ตอนที่ 194 แค่ผ่านทาง (FREE)
"อะไร?!" ถ้วยน้ำชาของราชาต้วนตกลงกับพื้นทันทีเมื่อได้ยินข่าว "เจ้าบอกว่าพวกเขาข้ามสะพานที่แตกหักได้แล้ว? เป็นไปได้อย่างไร?!"
"เขาข้ามสะพานที่พังทลายนั่น ... " แม้แต่ผู้ส่งสารเองก็ยังไม่เชื่อ แต่มันเป็นความจริงที่ต้องยอมรับ
"เขาข้ามมันไปจริงๆงั้นรึ?" ดวงตาของราชาต้วนนั้นเหมือนจะถลนออกมาจากเบ้า เขามองไปที่ ฮัน ฉางเฟิง ที่ตอนนี้ก็กำลังตกใจกับข่าวที่ได้รับเช่นกัน
ทั้งราชาต้วนและฮัน ฉางเฟิง รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นมีโอกาสสูงที่จะผ่านรอบแรกไปได้ แต่เขาไม่คิดว่าจะผ่านไปด้วยการข้ามสะพานที่แตกหัก
หลายปีมาแล้วที่ไมมีคนไขความลับของสะพานแห่งนี้ได้
แต่ตอนนี้...
ฟาง เจิ้งจือ สามารถรู้ได้?
"เขาข้ามสะพานหักได้อย่างไร?" ฮัน ฉางเฟิง กำลังตกอยู่ในความหวาดกลัว หลายปีที่ผ่านมาในฐานะหัวหน้าผู้คุมสอบเขาเคยเห็นอัจฉริยะมากมาย แต่เขาไม่เคยเห็นเรื่องเช่นนี้มาก่อน
แต่นี่คือโลกแห่งเซียน
โลกที่สร้างขึ้นโดย เมิ่ง เทียน การแก้ไขปัญหานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน?
"เขากระโดด กระโดดข้ามไป ... " เสียงของผู้ส่งสารกลายเป็นนุ่มนวลในตอนท้าย แม้เขาจะไม่เชื่อว่าจะมีคนสามารถกระโดดข้ามไปได้จริง
"เขากระโดดข้ามไป?" ฮัน ฉางเฟิง ไม่ได้คาดหวังกับคำตอบแบบนี้ เมื่อเขาได้ยินที่ผู้ส่งสารพูดจึงตกตะลึงไปอย่างสมบุรณ์
มีคำตอบที่ตรงและเรียบง่ายกว่านี้หรือไม่?
วิธีนี้ก็มีคนเคยลองมากมายแล้วก่อนที่ ฟาง เจิ้งจือ จะทำเสียอีก
"เขากระโดดข้ามไปได้ยังไง?" ราชาต้วนคาดหวังว่า ฟาง เจิ้งจือ จะมีวิธีที่ต่างออกไป เขาไม่อยากจะยอมรับว่า ฟาง เจิ้งจือ ใช้วิธีโง่ๆเช่นนี้ผ่านไป
"เขาไม่ได้กระโดดจากสะพานหัก เขากระโดดจากหน้าผา " ผู้ส่งสารอธิบาย
"จากหน้าผา? นี่มัน ... "
ราชาต้วนและฮัน ฉางเฟิง มองหน้ากันอีกครั้ง ในฐานะของราชาและหัวหน้าผู้คุมสอบ พวกเขาไม่แสดงท่าทีออกอะไรออกมาได้มากนักต่อหน้าผู้ส่งสาร
"เอาล่ะข้าเข้าใจแล้ว เจ้า....ไปได้" ราชาต้วนไม่พูดอะไรออกมาอีก
ในฐานะราชา เขาไม่ต้องการให้ความตั้งใจของเขาเห็นเด่นชัดออกมากเกินไป เขาจึงพยายามอยู่ในความสงบ ทั้งๆที่มือทั้ง 2 ข้างกำแน่น เขาไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ สร้างความมหัศจรรย์นี้ขึ้นมาได้ยังไง
เขาไม่เคยได้รับการศึกษามาก่อน
อย่างแรกคือ เขาเป็นผู้ชนะของการทดสอบหลายต่อหลายครั้ง เข้าถึงระดับสะท้อนสวรรค์ก่อนอายุ 18 ปี เป็นคนที่ 2
หลังจากเข้าสู่เมืองเหยียน เขาก็ทำข้อสอบทั้งหมดเสร็จภายใน 4 ชั่วโมง
ตอนนี้ ...
เขาสามารถไขปริศนาของสะพานหักได้?
และกระโดดจากหน้าผา!
มีอะไรบ้าไปกว่านี้อีกไหม? มันเป็นความบังเอิญ? หรือความตั้งใจของสวรรค์?
