GMC ตอนที่ 16 ราลวังอันยิ่งใหญ่
GMC ตอนที่ 16 ราลวังอันยิ่งใหญ่
ซูฮาวผู้ซึ่งกำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอด เขาได้เห็นรังสีเลเซอร์(มันไม่ได้ระบุแน่ชัดว่ารังสีอะไร)จากกำแพงเมืองในที่สุดมีร่องรอยแห่งการดีใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา มองตรงไปยังทิศทางของประตูเมืองเขาเลี้ยวไปข้างหน้าเป็นเส้นตรงโดยไม่สนใจเรื่องสิ่งกีดขวางใด ๆ
วิ้ง
ซูฮ่าว หลับตาลงโดยวิ่งตามเส้นทางที่เขาได้จดจำไว้
“ฉวก”(เสียงสำแสงยิงออกมา ถ้าจะใช้ปิ้วมันก็ยังไงๆอยู่)
ลำแสงถูกออกมาจากด้านในของกำแพงเมืองมันสว่างมากจน สามารถทำให้ทั้งโลกมีสว่างขึ้นได้ ความสามารถในการสร้างพลังงานที่หลากหลายและมีความหนาแน่นสูงของลำแสงได้ทะลุผ่านร่างของสัตว์ที่บ้าคลั่งจำนวนมากและละลายหายไปทันทีก็มี
“ฉวก”
“ฉวก”
โชคดีที่หลังจากการโจมตีหลายครั้งถูกยิงออกมา ตาของสัตว์ส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบ ทีละตัวแล้วชะลอการเคลื่อนที่ของมันจนไม่สามารถตามซูฮ่าวได้ มีสัตว์บ้างตัวที่แค่สับสนแต่ไม่ได้รับผลกระทบใดๆอย่างเช่นมนุษย์หมาป่าที่ไม่ยอมแพ้ น่าแปลกใจที่มันไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ จากแสงและยังติดตามเขาอย่างใกล้ชิด
หลังจากที่มีการยิงเลเซอร์ไปหลายครั้งและไฟได้เริ่มรุกรามไปยังสัตว์อีกหลายตัวได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต ส่วนที่เหลือไม่มีความตั้งใจที่จะบุกอีกต่อไป
ที่กำแพงเมือง ยามรู้สึกประหลาดใจ
"ทั้งหมดนี่คงต้องขอบคุณเด็กคนนั้น"
โจวเทียนไค หัวเราะก่อนเหลือบมองไปที่หน้าจอและจู่ ๆ การแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
"นี้ไม่ดีแน่!"
ทุกคนมองไปในทิศทางนั้นและพวกเขาก็ได้เห็น มนุษย์หมาป่าที่โหดร้ายกำลังไล่ล่านักเรียนคนนั้น อดทนรอได้รังสีหายไปทั้งหมดก่อนที่จะวิ่งไปสกัดการหนีของซูฮ่าว
ในขณะนั้นนักเรียนยังคงปิดตา
หลังจากที่เสียงคำรามโดนรอบเงียบลง ซูฮ่าว ก็สามารถถอนหายใจได้โล่งอก อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันเขารู้สึกได้ถึงลมหายใจและแรงกดดันจากข้างหลังราวกับว่ามีสัตว์ร้ายกำลังไล่ตามเขา
“วิ้ววว”
มีลมแรงพัดมาจากข้างหลัง ดวงตาที่ปิดสนิทของ ซูฮ่าว เปิดกว้างขึ้น
เมื่อตาของซูฮ่าว ลืมขึ้นทันใดนั้น เขาก็รีบหยิบเขี้ยว(เขี้ยวที่มันได้มาจากพวกหมา)ออกจากกระเป๋าด้วยมือขวาของเขา จากนั้นเขาก็หันกลับไปเผชิญกับมัน
ปัง!
ปัง!
