ตอนที่ 182 เปิดเผยกระดาษคำตอบ (FREE)
"เปิดเผยกระดาษคำตอบ!"
"ใช่พวกเราต้องการเห็นเดี๋ยวนี้!"
เมื่อได้ยินคำพูดของ ฮัน ฉางเฟิง ผู้คนก็ราวกับตกอยู่ในความบ้าคลั่งอีกครั้งถ้าไม่ได้ดูแผ่นกระดาษคำตอบ พวกเขาจะไม่มีทางยอมเชื่อเด็ดขาด
มันเป็นสิ่งที่ขัดต่อความเชื่อและความเข้าใจของพวกเขา
ราชาต้วนมองไปที่ ฮัน ฉางเฟิง ก่อนมองไปที่ฝูงคนที่ลุกฮือ อยู่เบื้องหน้าถ้าเขามีทางเลือก เขาจะปฏิเสธ
แต่เขาไม่มี
ตั้งแต่ตอนที่เขาได้ประกาศชื่อ ฟาง เจิ้งจือ เขาก็รู้ดีว่าจะไม่มีใครยอมเชื่อแน่นอน
ทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่คือเอากระดาษคำตอบออกมาให้ดูเพื่อพิสูจน์ความเป็นธรรมของฝ่ายตรวจข้อสอบ นอกจากนี้ยังเป็นคำสั่งขององค์จักรพรรดิ หลิน มู่ไป่ ในมือเจ้าหน้าที่ด้านซ้ายของ ราชาต้วน มีกล่องสี่เหลี่ยมอยู่ในมือ มันถูกปกคลุมด้วยผ้าทองคำ
ราชาต้วนรู้ดีว่าด้านในมีกระดาษคำตอบของ ฟาง เจิ้งจือ อยู่
"เปิดออกซะ!" ราชาต้วน ออกคำสั่งเขาพยายามควบคุมอารมณ์ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขาพยายามยิ้มให้ตัวเอง
เขายิ้ม ยิ้มอย่างสดใส
ผ้าสีทองถูกดึงออก ฝากล่องค่อยๆเปิดออก เจ้าหน้าที่คนอื่นๆเดินเข้าไปใกล้
ทั้ง 12 คนชูกระดาษ 12 แผ่น เหนือศีรษะ พวกเขายืนเรียงกันเป็นเส้นตรง ทำให้ง่ายต่อทุกคนที่จะมองเห็น
ฟาง เจิ้งจือ...
ที่สำคัญกว่าคือ กระดาษแต่ละแผ่นได้คะแนนเท่ากัน และมีตราประทับสีแดงขององค์จักรพรรดิ "ตราประทับของจักรพรรดิ"!
ทุกคนต่างยืนเงียบ
พวกเขาเบิกตากว้างจ้องมองแผ่นกระดาษ พวกเขาไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ เพราะทุกคนรู้ดีว่าตราประทับนั้นหมายถึงอะไร
"นั่นมันตราขององค์จักรพรรดิ... มันเป็นตราของจักรพรรดิ!"
"ถูกต้องทั้งหมด?! เขาทำถูกทั้งหมด! "
"กระดาษ 12 แผ่น ใน 4 ชั่วโมง ไม่มีผิดแม้แต่จุดเดียว ไม่มีแม้แต่คำผิดเล็กน้อย!"
"ไม่มีตรงไหนถูกหักคะแนน!"
เจ้าหน้าที่ทุกคนตื่นตะลึง ผู้คนต่างอยู่ในความหวาดกลัว โดยเฉพาะผู้ที่พึ่งเข้าสอบไป
อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องยอมรับความจริงที่อยู่ตรงหน้า
ทุกคนที่เคยเห็นข้อสอบ ต่างรู้กันดีว่าข้อสอบในครั้งนี้ยากกว่าครั้งอื่นๆ
4 ชั่วโมง...
