GMC ตอนที่ 14 สังหาร
GMC ตอนที่ 14 สังหาร
หลังจากผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง ในที่สุด ซูฮ่าว ก็สามารถหลบหลีมาได้สภาพของเขาเหมือนกับขอทานที่ไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเวลาหลายปี เสื้อผ้าของเขาอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบราวกันว่าเขาเป็นเด็กสาวที่โดนข่มขืนมา
แผนการล่าครั้งนี้ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า
เขาพยายามใช้กลยุทธ์นี้หลายค่อหลายครั้งและทุกครั้งมันก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า เมื่อใดก็ต่อที่เขาได้ยินมัน มันจะได้ยินเสียงและวิ่งเข้ามาหาเข้าอย่างบ้าคลั่ง
มันเพียงพอที่จะฆ่าเขาหลายต่อหลายครั้ง
โชคดีที่ซูฮ่าวได้จดจำภูมิประเทศนี้ไว้ได้เกือบทั้งหมดแล้ว ถ้าเขาไมไ่ด้จดจำภูมิประเทศได้แล้วละก์ถ้าเกิดเขาหลงไปเจอทางตั้นหรืออาณาเขตของสัตว์ที่แข็งแกร่งกว่าละก็เขาก็ไม่รู้เลยว่าจะรับมือกับมันเช่นไร
ถ้าคุณมีความเกลีนดชังมากแค่ไหนและคิดกำลังไปแก้แค้น แต่ละคนก็เหมือนกับว่าพวกเขากินยาโด๊ปเข้าไป
ซูฮาวสบถงและมีความคิดที่แปลกมาก ยาโด๊ป?
ไม่ว่าเขาจะใช้ยาชนิดใดเขาก็จะไม่มีทางป้องกันจากการถูกโจมตีโดยแจ็คเคลที่กำลังโกรธได้อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าคุณสามารถใช้มันได้ด้วยวิธีอื่น ...
ดวงตาของซูฮาระส่องแสงและจบการเดินทางในวันนี้
เมื่อเขากลับมาถึงเมืองซูฮ่าวขายเขี้ยวได้เก็บมา(มันน่าจะเป็นเขี้ยวอีกข้างนะครับ) ด้วยเงินที่เขาได้รับจากการขาย เขาซื้อผงดินปืนและฟีโรโมน( pheromones อันนี้ไม่รู้นะว่ามันเอามาทำไม)จำนวนมาก เขาใช้เวลาตลอดทั้งคืนเพื่อศึกษาเกี่ยวกับลักษณะของแจ็คเคล วันรุ่งขึ้นเขาไปอาณาเขตของแจ็คเคลอีกครั้ง
หลังจากที่เขาพบกลุ่มแจ็เคลกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่ง ซูฮ่าวได้ไปหาที่ซ้อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใกล้ๆ
"การวิเคราะห์แบบจำลอง - เปิดใช้งาน!"
ฉากตรงหน้าได้เปลี่ยนไป มันเป็นแบบจำลองของแจ็คเคลตัวหนึ่งปรากฏขึ้น หลังจากที่ซูฮ่าว ศึกษารายละเอียดต่างๆของมันแล้ว ซูฮ่าวก็กลับสู่ความจริงอีกครั้ง และเตรียมพร้อมที่จะเริ่มแผนการของเขา
วาป
การเคลื่อนไหวของมือของซูฮ่าวได้ลงมือสร้างแบบจำลองอย่างรวดเร็ว ค่อยๆสร้างรูปร่างที่เขาต้องการ และสร้าง แจ็คเคล ตัวเมียขึ้นมา
ใช่สิ่งที่ ซูฮ่าว ทำตอนนี้คือความสำคัญของการวิเคราะห์แบบจำลองและสร้างแบบจำลอง!
