ตอนที่4 เงื่อนงำของประวัติศาสตร์

ตอนที่4 เงื่อนงำของประวัติศาสตร์

หลังจากที่เซียล์ เก็บหนังสือขึ้นมา เขาก็เก็บหนังสือไปด้วยและเดินไปยังห้องนอน ห้องนอนของเซียล์ก็ตกแต่งแบบเรียบง่าย คล้ายๆกับชีวิตที่

แล้วของเขา คือ มี เตียงนุ่มๆคลุ่มมุ้ง 1 หลัง มีโต๊ะอ่านหนังสือ 1 ตัว

เก้าอี้ไม้ 1 ตัว และตู้เสื้อผ้า 1 ตัว

หลังจากนั้นเซียล์ก็เดินไปแล้วนั่งอ่านหนังสือ

“ประเภทจิตวิญญาณของเผ่าพันธุ์ต่างๆ”

“เอาหละวันนี้อ่านให้จบแบบข้ามวันไปเลยดีกว่า” หลังจากนั้นเซียล์ก็ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ

“อืมมีอยู่หลายเผ่าเหมือนกันน่ะ เอ๋ สมัยก่อนมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งกว่าสมัยนี้เยอะเลยแฮะ”

“มีเรียงระดับความแข็งแกร่งด้วยแล้วมนุษย์ลำดับเท่าไหร่หว่า.............ลำดับสุดท้ายอะไรว่ะเนี่ย” หลังจากนั้นเซียล์ก็พบว่าหนังสือยังมีหน้าต่ออีก

“แล้วก็หือ บทเรื่องราวตำนานก่อนประวัติศาสตร์?”

“บราๆๆแล้วก็เกิดมหาภัยพิบัติ สายเลือดรวมเป็นหนึ่ง แล้วก็ค่อยๆเจือจางจน

จมหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์”

“เอ แล้วมนุษย์ที่เป็นเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุดรอดมาจากมหาภัยพิบัติได้ไงหว่า

แล้ว สายเลือดรวมเป็นหนึ่งมันคืออะไร อ่านต่อไปก่อนดีกว่า”

ในที่สุดเซียล์ก็อ่านหนังสือเล่มนี้จบตอน 7 โมงเช้าของอีกวัน

“เฮ่ออออ เสร็จซักทีไปนอนดีกว่า”

หลังจะนั้นเซียล์ก็กำลังเดินไปที่เตียงนอนทันใดนั้นก็มีเสียงของผู้หญิงอันสดใส่ว่า

“เซียล์ได้เวลากินข้าวเช้าแล้วลูกตื่นได้แล้ว”

“ม่ายยยยย ฉันยังไม่ได้นอนตั้งแต่7โมงเช้า โนววววววว”

แต่เซียล์ก็ได้ทำใจแล้วก็เดินลงไปกินอาหารเช้ากับครอบครัวเหมือน

ทุกวัน อาหารเช้าวันนี้เป็น ขนมปังเนย ทานกับ ซุปครีมเห็ดแล้วก็มีของหวานเป็นผลไม้

“ว้าว วันนี้เป็นซุปครีมเห็ดด้วย งั้นจะทานละน่ะครับ”เซียล์พูด

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ผมก็หยิบดาบและเดินไปที่

ป่าทางทิศตะวันตก

ใช่พ่อของผมเป็นเอิร์ลที่มีเขตการปกครองทางทิศใต้ของประเทศ ปีกสีชาด ปกครองเมืองการูบ้า(Garuba city) เป็นอาณาเขตการปกครองที่ค่อนข้างดี เพราะทิศใต้ อยู่ติดกับทะเลสามารถตั้งท่าเรือและเป็นศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนสินค้าได้ และทิศตะวันตกอยู่ติดกับแนวป่าฟอนเซ่ (foncé) ที่มีทรัพยากรต่างๆมากมายแต่ไม่สามารถใช้ได้มากเพราะลึกๆในป่ามีสัตว์อสูรอยู่เลยใช้ได้เพียงแค่ทรัพยากรรอบนอก

แต่ก็มีกลุ่มนักจิตวิญญาณเก่งๆบางกลุ่ม สามารถเข้าไปในที่ลึกแล้วก็ได้อะไร ดีๆกลับมาบ้างในบางที

แล้ววันนี้ผมก็จะมาลอง เดินรอบนอกของป่า เพื่อจะหาสัตว์อสูรระดับต่ำ เพราะไม่ได้ต่อสู้จริงๆมานานแล้วผมเลยกลัวว่า สัญชาตญาณจะเสื่อม

