ตอนที่ 183 อ่อนแอเกินไป (FREE)

ฟาง เจิ้งจือ ไม่เคยได้ยินชื่อ เมิ่ง เทียน มาก่อน รวมถึงโลกแห่งเซียนด้วย แล้วยังไง? ก็ไม่ใช่ปัญหาตราบใดที่ เหยียน ซิว รู้เรื่องพวกนี้

ฟาง เจิ้งจือ นั้นไว้ใจ เหยียน ซิว

"เจ้ารู้จัก เมิ่ง เทียน อะไรนี่หรือไม่?"

"รู้"

"แล้วโลกแห่งเซียนละ?"

"ก็รู้นิดหน่อย"

"เยี่ยม!"

ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า

ผู้เข้าสอบแต่ละคนรีบเร่งวิ่งผ่านประตูเข้าไป

บางคนก็บอกคนที่อายุมากกว่าควรมีสิทธิ์ได้เข้าก่อน ได้เข้าไปก่อนหมายความว่าจะได้ทำความคุ้นเคยก่อนนั่นเอง

อย่างไรก็ตาม เหยียน ซิว และ ฟาง เจิ้งจือ ไม่รีบร้อน

พวกเขาจึงรออยู่ด้านนอกเงียบๆ รอผู้คนเข้าไปจนหมดเสียก่อน

พวกเขาไม่ได้มีแผนการที่ยิ่งใหญ่อะไร ฟาง เจิ้งจือ แค่กลัวที่จะต้องเบียดกับคนอื่น จนเปียกปอน และเสื้อผ้าสกปรกแค่นั้นเอง

...

ทันทีที่เขาก้าวเท้าผ่านประตูเข้าไป ฝนที่ตกก็หายไปแล้ว

มีทุ่งโลงอยู่เบื้องหน้าของพวกเขา ไม่มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือแม้แต่ต้นไม้ สิ่งเดียวที่เห็นคือหินสีเขียวที่วางอยู่บนทุ่งหญ้า

ที่ว่างไม่ได้มากมายนัก แต่ก็พอที่จะให้คน 200 คนยืนอยู่ได้

มองไปไม่ไกลมีสะพานอยู่ พูดให้ถูกต้องคือสะพานที่พังแล้ว

อีกด้านหนึ่งของสะพานเป็นภูเขา มันถูกปกคลุมไปด้วยหมอกทำให้เห็นอะไรไม่ชัดเจนมากนัก พวกเขาคิดว่ามันเป็นภูเขาเพราะเงาที่ได้เห็น

ที่นี่ไม่ได้ดูแตกต่างจาะมิติพิเศษทั่วไปนัก อย่างไรก็ตาม นี่คือโลกแห่งเซียน มันจะเป็นแค่ที่ธรรมดาได้ยังไงกัน?

"ข้ามสะพานหิน!"

คำพูดดังขึ้นมาจากความว่างเปล่า เป็นคำสั่งที่ชัดเจนว่าพวกเขาควรทำอะไร

มันเป็นสะพานหินที่พังตลงกลาง

มีหินก้อนหนึ่งอยู่ตรงทางขึ้นสะพาน มันถูกแกะสลักไว้ด้วยคำสองคำคือ "สะพาน แตกหัก!"

ไม่มีอะไรนอกจากนั้น

ทุกคนจ้องมองไปที่สะพาน ไม่มีใครก้าวขาไปเลยแม้แต่น้อย มันเป็นสะพานที่ดูไม่สิ้นสุด

ช่องว่างนั้นเห็นอย่างชัดเจน แต่ทุกอย่างด้านล่างถูกปลกคลุมด้วยหมอก

ไม่มีใครรู้ว่าสะพานยาวแค่ไหน และอีกฝั่งมีสะพานเชื่อมต่อกันหรือไม่

ไม่มีใครรู้เลยแม้แต่น้อย

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้มองไปที่สะพานพัง เขามองไปที่แผ่นหินที่สลักคำสองคำ ...

"สะพาน แตกหัก"

มันเป็นคำที่ล้ำลึกอย่างไม่น่าเชื่อ

ตัวอักษรถูกสลักลึกลงไปในหิน

"ถ้าข้าเดาไม่ผิด อาวุธของ เมิ่ง เทียน คือ ดาบ?" ฟาง เจิ้งจือ เหลือบมองที่ เหยียน ซิว

"มันเป็นดาบ แต่เขาเลิกใช้มัน" เหยียน ซิว ประหลาดใจเล็กน้อย ฟาง เจิ้งจือ รู้ได้ยังไงว่า เมิ่ง เทียน ใช้ดาบ ในเมื่อเขายังไม่รู้เลยว่า เมิ่ง เทียนคือใคร?