พวกเขาไม่สามารถจะทำเสร็จได้ แม้แต่ 2 แผ่น
คนที่อยู่ในกลุ่มที่ 2 ก็ทำได้เพียงแค่แผ่นเดียวเท่านั้น
มันยากเกินไป!
อย่างไรก็ตาม มีบางคนที่สามารถทำเสร็จ 6 ชุดภายในแค่เวลา 4 ชั่วโมง ไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย ไร้ที่ติ!
เขาทำมันได้ยังไง?
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะโกง ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาไม่มีใครสามารถโกงข้อสอบได้
ดังนั้นเขาจะทำได้ยังไง ถ้าไม่โกง?
ซู ตงหลิน รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนขึ้นทันทีเขารู้สึกราวกับใบหน้าถูกเผาไหม้
"ตราประทับจักรพรรดิ ... ทำถูกทั้งหมด?!"
ซู ตงหลิน รู้สึกว่าตัวเองได้เสียเวลาเรียนไปกว่า 20 ปีแต่เมื่อเจอกับกระดาษคำถาม เขากับแพ้เด็ก 3 ขวบ
"ฟาง เจิ้งจือ!" ซู ตงหลิน เริ่มสั่นเทาเพราะความอับอายและโกรธแค้น
เขานึกถึงบทสนทนาระหว่าง ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว ก่อนหน้านี้
"ทำไมไม่บอกเขาไปว่าเจ้ามีคนเข้าร่วมการทดสอบด้วยแล้ว?"
"แม้ว่าข้าบอกเขาไปว่า ข้าจะไปกับเจ้า ข้าคิดว่าด้วยความฉลาดของเขาคงไม่เข้าใจ"
"เป็นความจริง!"
มันเป็นเหมือนการเยาะเย้ยและทำให้เขาอับอาย มันเป็นความอัปยศอันสมบูรณ์แบบ ซู ตงหลิน ถูกปฏิเสธโดย เหยียน ซิว และ ฟาง เจิ้งจือ
"รอบแรก!"
"รอบแรกของการทดสอบต่อสู้!"
"ข้าจะต้องฆ่าเจ้าให้ได้!"
ซู ตงหลิน ไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปเขาไม่สามารถทนอยู่ได้ ไม่กี่นาทีก่อน เขาพึ่งว่า ฟาง เจิ้งจือ ต่อหน้าทุกคนไป
แต่ตอนนี้...
ชื่อของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นอยู่ในจุดสูงสุด
คะแนนสูงสุดของการทดสอบด้านปัญญา!
เมื่อมาถึงจุดนี้ ไม่มีใครกล้าสงสัยกับอันดับที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้มาทุกคนมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความอิจฉาริษยา
เจ้าหน้าที่ทุกคนเองก็ไม่พอใจ
อัจฉริยะที่ไม่เคยปรากฎมาก่อน
ทุกคนมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เขาอาจจะได้คะแนนสูงสุดในการทดสอบด้านปัญญา อย่างไรก็ตามเขาแค่อยู่ในระดับสะท้นสวรรค์ตอนต้น เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเขาทั้งหมด
ทำไมพวกเขาจะไม่ตื่นเต้นล่ะ
ตราบใดที่พวกเขาจัดการ ฟาง เจิ้งจือ ในการทดสอบต่อสู้ได้ พวกเขาจะถูกจับตามองแน่นอน
หลายคนมองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ราวกับมองลูกแกะตัวน้อยพวกเขาเต็มไปด้วยความหิวโหย
หนานกง มู่ ที่อยู่ใต้ต้นไม้เองก็จากไปแล้ว
เขาจากไปทันทีที่ กระดาษคำตอบถูกนำออกมา เขาไม่ได้พูดอะไรกับใคร เขาเพียงแค่หันไปมองยังทิศใต้
ทิศที่ตระกูลหนานกงตั้งอยู่
มีอัจฉริยะที่หาได้ยากปรากฎตัวขึ้นแล้ว หนานกง เฮา
ซิง ฉิงซุย ไม่ได้จากไปเขาไม่โกรธ อย่างไรก็ตามเมื่อเขาได้เห็นกระาษคำตอบ ดวงตาของเขาเป็นประกายมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับนักล่าที่มองเห็นเหยื่อ
...
