ตอนที่ 333 ไม่รู้ความ

หลังจากที่เก็บศพของมังกรลาวาไป หลิน ฮวงก็เรียกชาโคลและวิญญาณกระดูกกลับเป็นการ์ด เขาใช้คริสตัลชีวิตเพื่อเปิดใช้งานสมบัติมิติเขาหลังจากที่แน่ใจว่าเขาไม่พลาดอะไรไป เขาไม่แม้แต่จะสุ่มการ์ดและจากไปก่อนที่พลังชีวิตเขาจะฟื้นฟู เพราะการปรากฏตัวของมังกรแท้จริงย่อมดึงดูดมอนสเตอร์ที่ทรงพลังมากมาย มันจะเป็นอันตรายหากเขาอยู่ที่นี้นานกว่านี้สักวินาที

ประตูมิติสีฟ้าหายไปขณะที่เขาก้าวเข้าไป หลิน ฮวงไม่ได้ไปหาหยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลาง เขากลับไปยังที่ที่ไทแรนด์กำลังปลดผนึก เมื่อเห็นประตูมิติสีฟ้า ไคลี่ก็หยิบหอกของเธอออกมาและเตรียมสู้ ทันทีที่เธอเห็นว่ามันคือหลิน ฮวง เธอก็เก็บหอกไป

“ฉันขอโทษ ฉันจำต้องเปลี่ยนสีของสมบัติมิตินะ”หลิน ฮวงอธิบายเมื่อเห็นปฏิกิริยาของไคลี่

หลังจากที่เก็บประตูมิติไป หลิน ฮวงก็หยิบเอาการ์ดเติมพลังชีวิตออกมาเพื่อเติมพลังชีวิตเขา ภายในไม่กี่วินาที กงล้อชีวิตที่ว่างเปล่าทั้ง5เขาก็เต็มเปี่ยม เขาโล่งใจเมื่อรู้สึกมีพลังงานอีกครั้ง มองไปที่คราบเลือดบนเสื้อเขา หลิน ฮวงกล่าวกับไคลี่“เธอช่วยหันไปมองทางอื่นก่อนได้ไหม?ฉันจะอาบน้ำสักหน่อย”

ไคลี่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดและหันมาจ้องเขาเขม็ง

“ช่างเถอะ เธออยากมองก็มองไป ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็เป็นผู้ชาย ฉันไม่มีอะไรให้เสียหายอยู่แล้ว”หลิน ฮวงถอดเสื้อผ้าออก

ขณะที่เขากำลังจะถอดกางเกงใน เขาก็รู้สึกอายเพราะไคลี่ยังคงจ้องมองเขาอย่างใจจอใจจ่อ เขาไม่ต้องการจะถอดกางเกงในเขา จากนั้นเขาก็หยิบอ่างขนาดใหญ่ออกมาและเติมมันครึ่งหนึ่งด้วยน้ำเย็น จากนั้นเขาก็กระโดดลงไปพร้อมกับกางเกงในเขา มันรู้สึกสดชื่นที่ได้อาบน้ำด้วยน้ำเย็นภายใต้อุณหภูมิร้อน แน่นอน เขาไม่ได้ทำเพื่อความเพลิดเพลิน แต่ทำเพื่อกำจัดกลิ่นและคราบเลือดบนตัวเขา มีกลิ่นแปลกๆจากเลือดมังกรดำ กลิ่นคล้ายกับชดมด เขากังวลว่ากลิ่นอาจสร้างปัญหาให้เขา

หลังจากที่เปลี่ยนอ่างอาบน้ำถึง6ครึ่งและใช้เจลอาบน้ำ6กลิ่น มันก็ยังเหลือกลิ่นบางๆบนร่างเขา หลิน ฮวงจึงตัดสินใจยอมแพ้

“ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถกำจัดกลิ่นได้ ฉันไม่ควรจะเสียน้ำไปเช่นนี้ไม่อย่างนั้น ฉันคงมีน้ำไว้ดื่มอีกหลายวัน....”

จากนั้นเขาก็ลุกจากอ่างอาบน้ำและเปลี่ยนกางเกงในใหม่ด้านหลังอ่าง เขาเปลี่ยนชุดใหม่และรองเท้าใหม่ด้วยเช่นกัน จากนั้นเขาก็โยนชุดเก่าทิ้งไปในลาวาและทำความสะอาดอ่างก่อนจะเก็บไป เขาสังเกตเห็นว่าไคลี่กำลังจ้องมองเขาอยู่

“เธอไม่เคยเห็นผู้ชายอาบน้ำมาก่อนหรือไง?”หลิน ฮวงหงุดหงิด

“ผู้ชายที่อาบน้ำ6ครั้งต่อวัน?ไม่”เสียงผู้หญิงดังขึ้น

“ใครกัน?”

หลิน ฮวงตกใจเมื่อได้ยินเสียงและเขาก็หันไปมองรอบๆแต่กลับไม่เจออะไร เขาสงบสติลงเพราะเขาไม่เห็นว่าไคลี่จะหยิบอาวุธอะไรออกมาเพื่อป้องกันเขาเลย

“เสียงเธอ?”

ไคลี่ยังคงเงียบแต่หลิน ฮวงรู้คำตอบดี

“มันไม่ใช่ว่าฉันต้องการอาบน้ำ6ครั้งต่อวัน แต่ฉันมีกลิ่นของมังกรดำติดตัว...”หลิน ฮวงรู้ว่าไคลี่เข้าใจผิด ดังนั้นเขาจึงอธิบายทันที“โอ้ ใช่ ทำไมเธอไม่พูดก่อนหน้าละในเมื่อเธอพูดได้?”

