ตอนที่ 349 เพราะแกน่าเกลียด

ขณะที่เธอเก็บหอยทากสื่อสารไป ลั่ว หลี่ก็อัญเชิญประตูมิติเธอ เธอบอกข่าวเกี่ยวกับฝูงมอนสเตอร์ให้จาง ปิงและซือ คงเจี้ยนรวมถึงบอกพวกเขาว่าเธอไม่อาจหาตัวคางคกทองได้ เธอไม่รู้จริงๆว่ามันอยู่ไหน หลังจากที่ถกเถียงกัน จาง ปิงและซือ คงเจี้ยนก็แนะนำให้หยุดการฝึกก่อนฝูงมอนสเตอร์จะมาถึงและส่งผู้เข้าร่วมทุกคนออกไปจากมิติ แม้ลั่ว หลี่จะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ยอมรับอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อประตูมิติสีขาวปรากฏขึ้น ลั่ว หลี่ก็ถอนหายใจและเดินไปในประตู ในไม่ช้า ประตูสีขาวก็ปรากฏที่ด้านบนจุดรวมตัว มนุษย์ตัวเล็กเดินออกจากมัน ดวงตาของหลิน ฮวงสว่างขึ้นเมื่อเขาเห็นลั่ว หลี่ที่ค่อยๆลอยตัวลงมาช้าๆ พวกเขารู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเธอเพราะพวกเขากังวลว่าลั่ว หลี่จะไม่ยอมรับการหยุดฝึก

 

“หยุดการฝึกกันเถอะ อย่าเสียเวลากันอีกเลย”ลั่ว หลี่มองสองผู้คุม

“เธอต้องประกาศเองเนื่องจากเธอไม่มีโอกาสในการเป็นผู้คุม”จาง ปิงยิ้ม

ลั่ว หลี่เหลือบมองเขาและเห็นด้วย ลอยตัวไปในอากาศอีกครั้ง

“ถึงผู้เข้าร่วมทุกคน ฉันคือลั่ว หลี่ ผู้คุมรอบสามของการประเมิน...”

ขณะที่เธอกำลังพูด ใครบางคนก็กล่าวแทรก“ผู้คุมลั่ว ผมมีบางสิ่งต้องพูด!”มันคือหลิน ฮวงที่พูดตะโกนแทรกเธอ

“ให้ฉันประกาศจบก่อน!”ลั่ว หลี่ขมวดคิ้วขณะที่มองหลิน ฮวง

“ผมจำเป็นต้องพูดมันเดี๋ยวนี้เพราะมันเกี่ยวกับสิ่งที่คุณจะประกาศ”หลิน ฮวงเดินออกจากฝูงชนและจับจ้องลั่ว หลี่

ทุกคนต่างสับสนขณะที่มองหลิน ฮวง

“หลิน ฮวง หยุดก่อความวุ่นวายเดี๋ยวนี้!”จาง ปิงตะคอก

“ผมไม่ได้ก่อความวุ่นวาย นี่เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมาก”หลิน ฮวงเหลือบมองจาง ปิงและเงยหน้ามองลั่ว หลี่อีกครั้ง

“เอาละ งั้น นายต้องพูดสิ่งที่เป็นประโยชน์ ไม่อย่างนั้น ฉันจะโกรธ”ลั่ว หลี่ลอยลงมาจากฟ้า เธอคงไม่ใส่ใจหากมันเป็นคนอื่น แต่เธอรู้ว่าหลิน ฮวงคือเพื่อนหยี่ เยว่หยู่ เธอจึงตัดสินใจปล่อยให้เขาพูด

“มันคืออะไร?บอกมา”ลั่ว หลี่ลอยลงมาหยุดข้างหลิน ฮวงและมองเขาอย่างไม่เป็นมิตร หลิน ฮวงเขยิบเข้าใกล้เธอ ทำให้ลั่ว หลี่ต้องการหลบเขาโดยสัญชาตญาณแต่เธอก็อดทนมัน ขณะที่เธอฟังสิ่งที่หลิน ฮวงพูด สีหน้าเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป

“ไม่ต้องพูดอะไร ฟังผม พื้นที่นี้กำลังถูกจับตาดูโดยคางคกทอง...”

