Chapter 352: ฝนตกหนัก
Chapter 352: ฝนตกหนัก
ก่อนวันโลกาวินาศ พื้นที่เจียงซูทางเหนือนั้นเป็นสถานที่ที่โด่งดังของนักท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม มันก็เหมือนกับสถานที่แห่งอื่น หลังจากเกิดภัยพิบัติขึ้น โดยปราศจากสิ่งมีชีวิตและกลิ่นเลือดอันเข้มข้นนั้นก็ลอยฟุ้งไปทั่วอากาศ
ข้างภูเขานั้นมีค่ายของกองทัพอยู่ที่มีการป้องกันอันแน่นหนา ลวดเหล็ก บังเกอร์ หอคอย และกำแพงคอนกรีตที่แข็งแกร่งสูงสิบเมตร ก่อนวันโลกาวินาศ มันเป็นค่ายทหารสำหรับกองกำลังท้องถิ่น ด้านในและด้านนอกของค่ายทหารนั้นมีพืชจำนวนมากปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ เมื่อมองไปที่มันในครั้งแรกนั้น ค่ายทหารที่ถูกเถาวลัย์ปกคลุมและภูเขาสีเขียวนั้นก็เหมือนว่าพวกมันนั้นเชื่อมต่อกัน
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ฝนก็เริ่มที่จะตกหนักขึ้น ฝนห่าใหญ่นั้นเหมือนกับน้ำตกที่ล่วงหล่นมาจากบนฟากฟ้า และทำให้ยอดเขานั้นเปียกชุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า
ในตึกสูงของกองทัพตึกหนึ่งที่อยู่ตรงกลางของทางขึ้นไปบนเขานั้นก็มีโคมไฟแสงอาทิตย์ที่ถูกเปิด ชายสูงวัยกลางคนที่สวมชุดยูนิฟอร์มกองทัพนั้นก็มองไปยังกรงเหล็กอย่างระมัดระวัง ด้านในกรงเหล็กนั้นหรูหราเป็นอย่างมาก พื้นด้านในของกรงนั้นปกคลุมไปด้วยผ้าห่มขนจิ้งจอกอันมันวาว และมันก็ยังมีไข่มุกที่มันวาวและก้อนหินอันล้ำค่าอยู่ด้านในนั้น ตัวล็อคของกรงเหล็กอันหนาแน่นมันมีตัวอักษรสีเลือดสองตัวที่เขียนติดไว้อยู่ เซียงซัวไฮ่
มันมีกรงอื่นอีกสามกรงที่อยู่ข้างกัน และด้านนั้นเป็นผู้หญิงที่สง่างาม ผู้หญิงที่สวยงามทั้งสามคนนั้นสวมกางเกงที่เป้าเปิดอยู่ และทั้งสามคนนั้นก็เหมือนกับแมวพร้อมกับมีหางของสัตว์ที่แขวนไว้ตรงก้นของเธอ พวกเธอนั้นต่างจ้องไปยังชายที่สวมชุดยูนิฟอร์ม และพวกเธอนั้นก็กระตือรือร้นที่จะพูดสิ่งที่พวกเธอต้องการ มันก็ยังคงมีความหวังที่อยู่ในสายตาของพวกเธอ
ในตัวล็อคของทุกๆกรงนั้นมีชื่ออยู่ เจ้าของชื่อพวกนี้นั้นเป็นต่างดาราที่โด่งดังและหญิงสาวที่ทรงอำนาจในพื้นที่เจียงซูทางเหนือในอดีต พวกเธอนั้นเป็นที่โด่งดังอย่างมากและมีชายนับไม่ถ้วนต้องการตัวเธอในพื้นที่เจียงซูทางเหนือ หญิงสาวที่สวยงามอย่างพวกเธอนั้นหยิ่งยโสเป็นอย่างมากและก็โดนสั่งสอนโดยแส้ของชายที่สวมชุดยูนิฟอร์มกองทัพและพวกเธอนั้นก็กลายเป็นทาสของเขา