หลังจากการโจมตีติดต่อกันสองครั้ง ซูฮ่าว กระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วและหล่นลงบนพื้น โดยใช่เวลาไม่นานเขี้ยวที่แหลมคสที่อยู่ในมือเขาก็แทงเข้ามันอย่างรวดเร็ว
“จึก-”
เขี้ยวที่แหลมคมเจาะโดยตรงผ่านร่างของสัตว์เดรัจฉาน มันถูกยึดติดกับพื้นโดยไม่สามารถขยับตัวได้
ซูฮ่าวมองออกไป และสังเกตเห็นฉากที่ที่เต็มไปด้วยซากสัตว์ประหลาดที่กองทับถมกับเป็นกองใหญ่และมรบางส่วนที่หนีอย่างวุ่นวาย ซูฮ่าวหัวเราะออกมาดัง ๆ กับชัยชนะขณะหันหน้าเข้าหากำแพงเมือง
ทุกคนที่อยุ่ในกำแพลงเมืองเมื่อเห็นฉากนี้ยิ้มที่มุมปากเล้กน้อย
"เด็กคนนี้ไม่ธรรมดาเลย "
"ใช่ปฏิกิริยาตอบสนองของเขา รวดเร็วและดุร้ายมาก! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขามีหัวใจของผู้พิทักษ์ "
"คุณพูดถูก เพื่อความปลอดภัยของเมืองเจียงฮี เขามีความกล้าที่จะทำให้ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย" โจวเทียนไคยังกล่าวด้วยความยินดีว่า "เด็กคนนี้เขาจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงในสักวันหนึ่ง"
ทุกอย่างผ่านไปอย่างเรียบร้อยดี สัตว์ที่บ้าคลั่งก็ไม่กล้าโจมตีอีก การโจมตีสัตว์ป่าที่เกิดขึ้นก่อนน่านั้น 10 ปีก็ได้สิ้นสุดลงในทำนองเดียวกัน
เสียสละตัวเองเพื่อคนอื่นๆ
ถึง ซูฮ่าว จะไม่ใช่คนที่ดีนักแต่อย่างไรก็ตามเขาเป็นคนก่อให้เกิดสถานการณ์นี้เพราะงั้นเขาก็ต้องรับผิดชอบและครอบครัวของเขายังอยุ่ในเมืองอีกด้วย
อย่างไรก็ตามเขาไม่แม่ใจว่าการฆ่าแจ็คเคลเพียงแค่ 10 กว่าตัว จะทำให้เกิดเรื่องพวกนี้ได้
ก่อนหน้านี้มีชายคนหนึ่งได้ฆ่าแจ็คเคลเป็นจำนวนมากและยังสังหารราชาของเหล่าแจ็คเคล นอกจากเขาแล้วเขานึกไม่ออกเลยว่ามครที่ทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้ได้อีก
เขาคนนั้นต้องเป็นคนร้ายตัวจริงที่ทำให้สัตว์เหล่านี้บ้าคลั่งขึ้นและรวมกันเป็นกองทัพ
เรื่องของกองกำลังสัตว์นี้ได้สิ้นสุดลงก่อนที่มันจะก่อให้เกิดความเสียหาย เห็นได้ชัดว่ามีการโจมตีของปืนเลเซอร์สามารถสังหารพวกมันได้อย่างง่ายๆ ภายใต้การยิงเลเซอร์เหล่าสัตว์ทั้งหลายเป็นเพียงแค่เนื้อที่รอขึ้นเขียงในขนาดส่วยที่รอดตายก็หลบหลีไป การจู่โจมนี้ไม่ได้สร้างความเสียหายต่อเมืองแต่อย่างใด
ซูฮ่าว ได้รับเชิญไปที่ห้องยามรักษาการณ์ ที่นั่นเขาได้พบกับหัวหน้าของยามเฝ้าประตู
"เด็กหนุ่ม คุณชื่ออะไร" โจวเทียนไค ถาม
"ซูฮ่าว หนึ่งในนักเรียนของที่นี่" ซูฮ่าว ตอบด้วยคำตอบง่ายๆ
"ไม่เลว" โจวเทียนไค พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เขามองไปที่ซูฮ่าวและหัวเราะออกมาว่า "เรื่องนี้เป็นความผิดพลาดของฝูงบินยามของเราที่ไม่ได้ตรวจพบกองทัพของสัตว์เหล่านี้ แต่ประสิทธิภาพของคุณได้รับการอนุมัติจากเราแล้ว ดังนั้นเราจึงตัดสินใจที่จะให้เกีตรติคุณทางทหารแก่คุณ"
"เกีตรติคุณ" ซูฮ่าวตกใจ โดยปกติเกีตรติคุณเหล่านี้จะได้รับเมื่อคุณเข้าร่วมสงครามหรือมีส่วนร่วมในความดีความชอบต่อประเทศชาติเท่านั้น! สำหรับยามรักษาประตูพวกเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะได้รับเกีตรติคุณ ซูฮ่าวไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะสามารถได้รับเกีตรติคุณทางทหาร
เกีตรติคุณทางทหารแสดงถึงดีเด่นของพลเมือง!