“เพราะไม่มีอะไรให้พูด”ไคลี่เย็นชาใส่เขา

“ช่างเถอะ..”หลิน ฮวงยอมรับท่าทีของเธอ

“มีอะไรที่เธออยากจะพูดกับฉันไหม?หากไม่ ฉันก็ควรจะไปได้แล้ว ฉันจะกลับมาหาพวกเธอหลังจากที่ไทแรนด์ปลดผนึกเสร็จแล้ว”หลิน ฮวงแจ้ง

“ข้ามีคำถาม”ไคลี่พูดอีกครั้งหลังจากที่เงียบอยู่สักพัก

“อะไรละ?”หลิน ฮวงเลิกคิ้วขึ้น

“ทำไมเจ้าถึงสวมเสื้อผ้าตอนอาบน้ำ?”

“เอิ่มม...”หลิน ฮวงอยากจะตำหนิเธอเพราะเธอคอยจ้องมองเขาตลอดเวลา แต่เขาก็คิดเกี่ยวกับมันและให้คำตอบอื่นแทน“ปกติฉันก็ไม่ใส่อะไรนั่นแหละ แต่มันต่างออกไปเมื่อมีหญิงสาวอยู่รอบๆ มันหยาบคายที่จะเปลือยต่อหน้าเพศตรงข้าม”

หลิน ฮวงอยากจะพูด’เว้นแต่คนพิเศษ’แต่เขาก็ไม่พูดเพื่อให้ไคลี่ไม่ถามเขาเพิ่มเติม เขาเป็นผู้ชายง่ายๆที่ไม่ชอบอธิบายอะไรมากนัก เขาคิดว่ามันไม่จำเป็นสำหรับไคลี่ที่จะรู้เรื่องนี้ทั้งหมด

“หากไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันก็จะไปละ”หลิน ฮวงกล่าวและอัญเชิญประตูมิติออกมา

เมื่อเห็นไคลี่ส่ายหัว จากนั้นเขาก็ก้าวไปในประตูมิติ เมื่อประตูมิติสีฟ้าหายไป ไคลี่ก็พึมพำกับตัวเธอ“มันหยาบคาย?”

ครั้งนี้ หลิน ฮวงกลับไปหาหยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางที่กำลังล่าคางคกพิษไฟอยู่ หลี่ หลางกำลังฟื้นฟูพลังชีวิตเขาอยู่ ขณะที่หยี่ เยว่หยู่กำลังกินอาหารว่าง เจ้าหน้าที่หน้านิ่งเห็นหลิน ฮวงเดินออกมาจากประตูมิติแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

“ในที่สุด นายก็กลับมา นายหายไปนานเกินหนึ่งชั่วโมง นายไปล่ามอนสเตอร์อะไรมา?”หยี่ เยว่หยู่ถามอย่างอยากรู้

“ไม่มีอะไรมาก มันก็แค่มอนสเตอร์กลายพันธ์สองครั้ง”จริงๆแล้วหลิน ฮวงใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีเพื่อฆ่ามังกรลาวาแต่เขาใช้เวลาไปมากกับการอาบน้ำ

“เธอกำลังกินอะไรนะ?”

“เบคอนเผ็ด มันเป็นอาหารว่างที่ทำจากหมูหมักซอสเผ็ดพิเศษ มันอร่อยมาก!มันเป็นที่นิยมมากในเครือข่ายหัวใจ นายอยากลองไหม?”หยี่ เยว่หยู่หยิบเอาห่อเบคอนออกมา

“ฉันขอลองแค่ชิ้นเดียวพอ ไม่ต้องถึงกับถุงหรอก ฉันอาจจะทิ้งมันหากฉันไม่ชอบมัน”หลิน ฮวงเดินไปหาเธอ

หลิน ฮวงหยิบเบคอนออกจากห่อ จากนั้นก็ส่งมันกลับให้เธอ

“ทำไมนายหอมจัง?”เมื่อหลิน ฮวงเดินไปหาเธอ หยี่ เยว่หยู่ก็สูดกลิ่นหอมบนร่างเขา

“ฉันมีคราบเลือดบนชุดนะ ดังนั้นฉันจึงอาบน้ำมา ฉันคิดว่ามันเป็นกลิ่นของเจลอาบน้ำนะ”หลิน ฮวงอ้าง

“เจลอาลน้ำนี้กลิ่นหอมมาก”หยี่ เยว่หยู่แสดงความคิดเห็นโดยไม่คิดอะไรมาก

หลิน ฮวงรู้สึกโล่งใจเพราะหยี่ เยว่หยู่ไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม เขาใส่เบคอนไปในปากเขา รสเผ็ดร้อนอัดแน่นเต็มปากเขา หลังจากที่เคี้ยว เขาก็ได้กลิ่นหอมของเบคอน เหมือนกับที่หยี่ เยว่หยู่กล่าว มันอร่อยแต่มันก็เป็นอาหารหนัก เมื่อพวกเขาคุยกัน หลี่ หลางก็หยุดฟื้นฟูพลังชีวิตและลืมตาขึ้น

“ช่วยฉันล่ามอนสเตอร์ไฟชีวิตหน่อยสิ”

หลิน ฮวงตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งที่เขากล่าว

“ได้สิ!”เขาพยักหน้าและตกลงทันที