บทที่ 1 โลกใหม่
บทที่ 1 โลกใหม่
เฮ้ นี่ผมเอง!และมีผ้าพันแผลอยู่ทั่วตัว รอหน่อย คุณหมายถึงอะไร คุณไม่รู้หรือว่าผมเป็นใคร ผมพูดว่า นี่ผมเองนั่นก็เพียงพอที่จะรู้แล้วใช่ไม๊?
คุณยังคงต้องการรู้ชื่อของผม? ชิ โอเค ผมเอ็ดเวิร์ดและมีผ้าพันแผลอยู่ทั่วตัว
คุณอาจสงสัยว่า ผมอยู่ในขั้นนี้ได้อย่างไร ดี ผมไม่ตำหนิคุณ นี้มันไม่ได้เป็นขั้นพลังที่น่าอิจฉา แต่ในคิดในแง่ดี ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงที่ใหญ่โคตรๆ และมันอาจจะเป็นเตียงของกษัตริย์ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ... จริงๆแล้วมันเป็นเตียงของกษัตริย์ หรือถ้าจะพูดให้ถูกมันน่าจะเป็นเตียงของเจ้าชาย
ทำไมผมถึงอยู่บนเตียงของเจ้าชาย? เพราะนี้คือผมไง โอเคครั้งที่สองแล้ว ... ผมควรจะหยุด ที่จริงผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยตัวเองได้ ผมทำได้ดีจริงๆ
ทั้งหมดนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อผมใช้เวลาอยู่ในประเทศหนึ่งทางทิศตะวันออก ประเทศนี้เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องอะนิเมะและอาหารที่ประณีต และในขณะที่ ผมอยู่ในวันสุดท้ายของการพักผ่อน ผมเจอกับผู้หญิงที่สวยโคตรๆคนนึงเธอดูกำลังทุกข์ใจ "ช่วยด้วย!" นี่เป็นสิ่งที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ พูดขณะที่ผมสังเกตเห็นเธอ
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ผมรู้สึกว่านี่คือวันที่โชคดีของผม หากผมสามารถช่วยเธอได้ ผมอาจได้เบอร์ของเธอก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมผมถึงต้องได้เบอร์ของเธอ เมื่อจากกันแล้วหน่ะรึ? เอ่ม มันก็เพราะ ... ทำไมถึงจะไม่ได้ล่ะ?
หืม, ขณะที่ผมกำลังพูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็ถูกล้อมรอบด้วยคน 3 คนที่ดูเหมือนจะเป็นอันธพาล, หนึ่งในพวกมันยังมีมีดด้วย ดังนั้นผมจึงกลัวผู้หญิงคนนั้นจะได้รับบาดเจ็บ ผมเริ่มรวบรวมความกล้าหาญของผมที่จะเข้าไปขัดขวางพวกมัน แต่จู่ ๆ ...
"เฮ้ พวกนาย 3 คนกำลังทำอะไร" ตำรวจก็ปรากฏพร้อมสปอตไลท์และขโมยโอกาสเล็กๆ น้อยๆเอ็ดเวิร์ดไป "ชิ!" อันธพาลทั้ง 3 รีบวิ่งหนีไปจากที่เกิดเหตุ
สุภาพสตรีเดินออกไปพร้อมกับตำรวจ ท่าทางยังตกใจอยู่ แต่ก็ไม่ได้กระทบกระเทือนจิตใจมากนัก ...ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว และผมก็ออกจากที่นั่นด้วยสีหน้าที่ดูงี่เง่าของผม
ขณะที่ผมเริ่มใจเย็น ผมก็เริ่มเดินต่ออีกครั้งไปยังจุดหมายปลายทางของผม สวรรค์โอซาก้าในตำนานของญี่ปุ่น อากิฮาบาระ !!
อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงนั้นไม่ได้ดีอย่างที่คิด ... ปิ๊ป ปิ๊ป * นี่เป็นเสียงที่ผมได้ยิน และแสงสว่างจ้าก็คือสิ่งที่ผมได้เห็น
* บึ้ม * ผมรู้สึกเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่บนไหล่ซ้ายของผม
มันไม่นานเลยที่จะคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแหล่งคนรักอะนิเมะและเกม ผมเข้าใจว่านี่เป็นเหตุการณ์รถบรรทุกในตำนานและเป็นเหตุการณ์ที่หลายๆคนปรารถนาอยู่เสมอ คือการที่พวกเขาจะตกเป็นเหยื่อของเหตุการณ์ที่มันจะนำไปสู่ “ต่างโลก”
อย่างไรก็ตาม ผมไม่เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน ผมหมายถึง ใครมันจะต้องการจะทิ้งโลกยุคกึ่งยูโทเปียที่เราอาศัยอยู่ เพื่อไปสู่โลกในยุคดั้งเดิมที่ต้องใช้เป็นเดิมพันอยู่ตลอดเวลา