 

สิ่งที่หลิน ฮวงพูดทำให้ลั่ว หลี่พบสาเหตุที่เขามีพฤติกรรมแปลกๆ

 

“ผมมีตำแหน่งของคางคกทองแต่ผมกลัวว่ามันจะหนีไปหากมันรู้ว่าเรารู้ที่ซ่อนมัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมต้องพูดกับคุณอย่างนั้น”

 

เพียงเมื่อลั่ว หลี่ต้องการจะถามว่าที่ไหน เธอก็นึกได้ว่าพวกเขากำลังถูกจับตามองอยู่ เธอคว้าแขนหลิน ฮวง อัญเชิญประตูมิติและพาหลิน ฮวงไปกับเธอ เมื่อเห็นลั่ว หลี่จากไปพร้อมกับหลิน ฮวง ไม่เพียงแต่ผู้เข้าร่วมทุกคน แม้กระทั่งจาง ปิงและซือ คงเจี้ยนก็ยังประหลาดใจ

ประตูมิติสีขาวเปิดขึ้นในภูเขาไฟแห่งหนึ่งและลั่ว หลี่ก็ก้าวออกมากับหลิน ฮวง

 

“เราจะไม่ถูกจับตาดูที่นี่ พูดมาได้แล้ว”

หลิน ฮวงพยักหน้า จากนั้นก็ฉายแผนที่ขณะที่เจ้าแดงเลื้อยจากแขนเสื้อเขาเพื่อทำเครื่องหมายบนภูเขาไฟที่คางคกทองซ่อนอยู่ ลั่ว หลี่มองเจ้าแดงอย่างสับสนและถามหลิน ฮวง

“นายแน่ใจนะ?”

“แน่!”หลิน ฮวงพยักหน้าอย่างแรง เขาไม่เคยสงสัยในตัวเจ้าแดง

“ฉันคงจะเป็นบ้าหากมันไม่อยู่ที่นี่”ลั่ว หลี่ไม่ได้ถามว่าหลิน ฮวงหาตำแหน่งมันได้ไง เธอกลับขู่เขาแทน

“มันจะไม่ผิด ผมจะไปกับคุณ”หลิน ฮวงนิ่งเฉย

“เอาละ งั้นก็ไปกันเลย!”เมื่อพิจารณาจากสีหน้าของหลิน ฮวง ลั่ว หลี่จึงอัญเชิญประตูมิติเธอทันที

 

ทั้งคู่ก้าวไปข้างในและปรากฏด้านใต้ภูเขาไฟวิญญาณขนาดกลาง

 

“รอนี่”ลั่ว หลี่สั่งหลิน ฮวงและบินไปที่ปล่องภายในพริบตา เธอดิ่งลงไปในภูเขาไฟทันที

 

คางคกทองคิดว่ามันแปลกที่หลิน ฮวงและลั่ว หลี่หายตัวไป มันไม่คิดว่าตำแหน่งมันจะถูกเปิดเผยเพราะมันคิดว่ามันแนบเนียนอย่างมาก มีภูเขาไฟวิญญาณขนาดกลางอย่างน้อย800ลูกในโลกนี้

ในความเป็นจริง มันต้องพูดให้ถูกว่าที่ซ่อนตัวมันไม่ถูกทำเครื่องหมายลงบนแผนที่ที่รัฐบาลกลางจัดทำขึ้น พวกเขาเพียงทำเครื่องหมายสีขาวเพราะภูเขาไฟลูกนี้ก็เหมือนภูเขาไฟทั่วไปซึ่งมีกว่า1หมื่นลูกในโลกนี้ มีเพียงภูเขาไฟวิญญาณขนาดใหญ่ที่สูงกว่า3000เมตรซึ่งจะถูกทำเครื่องหมายสีแดง นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมลั่ว หลี่จึงไม่เสียเวลามองหาภูเขาไฟเช่นนี้

มันสายเกินไปเมื่อคางคกทองสังเกตเห็นลั่ว หลี่และหลิน ฮวงเพราะลั่ว หลี่เข้ามาข้างในภูเขาไฟภายในเสี้ยววินาที

 

“เจ้าคางคกสารเลว!”ลั่ว หลี่เห็นคางคกทองกำลังแช่อยู่ในลาวาเมื่อเธอเข้ามาในภูเขาไฟ

“มนุษย์หญิง!”คางคกทองตกใจเมื่อเห็นลั่ว หลี่

 

มันจำได้อย่างชัดเจนเมื่อจระเข้เพลิงมาหามัน เตือนว่ามังกรลาวาเกือบถูกมนุษย์ตัวจ้อยฆ่าในพริบตา มันแน่ใจว่าลั่ว หลี่คือคนที่จระเข้เพลิงกล่าวถึง มันซ่อนตัวอยู่ที่นี่เพราะมันไม่ต้องการถูกพบโดยหญิงสาวคนนี้ ดังนั้นมันจึงไม่คิดว่าเธอจะมาหามัน