นี่ไม่ใช่รูปแบบปกติที่เขาเคยทำ การสร้างแบบจำลองตามข้อมูลที่วิเคราะห์มาจากเป้าหมายจริง หลังจากทำความเข้าใจทั้งคืนในสุด ซูฮ่าวก็สามารถสร้างมันมาได้อย่างง่าย
ด้วยความสามารถในการสร้างแบบจำลอง การสร้างโมเดลเป็นเรื่องง่าย
หลังจากสร้างเสร็จ ซูฮ่าว เริ่มทำการย้อมสีให้มัน เขาไม่ต้องให้ความสำคัญกับรายละเอียดมากนัก ตราบใดที่มันเหมือนจริงก็ควรจะปรับสถาพของมันเอง ในไม่ช้าก็ได้มีแจ็คเคลอีกตัวขึ้นมา
"ไม่เลว"ซูฮ่าว พยักหน้าด้วยความพอใจ คราวนี้เขาได้พิจารณาปัจจัยต่างๆมากมาย แม้แต่อุณหภูมิของร่างกายพวกมันก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้มันเหมือนจริงมากที่สุด ในช่วงกระบวนการเขาวางเครื่องมือที่จะช่วยให้เขาสามารถควบคุมอุณหภูมิไว้
หลังจากเสร็จสิ้นแล้วซูฮ่าวใช้ฟีโรโมนโรยไปรอบโมเดลนั้น
ฟีโรโมนของผู้หญิงซึ่งเป็นกลิ่นหอมที่กระตุ้นและดึงดูดพวกมัน หลังจากที่เขาโรยบนโมเดลแล้วเขาก็วางไว้ในตำแหน่งที่เห็นได้ง่าย
“วืด”
สายลมผัดผ่านมา ลมที่ผสมกับฟีโรโมนเริ่มล่องลอยไปสู่กลุ่มแจ็คเคลที่อยู่ใกล้ที่สุด
กลุ่มมีแจ็คเคลเพียง 7 ตัว มีเพียงสามปฏิกิริยาต่อกลิ่น พวกมันมองไปที่จิ้งจอกสีแดงในระยะทางไกลราวกับว่าพวกมันได้เห็นความงามที่ไม่มีใครเทียบ พวกมันเริ่มรู้สึกตื่นเต้นและรีบพุ่งไปทิศทางของโมเดลด้วยความเร็วสูง
ทั้งสามตัวกำลังวิ่งเร็วขึ้นเร็วขึ้น และในเร็ว ๆ นี้พวกมันจะมาถึงโมเดลที่ซูฮ่าวสร้างขึ้น
หลังโมเดลมีต้นไม้ต้นหนึ่ง ซูฮ่าว ผู้ซ่อนอยู่ท่าม หยิบธนูขนาดเล็กของเขาออกมาเขาเริ่มเล็งเป้าไปที่แจ็คเคลตัวที่เข้าใกล้มากที่สุดและยิง!
“ชิ้ว!”
เมื่อลูกศรถูกยิงแจ็คเคลมันหายตื่นเต้นชั่วครู่หนึ่งแล้วล้มลงไปที่พื้น
อีกสองตัวไม่ขยับและหยุดการเคลื่อนไหวของพวกมันทันที เมื่อพวกมันเห็นเพื่อนของพวกมันล้มลง วพกมันก็เริ่มตระหนักถึงกลิ่นที่ไม่รู้จักพวกมันเริ่มตื่นตระหนก พวกมันได้เห็น ซูฮ่าวและจะพุ่งเข้าไปหาเขา
ซูฮ่าวมองไปที่จิ้งจอกสีแดงสองตัวด้วยสายตาที่ไร้กังวลใดๆ โดยตอนนี้เขาไม่ได้กลัวพวกมันแต่อย่างใด เขาดึงสายธนูแล้วเล็งไปที่เป้าหมายและยิง!
“ชิ้ว!”
