บทที่ 6 การประลอง

บทที่ 6 การประลอง

"ตอนนี้เขาต้องการคุยอะไรกับเรากัน?" เอ็ดกำลังสงสัยว่าพ่อของเขาต้องการอะไรกับเขา เขารู้ว่าพ่อของเขาเป็นคนเข้มงวด แต่ก็ยังดูแลครอบครัวอย่างดี

 

ท่านพ่อมีอะไรรึ?

 

"ข้าได้ยินมาจากเบลล่าว่า เมื่อสักครู่เจ้าฝึกทักษะดาบ" มีน้ำเสียงเสียงแปลกใจในเสียงของอาเธอร์

 

'โอ้ทำไมถึงต้องแปลกใจด้วย ไม่ใช่ว่าใครๆก็ฝึกได้หรอกรึ?' เอ็ดพบว่าเป็นมันเรื่องปกติที่จะฝึกดาบในโลกนี้

 

[เตือนโฮสต์ ร่างกายนี้อ่อนแอที่สุดในโลกเมื่อ 5 วันก่อน แต่ตอนนี้โฮสต์สามารถฝึกฝนได้มากกว่า 2 ชั่วโมงมันจะทำทุกคนในโลกนี้ตกตะลึง]

 

'ดังนั้นนี่ถึงเป็นเหตุผลที่ !! เราดันลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้ว ... "เอ็ดรู้สึกโง่อย่างช่วยไม่ได้ที่ดันลืมบางอย่างที่สำคัญมากไป พ่อของเขาอาเธอร์ก็พูดต่อ

 

"เจ้ารู้สึกไม่สบายไม่สบายหรือไม่?"

 

"ไม่ท่านพ่อ ข้ารู้สึกดี ข้าเดาว่ายาที่ท่านให้ข้ามามันได้รักษาข้า และตอนนี้ข้าสามารถฝึกฝนทักษะดาบได้แล้ว" เขารู้สึกผิดนิดหน่อยที่โยนทุกอย่างไปให้ยาที่พ่อของเขาเอามาให้ก่อนหน้านี้

 

"ยาเหล่านั้นไม่น่าจะช่วยอะไรเขาได้ มันช่างบังเอิญจริงๆ" เขารู้ว่าลูกชายของเขาซ่อนความลับบางอย่างไว้ มันช่วยไม่ได้ที่จะเศร้าเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตามความสุขก็ได้เข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็วในขณะที่เขาคิดว่าลูกชายของเขาจะเติบโตแข็งแรงขึ้นเหมือนคนทั่วไปในโลกได้

 

"แล้วจะว่ายังไงหากเราจะปะลองกันพรุ่งนี้เล็กน้อย”

 

เอ็ดรู้สึกตกใจและหวั่นๆ ประลองกับท่าน?! ใครอยากจะไปทำอย่างนั้น?! ใครในประเทศนี้จะกล้าที่จะยืนอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับท่าน ยกเว้นนายพลเลียวนาร์ด? !!! '

 

เอ็ดรู้สึกสิ้นหวังเหมือนกำลังถูกบังคับ นี่คือการลงโทษที่เขาไม่รอบคอบรึไง เขารู้ว่าพ่อของเขาอยู่ขั้นรากฐานสวรรค์แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าอยู่ระดับใด แต่เขารู้ว่าพ่อของเขาใกล้จะทะลวงระดับถัดไปแล้ว สิ่งนี้ทำให้พ่อของเขาเป็น 1 ใน 10 ชนชั้นนำของโลก การต่อสู้กับคนเช่นนิ้ก็เหมือนพาตัวเองไปตาย

 

เอ็ดออกจากห้องอาบน้ำและเดินตรงไปยังห้องของเขา เขามีความคิดในหัวมากมาย เพราะอยากเตรียมตัวให้พร้อมมากขึ้น

 

"ระบบ มีโอกาสที่จะราบรื่นไม๊ในการประลองพรุ้งนี้?" เอ็ดไม่ได้คาดหวังเรื่องชนะ แม้แต่เขาก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้

 

ถ้าโฮสต์ใช้พลังทั้งหมดของโฮสต์ อาจสามารถเข้าใกล้คุณพ่อได้

 

"ใช้พลังทั้งหมดทำได้แค่เข้าใกล้... ฟังดูแย่ชะมัด"

 

[เตือนโฮสต์ คุณยังอยู่แค่เลเวล 1 ถึงแม้สเตตัสของคุณจะเพิ่มขึ้น แต่พลังคุณไม่ได้ใกล้เคียงคุณพ่อเลย แต่คุณก็เข้าใกล้ความสำเร็จแล้ว]

 

ได้ระบบพูด, เอ็ดก็ยอมรับอย่างเงียบๆแล้วไปนอน ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้

 

เช้าวันรุ่งขึ้นมีเสียงเคาะประตูและเบ็คกี้แม่บ้านก็เข้ามา

 

"นายน้อย นายท่านให้ข้ามาเรียก ท่านไปประลองตามที่กำหนดไว้เมื่อวาน"

 

เอ็ดลุกขึ้น แบบไม่เต็มใจ และเรียกทั้ง ดาบมาซามูเนะ และ ดาบมุราตะ ออกมาแล้วเดินไปหาพ่อของเขา

 

พ่อของเขากำลังรอเขาอยู่ในชุดลำลอง เขาดูเหมือนคนธรรมดาไม่ใช่กษัตริย์ด้วยกางเกงและเสื้อเชิ๊ตยาว มันเป็นชุดที่ดูสมบูรณ์แบบสำหรับใส่ในการประลอง เพราะมันทำให้เคลื่อนไหวง่าย

 

"เจ้ามาถึงแล้ว หืม... " ทันใดนั้นสายตาของอาเธอร์ก็เหมือนเหยี่ยวที่ตรวจสอบดาบที่เอ็ดกำลังถือมา

 

"เจ้าเอาดาบเล่มใหม่มาจากไหน เอ็ดเวิร์ด?"