คางคกทองไม่รีรออีกต่อไปหลังจากที่รับรู้ตัวตนเธอ ลาวาวิญญาณที่ด้านใต้ภูเขาไฟปะทุขึ้นและโจมตีลั่ว หลี่ ทันใดนั้นเอง คางคกทองก็หดขนาดมันจนเท่าฝ่ามือภายในพริบตา มันกระโดดโดยใช้ขาหลังมันพร้อมกับลาวาที่พวยพุ่งขึ้นมา

 

“เจ้าทรงพลังแล้วไง?ยังไงข้าก็สามารถหลบหนีได้...”เพียงเมื่อคางคกทองคิดเช่นนั้น มันก็ตระหนักว่าร่างมันถูกจับโดยมือๆหนึ่ง

“แกคิดจริงๆว่าแกจะหนีไปจากเงื้อมมือฉันได้?”ลั่ว หลี่กล่าวและเผยตัวเธอ ลาวาวิญญาณถูกแยกออกจากร่างเธอ

 

คางคกทองตกใจและพยายามกลับไปเป็นขนาดปกติเพื่อจะหนีไปจากเธอ แต่ทว่า มันกลับรู้สึกว่าร่างมันถูกผนึกโดยบางสิ่ง ป้องกันไม่ให้มันกลับเป็นขนาดเดิม

 

“หยุดดิ้นรนได้แล้ว หัตถ์ผนึกฉันสามารถผนึกได้แม้กระทั่งมังกรแท้จริงในระดับเดียวกัน นับประสาอะไรกับคางคกโง่ๆอย่างแก”ลั่ว หลี่กรอกตา

 

คางคกทองกลายเป็นโกรธเมื่อมันถูกลั่ว หลี่เรียกว่าคางคกโง่ มันเปิดปากกว้างและตวัดลิ้นใส่หัวลั่ว หลี่ อย่างไรก็ตาม การโจมตีมันกลับถูกป้องกันโดยกำแพงที่มองไม่เห็น มันไม่สามารถไปไหนได้นอกฝ่ามือเธอ หลังจากที่พยายามอยู่หลายครั้ง ความกลัวก็ปรากฏในดวงตามัน ตอนนี้ ในที่สุดมันก็เข้าใจว่าเธอสามารถล้มมังกรลาวาได้ยังไง

 

“นายท่าน ข้าขอยอมแพ้!”เมื่อรู้ว่ามันไม่อาจหนีได้ คางคกทองก็ตัดสินใจยอมแพ้ หวังว่ามันอาจจะถูกปล่อยตัว ลั่ว หลี่มองมันอยู่สักพักและส่ายหัว

“ไม่ แกน่าเกลียดเกินไป!”

เธอกล่าวและกดมันอย่างแรง ช่องว่างในฝ่ามือเธอบีบอัดอย่างรวดเร็ว ภายในสองวินาที คางคกทองก็ถูกบดขยี้ ส่งเสียงร้องคำรามเป็นครั้งสุดท้าย...

ในไม่ช้า ลั่ว หลี่ก็ออกจากปล่องภูเขาไฟ หลิน ฮวงถอยห่างไปหลายกิโลเมตรเพราะการปะทุของลาวา เธอมุ่งหน้าไปทางหลิน ฮวงและโยนศพมอนสเตอร์ไปบนพื้น ศพกลบเป็นขนาดปกติของมันซึ่งก็คือเกาะขนาดเล็ก

เมื่อเห็นว่าศพถูกทำลายโดยสมบูรณ์ หลิน ฮวงก็คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายยิ่งกว่าเดิม

 

“เนื่องจากนายเป็นคนที่บอกข้อมูลนี้ งั้นนานยก็ควรจะได้ศพมอนสเตอร์ไป”ลั่ว หลี่บอกขณะที่ล้างมือเธอด้วยลาวาวิญญาณ

“ขอบคุณครับ ผู้คุม!”หลิน ฮวงเก็บศพไปอย่างไม่สนใจ

“เนื่องจากคางคกนี่ตายไปแล้ว งั้นมิติก็คงจะรีเซ็ตและการฝึกก็จะดำเนินต่อไป”ลั่ว หลี่ประกาศ พึงพอใจกับผลลัพธ์

“กลับกันเถอะ!”

 

จากนั้นเธอก็อัญเชิญประตูมิติสีขาว...