อนิจจา แต่โชคชะตาไม่ได้มีความเมตตากับทุกคน ผมหมายถึง ผมกำลังจะได้ทำความรู้จักกับผู้หญิงคนนั้นหลังที่ผมช่วยเธอ แต่ดันถูกขัดจังหวะโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจแม้ว่าเขาเพียงแค่ทำงานของตัวเองก็ตาม และตอนนี้ผมอยู่ที่นี่ในสถานการณ์ที่กำลังจะไปยังอีกโลกหนึ่ง
ดังนั้นที่คุณสามารถเห็นแล้วว่า ผมเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งยังไง... และผมถูกส่งไปยังต่างโลกยังไง
ใช่มั้ย? ผมยังไม่ได้อธิบายเหตุผลที่ผมมีผ้าพันแผลเต็มตัวตอนอยู่ในโลกนี้? เห็นได้ชัดว่าผมไม่ได้มาจุติใหม่ แต่ผมมาอยู่ในร่างของเจ้าชายในประเทศแห่งนี้
ผมมันมีความทรงจำเกือบทั้งหมดของเจ้าชาย ซึ่งมันก็โล่งใจที่ผมไม่ต้องแกล้งทำเป็นความจำเสื่อม
ประเทศนี้มีเพียง 1 เมืองที่มีขนาดประมาณ 100 ตารางกิโลเมตร²และมีพลเมือง 1 ล้านคน มันเรียกว่า อวาลอน แม้ว่าจะมีเพียงแค่เมืองเดียว แต่ก็ถือว่าเป็นประเทศที่มีอำนาจอย่างชอบธรรม เพราะมันเป็นที่ตั้งของนิกายรุ่งเรืองเคหะนั่นเอง นั่นเหตุผลที่ว่าทำไมประเทศนี้มีเพียงเมืองเดียวเท่านั้น
เห็นได้ชัดว่าโลกใบนี้มีการบ่มเพาะ ... ผมควรจะพูดถึงเรื่องนี้ก่อนใช่หรือเปล่า? ได้ยังไงก็ไม่เสียหายอะไร
กษัตริย์หรือท่านพ่อของผมเป็นผู้นำของนิกายรุ่งเรืองเคหะและเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุด และเป็นที่เคารพนับถือมากที่สุดในประเทศนี้ ... มันดีทั้งสองฐานะเลยใช่หรือเปล่า?
อีกครั้ง ผมได้รับผ้าพันแผลเหล่านี้มายังไง? เห็นได้ชัดว่าเจ้าชายร่างกายที่อ่อนแอโคตรๆและเขาลื่นตกบันไดพระราชวัง ... คนๆหนึ่งดันมีร่างกายอ่อนแอในโลกของการบ่มเพาะได้ยังกัน? ดีผมยังคงค้นหาความทรงจำเหล่านี้ว่ามันเกิดเรื่องบัดซบอย่างงี้ได้ยังไง
* * * * * * * * เสียงบี๊บ
'อืม เสียงห่าอะไรวะนั่น'
ในขณะที่เอ็ดเวิร์ดกำลังค้นหาทรงจำของเขาหรือของเจ้าชายคนก่อนหน้านี้ เขาก็ได้ยินเสียงบี๊บในหัวของเขา
[สวัสดีและยินดีต้อนรับ ยินดีด้วยสำหรับคุณที่ได้รับเลือก ให้เป็นเจ้าของระบบในตำนานที่สุดยอด.. “ระบบแฟนตาซี (Fantasy System)” ]
"ห่าา?!!"
เอ็ดเวิร์ดรู้สึกตกใจมากในตอนนี้ แต่หลังจากใจเย็นลง เขาก็เริ่มเข้าใจว่ามันคืออะไร มันเป็นระบบในตำนานที่ช่วยเคลื่อนย้ายมวลสารให้รอดพ้นจากอันตรายในโลกของพวกเขาได้
"งั้นระบบแฟนตาซี หืม?"
[นั่นถูกต้องโฮสต์]
"คุณบอกว่าผมถูกเลือก ใครเป็นคนเลือกผม?"
[... ]
'เมินตูรึ ... '
"อย่างน้อยคุณน่าจะบอกผมได้ว่า คุณสามารถช่วยผมได้ยังไง"
[ฉันมีฟังก์ชั่นบางอย่างที่ทำได้...
*ก๊อกก๊อก*
ระบบถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะๆที่ได้ยินในห้องของเอ็ดเวิร์ดเป็นเสียงที่ได้ยินดูใจเย็น
"นายน้อยถึงเวลาเปลี่ยนผ้าพันแผลของท่าน"
"นี่น่าจะเป็น เบ็คกี้ แม่บ้านของเจ้าชาย ในกรณีนี้เราควรทำแบบนี้ '
"เจ้าสามารถเข้ามาได้"
[โฮสต์ ครั้งต่อไปเมื่อถามคำถามโปรดเลือกอย่างชาญฉลาด เพื่อได้ไม่ต้องมีดูเหมือนคนบ้า]
ดูเหมือนว่าระบบจะโกรธที่มันถูกขัดจังหวะ แต่มันก็มีเหตุผลที่ควรจะระวังไว้หากมีใครพรวดพราดเข้ามา
"ประทานโทษ นายน้อย"
เบ็คกีเปลี่ยนผ้าพันแผลอย่างรวดเร็วและจากไป แต่มันก็น่าอายอย่างเหลือเชื่อ เพราะมันเหมือนกับว่าเธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรา ...
"อย่างไรก็ตามกลับไปที่ระบบแฟนตาซี คุณสามารถช่วยผมได้ยังไง?"
[ฟังก์ชั่นทั้งหมดที่มีในระบบสามารถช่วยคุณได้ แต่ประการแรกคุณจำเป็นต้องผูกมัดจิตวิญญาณของคุณกับระบบ!]