หลังจากเดินไปในป่าจนถึงบ่ายๆ ผมก็เจองูตัวใหญ่ที่เหมือนจะมีความแข็งแกร่งมากกว่างูทั่วๆไป “อืมตัวนี้น่าจะใช่ล่ะมั้ง”

ความจริงแล้วเราจะสามารถแยกสัตว์อสูรออกจากสัตว์ธรรมดาได้ง่ายๆ จากกระแสจิตวิญญาณที่ปล่อยออกมาจากสัตว์อสูรแต่เพราะว่า จิตวิญญาณของเซียล์นั้นยังไม่ตื่นขึ้น จึงไม่สามารถรู้สึกถึงกระแสนี้ได้

ยังพอสามารถแยกได้จากลักษณะภายนอก

“ดูจากลักษณะแล้วงูตัวนี้คง เป็นสัตว์อสูรที่มีจิตวิญญาณประเภท กายภาพสิน่ะ ระดับน่าจะอยู่ที่รวบรวมวิญญาณขั้น1-2 เรายังมีพรจากพระเจ้าอยู่น่าจะพอไหว”

หลังจากนั้นเซียล์ก็ค่อยๆย่องเข้าไปพลางกำดาบในมือซ้ายแน่นและ....

“ฉับ”

เซียล์ฟันดาบลงไปด้วยความเร็วสูง อาศัยนิยาม “เปิดก่อนได้เปรียบ”

แต่งูก็มีปฏิกิริยาที่ฉับไว หลบดาบได้ทันและพุ่งอ้อมไปด้านหลังและกระโจนพุ่งไปที่ต้นแขนขวาของเซียล์

“แย่แล้ว” แต่ด้วยพรของพระเจ้าทำให้เซียล์มองเห็นการเคลื่อนไหวอันรวดเร็ว กลายเป็นเหมือนภาพช้าแบบ สโลว์โมชั่น และได้จับเข้าที่กึ่งกลางลำตัวของงูพอดี แต่ในจังหวะนั้นเอง มันก็ได้หันหัวมาและฉกเข้าที่ต้นแขนขวาของเซียล์และฉีดพิษเข้าไปในแขนของเขา

“โอ๊ยเจ็บชะมัด” เซียล์รู้สึกเจ็บปวดไปก็ยังอดทนและนึกในใจว่า

“ทีนี้แกเสร็จฉันหละ” ในจังหวะนี้งูกัดเข้าที่ต้นแขนเซียล์ก็ได้กำดาบแน่นและแทงเข้าที่ลำตัวของงูขาดเป็นสองท่อน

“เรียบร้อยแต่รู้สึกมึนหัวนึดๆแฮะ” หลังจากนั้นเซียล์ก็ตั้งสมาธิและและใช้ยันต์สื่อสารกับพระเจ้าซักพักก็มีเสียงตอบรับ

“โอ้ว่าไงเซียล์มีเรื่องอะไรรึ”

“เออคือวันนี้ผมโดนงูกัดอ่ะครับแล้วก็รู้สึกมึนหัวนึดๆอ่ะครับ พรเสื่อมรึป่าวครับ”

“จะบ้าเรอะ เราให้พรแก่เจ้าว่าพิษใดๆไม่สามารถฆ่าเจ้าได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าไร้ผลไปซะทีเดียว มันยังมีผลอยู่แต่ก็จะเป็นอาการมึนหัวนิดๆ หน่อยๆแหละ แค่ไม่ตายก็ดีแล้ว”

“โอเค ครับงั้นแค่นี้น่ะครับ สวัสดีครับ”

“อืมถ้าเป็นอย่างงี้ต้องระวังหน่อยแฮะถ้าเจอสัตว์อสูรเป็นกลุ่มแล้วติดพิษนี้แย่แน่ๆเลย”

หลังจากพักซัก30นาที อาการมึนหัวและแผลที่ต้นแขนขวาก็หายไป

“พรแห่งการฟื้นฟูนี้ดีจังแฮะแผลสมานได้ในครึ่งชั่วโมงเนี่ย

แล้วเซียล์กลับมามองซากสัตว์อสูรงูหลังจะนั้นก็ ใช้ดาบผ่ากึ่งกลางหัวของมัน และหยิบคริสตัสสีขาวขุ่นคล้ายสีไข่มุกออกมา

“อืม นี้คือคริสตัลสัตว์อสูรสิน่ะ เอาไปให้พ่อกับแม่ดีกว่า พวกท่านจะได้ดีใจ”

หลังจากนั้นเซียล์ก็เก็บซากสัตว์สรูรงูและคริสตัลสัตว์อสูรใส่ถุงเก็บของแล้วเดินกลับบ้านและถึงเวลาประมาณเย็นๆ