ภายในสวนอันรื่นรมย์ของ ปิง หยาง
ปิง หยาง สวมชุดสีแดง มองไปยังทิศทางที่เป็นที่ตั้งของห้องอ่านหนังสือ
"เขาต้องมีความสุขมากแน่ๆ?"
"ข้าปล่อยเขาไปอย่างนี้ไม่ได้!"
"แต่ทำไม เป็นแค่ชาวบ้านที่น่ารังเกียจ? ทำข้อสอบได้ทั้งหมด ... "
"เขาต้องตายด้วยน้ำมือข้า ต้องตายด้วยน้ำมือข้า ... "
ปิง หยาง ยังคงพูดพึมพัมกับตัวเองเรื่อยๆ อารมณ์ของนางเต็มไปด้วยความสับสน ทั้งมีความสุข โกรธ เสียใจ และเป็นบ้า...
ที่ลานเล็กๆอีกด้านหนึ่งของบ้านปิง หยาง
ฉือ กูเหยียน สวมชุดกระโปรงสีชมพู นั่งเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ไม้ความยาวของกระโปรงที่ไม่มากนักทำให้พอเห็นขาที่เนียนขาวของนางได้
ท่าทางของนางดูค่อนข้างขี้เกียจ ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองไปบนท้องฟ้า
"ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าเจ้าหัวขโมยไร้ยางอายนั่นทำไมถึงชอบนอนแบบนี้ ค่อนข้างจะสบาย ... การทดสอบที่เหลือ ข้าคงไม่ต้องช่วยเหลืออะไรเขาอีกแล้ว ขอพักสักหน่อยละกัน... "
ฉือ กูเหยียน พึมพัมก่อนจะหลับตาลง และยิ้มให้กับตัวเอง
เย่ เอ๋อ คอยยืนดูแลนางจากทางด้านขวา
นางตะลึงกับสิ่งที่เห็น เพราตั้งแต่ที่นางอยู่ข้าง ฉือ กูเหยียน นี่เป็นครั้งแรกที่นางนั่งแบบนี้
"ทำไมถึงรู้สึกว่าคุณหนูนั้นเปลี่ยนไป ไม่ใช่นางเองหรอที่คอยเตือนข้าเรื่องกริยามารยาทตลอดเวลา? "
...
...
จากการประกาศผลการทดสอบด้านปัญญา ความวุ่นวายในเมืองไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
ยังมีคนมากมายเดินทางมาเยี่ยม ยู่ ยี่ปิง และ รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย
เขาเคยพูดว่ามันไม่ฉลาดที่จะทำข้อสอบทั้งหมด แต่ตอนนี้มันกลายเป็นคำพูดต้องห้าม
ไม่มีใครกล้าพูดถึงเหตุการณ์นั้น
อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องที่ทุกคนในเมืองรู้กันดี ผู้คนต่างเล่าเหตุการณ์นี้กันต่อไปเรื่อยๆ
ยู่ ยี่ปิง และ องค์รัชทายาท เองก็รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
"ข้าไม่รู้!ใครเป็นคนประกาศ จะหาญกล้าเกินไปแล้ว? ใครกล้าหมิ่นประมาทรัฐมนตรีฝ่ายซ้าย! "
ความสมดุลทางการเมืองดูเหมือนจะถูกทำให้สั่นสะเทือน ไม่รู้ว่าผลกระทบจาก ฟาง เจิ้งจือ นั้นจะมีมากแค่ไหน?
...
