอใจในตัวเจ้า ดี... นับจากคืนนี้ไป บิดาขอประกาศให้เจ้า...หนิงฝานเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำนิกายปีศาจทมิฬรุ่นที่ 972!”