คนที่ได้รับเกีตรติคุณทางทหารจะได้รับการสนับสนุนจากทางประเทศเป็นอย่างมาก และเป็นผู้ที่สมควรได้รับการเคารพนับถือ! แน่นอนว่าสำหรับ ซูฮ่าว เรื่องนี้ค่อนข้างไกลจากความสามารถในปัจจุบันของเขา
จุดสำคัญที่สุดของการได้รับเกีตรติคุณทางทหารจะทำให้เขาได้รับคะแนนเพิ่มเติมสำหรับการสอบเข้ามหาวิทยาลัย!
"ใช่เพราะนี่เป็นเพียงการโจมตีจากสัตว์ที่บางคลั่งถ้าเราไม่ได้รับสัญญาณจากคุณเราไม่สามารถจิตนาการได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น "โจวเทียนไค หัวเราะ
"ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ!" ซูฮ่าวกล่าวด้วยความตื่นเต้นดีใจ
หลังจากลงทะเบียนข้อมูล ซูฮ่าว ได้อธิบายเพียงสั้น ๆ เกี่ยวกับงานที่เขากำลังทำนอกเมือง และจู่ๆเขาก็ๆ พบกองทัพสัตว์ร้ายที่กำลังคลั่งและรีบวิ่งกลับไปที่เมืองเพื่อบอกเป็นสัญญาณ
บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความสุขและแสงสีภายในเมืองกับบรรยากาศของนอกเมืองที่เต็มไปด้วยซากศพและกลิ่มคาวเลือด เหล่านี้ทำให้ ซูฮ่าว รู้สึกทึ่งกับความแตกต่างที่มากขนาดนี้
กองทัพสัตว์ร้ายเหล่านี้ไม่ได้มีผลกระทบใด ๆ ต่อสภาพจิตใจของซูฮ่าวแม้แต่น้อย หลังจากกลับมาถึงบ้านซูฮ่าวได้ทำความสะอาดเขี้ยวทั้ง 30 อัน
ซูฮ่าวไม่ได้ไปที่จุดรับภารกิจ แต่เขาไปที่ร้าน จาง ซงเตี่ยน โดยตรง
เมื่อซูฮ่าวมาถึงเขาได้เห็น จาง ซงเตี่ยน อีกครั้งที่กำลังผสมยาและวัสดุที่หลากหลาย ดวงตาของเขากระพริบเหมือนกับคนที่เป็นบ้า ซูฮ่าวเคยชินกับมันแล้วและคงจรอให้ จาง ซงเตี่ยน ทำงานของเขาให้สำเร็จ
"นายเป็นใคร? "จาง ซงเตี่ยน มองเขาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ
ซูฮ่าว ตบหน้าผากของเขาอย่างหนักใจ มันเป็นเพียงไม่กี่วันผ่านมาแต่เขาก็ลืมมันไปแล้ว "สวัสดีจาง ซงเตี่ยน ฉันมาที่นี่เพื่อส่งของที่ภารกิจคุณให้ไว้ "
"ภารกิจอะไร?" จาง ซงเตี่ยน ขมวดคิ้ว "ฉันได้ให้รางวัลแก่ บริษัทความสามารถแล้ว ถ้าคุณทำเสร็จแล้วให้ไปที่นั่นและเรียกร้องรางวัลของคุณ "
