ตอนที่ 103 การต่อสู้ในเสี้ยววินาที
ตอนที่ 103 การต่อสู้ในเสี้ยววินาที
ดูเหมือนว่าแผนการของเขากำลังจะสำเร็จ เมื่อชายหนุ่มคนนี้พุ่งเข้ามาในรัศมี 10 ก้าว แม้ว่าหยางไค่จะได้รับบาดเจ็บเขาก็มั่นใจอย่างเด็ดเดี่ยวว่าสามารถฆ่าเขาได้ แต่ทันใดนั้น ยอดฝีมือที่อยู่ในเขตผสานลมปราณตะโกนขึ้นมายังกะทันหัน : ศิษย์น้องหยวนหลาน อย่าเข้าไป อย่าตกหลุมพรางของเขา !!
ชายหนุ่มคนนั้นหยุดก้าวเท้าในทันที เขาจ้องมองหยางไค่อย่างเยือกเย็นและกล่าวตอบ : ขอรับ ศิษย์พี่ไช่
เพราะตรงนี้มีเขาเพียงคนเดียว และพวกเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวอีกคนอยู่ที่ไหน หญิงสาวคนนั้นมีทักษะหลายอย่าง ดังนั้นจึงไม่ควรรีบร้อน นอกจากนั้นเด็กหนุ่มคนนี้ยังมีความสามารถในการฆ่านู่วหล่าง เสมือนว่าเขากำลังปลอมตัวเป็นอ่อนแอแต่กลับสามารถฆ่าผู้ที่แข็งแกร่งกว่า !! ต้องจับตัวเขาให้ได้ เพื่อบังคับให้เขาบอกที่ซ่อนของหญิงสาวนางนั้น !! ศิษย์พี่ไช่ที่กล่าวค่อนข้างระมัดระวัง เขาได้โบกมือและกล่าว : โจมตีพร้อมกัน !!
4 ต่อ 1 ฝ่ายตรงข้ามยังอยู่ในเขตแดนลมปราณแรกเริ่มขั้นที่ 4 แม้ว่าเขาจะใช้ทักษะวิธีการแผนการที่มากมาย ก็มิอาจที่จะต้านทานการโจมตี เขาต้องถูกจับตัวไว้อย่างแน่นอน
เงาร่างของคนทั้ง 4 เคลื่อนไหวพร้อมกัน พวกเขาปิดล้อมรอบหยางไค่ไว้ทุกทิศทาง กลิ่นอายแห่งความต้องการฆ่าครุกกรุ่นไปทั่วบริเวณ
แม้จะเผชิญหน้ากับภัยอันตราย หยางไค่ไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย เขาหัวเราะด้วยเสียงที่ดังลั่นและกล่าว : ข้าบอกแล้วไง ว่านิกายโลหิตของพวกเจ้าทำได้เพียงรุมหัวโจมตี พวกเจ้ายังไม่ยอมรับอีก !!
ชายหนุ่มที่ไม่ตกหลุมพรางหยางไค่ตาแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาปลดปล่อยรัศมีแห่งการต้องการฆ่าและกล่าวสบทออกมาอย่างรุนแรง : ไอ่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ข้าจะให้เจ้าสัมผัสความเจ็บปวดที่แท้จริงว่าเป็นเช่นไร !!
เจ้าไม่มีคุณสมบัตินั้น !! หยางไค่ตะโกนคำรามด้วยความเกรี้ยวโกรธ เขาปลดปล่อยพลังลมปราณที่อยู่ภายในร่างกายออกมาทั้งหมด ราวกับลูกไฟที่โหมกระหน่ำอย่างงรุนแรงและยังแพร่กระจายคลื่นความร้อนของพลังลมปราณหยางไปทั่วบริเวณ
ในระหว่างที่กล่าว หยางไค่ปะทะฝ่ามือกับหยวนหลาน และกล่าวสบทด้วยเสียงที่อึมครึม หยางไค่ก้าวถอยหลัง แต่หยวนหลานส่งเสียงโหยหวนและลอยกระเด็นออกไป
เมื่อถอยหลัง 3 ก้าว ทำให้หยางไค่ตกอยู่ในวงล้อมการปิดกลั้นของคู่ต่อสู้ เขาจ้องมองคนทั้ง 3 ที่โจมตีทำร้ายเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็นและโน้วตัวต่ำลง หลบเลี่ยงการโจมตีจากยอดฝีมือที่อยู่ในเขตแดนผสานลมปราณ และถอยหลังไปหาศิษย์แห่งนิกายโลหิตที่มีพลังความแข็งแกร่งอ่อนแอที่สุด