“ผู้บังคับบัญชาครับ!’ตวนตาหลงพร้อมกับสมาชิกอีกหลายคนก็พุ่งเข้ามาด้านใน”เซียงซัวไฮ่ได้ปฏิเสธพวกเราครับ เธอปฏิเสธที่จะยอมแพ้ เธอไม่ไว้หน้าคุณเลยแม้แต่นิดเดียว ผู้บังคับบัญชา พาคนของเราไปบางส่วนและทำลายทีมของเธอกันเถอะ! เหี้...เอ้ยย พร้อมกับทีมอันเล็กกระจ้อยร่อยของเธอนั้นพวกเธอก็ยังที่จะกล้า….”ตวนตาหลงพูดอย่างโกรธเคือง
“น้องชาย ไม่ต้องกังวลไป”ชายที่สวมชุดยูนิฟอร์มยิ้มและก็โบกมือ เขานั้นเป็นผู้บังคับบัญชาของค่ายกองทัพในพื้นที่เจียงซูทางเหนือ หยางเฟิง เขานั้นมีรอยแผลเป็นบนคิ้วของเขา ซึ่งมันพาดตาของเขาไว้ ดวงตาข้างซ้ายของเขานั้นมืดบอดและเปลี่ยนมันกลายเป็นสีเทาและทำให้เขานั้นดูมืดมนเป็นอย่างมาก
“ฉันคาดการณ์ไว้แล้วว่าเธอจะปฏิเสธ ฉันต้องการที่จะทดสอบท่าทางของจิ้งจอกตัวน้อย โชคร้ายที่ใครบางคนนั้นชอบที่จะโดนแส้!”หยางเฟิงเลียริมผีปาก ถึงแม้ว่าภายนอกเขานั้นจะดูเหมือนใจเย็น การแสดงออกของเซียงซัวไฮ่นั้นทำให้เขาโกรธ
“เธอนั้นปฏิเสธฉันไปกี่ครั้งแล้วกัน?”
ในตอนแรก เซียงซัวไฮ่นั้นก็หลบหนีออกจากฝ่ามือของเขา! ดวงตาของหยางเฟิงหดลงและมือของเขาก็จับไปที่แส้สีดำที่ดูเหมือนกับงูพิษ และเขาก็ฟาดเข้าใส่หญิงสาวที่สวยงามที่อยู่ในกรง แส้อันรุนแรงนั้นก็ทิ้งรอยเลือดไว้บนผิวหนังของหญิงสาวและหลังจากนั้นเธอก็กรีดร้อง
“ไปเตรียมทีมของนาย พวกเราจะออกเดินทางหลังจากที่ฝนหยุดตก!”ในขณะที่กำลังรังแกหญิงสาวในกรงเหล็กอยู่นั้น ใบหน้าของหยางเฟิงนั้นก็มืดคล้ำขึ้น
“ผู้บังคับบัญชาครับ พวกเรานั้นกำลังรอคำสั่งของคุณอยู่! พวกเราจะทำให้เซียงซัวไฮ่นั้นอยู่ในกรงเหล็กให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้!”ตวนตาหลงพูดอย่างมีความสุข
ร่องรอยอันดูถูกนั้นปรากฏขึ้นในดวงตาของหยางเฟิง ในขณะที่เขาจ้องไปที่ใบหน้าของตวนตาหลง มันโง่มากที่ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นนอกจากการสังหารนับไม่ถ้วน ถ้าเขาสามารถที่จะจับเซียงซัวไฮ่ได้โดยไม่ต้องสู้ เขาก็จะไม่ต้องสูญเสียพลังของเขาไปเลยแม้แต่นิดเดียว
เขามีความตั้งใจที่จะโจมตีเซียงซัวไฮ่เนื่องจากว่าความอดทนของเขานั้นหมดลงแล้ว พื้นที่ที่เซียงซัวไฮ่นั้นควบคุมอยู่นั้นเป็นพื้นที่ที่ข้ามผ่านเมืองหลักๆหลายเมือง พูดตามทฤษฏีแล้ว มันจะมีทรัพยากรที่เข้าออกเป็นจำนวนมากที่นั่น เขาต้องการที่จะได้รับสถานที่แห่งนั้น