"จริงเหรอ?" ซูฮาวยิ้มด้วย ออร่าที่ลึกลับ จากนั้นเขาก็วางถุงใหญ่ที่อยู่ด้านหลังของเขายกมาวางบนโต๊ะ
“ว้าว”
30 เขี้ยวของแจ็คเคลกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะด้วยคมกระพริบ
"เขี้ยวของแจ็คเคลที่บ้าคลั่ง ฉันรอมานานกว่าหนึ่งเดือนแล้วและสุดท้ายก็ได้ภารกิจนี้ก็เสร็จเรียบร้อย "จาง ซงเตี่ยน รู้สึกดีใจมาก เขารีบคว้าจับพวกมันและรีบไปทดลอง
ซูฮ่าวถอนหายใจอย่างไม่ได้ช่วย "จาง ซงเตี่ยน, ฉันต้องการแลกเปลี่ยนสำหรับยาเสริมสร้างร่างกายระดับเริ่มต้น."
ร่างกายของ จาง ซงเตี่ยน แข็งกระด้าง เขาหันหลังกลับและมองไปที่ซูฮ่าว ในขณะที่ผลักดันแว่นตาเก่าของเขา เขากล่าวว่า "ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ค่อยสนใจเรื่องเหล่านี้มากนัก แต่ฉันก็รู้ดีว่ายาเสริมสร้างร่างกายความแข็งแกร่งของร่างกายระดับที่เริ่มต้น มีราคามากกว่า 500,000 เหรียญดาว อย่าพยายามหลอกฉันเลย "
"คุณต้องจำได้ดีว่างานนี้มีมานานกว่าหนึ่งเดือนแล้วและยังไม่มีใครทำได้" ซูฮ่าวกล่าว
"เอาล่ะ" โจวเทียนไค ไปที่โต๊ะของเขาและมองไปรอบ ๆ เพื่อหาบางสิ่งบางอย่าง ครู่ต่อมาเขาหยิบขวดๆหนึ่งและส่งให้เขา "รับ"
"ขอบคุณมากครับ"
เมื่อเขาตรวจสอบขวดเขาจะเห็นฉลาก ว่า "ยาเสริมสร้างความแข็งแรงให้ร่างกาย" บนขวด
"กลับไปเถอะ"
โจวเทียนไค กล่าวอย่างไม่เต็มใจและโบกมือให้เขา เขารอไม่ไหวแล้วที่จะเริ่มทดลองอีกครั้ง
ซูฮ่าวรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งกับขวดยาเสริมสร้างความแข็งแรงของร่างกายระดับเริ่มต้น เมื่อเขาเตรียมที่จะออกจากร้านเขาก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว นี้ไม่ถูกต้อง!
ที่ด้านล่างของขวดเสริมสร้างความเข้มแข็งของร่างกายมีตัวเลขที่พิมพ์ซึ่งเป็นตัวระบุ ยาของรัฐบาล ในคำอื่น ๆ ขวดของร่างกายเริ่มต้นของการเสริมสร้างของเหลวเป็นมาตรฐานหนึ่งที่คุณจะได้รับในตลาด! มูลค่าของยานี้ในตลาดคือ 1 ล้านเหรียญดาว นี่ไม่ใช่รุ่นที่ผลิตเองของ จาง ซงเตี่ยน ซึ่งขายได้ในราคา
3 ล้านเหรียญดาวในตลาดมืด
“ปุบ!”