ฝ่ามือทั้ง 2 ที่มีพลังเสมือนขุนเขาทะลายมหาสมุทร พุ่งโจมตีไปยังหน้าอกของศิษย์พี่ไช่ที่เป็นผู้อาวุโสที่สุด
และเป็นคนคนนี้ ที่ตักเตือนหยวนหลาน ทำให้รอดพ้นจากหลุมพรางของหยางไค่
ทั้ง 4 คนมีเขาเป็นผู้นำ ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้ที่พลังความแข็งแกร่งสูงที่สุด แม้ว่าเขาจะถูกปิดผนึกพลังความแข็งแกร่งที่แท้จริง ก็ยังคงมีพลังความแข็งแกร่งที่อยู่ในเขตแดนก่อกำเนิดลมปราณขั้นที่ 2 ดังนั้นหยางไค่จึงตัดสินใจที่จะฆ่าเขาก่อน !! เมื่อเขาตาย คนที่เหลือจะไม่เป็นภัยอันตรายต่อเขาแม้แต่น้อย
ระยะเวลาเพียง 1 ลมหายใจ หยางไค่ได้ปะทะกับพวกเขาทั้ง 4 พร้อมๆกัน
ศิษย์พี่ไช่มองเห็นหยางไค่โจมตีเข้ามาเขาโดยไม่เป็นห่วงความปลอดภัยของตนเอง ทำให้เขาอดที่จะไม่ขมวดคิ้วไม่ได้ แม้ไม่รู้ว่าหยางไค่ต้องการจะทำสิ่งใด แต่ในใจของเขากลับมีความรู้สึกที่เป็นลางร้ายผุดออกมาตลอดเวลา
ฝ่ามือทั้ง 2 ของเขาต้องซุกซ่อนความลึกลับที่วิเศษอย่างมหาศาลอย่างแน่นอน !!
ถอย !! ศิษย์พี่ใช่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว แม้ว่าในใจเขาจะไม่เชื่อว่าหยางไค่จะสามารถทำร้ายเขาได้ แต่เขาต้องการที่พิสูจน์ให้เห็นกับตา ในขณะที่เขาถอยหลังออกไป เขาได้ยกมือทั้ง 2 ขึ้นและพุ่งไปประทับไปที่ฝ่ามือของหยางไค่ เพื่อต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของหยางไค่
ในขณะที่ฝ่ามือของเขายังโจมตีไม่ถึงหยางไค่ เขาพบว่าหยางไค่ได้แสะยิ้มที่มุมปากซึ่งเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและความโหดเหี้ยม
แย่แล้ว !! ตกหลุมพราง !!
หลังจากนั้น เขามองเห็นฝ่ามือของหยางไค่ที่ล่องลอยอยู่กลางเวหา ซึ่งสามารถหลบเลี่ยงจากการโจมตีของเขา และมันได้พุ่งประทับหน้าอกของเขาด้วยเจตนาแห่งการฆ่าที่รุนแรง
ฝ่ามือทั้ง 2 ของเขาสามารถโจมตีถึงตัวเขา แต่ในขณะเดียวกันฝ่ามือของเขาก็สามารถโจมตีหยางไค่ได้เช่นกัน !!
ในขณะที่ความคิดนี้ยังไตร่ตรองไม่เสร็จสิ้น ทันใดนั้นฝ่ามืของหยางไค่เกิดการเปลี่ยนแปลง ฝ่ามือทั้งสองของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงอย่างกะทันหัน เสมือนว่ามีของเหลวบางที่ร้อนระอุปกคุลมฝ่ามือของเขา
ไม่สามารถหลบหนี !! ดวงตาของศิษย์พี่ไช่ประกายด้วยความโหดเหี้ยม พลังลมปราณทั้งหมดเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง เขาอยากรู้ว่าฝ่ามือที่พุ่งโจมตีออกไปในครั้งนี้ของเขา หยางไค่จะเป็คนที่ต้องตายหรือเป็นตัวเขาเองที่ต้องตาย !!
ศิษย์พี่ไช่เป็นยอดฝีมือที่อยู่นเขตแดนผสานลมปราณ แม้ว่าพลังความแข็งแกร่งส่วนใหญ่จะถูกปิดผนึกจากโซ่ตรวน แม้จะรู้สึกว่ายากลำบากในการโจมตี แต่พลังความแข็งแกร่งของพลังลมปราณที่อยู่ภายในจะสู้หยางไค่ไม่ได้หรือไง ?
