ตอนที่ 348 การแก้แค้นของคางคกทอง

คางคกทองไม่คิดว่าเสียงคำรามของมันจะเป็นการเปิดเผยตำแหน่ง เมล็ดกาฝากของเจ้าแดงใช้เวลานานกว่า9ชั่วโมงเพื่อหามันแต่เสียงคำรามกลับถูกได้ยินโดยแมลงเต่าทองระเบิด เมื่อตามเสียงคำรามไป ในไม่ช้าแมลงเต่าทองก็พบภูเขาไฟและยืนยันได้ว่าคางคกทองกำลังซ่อนตัวอยู่ในนั้น

หลิน ฮวงสงสัยว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องให้ดีเมื่อได้ยินคำอธิบายของเจ้าแดง ภายในไม่กี่วินาทีที่คางคกทองคำราม มันก็สามารถเผยเบาะแสได้

“คางคกทองมีความสามารถในการตรวจสอบระยะไกลไหม?”ทันทีที่หลิน ฮวงได้รับตำแหน่งของคางคกทอง เขาก็ถามเจ้าแดงขณะที่ทำการฆ่ามอนสเตอร์

“ขอรับ คางคกทองทุกตัวจะกำเนิดมาพร้อมกับดวงตาบนหลังพวกมัน ดวงตาเหล่านั้นจะมาพร้อมกับความสามารถที่หลากหลายรวมถึงการสะกดจิต การเฝ้าดู และความสามารถประเภทภาพลวงตา พวกมันสามารถแม้กระทั่งเรียนรู้ทักษะใหม่ได้ด้วยตัวมันเอง”เจ้าแดงอธิบาย

“เราต้องถูกมันจับตาดูตั้งแต่ต้นแล้ว”เจ้าแดงกล่าวเสริม

“ดูเหมือนว่าเราต้องไม่บอกคนอื่นเกี่ยวกับตำแหน่งมัน การบอกลั่ว หลี่โดยตรงเมื่อเธอกลับมาจะทำให้คางคกทองรู้ตัวและหลบหนีไป”หลิน ฮวงตัดสินใจจะเก็บข่าวนี้ไว้กับตัวเมื่อเขาพบว่าพวกเขากำลังถูกจับตาดูอยู่

“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น”เจ้าแดงเห็นด้วย

“หากข่าวแพร่ออกไป มันจะต้องหนีไปเป็นแน่และเราจะต้องเสียเวลาในการหาตัวมันเพิ่ม”

“สิ่งที่ฉันกังวลก็คือการที่คางคกทองไม่ได้ในสิ่งที่มันต้องการ มันอาจจะปล่อยเจตจำนงมันอีกเป็นครั้งที่2และ3 หากนั่นเกิดขึ้น มันจะส่งผลต่อความเร็วการฆ่ามอนสเตอร์”หลิน ฮวงขมวดคิ้ว

“ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากมันถูกฉันล้มแล้วครั้งหนึ่ง มันจะต้องใช้เวลาฆ่ามันนานขึ้นหากมีครั้งที่สองและสาม”

“นายท่าน ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะทักษะนั้นมีข้อจำกัดอยู่ มันไม่สามารถใช้ได้อีกเป็นครั้งที่สองในเวลาอันสั้น นายท่าน ท่านสามารถฆ่ามอนสเตอร์ได้โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน”เจ้าแดงรู้ดีเกี่ยวกับทักษะลับเจตจำนง ทุกครั้งที่มันใช้ มันจะต้องรออีก24ชั่วโมงถึงใช้ได้อีกครั้ง