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ชายเฒ่าที่มีผมรกรุงรังและขาดสารอาหารที่สวมชุดแจ็คเก็ตเก่าๆที่ปกคลุมไปด้วยน้ำก็พุ่งเข้ามาด้านใน
“เฒ่าซุน นายมาทำอะไรที่นี่?”ตวนตาหลงถาม
“โอ้ ผมมาหาผู้บังคับบัญชาครับ”เฒ่าซุนตอบ
“ผู้บังคับบัญชา…”เฒ่าซุนลังเล ฝ่ามือของเขานั้นปกคลุมไปด้วยหยาดเหงื่อและปากของเขาก็ปิดเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา “…ผู้บังคับบัญชาครับ ฝนวันนี้นั้นไม่ค่อยที่จะสงบ….คุณก็รู้ถึงงานที่ผมทำที่มันเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนวิจัยของน้ำ เมื่อหน้าฝนนั้นมาถึงและลำคลองฟูหยางนั้นก็ไม่คงที่ คุณต้องการที่จะเพิ่มคนไปดูการไหลของมันไหมครับ?”
หยางเฟิงยิ้มและเขาก็เปิดฟันแปดซี่ เขานั้นก็เหวี่ยงแส้ในมือของเขาอีกครั้งและฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของชายเฒ่า ชายเฒ่าก็กรีดร้องและล้มลงบนพื้น
“เฒ่าซุน นายไม่รู้เหรอว่าทำไมนายถึงยังคงมีชีวิตอยู่กัน? ไม่มีอะไรที่จะต้องกังวลเลยแม้แต่น้อย!”หยางเฟิงพูด
หยางเฟิงนั้นเป็นชายที่มีความทะเยอทะยาน ก่อนวันโลกาวินาศ เขานั้นได้รับภารกิจให้เคลื่อนย้ายคนชั้นสูง ไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้น แต่เขานั้นมีความสุข เนื่องจากว่าเขานั้นมีรายชื่อคนชั้นสูงที่เขามี รวมไปทั้งเซียงซัวไฮ่
เซียงซัวไฮ่นั้นไม่ใช่เพียงแค่ดาราที่โด่งดัง แต่เธอยังคงมีครอบครัวใหญ่ที่หนุนหลังเธออยู่ด้วย
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่หยางเฟิงนั้นรวบรวมคนพวกนั้น หายนะก็เกิดขึ้น คนจำนวนมากนั้นเปลี่ยนกลายเป็นซอมบี้ ซึ่งรวมไปทั้งเจ้าหน้าที่และทหารจำนวนมาก หลังจากนั้นสถานการณ์ก็กลายเป็นความโกลาหล
หยางเฟิงนั้นเปลี่ยนกลายเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติและไม่เพียงแต่เขาจะช่วยกองทัพควบคุมสถานการณ์ เขานั้นก็รวบรวมคนบางส่วนและยึดครองค่ายทหาร หลังจากนั้นเขาก็ฆ่านักธุรกิจจำนวนมากและเก็บคนที่ชาญฉลาดไว้บางส่วน สำหรับพวกดาราแล้วนั้น พวกเธอนั้นเปลี่ยนกลายเป็นของเล่นของเขา หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นเจ้าถิ่นและสร้างกองกำลังที่สำคัญขึ้น
...
ซุนฉางซินเคยเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านอนุรักษ์น้ำ อย่างไรก็ตาม แผนกอนุรักษ์น้ำไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบในการศึกษาซอมบี้และพืชพรรณ ดังนั้นมันจึงไร้ประโยชน์ในการขยายแผนกนี้ ด้วยเหตุนี้นี่เอง หยางเฟิงนั้นก็ขี้เกียจเกินไปที่จะจัดการกับเรื่องนี้
พร้อมกับแส้ของเขา ซุนฉางซินนั้นก็หมดกำลังใจและจากไปในทันที
‘ไม่มีใครที่อยู่ในการควบคุมในโลกที่เลวร้ายเช่นนี้หรอก อ๊า…เมื่อน้ำมาถึง…มันก็ยังดีกว่าที่จะถูกซอมบี้กิน…’เมื่อยืนอยู่ด้านนอกของค่ายกองทัพ เฒ่าซุนก็พึมพำกับตัวเอง
…
ฝนตกหนักนั้นตกเป็นเวลาสามวันและวิสัยทัศน์ของมันนั้นก็ต่ำเป็นอย่างมาก
ในตอนเย็น ในทางเข้าเขตชานเมือง ในถนนที่ห่างไกลที่นำไปยังสถานที่ที่ห่างไกล นั้นก็มีร่างไร้หัวนับไม่ถ้วนนอนตายอยู่บนพื้น เสียงคำรามของซอมบี้ก็สามารถที่จะได้ยินลางๆจากสถานที่ที่ห่างไกล
“นี่เป็นถนนที่ใกล้ที่สุดที่จะไปยังค่ายกองทัพของหยางเฟิง พวกเรานั้นพึ่งจะฆ่าสายลับคนสุดท้ายไป ดังนั้นพวกเราสามารถที่จะบุกต่อได้แล้ว”เซียงซัวไฮ่พูดกับเจียงลู่ฉีในน้ำเสียงอันตึงเครียด
เพื่อที่จะโจมตีหยางเฟิงในครั้งนี้นั้น เซียงซัวไฮ่นั้นก็อนุญาตให้เจียงลู่ฉีนั้นรอเป็นเวลาหลายวัน ในช่วงเวลานี้ เธอนั้นก็จัดการกวาดล้างครั้งใหญ่ ใครบางคนในทีมของเธอนั้นเป็นสายลับของหยางเฟิง ถ้ามันเป็นก่อนหน้านี้ เธอก็จะปล่อยพวกเขาให้ยังมีชีวิตอยู่อีกสักพักหนึ่ง เนื่องจากว่าพวกเธอนั้นยังมีประโยชน์กับเธอ แต่พวกเธอนั้นมีทางที่จะต้องไปอีกไกล ดังนั้นเธอจึงฆ่าสายลับทิ้งทั้งหมด
“เยี่ยม”เจียงลู่ฉีมองไปยังร่างอันจืดชืดบนพื้นดิน พยักหน้าและก็เดินกลับไปยังรถมินิบัสของเขา
“คุณเจียง นี่เป็นพื้นที่ภูเขา คุณมั่นใจนะว่าคุณไม่ต้องการให้พวกเราเอารถoff-roadปรับแต่งให้กับคุณหน่ะ?”หญิงสาวที่อยู่ข้างเซียงซัวไฮ่ก็เตือน เธอนั้นเป็นหญิงสาวที่คอยติดตมเซียงซัวไฮ่ตลอดเวลา เธอนั้นเป็นผู้ช่วยเหลือของเซียงซัวไฮ่ เจียนหลิง
‘เฮ้อ…คนพวกนี้นั้นไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เจียงเลย…”จางไฮ่และซุนคุนมีความคิดเดียวกัน และพวกเขาก็มองหน้ากันและกัน
“มันไม่จำเป็น ขอบคุณนะ”เจียงลู่ฉีตอบ
“ถ้างั้น…รถของคุณเจียงก็สามารถที่จะตามพวกเราไปได้”เจียนหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอสงสัยว่ามันเป็นตัวเลือกที่ถูกแล้วงั้นเหรอ ที่ปล่อยให้ทีมนี้ร่วมมือกับพวกเธอ