 

"ข้าซื้อมาจากร้านตีเหล็ก เมื่อข้าออกไปเมื่อวานนี้"

 

"ข้าเข้าใจ" เสียงของเขาดูระแวดระวังเป็นอย่างมาก เหมือนกับที่เขาไม่เชื่อที่เอ็ดบอกไว้ก่อนหน้า "เรามาเริ่มต้นกันเถอะ" พอกล่าวเสร็จ เขานำดาบไม้มาไว้ข้างๆตัว

 

เอ็ดรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่เขาไม่ได้ใช้ดาบจริงๆของเขา แต่พ่อของเขายังไงก็เป็นตัวจริง

 

ไม่มีใครอยู่ในลานฝึกฝน เอ็ดเดาว่าพ่อของเขาคงห้ามไม่ให้ใครเข้ามา

 

อาร์เธอร์ทำท่าทางสบายๆในตอนแรก แต่ก็เปลี่ยนมาจริงจังเมื่อเอ็ดเข้าใกล้ระยะโจมตีของดาบ จากนั้นเขาก็ฟาดดาบไม้ไปที่เอ็ดจากด้านบน

 

เอ็ดรู้สึกประหลาดใจ และเกือบจะหลบไม่ทัน แต่แล้วก็มีการโจมตีจากด้านข้างมาจากพ่อของเขา ซึ่งเขาไม่สามารถหลบได้อีกได้แต่กันด้วยดาบมุราซาเมะ ถึงแม้เขาจะกันมันได้ แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เอ็ดรู้สึกเจ็บปวดเช่นนี้ในโลกนี้ หลังจากที่ถูกรถบรรทุกชนในโลกก่อน

 

"มีอะไรรึเปล่าเอ็ด เจ้าปกติดีใช่รึเปล่า?" อาร์เธอร์หันไปทางเอ็ดที่ยังคงตกใจกับความเจ็บปวดของเขา

 

"ข้ายังสู้ต่อได้" เอ็ดไม่ต้องการจบการต่อสู้กับพ่อของเขาเร็วไปนัก เพราะมันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมมาก

 

"ดี!" อาร์เธอร์ตอบและพุ่งตรงไปเหมือนก่อนหน้านี้ แต่ขณะนั้นเอ็ดก็ตระหนักถึงดาบที่กำลังจะมาถึงตัว เขาก็ตัดสินใจก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่เหวี่ยงดาบมุราตะไปที่ลำคอพ่อของเขา

 

อาเธอร์รู้สึกประหลาดใจมาก ที่ลูกชายของเขาสามารถทำเช่นนี้ได้ด้วย แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังสามารถหลบมันได้

 

อย่างไรก็ตาม เอ็ดใช้การเคลื่อนไหวตามพ่อของเขาไปและเหวี่ยงดาบมาซามูเนะไปทางขวาของพ่อเขา แต่เขาก็ยังคงกันได้และถอยหลังกลับไป

 

"ทักษะของเจ้าดีมากเอ็ด ข้าสงสัยว่าเจ้าได้เรียนรู้การเคลื่อนไหวดังกล่าวมาได้อย่างไร" พ่อของเขาประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

 

"ข้าเคยเฝ้าดูการฝึกของท่านพ่อจากที่ไกลๆ" เอ็ดไม่ได้โกหก เจ้าชายได้เฝ้าดูการฝึกของบิดาอยู่ตลอดเวลา อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้อธิบายว่าเอ็ดทำทุกอย่างนี้ได้อย่างไร เพราะในการฝึกซ้อมเมื่อวานนี้เขาก็จำลองการเคลื่อนไหวมาจากในหัวเขา

 

[ทักษะดาบคู่รวมกับย่างก้างเงา ช่วยให้โฮสต์สามารถเข้าใจสภาพแวดล้อมรอบตัวได้ดี รวมถึงการใช้งานในระดับที่ดี]

 

[ด้านบนของพ่อโฮสต์นั้นยากที่จะโจมตีด้วยพลังของเขามันยากที่คุณจะไล่ทัน เพราะความแตกต่างของการฝึกฝนและประสบการณ์การต่อสู้ แต่ทักษะดาบคู่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้คาดการล่วงหน้าในใจ เพื่อให้ประสิทธิภาพที่ดีขึ้นในการต่อสู้

 

ขณะที่เอ็ดกำลังพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่ระบบบอก เสียงของบิดาก็ขัดจังหวะความจริงจังของเขา

 

“ข้ากำลังจะเอาจริงแล้วตอนนี้ อย่ามาโทษข้าล่ะ”