ราชาต้วนไม่รู้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเหมือนโดนคุกคาม เหมือนดาบมาจ่ออยู่ที่คอ
ฮัน ฉางเฟิง มองไปยังผู้ส่งสารที่เดินจากไป เขาอยู่ไม่สุขอีกเลย ตั้งแต่ที่ ปิง หยาง เข้าร่วมกับ ฟาง เจิ้งจือ ทุกอย่างก็หลุดออกจากการควบคุมของเขา
ฟาง เจิ้งจือ แสดงให้เห็นถึงความสามารถอันน่าทึ่ง เอาชนะ ซู ตงหลิน ไปในรอบแรก
และตอนนี้สามารถข้ามผ่านสะพานหักไปได้?!
เรื่องนี้ทำให้เขาสูญเสียความเยือกเย็น
เขาต้องสงบสติอารมณ์ลง เขาไม่ได้ติดตามดู ซิง ฉิงซุย และ หนานกง มู่ อีกต่อไป เขาหลับตาลง ราวกับกำลังคิดบางอย่างอยู่
"ฟาง เจิ้งจือ ... สะพานแตกหัก เขาสามารถข้ามได้ ... สะพาน! " ฮัน ฉางเฟิง ยังคงพึมพัมไปมากับตัวเอง เขาต้องการที่จะสงบสติอารมณ์ลงและบอกกับตัวเองว่าเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ถ้ามีการบังเอิญมากเกินไป มันก็จะไม่เป็นเรื่องบังเอิญอีกต่อไป
เขาจะทำยังไงดี?
เขาไม่สามารถลนลานได้ ยิ่งเขาลนลานทุกอย่างจะยิ่งแย่ลง
มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญ มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญ เขาไม่มีทางผ่านอุปสรรคต่อไปได้แน่นอน! ฮัน ฉางเฟิง พยายามควบคุมตัวเองให้หายใจช้าลง
องค์ชาย9 ไม่ได้มองไปที่ผู้ส่งสาร เขาไม่ได้พูดหรือถามอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ
มันเกือบจะเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ฟังอะไรทั้งนั้น
...
ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่โรงเรียนหลวง เขากำลังเดินเล่นไปตามสะพานแตกหัก ชื่นชมทิวทัศน์รอบๆ
ที่ถูกต้องเขายังคงเดินอยู่บนสะพานหัก
ยังไงก็ตาม ...
บริเวณนี้ล้อมรอบด้วยหมอกหนา มันเกือบจะเหมือนพระราชวังในเมฆ มันเป็นทิวทัศน์ที่น่าตื่นตาเป็นอย่างมาก แต่ทำให้เขามองไม่เห็นหนทางข้างหน้าเลยแม้แต่น้อย
สิ่งที่เขามั่นใจคือสะพานฝั่งนี้ยาวกว่าฝั่งที่ติดกับหน้าผามาก
ถ้าเปรียบเทียบเป็นดาบละก็ ฝั่งนี้เปรียบเสมือนใบดาบ ส่วนอีกฝั่งก็เหมือนแค่ด้ามดาบเท่านั้น
"ข้าเข้าใจถูก! มีสะพานอีกด้านหนึ่งอยู่อีกฝั่ง และมันยาวกว่าอีกอันหนึ่งมาก!" ฟาง เจิ้งจือ ในที่สุดก็เข้าใจ่วาทำไมถึงเป็นไปไม่ได้ที่จะกระโดดมาจากสะพานอีกฝั่ง
เมื่อเขาหันไปมองข้างหลังเขาไม่เห็นอะไรนอกจากหมอกขาว
อย่างไรก็ตามได้ปรากฎร่างหนึ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
เหยียน ซิว ที่สวมชุดสีขาว
"เจ้าอยู่นี่?"
"ใช่"
การสนทนาของพวกเขาค่อนข้างง่าย พวกเขาไม่จำเป็นต้องพูดให้เวิ่นเว้อก็สามารถเข้าใจกันได้
"ไปกันได้แล้ว!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ เหยียน ซิว
"ตกลง!" เหยียน ซิว พยักหน้ารับ
ทั้งสองเดินช้าๆตามสะพาน ราวกับว่าพวกเขากำลังเดินเล่นบนเมฆ
"ฮ่า ๆ... มีสะพานอยู่อีกด้านหนึ่ง ข้าข้ามมาได้จริงๆ ท่านพ่อต้องตกใจเป็นอย่างมากแน่ ถ้ารู้ว่าข้ากระโดดข้ามมา? พี่เหยียน ก็คงไม่คิดเรื่องนี้เช่นกัน ฮ่าฮ่า ... ข้านี่ทั้งเก่งและฉลาดจริงๆ"
ทันใดนั้นเสียงของ ปิง หยาง ก็ดังขึ้น จากนั้นนางก็เดินออกมาจากหมอก พร้อมโบกหอกฉีหลินให้
"เฮ้ ฟาง เจิ้งจือ! ทำไมเจ้าถึงไม่รอข้าล่ะ? " ปิง หยาง วิ่งตามมาด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจนัก
"แล้วทำไมเจ้าถึงชักช้านักละ?" ฟาง เจิ้งจือ ตอบโดยไม่หันหน้ามามอง
ปิง หยาง ยืนนิ่งพร้อมกระพริบตาปริบๆ นางรู้ว่าเป็นความผิดของนางแต่ก็ยากที่จะยอมรับ
ดังนั้น ปิง หยาง จึงหัวเราะออกมากลบเกลื่อน
"ฮ่า ๆ ... มันเป็นแบบนี้ มีคนคนหนึ่งยืนกรานว่าจะกระโดดมาจากสะพาน ข้าพยายามหนักมากที่จะหยุดเขา แต่ไม่เป็นผล สุดท้ายไม่เพียงแต่เขาจะตกไปตายเท่านั้น ยังทำให้ข้าช้าอีกด้วย"
หลังจาก ปิง หยาง พูดจบ ตัวประกันทั้งสองต่างมองมาด้วยความไม่เชื่อ ขยะสุดๆ ? ตั้งแต่เมื่อไรกันที่ท่านพยายามหยุดเขา? แต่สุดท้ายก็ปล่อยเขากระโดดลงไปเนี่ยนะ!
