บทที่ 2 :มุมมองใหม่

บทที่ 2 :มุมมองใหม่

 

ผู้แปล : แปลนิยายกากๆ

ปรับสำนวน : ไม่ได้ปรับ

ตรวจคำผิด : ไม่ได้ตรวจ

 

ขณะที่เดียวกันกับตอนที่เขาคิด "ฉันสงสัยว่าแมลงเล็ก ๆ นี้จะจมน้ำตายรึเปล่า" วิสัยทัศน์ของหลี่ หู่ก็มืดลง

 

ในตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านและเขาควรที่จะเห็นถนนตรงหน้า แต่เขากับเห็นรั้วเหล็กขนาดใหญ่แทน

 

การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก

 

เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกขังอยู่ในห้องขังยังไงอย่างนั้น

 

แต่รอบ ๆ ตัวเขากลับมีใบไม้ขนาดใหญ่,ก้อนหินยักษ์,ภาชนะอันใหญ่และกล่องยักษ์ที่มีรูปลุงที่มีหนวดเครายิ้ม – ลุงเคเอฟซี

 

เขาเข้าใจทันที - ไม่ใช่ว่าของพวกนี้มีขนาดใหญ่ แต่เป็นเพราะเขาตัวเล็กมากต่างหาก

เมื่อก้มหน้าลง เขาพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่บนฝาขวดน้ำ  ร่างกายของเขาเท่ากับขนาดของฝาขวดพอดี บังเอิญว่ามีเศษกระจกแตกอยู่ใกล้ๆ เขามองเข้าไปในภาพสะท้อน ก่อนจะเห็นภาพที่ไม่น่าเชื่อ

 

รูปร่างเหมือนตั๊กแตน,มีเปลือกสีม่วง-ดำ, ดวงตาขนาดใหญ่และมีเพียงสองขา ...

 

นี่ไม่ใช่เขา แต่เป็นแมลงที่เคยอยู่ในมือเขา!

 

สิ่งที่เขาเห็นอยู่นั้น มันไม่ใช่มุมมองของเขา  แต่เป็นแมลงเล็กๆ นั่น!

นี้ฉันเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น? หลี่ หู่คิดด้วยความวิตก ขณะที่ความคิดนี้โผล่เข้ามาในหัวเขา เขาก็เงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าของฮันนาห์ที่เต็มไปด้วยความกังวล

หลังจากเห็นพฤติกรรมที่ผิดปกติของเขา ฮันนาห์ก็ถามด้วยความกังวล "หลี่นายสบายดีมั้ย ... นายอยากให้ฉันเรียก 911 รึเปล่า?"

 

หลี่ หู่ รู้สึกค่อนข้างล้า เขาโบกมือให้และตอบ "ไม่เป็นไรๆ ตอนนั้นฉันรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย ตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้ว"

 

"ขอบคุณพระเจ้า! นายควรจะได้พักผ่อนบ้างนะ"

สิ่งที่หลี่ หู่ต้องการจริงๆ ไม่ใช่การพักผ่อน แต่เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

 

หลังจากคุยกับฮันนาห์ เขาก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง เขาจินตนาการว่ากำลังใช้มุมมองของแมลง วิสัยทัศน์ในท่อระบายน้ำก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขาอีกครั้ง

 

และในขณะที่เขาคิดว่าใช้มุมมองของตัวเอง วิสัยทัศน์ของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้งและเขาก็เห็นโปสเตอร์เอนบีเอที่อยู่บนผนังห้องของเขา

 

หลังจากลองเปลี่ยนมุมมองของเขาไปมา 2-3 ครั้ง หลี่ หู่ก็เริ่มเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

 

สัตว์ประหลาดตัวเล็ก ๆ ตัวนี้ถูกขังในคริสตัลสีอำพันที่เขาทำลายไป เขาบังเอิญทำคริสตัลแตกและปลดปล่อยแมลงตัวน้อยออกมา มันเข้ามาในมือเขาและเริ่มแบ่งมุมมองสายตากับเขา

