ตอนที่9 ประหลาดใจอีกครั้ง
ตอนที่9 ประหลาดใจอีกครั้ง
“อะ อะ เออ.....คือว่า.......” ผมตอบด้วยเสียงตะกุกตะกักแล้วก็ค่อยๆเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น
“อะไรนะ!” มอนดะกับมอนด์อุทาน
“ซิกซ์ลูกนายสัตว์ประหลาดชัดๆ” มอนดะอุทาน
“------------” คุณแม่ยูริกำลังช็อค
“ก็ไม่มีอะไรมานี่ครับ แค่ลอบฆ่า รูบี้ฮอร์นแรบบิท2ตัว แล้วก็หนีจาก
ฝูงหมาป่าลมกรด5ตัวแล้วก็ฆ่าได้1ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกนี้ครับ
ถึงเด็กๆจะทำอะไรอย่างงี้ไม่ค่อยได้ก็เถอะ” ผมกลับมาตอบด้วยสีหน้าเฉยเมยอีกครั้ง
“มันไม่ใช่สิ่งที่เด็กไม่ค่อยจะทำได้ลูกแต่เป็นไปไม่ได้” พ่อซิกซ์ตอบ
“เป็นไม่ได้ ได้ยังไงพ่อ ก็ผมนี่ไงครับที่ทำได้” เซียล์ตอบ
“เฮ่อออ แม่จะเป็นลม ชอบทำอะไรเสี่ยงๆ จริงๆ” แม่พูด
“นี่ๆ เซียล์เราขอดูคริสตัลสัตว์อสูรได้ป่าว”
มอนด์ถามด้วยความกระตือรือร้น
“ได้สิ” ผมตอบและยื่นคริสตัสสีแดงอ่อนของรูบี้ฮอร์นแรบบิทและสีเขียวอ่อนของหมาป่าลมกรดให้มอนด์ดู
“โห สวยจังเลย” มอนด์พูด แต่ผมเหลือบเห็นเหมือนพวกผู้ใหญ่กำลังทึ่ง
“เออ....คือ....นี้ลูกไปคนเดียวจริงๆใช้ไหมเนี่ย”
พ่อแม่เริ่มถามด้วยความสงสัย
“ครับทำไมหรอครับ” เซียล์ตอบด้วยสีหน้างงๆ
“ก็เพราะนี้มันคริสตัลสัตว์อสูรของหมาป่าลมกรด ระดับรวบรวมวิญญาณขั้น5หนะสิ แบทเทิ้ลพอยต์ตั้ง255ลูกล้มมันทั้งๆที่ยังมีหมาป่าลมกรดอีก4ตัวแถมนี้ฆ่าได้อีกพลังของคนที่จิตวิญญาณยังไม่ตื่นคือ
1-24 แบทเทิ้ลพอยต์แค่หนีก็ปาฏิหารย์แล้วลูกจะล้มมันได้ยังไง”
พ่อซิกซ์ถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่นปนด้วยความฉงน เพราะความจริงขนาดนักสู้ระดับก่อตั้งวิญญาณก็ยังยากที่จะรับมือกับมัน
เซียล์ก็ตกใจเหมือนกันเพราะตอนแรกคิดว่ามันน่ะจะอยู่ที่ระดับ3-4
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับผมก็แค่เห็นมันพุ่งมาแล้วก็แค่แทงดาบไป”
เซียล์ตอบอย่างเฉยเมย
“นี้ลูกรู้ไหมว่าถ้าโดนโจมตีแค่ครั้งสองครั้งนี้ถึงตายเลยน่ะ ห้ามที่อะไรอย่างนี้อีกน่ะ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงดุๆแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง
“ครับผมจะไม่ทำอย่างนี้ อีกแล้วครับ” เซียล์ตอบ
“ว้าว งั้นพ่อครับผมคงต้องฝึกอีกเยอะๆ เลยน่ะครับผมจะได้ล่าแบบเซียล์เขาได้บ้าง” มอนด์พูดกับพ่อของเขา
“ได้สิ แต่ลูกต้องจิตวิญญาณตื่นแล้วและก็อยู่ที่ขั้น4ของระดับรวบรวมวิญญาณก่อนหละ” พ่อมอนดะตอบ
“โห อีกตั้งนานอะพ่อ” มอนด์ตอบ
จากนั้นพวกเราก็กินข้าวกันจนเสร็จและพาพวกมอนดะไปส่งที่รถม้า