ปังปัง !! เสียงปะทะดังขึ้น 2 ครั้ง
ฝ่ามือของศิษย์พี่ไช่โจมตีไปที่ทรวงอกของหยางไค่ ในขณะเดียวกันทรวงอกของตนเองต่างถูกหยางไค่โจมตีเช่นกัน
ทันใดนั้น พลังลมปราณที่ปกป้องอยู่บนทรวงอกเกิดความปั่นป่วนผันผันอย่างสุดกำลัง ราวกับว่าทรวงอกของเขากำลังถูกหลอมละลาย
พลังลมปราณของเจ้าเด็กคนนี้บริสุทธุ์อย่างยิ่ง !!ทำให้เขาตื่นตะลึง หากไม่ใช่เพราะเขตแดนของเขาสูงกว่าเขา ไม่แน่ว่าพลังอำนาจของฝ่ามือที่โจมตีเข้ามาอาจทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน
ยังมิทันที่จะรอให้เขาตื่นตะลึงจนเสร็จสิ้น เขารู้สึกว่าฝ่ามือของหยางไค่ที่เปล่งประกายความร้อนระอุกำลังพุ่งโจมตีเข้ามาอีกครั้ง
จากความร้อนที่แผ่กระจายเข้ามา ทรวงอกของศิษย์พี่ไช่รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง มันยังซ่อนความรู้สึกที่ถูกชอนไชด้วยพลังที่แข็งแกร่งเข้าไปในร่างกาย ทำให้อวัยภายในทั้งหมดสั่นสะเทือนปั่นป่วนไปมาอย่างรุนแรง
ออกไป !! ศิษย์พี่กล่าวตะโกนด้วยความโกรธ เขาพุ่งฝ่ามืออกไป ทำให้หยางไค่ไม่สามารถต้านทางการโจมตี เสมือนผ้าบางที่ลอยกระเด็นออกไปอย่างรุนแรง
ในขณะที่ร่างกายยังมิได้ลงสู่พื้นดิน ศิษย์ทีอ่อนแอที่สุดแห่งนิกายโลหิตได้พุ่งแทงกระบี่เข้ามา ในช่วงเวลาที่วิกฤต หยางไค่บิดร่างกายไปข้างๆ ทำให้กระบี่พุ่งแฉลบไปที่ไหล่ของเขา ทำให้ไหล่ของเขาเกิดเป็นรอยแผลขนาดใหญ่
การโจมตียังไม่จบเพียงเท่านี้ เมื่อได้โอกาสในขณะที่หยางไค่ได้รับบาดเจ็บ ในที่สุดยอดฝีมืออีกคนที่อยู่ในเขตแดนผสานลมปราณก็หาโอกาสในการโจมตี เขาเตะไปที่ซีโครงของหยางไค่อย่างโหดเหี้ยมทำให้หยางไค่ลอยกระเด็นออกไป
เมื่อสักครู่หยางไค่หลบหนีจากการโจมตีของเขา ทำให้เขารู้สึกอับอาย ดังนั้นการโจมตีในครั้งนี้จึงไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย
ในขณะที่หยางไค่ลอยกระเด็นออกไป ทันใดนั้นขวดยาเล็กๆ ได้ตกลงมาจากถุงผ้าที่อยู่ในหน้าอกของเขา และตกลงไปที่พื้นทันที
ในกลางเวหา หยางไค่กระอักเลือดและพุ่งมันออกมาและล้มกลิ้งลงไปที่พื้นดินอย่างรุนแรง ดวงตาของเขารู้สึกเจ็บปวดเมื่อมองเห็นขวดยาของตนเองตกลงมา แต่เขาไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า แต่มีคลื่นพลังสีแดงปรากฏที่เท้าของเขา จากนั้นเขาได้วิ่งหนีเข้าไปในป่าด้วยความเร็วที่เสมือนสายฟ้า
หยวนหลานมองเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน เขารีบวิ่งขึ้นไปข้างหน้าและเก็บขวดยานั้นไว้ในมือ
เสียงหัวเราะของหยางไค่ดังแว่วมาจากระยะไกล : ฮ่าฮ่าฮ่า นิกายโลหิต เขตแดนผสานลมปราณ ทำได้เพียงเท่านี้ !