“แต่ฉันคิดว่ามันคงไม่ยอมแพ้เช่นนี้”หลิน ฮวงคิดว่าคางคกทองคงไม่หยุดเพียงเท่านี้

“หากมันต้องการโจมตีเป็นครั้งที่สอง มันจะต้องมาด้วยตัวมันเอง”เจ้าแดงยิ้ม

หลิน ฮวงส่ายหัวเพื่อไล่ความคิดออกจากหัวขณะที่มุ่งมั่นกับการฆ่ามอนสเตอร์ ความเร็วการฆ่าเขาพุ่งสูงอีกครั้ง มอนสเตอร์ทั้งหมดภายในรัศมี30เมตรล้วนถูกฆ่า ในขณะเดียวกัน บนสนามรบไกลออกไปนับพันเมตร ซือ คงเจี้ยนและจาง ปิงก็ได้นำเจ้าหน้าที่หลายคนเข้าสังหารมอนสเตอร์ระดับเพลิงสวรรค์กว่าพันตน แม้พวกเขาจะมีจำนวนน้อยกว่ามอนสเตอร์ แต่พวกเขาก็ทรงพลังกว่าพวกมันมาก โดยเฉพาะจาง ปิงและซือ คงเจี้ยนที่อยู่ในระดับเพลิงทอง ขณะที่มีมอนสเตอร์ระดับเพลิงม่วงเพียงสองตัวเท่านั้นในฝูงนี้

พวกเขาสามารถฆ่ามอนสเตอร์หลุดพ้นกว่าพันตนได้ภายใน20นาที มนุษย์หลุดพ้นกว่า300คนถูกส่งไปจัดการกับฝูงมอนสเตอร์เพื่อช่วยเหลือผู้เข้าร่วม ขณะที่จาง ปิงและคนอื่นเกือบจะจัดการมอนสเตอร์หลุดพ้นเสร็จ เจ้าแดงก็เตือนหลิน ฮวงให้เรียกแลนเซล็อตและวิญญาณกระดูกกลับเป็นการ์ดขณะที่เจ้าแดงปล่อยเมล็ดกาฝากที่มันฝังไว้ในมอนสเตอร์ทั้ง1หมื่นตัวออก

เมื่อจาง ปิงและคนอื่นมาถึง พวกเขาก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ มีเพียงความดีใจที่ทุกคนทำมันได้ หลายคนเห็นศพมอนสเตอร์และหลิน ฮวงที่ยืนท่ามกลางซากศพ พวกเขาตระหนักว่าพวกเขาคงแพ้ไปแล้วหากไม่มีหลิน ฮวง เนื่องจากจาง ปิงและคนอื่นได้เข้ามาช่วยเหลือ มอนสเตอร์ทั้ง1หมื่นจึงถูกฆ่าในพริบตา

“ทำได้ดีมาก หลิน ฮวง!”ทันทีที่การต่อสู้จบลง จาง ปิงก็เดินมาหาหลิน ฮวงและตบไหล่เขา เขาพึงพอใจกับฝีมือของหลิน ฮวงมาก แม้กระทั่งซือ คงเจี้ยนยังอดแซวจาง ปิงให้จับหลิน ฮวงแต่งงานกับลูกสาวเขาไม่ได้

“หลิน ฮวง นายไม่เป็นไรนะ?”แม้หยี่ เยว่หยู่จะไม่ค่อยสนใจใคร เธอก็ยังเป็นผู้หญิง และเธอก็สังเกตเห็นว่าหลิน ฮวงกำลังรู้สึกไม่ดี

“ไม่เป็นไร แค่เหนื่อยหน่อยนะ”หลิน ฮวงยิ้มและส่ายหัว ต้องการเก็บความลับเอาไว้

“งั้นก็พักผ่อนเถอะ”เซ้นส์ของผู้หญิงบอกกับเธอว่าหลิน ฮวงกำลังปิดซ่อนอะไรบางอย่างจากเธอ แต่เธอก็ไม่อยากจะซักถาม

หลิน ฮวงพยักหน้าและนั่งลงขณะที่หลับตาเพื่อฟื้นฟูพลัง ด้วยความช่วยเหลือของแลนเซล็อตและวิญญาณกระดูก เขาจึงไม่ได้สูญเสียพลังชีวิตมากแต่ก็เหนื่อย