“งั้นซิกซ์ฉันไปแล้วน่ะเดี๋ยวจะงานยุ่งคงไม่ได้มาหาซัก2ปี” มอนดะพูด
“งั้น โชคดีหละเพื่อน” ซิกซ์ตอบ
หลังจากที่รถม้าของตระกูลมาโมชิ(ตระกูลของ มอนดะครับ) ได้ไปพ้นสายตาแล้ว
“งั้นเราได้เวลามาคุยกันจริงๆจังๆแล้วน่ะลูก”
พ่อแม่พูดพร้อมกับมองมาที่ผม
“ครับ” ผมตอบ
“ก่อนอื่น พ่อ/แม่ ขอดูอาวุธหน่อยสิ”
“ครับ” ผมจึงส่งอาวุธให้พ่อกับแม่ดู
“แล้วหน้าไม้หน้าตาประหลาดๆนี้มันใช้ยังไงหรอลูก”
“อ้อ เดี่ยวผมทำให้ดูครับ” จากนั้นเซียล์ก็อธิบายและสาธิตการใช้หน้าไม้ตะขออย่างคล่องแคล่ว
“ไหนๆ พ่อขอลองบ้างสิ” ซิกซ์สนใจหน้าไม้ตะขอแล้วก็ลองใช้บ้างแต่ผลปรากฏว่ามันใช้ยากเอาการ
“ลูกขยับแบบนั้นได้ยังไงเนี่ย”พ่อถาม
“คือต้องฝึกการรักษาสมดุลเวลาอยู่กลางอากาศ กับการเกี่ยวตะขอก่อนครับ มาปุบปับใช้เลยไม่ได้หรอกครับ”
“แล้วลูกฝึกมาแล้วหรอ” คุณแม่ยูริถาม
“ครับผมฝึกมาแล้ว”(ในชาติที่แล้วอะน่ะ)
“แล้วลูกโจมตีมันเข้าได้ยังไงหละนี้ ด้วยระดับพลังแค่นี้ยังไงก็โจมตีไม่เข้าหรอก”
“ก็ดาบนี้ไงครับ” จากนั้นผมเอาดาบคาตานะประจำตัวให้พ่อกับแม่ดู
“นี่คุณช่วยดูให้หน่อยสิ” ซิกซ์พูดกับยูริ
“แล้วทำไม่ลูกไม่เอามันไปเอนชานท์ด้วยหละ” แม่ถามด้วยความงุนงง
“เออผมลืมครับว่าจะให้แม่ทำให้”
“จ่ะ เดี๋ยวแม่ทำให้”
(การเอนชานท์คือการเพิ่มความสามารถให้กับสิ่งไม่มีชีวิต
โดยผู้ที่มีความสามารถเอนชานท์จะต้องมีจิตวิญญาณประเภท
เอนชาทน์อยู่จึงจะสามารถทำได้)
หลังจากนั้นยูริก็เก็บดาบคาตานะของเซียล์ไว้เพื่อนำไปเอนชานท์แล้วเซียล์ก็กลับไปยังห้องนอนของเขา จากนั้นยูริและซิกซ์ก็กลับไปยังห้องนอนของพวกเขาเช่นกัน
ในขณะที่ซิกซ์และยูริกำลังอยู่ในห้องนอนของพวกเขา
“ยูรินี่คุณคิดว่าดาบนี้เป็นยังไงบ้าง”
“ใช้ทักษะการประเมินแล้วเป็นดาบที่ตีแบบธรรมดาค่ะ ยังไม่ได้ผ่านการเอนชานท์แต่วัสดุที่ใช้แข็งแรงมากและยังมีการลับคมหลายรูปแบบด้วยค่ะ คุณภาพดาบเทียบเท่ากับการตีอย่างดีบวกกับผ่านการเอนชานท์จากผู้เชียวชาญของสถาบันเลยหละค่ะ”
“ค็อก ค็อก ค็อก” เสียงซิกซ์สำลักแล้วพูดต่อ
“ระ ระ ระดับเทียบเท่ากับการเอนชานท์ไปแล้ว
นี้ถ้าเอนชานท์ดาบเล่มนี้แล้วไม่เทียบเท่ากับอาวุธราชวงศ์เลยรึ”
“ก็คงอย่างงงั้นแหละค่ะ การลับคมของดาบเล่มนี้สุดยอดมากๆเลยนะคะถึงจะใช้ทักษะการตรวจสอบระดับสูงของดิฉันยังไม่สามารถรู้ถึงรูปแบบการลับได้ทั้งหมดเลยหละค่ะ แถมวัสดุไม่มีอะไรพิเศษด้วยค่ะเหมือนจะเป็นการผสมแร่ธรรมดา3ชนิดด้วยวิธีการพิเศษ”
“งั้นรึแล้วเซียล์เขาไปเอาวิธีพวกนี้มาจากไหนเนี่ย”
ซิกซ์รู้สึกได้ถึงความลึกลับของลูกชายของเขาเป็นอย่างมาก
