บทที่1: แมลงสีม่วง

บทที่1: แมลงสีม่วง

 

ผู้แปล : แปลนิยายกากๆ

ปรับสำนวน : ไม่ได้ปรับ

ตรวจคำผิด : ไม่ได้ตรวจ

 

แฟลกสแตฟฟ์เป็นเมืองเล็ก ๆ ทางตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกา มันตั้งอยู่ทางตอนเหนือของรัฐแอริโซน่าที่อยู่ใกล้กับที่ราบสูงโคโลราโด เมืองลาสเวกัสนั้นอยู่ไม่ไกลจากทางตะวันตกของแฟลกสแตฟฟ์ ขณะที่แกรนด์แคนยอนอันมีชื่อเสียงตั้งอยู่ทางตะวันออก

คนจีนส่วนใหญ่อาจจะคุ้นเคยกับหลายส่วนของประเทศสหรัฐอเมริกา อาริโซน่า, แกรนด์แคนยอนและลาสเวกัส แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องแฟลกสแตฟฟ์ ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ระหว่างลาสเวกัสและแกรนด์แคนยอน

ครึ่งปีก่อนมีนักเรียนต่างชาติชาวจีนชื่อ หลี่ หู่ เขาเป็นเหมือนคนจีนส่วนใหญ่ ที่ไม่เคยได้ยินชื่อเมืองแฟลกแตฟฟ์ จนกระทั้งเขาได้ย้ายมาเรียนที่นี่

เมืองแฟลกแตฟฟ์ เป็นเมืองที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักในประเทศจีนหรือแม้แต่ในอเมริกาเอง แต่ก็มีมหาวิทยาลัยชั้นนำหลายแห่งเช่น มหาวิทยาลัยอาริโซน่าและ วิทยาลัยสหรัฐอเมริกาแห่งแฟลกสแตฟฟ์

ที่ที่ หลี่ หู่ มาเรียนคือ..มหาวิทยาลัยที่ชื่อว่า แมลงวิทยาลัยนานาชาติแฟลกสแตฟฟ์ ชื่อของมหาลัยต่างจากชื่อ "วิทยาลัยสหรัฐอเมริกาแห่งแฟลกสแตฟฟ์ " เพียงคำเดียว แต่คุณภาพของการศึกษานั้นกลับแตกต่างกันริบลับ

วิทยาลัยสหรัฐอเมริกาแห่งแฟลกสแตฟฟ์  เป็นมหาวิทยาลัยในเครือของวิทยาลัยสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีชื่อเสียงอย่างมากในฐานะมหาวิทยาลัยที่ได้รับการสนับสนุนจากเอกชนและมีหลักสูตรปริญญาตรีและปริญญาโท

 

สำหรับวิทยาลัยแห่งชาติแฟลกสแตฟฟ์? จริงๆ แล้วมันเป็นเพียงแค่โรงผลิตประกาศนียบัตรเท่านั้น ซึ่งหลี่ หู่ได้ถูกหลอกให้มาเรียนระดับปริญญาโทที่นี่

 

เกือบครึ่งปีหลังจากที่เขาจ่ายค่าเล่าเรียนสำหรับภาคการศึกษาแรก,วิทยาลัยได้ถูกสอบสวน (มีการโกง) จากนั้นสมาชิกคณะกรรมการของวิทยาลัยและพนักงานรับสมัครนักศึกษาต่างหายตัวไปและทิ้งกลุ่มนักศึกษาต่างชาติไว้ ซึ่งพวกเขาได้ถูกตำรวจบังคับให้ออกจากมหาวิทยาลัย

หลี่ หู่  เป็นนักศึกษาชาวต่างชาติที่โชคดีคนหนึ่ง เขาได้อยู่ในหอพักมหาลัยเหมือนกัน แต่หอพักคนเยอะและวุ่นวายเกินไป เพื่อที่จะสามารถให้ความสำคัญกับการศึกษาได้อย่างเต็มที่ หลี่ หู่ได้เช่าห้องพักและอาศัยอยู่นอกมหาวิทยาลัยแทน   ซึ่งทำให้ตอนนี้เขายังมีที่พัก ในขณะเดียวกันเพื่อนร่วมชั้นหลายคนที่ได้พักในมหาวิทยาลัยต่างเรร่อนอยู่ตามถนน

แต่นอกเหนือจากที่อยู่อาศัยแล้ว  หลี่ หู่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ภายในเดือนมกราคมนี้ ก็จะครบกำหนดการจ่ายค่าเช่า  ถ้าเขาไม่สามารถจ่ายเงินได้ทันเวลา เขาจะต้องไปเผชิญชะตากรรมเช่นเดียวกับเพื่อนร่วมชั้นบนถนน

 

แต่ปัญหาคือตอนนี้เขาไม่มีเงิน!