ฟาง เจิ้งจือ ชี้ไปที่คำสองคำ

เหยียน ซิว เหลือบมองและพยักหน้าด้วยความเข้าใจ

"มีการพูดถึงดาบ มีตำนานของอาณาจักรเซี่ยอันยิ่งใหญ่ เล่าว่าดาบถูกซ่อนอยู่ในโลกแห่งเซียน มันคือดาบที่ เมิ่ง เทียน ใช้ฆ่าจักรพรรดิปีศาจ ตี้ ซี่คง! "

"มีดาบซ่อนอยู่ในมิติพิเศษ?" ฟาง เจิ้งจือ สับสน อ้าว แล้วทำไมตัวเขาไม่เห็นเก็บดาบไว้ในมิติพิเศษได้เลย?

"เมื่อเจ้าอยู่ในระดับนั้น เจ้าสามารถเก็บของนับหมื่นไว้ในมิติพิเศษของเจ้า แน่นอนว่าเจ้าสามารถเก็บดาบได้" เหยียน ซิว ไม่แปลกใจกับคำถามของ ฟาง เจิ้งจือ  เพราะเขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่เคยเข้าเรียนมาก่อน ยิ่ง ฟาง เจิ้งจือ ทำข้อสอบทั้งหมดเสร็จภายใน 4 ชั่วโมง เขายิ่งมั่นใจมากยิ่งขึ้น

ไม่มีสำนักไหนสอบลูกศิษย์แบบนี้

"แล้ว ... ดาบอยู่ที่ไหน?"

"ไม่มีใครสามารถหาดาบเจอ กล่าวไว้ว่า เทพเซียนสงครามไม่ได้ใช้ดาบนั้นอีกเลย หลังจากที่ฆ่าจักรพรรดิปีศาจได้"

"แล้วเขาใช้อะไร?"

"กระบี่สั้นๆ "

"กระบี่สั้น? ทำไมคนที่ใช้ดาบ ถึงเปลี่ยนไปใช้กระบี่สั้น... " ฟาง เจิ้งจือ คิดว่ามันเป็นเรื่องยากที่จำทำความเข้าใจ คนที่ใช้มือขวา อยู่ดีๆจะเปลี่ยนมาใช้มือซ้ายแทน?

ทั้งเขาและ เหยียน ซิว ก็ไม่เข้าใจ

ไม่มีใครในอาณาจักรเซี่ยสามารถอธิบายได้เช่นกัน อย่างไรก็ตามความจริงก็เป็นความจริง

ขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว กำลังคุยกันอยู่ มีร่างหนึ่งในชุดคุลมสีแดงได้ปรากฎออกมา รูปร่างดูบอบบาง

"เจ้าแอบเข้ามางั้นหรือ?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่จำเป็นต้องให้นางถอดผ้าคลุมที่ปิดทั้งตัวออก เขาก็รู้ดีว่านางเป็นใคร

"เจ้าหมายถึงอะไร แอบเข้ามา? ข้าเข้ามาแบบปกติเถอะ " ผู้ที่อยู่ภายใต้ชุดคลุมสีแดงตอบกลับมาอย่างไม่พอใจ

ฟาง เจิ้งจือ ไม่เชื่อ เขาไม่เห็น ปิง หยาง ที่โรงเรียนหลวง นางไม่ได้ยืนอยู่ที่สนามหญ้าก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่โลกแห่งเซียน

มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะรู้ เพราะผ้าคลุมของนางนั้นแห้งสนิท

"เจ้ามีอะไรจะพูดไหม?" ฟาง เจิ้งจือ ขี้เกียจ ที่จะมานั่งถกเถียงกับนาง

"ข้าต้องการเอาชนะเจ้า!"