แต่หลังจากคิดให้ดี พวกเขาก็ตัดสินใจที่จะปิดปากเงียบ
ฟาง เจิ้งจือ ก็ไม่ได้เชื่อ แต่ไม่คิดจะเรียกนางว่าจอมโกหก เขายังคงเดินไปข้างหน้า แต่ชะลอตัวลงเล็กน้อย เพื่อให้ ปิง หยาง ตามทัน
เพราะเขาไม่รีบร้อน เขาอยากจะชมทิวทัศน์อีกสักหน่อย
...
มีผู้เข้าสอบ 2 คนเหลืออยู่ในรอบนี้ เต็มไปด้วยบาดแผลและร่องรอยการบาดเจ็บ ลมหายใจของพวกเขาแผ่วเบา มือที่ถืออาวุธสั่นสะท้าน
ผู้ชนะผ่านเข้ารอบผู้แพ้ตกรอบ
นี่คือการทดสอบต่อสู้ ทำไมพวกเขาไม่พยายามให้สุดๆไปเลยละ?
"ฆ่า!" หนึ่งในผู้เข้าสอบตวัดดาบ ขณะที่เขากำลังจะพุ่งตัวออกไป เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิง
"ทำไมถึงมีคนอื่น?" ทั้ง 2 คนมองไปที่ด้านหลังอย่างสงสัย
พวกเขาเห็น 5 ร่างเดินออกจากหมอกขาว เป็นฉากที่ค่อนข้างแปลก
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกอย่างก็ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
ฟาง เจิ้งจือ, เหยียน ซิว, ปิง หยาง พร้อมทั้งตัวประกัน
ทั้ง 5 คนปรากฎตัวขึ้น
ผู้เข้าสอบต่างตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น
"ฟาง ... ฟาง เจิ้งจือ ! "
"องค์หญิง ปิง หยาง?"
"และ เหยียน ซิว , นายน้อยถัง ... เกิดอะไรขึ้น?"
ฟาง เจิ้งจือ ปรากฏตัวขึ้นมาจากหมอก เขาได้ยินชื่อของตัวเองที่ถูกเรียก เมื่อเขาหันหัวไปก็เห็นผู้เข้าสอบอีก 2 คนกำลังมองเขาอยู่
"พวกเจ้าคงลำบากกันมาก อย่าใส่ใจ พวกเราแค่ผ่านทางมา" ฟาง เจิ้งจือ ทักทาย และเดินไปโดยไม่สนใจทั้ง 2 คนอีก
เหยียน ซิว และ ปิง หยาง เองก็เช่นกัน พวกเขาเดินตามหลัง ฟาง เจิ้งจือ ไปยังอุปสรรคที่ 2
ทั้ง 2 มองไปด้วยความตกใจ ถูตาเบาๆไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
"แค่เดินผ่านไป? หมายความว่ายังไงกัน? "
"จริงๆแล้ว ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว? ...เล่นมายากลกับข้าใช่หรือไม่ "
"พวกเราทั้งคู่ไม่ได้ตาบอดใช่ไหม?"
"แล้ว ... เจ้าบอกได้ไหมทำไมถึงมี 5 คน?"
"..."
"น่าจะ ... ข้ามสะพานหักมา?"
"พระเจ้า ... มันเป็นไปไม่ได้?!"
ทั้ง 2 คนได้แต่ตกตะลึง พวกเขาก็ไม่อยากเชื่อว่าทุกคนสามารถข้ามสะพานแตกหักได้ อย่างไรก็ตามความจริงก็คือความจริง มี 5 คนที่ผ่านมาได้
จากนั้น
มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว พวกเขาข้ามสะพานหักทั้งห้าคน
แต่ทำไมถึงเหลือแค่ 5 คน ไม่ใช่ 6 ละ?
เพจหลัก : Double gate TH