การที่มันโดนลูกธนู ทำให้ร่างกายมันอ่อนแรงลงก่อนที่จะล้มลงกับพื้น อีกตัวหนึ่งอ้าปากเปิดกว้างเพื่ออยากจะกัดคอของเขา
ซูฮ่าวสังเกตเห็นว่ามันกำลังใกล้เข้ามาและขยับตัวไปข้างหน้าแล้วหมอบลงในช่วงวินาทีสุดท้าย เช่นเดียวกับที่ แจ็คเคบ ที่กระข้ามตัวเขาไป ซูฮ่าวใช้โอกาศนี้ลั่งสายธนูแล้วยิงไปที่มัน
“ชิ้ว!”
ลูกศรยิงออกไป ด้วยการที่ต้องยิงธนูในระหว่างที่กระโดดออกไปด้านข้างทำให้เขาเสียการทรงตัวและล้มลงกับพื้น ส่วนแจ็คเคลที่โดยยิง มันล้มอยู่กับพื้นโดยไม่ห่างจากเขามากนั้น
“สำเร็จ.”
ซูฮ่าว ถอนหายใจ เขาตื่นเต้นมาก เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อกรีดคอของพวกมันและยืนยันว่าพวกมันตายแล้ว หลังจากตรวจจนแน่ใจแล้วเขาก็เริ่มที่จะเลาะเอาเขี้ยวของพวกมัน
สายลมพัดผ่านมาอีกครั้ง กลิ่นเลือดที่ฟุ้งได้โดนพัดไปกับสามลม ที่้นินห่างออกไปแจ็คเคลอีก 4 ตัวยังคงอยู่ที่นั้นพวกมันได้กลิ่นของเลือด
ซูฮ่าว กำลังเข้าขั้นวิกฤต จมูกที่บางๆของพวกแจ็คเคลคงจะไม่ได้กลิ่นหรอกใช่ไหม
ในสถานการณ์เร่งด่วนนี้ซูฮ่าวได้เปลี่ยนแผนของเขาทันที เขากระโดดออกจากที่ซ่อนของเขาและยืนอยู่ที่ด้านขวาของโมเดล หันไปทางมันและเริ่มยิงลูกศรไป
“ชิ้ว!”
แจ็คเคบตัวหนึ่งได้ล้มลงไปที่พื้นก่อนที่ส่วนที่เหลืออีก 3 คน จะหอนและพุ่งมาทางซูฮ่าว ซูฮ่าวผู้ยังไม่ได้เตรียมตัวได้เท่าที่ควรได้โยนโมเดลของแจ็คเคลไปทางพวกมัน
กับโมเดลที่มีขนาดเท่าแจ็คเคลทั่วไปทำให้มันหยุดลง แจ็คเคล3 ตัวที่วิ่งมามันสับสน
“ชิ้ว!”
มันเป็นลูกศรอีกดอกที่ถูกส่งมาจากคันธนู ทำให้แจ็คเคลตังหนึ่งล้มลงกับพื้น
เมื่อเห็นเพื่อนในฝูงชองพวกมันอีกตัวล้มลงพวกมันโกรธแค้นและเรื่องพุ่งเข้าไปหาซูฮ่าวอีกครั้ง
“ชิ้ว!”