 

เขาสามารถขอยืมเงินจากเพื่อนและครอบครัวของเขาเพื่อกลับประเทศจีนได้ แต่ตอนนี้วิทยาลัยของเขาถูกตำรวจสืบสวนอยู่ แผนการของเขาในการต่อปริญญาโทก็ถูกทำลาย ทำให้เขารู้สึกอายที่จะไปขอเงินจากพ่อแม่

ขณะที่เขานั่งอยู่หน้าบ้านหลังเล็ก ๆ พร้อมกับสีหน้าอันเคร่งเครียด ประตูตรงหน้าเขาก็ถูกเปิดออกโดยสาวผมสีบลอนด์ “สวัสดีหลี่ ในที่สุดนายก็มา!”

ผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าของบ้าน,ชื่อ ฮันนาห์ ฟ็อกซ์ บ้านหลังนี้เป็นของฮันนาห์และพี่ชายของเธอ,ฮันส์ฟ็อกซ์ พวกเขาได้รับมรดกจากพ่อแม่ ซึ่งทั้งสองคนได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์

ฮันส์มักจะยุ้งกับ "ธุรกิจขนาดใหญ่ของเขา" และจะกลับมาอีกครั้งในวันที่ดวงจันทร์เป็นสีน้ำเงิน ทำให้ฮันนาห์มีห้องที่ว่างให้เช่าเป็นรายได้พิเศษ

เมื่อได้ยินคำทักทายของเธอ หลี่ หู่ก็ลุกขึ้นและตอบว่า "โอ้ไง สวัสดีฮันนาห์ เกิดอะไรขึ้น?"

หญิงสาวยักไหล่และโชว์ลักยิ้มบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ "ฉันเพิ่งทำความสะอาดตู้เย็นไปเมื้อกี้ แล้วเจอขวดเบียร์พวกนี้ในตู้ นายชอบดื่มเบียร์สาลีรึเปล่า?"

ในมือของเธอมีกล่องกระดาษแข็งพร้อมกับขวดเบียร์ครึ่งโหลอยู่ข้างใน และมีโลโก้บัดไวเซอร์ติดอยู่ด้านข้าง

หลี่ หู่ มองดูเบียร์และตอบกับฮันนาห์ด้วยรอยยิ้ม ในห้องพักของเขามีแค่ตู้เย็นเล็กๆ ซึ่งมันแทบจะว่างเปล่าอยู่ตลอด

ด้วยความหมกมุ่นของฮันส์ต่อการดื่มแอลกอฮอล์ ทำให้มันไม่แปลกเลยที่จะมีเบียร์อยู่ในตู้เย็น

 

ในตอนที่วิทยาลัยถูกสอบสวนฮันนาห์ก็ได้ให้เขาดื่มเบียร์นี้ พร้อมกับให้กำลังใจเขา

การปลอบของฮันนาห์ค่อนข้างง่าย เธอให้เขายืมหนังสือที่ช่วยเพิ่มแรงบันดาลใจของเธอ พร้อมกับเบียร์

สาวชาวอเมริกันคนนี้เคยเรียนรู้วัฒนธรรมจีนมาก่อน มันมีคำพูดที่ว่า "การดื่มสามารถแก้ปัญหาได้นับพัน ๆ เรื่อง" จากคำพูดนี้ เธอได้สรุปว่าชาวจีนจะปลดปล่อยความวิตกกังวลทั้งหมด หลังจากที่ดื่มเบียร์  นี้เป็นเหตุผลที่ทุกครั้งที่เธอรู้สึกว่าเขาเครียด เธอจะชื้อเบียร์ให้ หลี่ หู่ ดื่มตลอด

หลี่ หู่ รับเบียร์มา เพราะเขารู้ดีว่าวัฒนธรรมอเมริกันการให้ของขวัญบางอย่างกันก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นการเสียมารยาท  หลี่ หู่สนิทสนมกับฮันนาห์มาก และเขาได้สัญญากับตัวเองว่าวันหนึ่งเขาจะต้องตอบแทนฮันนาห์ให้ได้

หลังจาก หลี่ หู่ รับเบียร์ไป ฮันนาห์ก็ยิ้มก่อนจะเดินกลับไป ขณะที่เธอกำลังจะไปนั้น เธอได้พูดว่า "แม้จะมีปัญหามากมายในชีวิต แต่ชีวิตก็ยังสวยงามอยู่เสมอ"

หลังจากทบทวนคำพูดนี้อยู่สองสามครั้ง หลี่ หู่ ก็หยิบเบียร์ออกมาหนึ่งขวด ขณะที่เขาหยิบขวดเบียร์ออกมาจากกล่องนั้น ก็มีคริสตัลติดออกมาและตกลงแตกบนพื้น!