 

พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือเขาได้รับดวงตาอีกคู่ที่อยู่นอกร่างของเขา

และดูเหมือนว่าไม่มีใครเห็นแมลงนี้ยกเว้นเขา

 

หลังจากการทดลองอีก 2-3 ครั้ง เขาก็พบว่าไม่เพียงแต่ใช้มุมมองของแมลงได้เท่านั้น แต่เขายังสามารถควบคุมร่างกายของมันเหมือนกับร่างกายของตัวเองได้

 

ในระหว่างการทดลองนี้ เขาได้สังเกตเห็นเงินเหรียญที่ตกอยู่ในท่อระบายน้ำ

 

เขาเปลี่ยนมุมมองกลับมา ก่อนจะเดินไปที่ท่อระบายน้ำและเปิดทางระบายน้ำออก สิ่งที่เขาเห็นก็คือ: แมลงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่บนฝาขวดน้ำ ,กล่องเคเอฟซีและกล่องอาหารเย็น เขาหยิบขยะออกไป ก่อนจะเห็นเหรียญ 1 ดอลล่าร์ 4-5 เหรียญ

 

หลังจากเก็บเหรียญขึ้นมา หลี่หู่ก็ยิ้มหน่อยๆ

 

ในตอนนี้เขาคิดว่าแมลงตัวเล็ก ๆ นี้มีประโยชน์มาก  เขาสามารถใช้สายตาของแมลงตัวนี้ ในการเก็บเหรียญที่หล่นลงไปในท่อระบายน้ำได้ มันจะช่วยให้เขามีค่าเช่าของเดือนนี้

 

เขายื่นมือเข้าไปหาแมลงตัวเล็ก

 

ขาทั้งสองข้างของมันว่องไวมาก แมลงตัวเล็กกระโดดลงมาบนมือเขา ก่อนมันก็มุดเข้าในฝ่ามือและทิ้งรอยสักสีม่วงเอาไว้

 

หลังจากเก็บแมลงตัวเล็กไปแล้ว  หลี่ หู่ก็รู้สึกล้าเล็กน้อย เขาเดินกลับไปที่ห้อง ก่อนจะนอนลงบนเตียง

 

เมื่อเขาตื่นขึ้นมา สิ่งที่เขาเจอก็คือดวงตาอีกคู่

 

"เชี่ย!" เมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่าย หลี่ หู่แทบจะกระโดดขึ้นมาจากเตียง

 

ปฏิกิริยาของ หลี่ หู่ ทำให้ใบหน้าของอีกฝ่ายตกตะลึง อีกฝ่ายนั้นเป็นชายรูปหล่อ,ผิวขาว,อายุประมาณสามสิบปี

 

"เฮ้,ไอ้หนุ่มชาวจีน ทำไมนายพูดจาก้าวร้าวอย่างงี้"

 

แน่นอนว่าหลี่ หู่ จำชายตรงหน้าได้ เขาคือฮันส์ฟ็อกซ์ พี่ชายของฮันนาห์

 

หลี่ หู่พูดขึ้นอย่างฉุนเฉียว "เฮ้เพื่อนทำไมนายถึงมาอยู่ในห้องฉัน นายมาสอดแนมฉันรึไง นี่มันเป็นการบุกรุกความเป็นส่วนตัวของคนอื่นน่ะ!"

 

ชาวอเมริกันให้ความสำคัญกับความเป็นส่วนตัวอย่างมาก - มากจนทุก ๆ ปีศาลของสหรัฐฯ ต้องเผชิญหน้ากับการพิจารณาคดีนับไม่ถ้วนอันเนื่องมาจากการละเมิดความเป็นส่วนตัวส่วนบุคคล

 

เมื่อได้ยินคำตอบของเขา ฮันส์ก็ตอบกลับไปว่า "ก่อนอื่นนี่เป็นห้องของฉัน ถ้าเราพูดถึงความเป็นส่วนตัวแล้ว ฉันต่างหากที่กำลังถูกบุกรุก!