ในภูเขาไฟวิญญาณห่างออกไป2หมื่นกิโลเมตร คางคกทองเริ่มปั้นหน้ายากเมื่อมันมองดูการต่อสู้

หากมอนสเตอร์10000ตัวไม่พอ งั้นข้าก็จะส่งไป1ล้าน หากระดับเพลิงสวรรค์1000ตัวไม่พอ ข้าก็จะส่งไป10000 ข้าไม่เชื่อว่าคนไม่กี่ร้อยจะสามารถฆ่ามอนสเตอร์ทุกตัวในโลกนี้ได้!”

….

มันเป็นกลางดึก หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ข้างปล่องภูเขาไฟขนาดยักษ์ภายใต้แสงจันทร์ เธอดูเหมือนคนอายุเพียง13หรือ14ปีเท่านั้นและกำลังสวมชุดทหารสีเขียวแก่ เธอรู้สึกท้อแท้ขณะที่พึมพำกับตัวเธอ“ฉันควรจะทำยังไง?ฉันหาทั่วทุกที่ที่ฉันรู้แล้วแต่ก็ยังไม่พบเจ้าคางคกนั่น.....หากยังเป็นเช่นนี้ ฉันคงจะต้องหยุดการฝึก....”

ตั้งแต่บ่ายจนถึง4ทุ่ม ลั่ว หลี่ใช้เวลากว่า10ชั่วโมงเพื่อหาที่ซ่อนของมันรวมถึงสถานที่ของมอนสเตอร์ราชันย์ทั้งสาม เธอควานหาทั้งบนฟ้าและใต้ดินแต่ก็ไม่พบคางคกทอง สิ่งเดียวที่เธอได้รับจากพวกลูกสมุนของมันคือมังกรลาวาและอสรพิษเงาเพลิงตายแล้วจริงๆ อย่างไรก็ตาม ไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนรู้ว่าคางคกทองอยู่ไหน เธอแม้กระทั่งไปทั่วภูเขาไฟวิญญาณขนาดใหญ่ ทะเลสาบลาวาและแม่น้ำลาวาที่ติดดาวไว้บนแผนที่ที่รัฐบาลกลางจัดทำขึ้นแต่ก็ไม่พบอะไร

“เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้นกับมอนสเตอร์เหล่านี้?”ลั่ว หลี่สังเกตเห็นว่ามอนสเตอร์รอบภูเขาไฟกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกันขณะที่เธอยืนอยู่ด้านบนภูเขาไฟสูงหลายพันเมตร มอนสเตอร์บางตัวที่กำลังจำศีลดูเหมือนจะถูกกระตุ้นโดยบางสิ่งและเข้าร่วมกับฝูง เธอกระโดดด้วยปลายเท้าและบินไปทางที่มอนสเตอร์กำลังมุ่งไป ระหว่างทาง เธอตระหนักว่ามอนสเตอร์จากทุกทิศได้มารวมกันราวกับสายน้ำนับไม่ถ้วนที่มาบรรจบกันที่แม่น้ำใหญ่ แม่น้ำใหญ่กำลังมุ่งหน้าไปทางมนุษย์ เธอสามารถเห็นมอนสเตอร์กว่า1แสนตนภายในขอบเขตวิสัยทัศน์เธอได้

“โอ้ ไม่นะ ฉันต้องบอกจาง ปิงและคนอื่น!”ลั่ว หลี่หยิบเอาหอยทากสื่อสารขึ้นมาทันที

....

ไกลออกไปหลายพันเมตร หลิน ฮวง ผู้ที่กำลังพักฟื้นได้ลืมตาขึ้นในทันใด เขาเป็นกังวลเมื่อได้ยินข่าวจากเจ้าแดง ฝูงมอนสเตอร์ฝูงสุดท้ายกำลังคืบหน้ามา!

ปล.ตอนหน้าฟรีนะครับ