“ฉันคิดว่าไปถามลูกพรุ่งนี้ก็ได้มั้งคะ” ยูริตอบ
“อืมนั้นสิน่ะ”
เช้าวันต่อมา ทุกคนก็ตื่นขึ้นมาด้วยความสดใสและกินข้าวกันพร้อมหน้าเช่นเดิม ในขณะระหว่างกินข้าว แม่ยูริก็ได้ถามเซียล์ขึ้นมาว่า
“เซียล์จ๊ะ วัสดุที่ใช้ทำดาบคาตานะของลูกคืออะไรหรอ”
“เหล็กกล้าไฮคาร์บอน AISI 1095 ครับ”
“เอ๋....นี้เซียล์เหล็กกล้าไฮคาร์บอน AISI 1095 นี้คือแร่อะไรหรอ” แม่ถามด้วยสิหน้างงๆ
“เออมันคือเหล็กผสมกับคาร์บอนและแมงกานีสด้วยการผ่านกระบวนการต่างและทำให้ได้เหล็กกล้าไฮคาร์บอน AISI 1095
ที่มีคุณสมบัติเหล็กมีความแข็งอึดค่อนข้างมาก รักษาคมได้ดีเยี่ยม และลับคมได้ง่าย ครับ นอกจากนี้ผมยังนำมันไปลับคมถึง24รูปแบบด้วย รับรองครับว่าคมสุดๆ” เซียล์อธิบาย
“แล้วมันทำยังไงหรอ” พ่อซิกซ์ถาม
“เดี๋ยวอธิบายให้ครับ มันเริ่มจาก......” จากนั้นเซียล์ก็ได้อธิบายการทำทั้งหมดและรวมถึงวิธีการลับคมแถมไปด้วย
“โอโห มันสุดยอดมาก....แต่แล้วใครเป็นคนสอนลูกหละ”
“คือถ้าผมบอกว่าผมคิดเองพ่อกับแม่จะเชื่อไหมครับ” เซียล์ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง
“ไม่!” พ่อกับแม่ตอบพร้อมกัน
“จริงๆ นะครับนี่เป็นความสำเร็จของการทดลองของผมเลยนะครับ”
“จริงหรอ?”
“จริงๆครับ”
ยูริและซิกซ์ช่วยไม่ได้ ได้แต่ต้องยอมรับเพราะวิธีการพวกนี้พวกเขาไม่เคยรู้จักมาก่อนและปกติผู้เชียวชาญการสร้างอาวุธมักใช้พลังวิญญาณหรือวัสดุพิเศษในการเพิ่มคุณสมบัติแต่เป็นการเพิ่มคุณสมบัติด้วยการผสมวัสดุธรรมดาและการลับคมที่ซับซ้นมาก ซึ่งไม่มีใครเคยทำมาก่อน
“จะว่าไปแล้วทำไมลูกถึงไม่เอาพวกคริสตัลสัตว์อสูรเพื่อเพิ่มคุณสมบัติธาตุหรือเหล็กจากสัตว์อสูรประเภทเกราะมาใช้แทนเหล็กในการทำดาบเล่มนี้หละถ้าทำอย่างงั้น มันคงจะเป็นอาวุธระดับสุดยอดเลยนะ” ซิกซ์ถาม
“ก็ผมไม่มีวัสดุพวกนั้นนี้ครับ” เซียลตอบด้วยสีหน้าเฉยๆ
“อ่ะ จะ อะ เออไหนๆแม่ก็รู้วิธีการสร้างแล้วงั้นเดี๋ยวแม่ทำเล่มใหม่ให้เองนะ”
“เออคือ ไม่ต้องก็ได้ครับเดี๋ยวลำบากพ่อแม่เอาเปล่าๆ”
เซียล์ตอบด้วยสีหน้าจ๋อยๆ
“โอ๋ ลูก” แล้วแม่ยูริก็เข้าไปกอดเซียล์
“นี้บางที่ลูกก็สามารถพึ่งพาพ่อกับแม่ได้น่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราขนาดนั้นหรอก ยังไงพวกเราก็เป็นพ่อกับแม่ของลูกน่ะ แล้วก็หัดระวังตัวให้มากกว่านี้หละ จากไปเข้าป่าก็บอกกันก่อน” พ่อซิกซ์พูด
“ครับ” เซียล์ตอบด้วยรอยยิ้ม
จากนั้นที่บ้านตระกูลอินากามิก็เต็มไปด้วยวามอบอุ่น
ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านที่สนับสนุนครับ^_^