 

"อยางที่สองฉันเดิมพันได้เลยว่านายต้องฝันร้าย ฮ่าๆ, เปลือกตาที่กระตุกของนาย มันดูตลกจริงๆ!"

 

เมื่อหลี่ หู่สงบลง เขารีบมองไปที่ฝ่ามือขวา ซึ่งรอยสักรูปแมลงยังคงมีอยู่

 

ขณะนั้นมีเสียงเคาะประตู ก่อนที่ฮันนาห์จะเข้ามาและถามว่า "เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงร้อง?"

 

"แน่นอนว่ามีปัญหา" ฮันส์กล่าว "น้องสาวผู้น่ารัก เธอช่วยเคารพพี่ตัวเองหน่อยได้ไหม อย่างน้อยก็ช่วยอย่าให้คนอื่นมานอนห้องฉัน"

 

ฮันนาห์ไม่สนใจคำบ่นของพี่ชายและหันไปดูหลี่ หู่ด้วยความกังวลมาก "หลี่นายเป็นยังไง นายนอนหลับไปเกือบ 15 ชั่วโมง นายไม่สบายรึเปล่า?"

 

หลี่ หู่ไม่รู้เรื่องนี้ เขานอนหลับไปเกือบ 15 ชั่วโมงจริงๆ?

 

เมื่อฮันส์รู้ว่าเขาถูกกเมิน เขาก็บ่นออกมาอีกครั้ง "ช่วยสนใจฉันหน่อยได้มั้ย ฉันขอละ!"

 

"ฉันได้ยินน่าพี่ ฉันไม่ได้หูหนวก แต่ปกติพี่กลับมากินพิซซ่า,กินเบียร์แล้วก็กลับตลอดนิน่า ถ้าไม่ให้หลี่ หู่เช่าห้อง ฉันก็ไม่มีเงินซื้อพิซซ่าและเบียร์ให้พี่หรอก "ฮันนาห์ตอบ "และฉันก็คิดว่าพี่ทิ้งบ้านหลังนี้ไปแล้วด้วย!" ฮันนาห์เป็นสาวผิวขาวที่มีฝีปากร้ายกราด

 

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ฮันส์ก็ทำหน้าตาไม่พอใจเล็กน้อย

 

"อ่อ แล้วพี่จะอยู่ที่นี่นานมั้ย?"

 

เมื่อได้ยินประโยคนี้ การแสดงออกของฮันส์ก็เปลี่ยนไป "ฉันอาจจะอยู่ที่นี่นานหน่อย เพราะธุรกิจของฉันกำลังเจอกับปัญหานิดหน่อย... "

 

"แล้วอาพาร์ทเมนต์ที่พี่แชร์กับไดอาน่าล่ะ"

ฮันส์ทำหน้างงและก่อนจะตอบ "ไดอาน่าคือใคร?"

 

เมื่อเห็นสีหน้าโกรธของฮันนาห์ ฮันส์ก็ยิ้มและตอบ "เอาล่ะๆ ฉันแค่จำได้ว่าไดอาน่าคือสาวชาวไอริส เราเลิกกันไปด้วยดี"

 

"เพราะงั้นพี่เลยไม่มีเงินพอที่จะจ่ายค่าเช่า?"

 

ฮันส์ฝืนยิ้มออกมา "ฉันมีปัญหานิดหน่อย ฉันถูกโกงและเสียเงินทั้งหมดไป ตอนนี้ฉันอยากให้น้องสาวผู้น่ารักช่วยฉันหน่อย"

"แน่นอนว่าน้องสาวรักของพี่ต้องช่วยพี่อยู่แล้ว" ฮันนาห์กล่าว "พี่ไปนอนที่ห้องนั่งได้เลย มันว่าง"

 

"ไม่!"