"แน่นอน แต่ข้าได้ยินว่าที่นี่มีดาบอยู่ ข้าอยากไปเห็นสักหน่อย"

"เจ้ากำลังพูดถึงดาบของ เมิ่ง เทียน? ฮ่าฮ่า ... เจ้าต้องการจะหาดาบเล่มนั้น? ไม่มีใครหามันเจอมานานแล้ว ... อืม ดูน่าสนุก ข้าตัดสินใจจะร่วมมือกับเจ้า จงดีใจสะเถอะ! "

ปิง หยาง พูดออกมาอย่างขึงขัน นางตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

จากนั้น ปิง หยาง ก็รอให้ ฟาง เจิ้งจือ ตอบรับเข้ากลุ่ม

"เจ้าอ่อนแอเกินไป!"

เป็นคำพูดง่ายๆและตรงๆ แต่มันส่งผลกระทบเป็นอย่างมาก ปิง หยาง เริ่มสงสัยในตัวเองเป็นครั้งแรก

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้ากล้าพูดว่าข้าอ่อนแอเกินไปงั้นรึ?"

"แล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรือไง?"

"ข้าต้องจัดการเจ้าให้ได้!"

"หรอ แต่ความจริงเจ้าก็อ่อนแอเกินไปอยู่ดี" ฟาง เจิ้งจือ ยังยืนยันคำพูดเดิม

"โอเค เจ้าบังคับข้าเองนะ!" ดวงตาอันสดใสของ ปิง หยาง เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

จากนั้นนางก็จากไปโดยไม่ลังเล

ฟาง เจิ้งจือ พอใจเป็นอย่างมาก อย่างน้อยนางก็รู้จักยางอายบ้าง มันไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ ถ้าระดับผนวกดาราคิดจะมาเกาะเขาเป็นปลิง

อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ พบว่าเขาประเมิณ ปิง หยาง สูงเกินไป

เพราะ…

ปิง หยาง กลับมาอย่างรวดเร็ว คราวนี้มีชายในชุดเกราะสีเขียวอยู่ข้างๆ

"บอดี้การ์ด?ผู้คุ้มกัน? " ฟาง เจิ้งจือ คิดกับตัวเอง

"บอกระดับพลังกับพวกเขาสิ!" ปิง หยาง กล่าว

"เรียนองค์หญิง ข้าเข้าสู่ระดับสะท้อนสวรรค์เมื่อ 1 ปีที่แล้ว!" ชายวัยกลางคนตอบอย่างสุภาพ

"เอาล่ะตอนนี้ ข้าต้องการให้เจ้าเอาชนะข้า!" ปิง หยาง เหลือบมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ขณะพูด

"ข้าไม่สามารถสัมผัสตัวท่านได้!" ชายวัยกลางคนตอบออกมาอย่างหวากลัว

"อย่ามาแก้ตัว ถ้าเจ้าเอาชนะข้าไม่ได้ พรุ่งนี้ข้าจะไปเผาบ้านเจ้าซะ! " ปิง หยาง เป็นคนที่โดดเด่นเรื่องกดขี่คนอื่นอย่างน่าเหลือเชื่อ นางเมินเฉยต่อคำพูดของชายคนนั้น

"องค์หญิง ท่านต้องการให้ข้าเอาชนะท่านงั้นหรือ?" ชายวัยกลางคนไม่เชื่อ

เขาจะทำยังไงดี? เขาอยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ แต่นางอยู่ในระดับผนวกดารา ความแตกต่างนั้นมากเกินไป

"แน่นอน!" ปิง หยาง พยักหน้า

ผู้เข้าสอบคนอื่นๆก็เริ่มหันมาสังเกตุเห็น

พวกเขาทั้งหมดไม่อยากจะเชื่อ

"นั่นคือ ... องค์หญิง ปิง หยาง! "

"ทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่? ดูเหมือนว่านางจะท้าท้าย หวัง ฉวนปิง? "

"หวัง ฉวนปิง นั้นมีพลังอยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ องค์หญิง ปิง หยาง ดูเหมือนจะอยู่ในระดับผนวกดาราเท่านั้น ทำไมถึงท้าทายเขาละ? หรือว่า หวัง ฉวนปิง? "

ผู้เข้าสอบต่างคิดกับตัวเอง

ทันใดนั้น ซู ตงหลิน ก็ก้าวเท้าออกมาจากฝูงคน

ซู ตงหลิน สวมชุดเกราะสีเขียว ผมของเขาถูกปล่อยไปตามสายลม ทำให้ดูมีเสน่ห์ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถกำจัดความเมื่อยล้าออกไปได้

เพจหลัก : Double gate TH