หนีไปได้อย่างไร? กลุ่มคนแห่งนิกายโลหิตมองหน้ากันไปมา หยางไค่ตะโกนส่งสัญญานให้พวกเขาเข้ามาหา และยังยืนรอพวกเขาด้วยท่าทีที่สง่างาม ไม่ว่าจะเป็นตอนแรกหรือตอนหลังเขายังอวดดีเหมือนเดิม สุ้มเสียงเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง เดิมทีพวกเขาคิดว่าหยางไค่กำลังวางแผนบางอย่าง แต่ตอนนี้เขากลับหนีออกไปโดยที่ไม่มีใครคาดคิด
มันเล็กน้อยเฉกเช่นเสียงฟ้าร้องและเสียงฝนตกเท่านั้น !! พวกเขาคิดว่าหยางไค่ต้องมีทักษะและวิธีการที่ลึกลับ ในตอนนี้พวกเขาต่างมองไปยังทิศทางที่เขาหลบหนี ก่อนจะถอนหายใจด้วยความเย้ยหยันต่อหยางไค่
ตามไป มันไดรับบาดเจ็บคงวิ่งหนีได้ไม่ไกล !! หยวนหลานโบกมือด้วยความเกลียดแค้น และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่โหดเหี้ยม การปะทะกับหยางไค่ในครั้งแรกทำให้เขาค่อนข้างเสียเปรียบ เขาไม่คิดว่าฝ่ามือของหยางไค่จะยากต่อการทำลายเช่นนี้ หลังจากที่เขาสามารถทำลายฝ่ามือการโจมตีของหยางไค่ การต่อสู้จะจบลงที่ตรงนี้
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในระยะเวลาเพียง 3 ลมหายใจเท่านั้น มันรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
หลังจากที่กล่าวจบ หยวนหลานไล่ตามหยางไค่ออกไปอย่างรวดเร็ว คนอื่นๆต่างวิ่งตามเขาไป
แต่ยังมิทันที่พวกเขาจะก้าวออกไปหลายก้าว ด้านหลังของพวกเขาได้มีเสียงบางสิ่งบางอย่างที่กระทบตกลงที่พื้น พวกเขาทั้งหมดหันหน้ากลับไปมอง และมองเห็นศิษย์พี่ไช่ที่มีพลังความแข็งแกร่งที่สุดล้มลงไปที่พื้น โดยไม่มีการเคลื่อนไหว
ศิษย์พี่ ศิษย์เป็นอะไร ? หยวนหลางถามด้วยความตกใจ แต่กลับไม่ได้รับการตอบสนองใดๆกลับมา
เกิดอะไรขึ้น ? ศิษย์ที่อ่อนแอที่สุดกล่าวถามด้วยความหวาดกลัว
เมื่อสักครู่ศิษย์พี่ไช่ได้ปะทะกับหยางไค่เพียง 1 ฝ่ามือ เขาคงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ?
มีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ !! ยอดฝีมือคนที่ 3 ขมวดคิ้ว เขารีบเดินกลับมา ก่อนจะหันร่างของศิษย์พี่ไช่ ทันใดนั้น เขาตะโกนด้วยความตกใจ : อ้า !!
ศิษย์พี่ใช่เป็นอย่างไรบ้าง ? หยวนหลานเดินกลับมากล่าวถาม และจ้องมองไปที่ร่างของศิษย์พี่ก่อนจะเบิกตาโพลงอ้าปากค้างดวยความตื่นตะลึง
เพราะผิวหนังของศิษย์พี่ในตอนนี้แดงก่ำไปทั่วร่างกาย ภายใต้ผิวหนังของเขาเสมือนว่ามีของเหลวกำลังเต้นกระตุกและไหลเวียนอยู่ภายใจ ลักษณะการตายของเขาคล้ายคลึงกับการตายนู่วหล่าง
ในตอนนี้ ศิษย์พี่ไช่ไร้ซึ่งลมหายใจ ทรวงอกของเขามีรูขนาดเท่านิ้วโป้งและยังมีเลือดสีแดงฉานไหลออกมา
มันร้อนมาก !! ศิษย์ที่จับร่างของศิษย์พี่ไช่รีบวางศพของเขาลง
เมื่อร่างกายของศพสัมผัสกับพื้น มันกลับระเบิดออกมา เลือดสีแดงที่ร้อนระอุพุ่งกระฉูดออกมาและย้อมไปทั่วบริเวณ
คนที่ยังมีชีวิตอีก 3 คนต่างถูกเลือดที่ยังร้อนระอุพุ่งกระเด็นไปทั่วไปร่างกาย
พวกเขาทั้ง 3 ตกใจอย่างสุดขีด !! พวกเขาไม่คิดว่า ศิษย์พี่ไช่ที่มีพลังความแข็งแกร่งที่สุดจะตายโดยไม่รู้สาเหตุและตายอย่างน่าสยดสยอง
ตายอย่างไร ? หยางไค่ลงมือตอนไหน ?
พวกเขาทั้ง 3 อยู่นิ่งด้วยความโง่เขลาจ้องมองร่างกายของศิษย์พี่ไช่ที่ตายไปแล้วและแสดงออกด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว
ยอดฝีมือทั้ง 4 จากนิกายโลหิตโจมตีหยางไค่พร้อมๆกัน แต่เพียงพริบตาพวกเขากลับถูกฆ่าตายไป 1 คน แต่ร่างกายของหยางไค่ถูกแทงด้วยกระบี่ ถูกเตะด้วยเท้า ถูกโจมตีด้วยฝ่ามือ ร่างกายเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บที่สาหัส แต่เขาก็ยังคงสามารถวิ่งหนีออกไปได้