เวลานี้มันเข้ามาใกล้มากมีระยะห่างเพียงแค่ 1.5 เมตรเท่านั้นจากซูฮ่าว เขายิงลูกศรและฆ่าไปอีก 1 เขารีบหันไปมองอีกตัวที่ัมันเหลืออยูาเพียงตัวเดียว
ปัจจุบันเขาที่ได้ล่าแจ็คเคลมามาย เขามีประสบการณ์มากมายที่เมื่อได้เผชิญหน้าแจ็คเคลตัวเดียว เมื่อไม่มีกลุ่มของมันก็ง่ายมากที่จะตัดหัวของพวกมัน
หากพวกมันไม่อยู่กันเป็นกลุ่มมันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะจัดการกับพวกมัน
หลังจากเสร็จการฆ่า แจ็คเคลตัวสุนท้าย ซูฮ่าวได้นำเขี้ยวที่เขาใช้แทนมีดออกมากีดคอพวกมันก่อนนำเอาเขี้ยวของพวกมันแล้วรีบจากไป
ด้วยความดีใจที่เขาทำสำเร็จในตอนที่ฆ่า 3 ตัวแรกได้ทำให้เขาพลาดแผนของเขา และเขาจะไม่ทำข้อผิดพวาดซ้ำสองอีก
มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหลังจากที่ ซูฮ่าว จากไปได้มีกลุ่มแจ็คเคลอีกจำนวนหนึ่งได้มาถึงเมื่อพวกมันเห็นซากของแจ็คเคลอีกกลุ่มมันก็เริ่มหอนและดมกลิ่นตามหาคนที่ทำร้ายพวกมัน พวกมันได้ไปตามทางที่ซูฮ่าวเดินจากไป พวกมันดมกลิ่มตามไปช้าๆแล้วในที่สุดพวกมันก็ตามซูฮ่าวได้ทัน
มนุษย์มีภูมิปัญญาของมนุษยชาติ แจ็คเคล ก็มีภูมิปัญญาของพวกมันเองเช่นกัน
ซูฮ่าวได้ยินเสียงเห่าหอนของพวกมัน เขาตัดสินใจถูกต้องแล้วที่รีบเดินจากมา ถ้าเขาไม่รีบจากมาท้ายที่สุดเขาอาจจะกลายเป็นอาหารของพวกมัน
แจ็คเคลสามารถติดตามดมกลิ่นได้ดี ถ้าไม่ใช้เพราะซูฮ่าวรีบหลาบหนีมาอย่างรวดเร็วเมื่อวานนี้ เขาคงโดนพวกมาตามมาไดทัน
ดังนั้นวันนี้ ซูฮ่าว จะไม่ลังเลแม้แต่น้อยเขารีบเดินทางเขาเมืองอย่างรวดเร็ว สำหรับพวกแจ็คเคลแม้พวกมันจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่พวกมันก็ไม่มีความกล้าย้ายิ่นมากพอที่จะบุกเข้ามาในเมืองหรือเข้าใกล้เมือง เจียงฮี
เมื่อ ซูฮ่าว ก้าวเข้ามาในเมืองเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ทุกครั้งที่เขาก้าวออกนอกเมืองหัวใจของเขาจะเต็มไปด้วยความกลัว เมื่อใดก็ตามที่เขากลับมาถึงในเมืองกลิ่นเหม็นที่ส่งออกมาจากคนเขามันรุนแรงมาก
เมื่อกลับมาถึงบ้านซูฮ่าวก็อาบแล้วนับสิ่งของที่เขาสามารถหามาได้ในวันนี้
ถึงแม้ว่าการทำเช่นนี้จะดูเหมือนง่ายแต่ว่าแต่ละขั้นตอนมีความเสี่ยงที่สูงมาก ถ้ามีความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ เขาอาจถุกฆ่าตายในทันทีกับร่างกายของเขาในปัจจุบัยการถูกกรงเล็บของพวกมันเพียง 2 ที ก็สามารถฆ่าเขาให้ตายได้แล้ว
อย่างไรก็ตามโดยการใช้กลยุทธ์ กลุ่มที่มีแจ็คเคลทั้งหมด 7 ตัวถูกกวาดล้างโดย ซูฮ่าว
ในทางกลับกันกำไรของเขาไม่ใกล้เคียงกับสิ่งที่เสียไปแม้แต่น้อย ฟีโรโมนสัตว์และวัสดุอื่น ๆ ที่เขาต้องการในการสร้างโมเดลไม่ใช้วัสดุที่มีราคาถูกๆ หลังจากที่ใช้วัสดุเพื่อสร้าง ซูฮ่าวมีเพียงเขี้ยวเหลืออีก 14 ชิ้นเท่านั้น
เพื่อที่จะซื้อวัสดุสำหรับรูปแบบที่เขาได้ขายตรงเขี้ยว 14 นอกจากการรักษาหนึ่งสำหรับการป้องกันตัวเองของเขาเขาขายออกส่วนที่เหลือของพวกเขา!