 

หลี่ หู่ คิดว่ามันเป็นชิ้นส่วนของอำพันเพราะคริสตัลมีสีเหลืองและมีสิ่งมีชีวิตที่เป็นแมลงขนาดเล็กอยู่ข้างใน คริสตัลนี้ดูคล้ายกับอำพันที่เขาเคยเห็นในชั้นเรียนตอนประถมศึกษาปีที่ 6

 

เมื่อนึกถึงอดีต หลี่ หู่จำได้ว่าครูของเขาบอกว่าชิ้นส่วนอำพันที่มีแมลงขนาดเล็กติดอยู่ข้างในเป็นของที่มีค่ามาก มันน่าเสียดายที่อำพันนี้ได้รับความเสียหาย น่าเสียดายจริงๆ! เขาคิดว่ามันมีมูลค่ามากพอที่จะจ่ายค่าครองชีพของเขาได้

เขาหยิบคริสตัลที่แตกอยู่บนพื้นขึ้นมาและเผยให้เห็นแมลงสีม่วงอยู่ข้างใน

แมลงตัวนี้ที่มีรูปร่างคล้ายตั๊กแตนยาวประมาณ 2 เซนติเมตร มันมีลักษณะประหลาดและมีดวงตากลมเหมือนกับตั๊กแตน มันมีขาเพียง 2 ขาอยู่ใต้ท้องและไม่มีปีกอยู่ด้านหลัง

หลี่หู่ไม่เคยเห็นแมลงชนิดนี้มาก่อน ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดู

ในตอนนั้นเองมีสิ่งที่ไม่น่าเชื่อเกิดขึ้น: กรงเล็บของแมลง,กระตุกและเหมือนกับว่ามันได้คืนชีพกลับมา มันพยายามจะดิ้นออกจากนิ้วมือของหลี่ หู่

ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร แมลงตัวเล็ก ๆ นี้ก็กระโดดลงบนมือของเขา ก่อนที่มันค่อยๆ มุดเข้าไปในฝ่ามือ!

เมื่อเห็นฉากนี้ หลี่ หู่กลัวจนแทบจะตัดแขนตัวเองทิ้ง!

 

การที่แมลงคืนชีพกลับมาก็น่ากลัวอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันกลับมุดเข้าไปในผิวหนังของเขา เหมือนกับหนังเรื่องเอเลี้ยน เขากรีดร้องออกมา ก่อนจะตะโกนเรียก "ฮันนาห์โทรเรียก 911 เร็ว! "

 

เสียงกรีดร้องของเขาเต็มไปด้วยความกลัว ฮันนาห์เดินออกมาจากห้องของเธอก่อนจะถามขึ้น "เกิดอะไรขึ้น?

 

หลี่ หู่ ยืนมือออกไปและพูดว่า "แมลงอยู่ในฝ่ามือฉัน!"

 

การแสดงออกของฮันนาห์เต็มไปด้วยความสับสน "แมลงอยู่ในฝ่ามือนาย?"

 

ไม่เพียงแต่มันจะเข้าไปในฝ่ามือของเขาเท่านั้น แต่มันเหมือนจะเคลื่อนที่ไปมาอยู่ตลอด! ตอนนี้มันกำลังพยายามจะออกมาจากฝ่ามือของเขา ก่อนจะเผยให้เห็นครึ่งหนึ่งของร่างกายมัน

 

หลี่ หู่ ชี้ไปที่แมลงบนฝ่าและพึมพำด้วยความหวาดกลัว"แมลงสีม่วงตัวนี้ไง เธอไม่เห็นหรอ?

การแสดงออกของฮันนาห์เปลี่ยนไป ก่อนเธอจะพูดอย่างช้าๆ "หลี่ ฉันรู้ว่ามันยากสำหรับนาย ที่จะยอมรับเรื่องการปิดของวิทยาลัยได้... "

 

หลี่ หู่พูดขัดขึ้น: "ฉันรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร! เธอคิดว่าฉันเสียสติ! แต่ฮันนาห์ฉันไม่ได้เป็นบ้า! มันก็แค่วิทยาลัยถูกปิด,มันไม่มีทางที่จะทำให้ฉันเป็นบ้าได้หรอก ...

 

"**** มันออกมาอีกแล้ว!"

 

ขณะที่เขาตะโกน แมลงค่อยๆ คลานออกมาจากผิวของเขา มันกระโดดลงไปบนพื้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินราวกับมนุษย์

 

โชคดีที่มันเดินตกลงไปที่ท่อระบายน้ำ

 

หลี่ ดู เฝ้าดูมันร่วงลงไป "โอ้โชคดีจริงๆ ที่มันตกลงไปในท่อระบายน้ำ."

 

แต่ภายใต้จิตใต้สำนึกขึ้นหลี่ หู่: มีอะไรอยู่ในท่อระบายน้ำ? น้ำเสียจะฆ่าแมลงได้รึเปล่า?

แต่ขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น เหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นอีกครั้ง...