การทดสอบด้านการต่อสู้ นั้นจัดขึ้นในวันที่มีอากาศเลวร้าย
ฝนในวันนี้ดูตกหนักกว่าวันก่อนๆ ฟ้าเต็มไปด้วยเมฆดำ ลมที่รุนแรงพัดผ่านไปทั่วเมือง
วันนี้เป็นวันเริ่มการทดสอบพร้อมกับอากาศที่ไม่ค่อยดี
แล้วยังไง?
ถ้าไม่มีฝน ก็ไม่มีสายรุ้ง
ผู้เข้าสอบมากกว่า 200 คน ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน พวกเขามองไปข้างหน้าอย่างแข็งขัน
บรรยากาศที่สนามหญ้าด้านหลังโรงเรียนหลวงนั้นหนักอึ้ง
ท่ามกลางผู้คนมีร่มสีเหลืองคันหนึ่ง มี 2 คนอยู่ข้างในนั้น คนหนึ่งทำหน้าเบื่อๆ ฟาง เจิ้งจือ ที่วันนี้สวมชุดเกราะมาเรียบร้อย ส่วนอีกคนยืนนิ่งราวกับน้ำแข็ง เหยียน ซิว
ทั้งสองยืนอยู่ใต้ร่มสีเหลือง พวกเขาดูสะอาดเป็นอย่างมาก แตกต่างกับคนอื่นอย่างสิ้นเชิง
ฮัน ฉางเฟิง มองไปยังร่มสีเหลือง ที่เป็นร่มเพียงคันเดียวในสนามหญ้าแห่งนี้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าที่ฝนยังคงตกหนัก
หรือข้าจะทำผิดพลาด?
หลังจากที่เขาเป็นหัวหน้าผู้คุมสอบมานานหลายปี เขาเคยเห็นแต่ผู้คนที่ยึดมั่นในความเท่าเทียม ไม่ว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน พวกเขาก็ยินดีเปียกไปด้วยกัน เขาไม่เคยเห็นคนที่กางร่มของตัวเองออกมาแม้แต่น้อย!
เขาได้แต่หวังว่าคนประเภทนี้จะไม่เข้าร่วมกองทัพ ไม่งั้นเขาต้องทนไม่ไหวจับคนนั้นทรมารซักพันครั้ง
แต่นี่เป็นเพียงการทดสอบระดับจักรพรรดิ เขาพูดอะไรได้ไหม?
แน่นอนว่าไม่
"พวกเจ้านั้นเป็นกำลังอันทรงคุณค่าของอาณาจักร อนาคตนั้นอยู่ในมือพวกเจ้า วันหนึ่งเมื่อพวกเจ้าเดินเข้าไปในสนามรบ ในกองทัพ ข้าหวังว่าจิตวิญญานอันแรงกล้าจะทำให้พวกเจ้าแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น! "
"กุญแจสู่ความสำเร็จกำลังจะเปิดรับเจ้าเร็วๆนี้ อย่างไรก็ตาม เจ้าต้องก้าวข้ามประตูนี้ไปให้ได้เสียก่อน ข้างในประตู เจ้าจะพบกับความโหดร้าย ความตึงเครียด และการแข่งขัน! "
"มีหลายสิ่งมากมายที่คอยขวางทางพวกเจ้า หน้าที่ของพวกเจ้าคือทำลายและผ่านมันไปซะ! "
"ข้าเชื่อว่าทุกคนรู้ว่า" ' เมิ่ง เทียน ' นั้นหมายถึงอาณาจักรเซี่ยอันยิ่งใหญ่ แน่นอนเขาเป็นคนเดียงที่เดินทางกว่า 1000 กิโล เพื่อฆ่าจักรพรรดิปีศาจ เขาคือ"เทพเซียนสงคราม!"
"วันนี้ทุกคนต่างได้รับเกียรติเข้าสู่ ' โลกแห่งเซียน ' มันคือโลกของ เมิ่ง เทียน และบันทึกเรื่องราวทุกอย่างของเขาไว้"
"แต่ละระดับ เจ้าจะเห็นโลกที่แตกต่างกัน และเข้าใจสิ่งที่แตกต่าง..."