อาจกล่าวได้ว่าซูฮ่าวใช้เวลามากมายในการเดินทางและเสียเวลาไปสองสามวัน อย่างไรก็ตามกำไรยังคงเป็นศูนย์
เกี่ยวกับเรื่องนี้ซูฮ่ายิ้มได้ขมขื่นว่า "ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครทำงานนี้ได้สำเร็จจนถึงตอนนี้ "
โชคดีที่เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเอารางวัลเป็นเงิน
"ก่อนหน้านี้ผมได้รวบรวมเขี้ยวทั้งหมด 15 เขี้ยวเพิ่มเขี้ยวขึ้นมาอีก 7 เขี้ยวแล้วยังเหลืออีก 8 เขี้ยว" ซูฮ่าวได้คิดอย่างเงียบ ๆ ในใจและก่อนจะพักผ่อน
ประสบการณ์การล่าสัตว์ประหลาดครั้งแรก ซูฮ่าวยังไม่ดีเท่าไร เขาเริ่มทำได้ดีใน่การล่าครั้งที่ 2 ไม่มีการกระทำที่ไม่จำเป็น เขาประหยัดการแรงไปมาก
อีก 8 เขี้ยวมันเลหือไม่มาก อย่าไรก็ตามซูฮ่าวไม่กล้าที่จะไปล่าพวกมันที่อยู่เป็นกลุ่ม
ขณะที่เดินช้าๆเข้าไปในป่าอย่างระมัดระวัง ซูฮ่าว บางครั้งจะหันศีรษะและสังเกตบริเวณโดยรอบที่ถูกทอดทิ้งและหวังว่าจะมีกลุ่มแต็คเคลผ่านมา
หลังจากซูฮ้าวสร้างโมเดลเสร็จแล้ว เขาก็ซ่อนตัวอยู่ในความมืดและเผยให้เห็นแค่ดวงตา จนกระมั้งเขาได้พบกับกลุ่มแจ็คเคลกลุ่ม 1 ที่มีอยู่ 7 ตัว
เป็นแผนการที่คล้ายกับเมื่อวานเขาจะล้อพวกมันมาและฆ่าที่ละน้อยจากนั้นดึงเอาเขี้ยวแล้วรีบจากไป
แล้วกลับมาที่เมือง ซูฮ่าวมำความสะอาดเชี้ยวและล้างกลิ่นเลือดออกจากตัวแล้วออกไปนอกเมื่องอีกครั้งอีกครั้ง
เขาเหลือเพียงแค่เขี้ยวเดียวเท่านั้น ตราบเท่าที่เขาได้พบกับกลุ่มเล็ก ๆ หรือแจ็คเคลตัวเดียวที่หลงฝูงเขาก็จะเก็บได้ครบอย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตามในตอนบ่ายนั้นโชคร้ายที่โชคไม่ได้เข้าข้างเขาหลังจากที่รอมานานเขาไม่พบแม้แต่กลุ่ทของกลุ่มพวกมันและกลุ่มที่เล็กที่สุดที่เขาเจอคือกลุ่ม 8 ตัว
ซูฮ่าวได้ทดลองลองล่าสัตว์ ในช่วงเวลาสุดท้ายที่เขาสามารถลองได้
เมื่อท้องฟ้ามืดลง ซูฮ่าวก็เดินกลับไปที่เมืองอย่างเหงาๆ
ถึงเขาจะสามารถล่าแจ็คเคลแปบตัวได้แต่ก็ใช่ว่าเมื่อพวกมันเพิ่มมา 1 เขาจะล่าได้ มีแค่คนตาบอดเท่านั้นที่จะวิ่งเข้าไปหาวามตาย
ติดตามผลงานได้ที่ เพจฝึดหัดแปลนิยาย