ซูฮ่าว คว้าเขี้ยวที่อยู่ในมือของจาง ซงเตี่ยนๆ "มาสเตอร์ จาง สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่ยาตัวนี้ ที่ฉันต้องการคือยาที่คุณส้รางเอง "
ซูฮ่าว ยักไหล่ "ถ้าเป็นเช่นนี้ฉันก็จะจากไป"
ซูฮ่าวเก็บเขี้ยวไว้ในกระเป๋าของเขาและเตรียมพร้อมที่จะกลับไป จาง ซงเตี่ยน ไม่เต็มใจที่จะเสียเขี้ยวไป แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร ในการหยุดยั้งซูฮ่าว เขาต้องการเพิ่มจาก 500,000 เหรียญดาว เป็น 3 ล้านเหรียญดาวสำหรับผู้ที่ตีราคาเขี้ยวของแจ็คเคลที่สูงกว่า 10 เท่าของราคาในตลาดปกตินั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถยอมรับได้
ซูฮ่าวหยุดจังหวะหนึ่งเมื่อไปถึงประตู "โอ้ มาสเตอร์ จาง ฉันลืมที่จะบอกคุณไปว่าตอนนี้มีการจู่โจมสัตว์ร้าย แจ็คเคลเกือบทั้งหมดจะถูกทำลายที่นั่น เมื่อคุณต้องการเขี้ยวในภายหลังฉันกลัวว่าคุณจะต้องไปที่เมืองอื่นเพื่อซื้อมัน "
ใบหน้า จาง ซงเตี่ยน ก็กลายเป็นงุนงงการโจมตีสัตว์
ถ้าสิ่งที่ ซูฮ่าว กล่าวเป็นความจริงแล้วงานที่เขาร้องขอใน บริษัทความสามารถ จะไม่มีวันสำเร็จ
"รอก่อน" จาง ซงเตี่ยน ตะโกนบอกให้ซูฮ่าวหยุดก่อนออกจากร้าน จากนั้นเขาก็โทรไปยืนยันบ้างอย่างและกลับไปที่ซูฮ่าว "นี่คือหนึ่งขวดของยาเสริมสร้างร่างกายระดับเริ่มต้น ฉันต้องการเขี้ยว "
"ขอบคุณมาก มาสเตอร์ จาง"
ซูฮ่าวหัวเราะและทิ้งกระเป๋าลง หลังจากเปลี่ยนขวดแล้วก็ดูเหมือนกันยกเว้นไม่มีชุดตัวเลขอยู่ที่ด้านล่างของขวด
"ผู้ชายคนนี้ ฉันไม่ชอบคุณเลย" จาง ซงเตี่ยน กล่าวอย่างโผงผาง "ได้ของที่ต้องการแล้วรีบออกไปอย่างรวดเร็ว"
เห็นได้ชัดว่าเมื่อการทำธุรกิจเสร็จสิ้น จาง ซงเตี่ยน เริ่มขับไล่ผู้คนออกไป
ซูฮ่าว ไม่ใส่ใจในเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามเขาจำได้ว่าในตอนที่เขามาครั้งล่าสุดของ จาง ซงเตี่ยน ยังคงมีความรู้สึกดีเกี่ยวกับเขาอยู่ แต่ตอนนี้เขาลืมมันเสียแล้ว
ซูฮ่าว เชื่อว่าถ้าเขามาที่นี่อีกครั้ง จาง ซงเตี่ยน จะไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร
ระหว่างทางกลับจากร้านค้าการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค้าเช่นนี้ทำให้ ซูฮ่าว รู้สึกตื่นเต้น หลังจากหลายวันของความพยายามและความเสี่ยงสุดท้ายเขาก็ได้เพลิดเพลินไปกับรางวัล!
ติดตามผลงานผมได้ที่ เพจฝึกหัดแปลนิยาย มีกลุ่มลับ