"กฎง่ายๆ คนสุดท้ายที่ยืนหยัดอยู่ได้จะเป็นผู้ชนะ!"
เมื่อ ฮัน ฉางเฟิง พูดจบ เขามองไปที่ผู้เข้าสอบทุกคนทุกคนเต็มไปด้วยความอยากกระหาย
พวกเขาล้วนเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ในการทดสอบครั้งนี้ องค์จักรพรรดิทรงอนุญาติให้ใช้ "โลกแห่งเซียน" เป็นสนามทดสอบ เขาใจกว้างเป็นอย่างมาก ทุกคนที่ได้เข้าไป ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ ก็จะได้รับประโยชน์เป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม ภายในนั้นเต็มไปด้วยอันตราย ...
โลกแห่งเซียน นั้นค่อนข้างยากเกินกว่าความสามารถของผู้เข้าสอบในวันนี้ อย่างไรก็ตามองค์จักรพรรดิได้กล่าวอย่างตรงไปตรงมา "มีนักรบคนไหนไม่เคยเลือดออกบ้าง?"
แน่นอนว่า ฮัน ฉางเฟิง รู้ความหมายนั้นดี
ถ้าไม่มีประสบการณ์ ต่อให้แข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถยืนหยัดอยู่ในสนามรบได้นาน คนคนนั้นไม่สามารถปกป้องอาณาจักรเซี่ยได้
เผ่าพันธ์ุปีศาจนั้นร้ายกาจอย่างน่าเหลือเชื่อ มากกว่าที่มนุษย์จะคิดได้
อย่างไรก็ตาม...
ทำไมตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ดูไม่เป็นกังวลอะไรแม้แต่น้อยความเป็นจริงเขาดูค่อนข้างเบื่อหน่ายด้วยซ้ำ?
ฮัน ฉางเฟิง ไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ กำลังคิดอะไรอยู่เขาไม่ต้องการผ่านการทดสอบ? หรือว่าเขามั่นใจ?
เป็นไปไม่ได้
การทดสอบด้านการต่อสู้นั้นแตกต่างจากด้านปัญญา พวกเขาต้องใช้ทักษะ
ถึงแม้ว่าระดับพลังสะท้อนสวรรค์จะไม่อ่อนแอ แต่เขาก็เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา นอกจากนี้ยังมีคนรอลอบกัดเขาอยู่อีกมาก
ที่สำคัญกว่านั้น ผู้ที่คุมโลกแห่งเซียนคือ ฮัน ฉางเฟิง และ ราชาต้วน
ทั้งเวลา และ คน ...
ถ้า ฟาง เจิ้งจือ เป็นคนสุดท้ายที่ยืนอยู่ได้
นั่นคงเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผลมาก
"ทุกคนเตรียมพร้อม!"
"รับทราบ"
ทุกคนยกเว้น ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว ตอบอย่างพร้อมเพียง
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย ส่วน เหยียน ซิว เองก็ไม่เต็มใจที่จะตอบ
พวกเขาดูแตกต่างอย่างสิ้นเชิง แต่ทั้งคู่ยังยืนอยู่ภายใต้ร่มสีเหลืองเหมือนเดิม
ประตูหินขนาดใหญ่ค่อยๆเปิดออก
เป็นสัญญาณเริ่มของการทดสอบด้านการต่อสู้ ...
"โลกแห่งเซียน? เมิ่ง เทียน ... ทำไมข้าถึงไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน? " ฟาง เจิ้งจือ มองด้วยความสับสนจากนั้นเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะมองไปยังผู้เข้าสอบคนอื่นๆที่อยู่รอบๆตัว
"อะไรนะ! เจ้า ... โง่!"
อย่างไรก็ตามตอนนี้ทุกคนกำลังเดินเข้าไปในประตูหินอย่างไม่รู้ตัว
เพจหลัก : Double gate TH