ตอนที่ 324 พิรุณดาบ
เด็กสาวคนหนึ่งเดินออกจากประตูมิติสีขาวที่จู่ๆก็เปิดขึ้นบนผิวทะเลสาบลาวา เธอลอยอย่างมั่นคงในอากาศราวกับเธอกำลังเดินบนพื้น เมื่อเธอก้าวออกมา ประตูมิติก็หายไป
“ไม่เลว มีแม้กระทั่งทะเลสาบที่นี่...”ลั่ว หลี่ ผู้ที่สวมชุดเครื่องแบบทหารสีเขียวเข้มยิ้มขณะก้มมอง
จระเข้เพลิงที่กำลังนอนอาบแดดอยู่ลืมตาขึ้นเมื่อมันสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังงาน
“มนุษย์?!”มันสังเกตเห็นลั่ว หลี่ที่กำลังลอยอยู่ในอากาศทันที
“จระเข้น้อย นี่ต้องเป็นเขตแดนของมังกรดำน้อย ใช่ไหม?บอกฉันสิ มังกรดำน้อยไปไหน?”ลั่ว หลี่ถามและหายไปจากที่ที่เธออยู่ และมาหยุดตรงหน้าจระเข้เพลิงในเสี้ยววินาที
โดยสัญชาตญาณ จระเข้เพลิงสะบัดหางมันอย่างแรงและกระโจนใส่ลั่ว หลี่พร้อมกับปากที่เปิดกว้าง มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่สามารถจัดการกับลั่ว หลี่ได้
“จิ๊ จิ๊ เด็กไม่ดี”ลั่ว หลี่ปรากฏตัวด้านบนจระเข้เพลิงในพริบตา
โดยไม่รอให้จระเข้เพลิงตอบสนอง ลั่ว หลี่ยื่นนิ้วออกมาสองนิ้ว ดาบดำขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นและพุ่งใส่หางจระเข้เพลิง มันเจาะผ่านหางมันด้วยความเร็วแสงราวกับตะปู ตรึงหางของจระเข้เพลิงไว้กับพื้น
ด้วยการตวัดดาบเพียงครั้งเดียว จระเข้เพลิงระดับเพลิงม่วงก็ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ มันพยายามดิ้นรนเพื่อกำจัดดาบที่หางมัน
“ยิ่งแกดิ้นมากเท่าไร แกก็ยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้นและเลือดของแกก็จะไหลจนหมดตัว นี่เป็นบทเรียนเล็กๆน้อยๆสำหรับแกเท่านั้น”ลั่ว หลี่ลอยลงมาช้าๆ ครั้งนี้ เธอมาหยุดใกล้จระเข้เพลิงยิ่งกว่าเดิม เธออยู่ห่างจากมันไม่ถึงหนึ่งเมตรด้วยซ้ำไป ดวงตาสีดำของเธอจ้องมองลึกไปในดวงตาสีแดงของจระเข้เพลิง
“หากแกกล้าโจมตีใส่ฉันอีกครั้งละก็ แกตายแน่...”ลั่ว หลี่กล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงมรณะ
จระเข้เพลิงรู้สึกราวกับมันถูกวางไว้ข้างปากของปีศาจยักษ์และอาจจะถูกขย้ำได้ทุกเมื่อ มันสั่นกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ลั่ว หลี่ยิ้มเมื่อเธอเห็นจระเข้เพลิงหยุดดิ้น เธอรู้ว่าเธอสามารถทำให้มันกลัวได้แล้ว
“ดูเหมือนว่าเราจะปรับความเข้าใจกันได้แล้วนะ”
จระเข้เพลิงรีบผงกหัวทันที พลางคิดว่าเด็กสาวตรงหน้ามันไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นปีศาจระดับสูงในคราบมนุษย์
ลั่ว หลี่พึงพอใจกับปฏิกิริยาของจระเข้เพลิง“ฉันจะถามแกอีกครั้ง มังกรดำน้อยไปไหน?”
“มังกรดำน้อย?”จระเข้เพลิงตกตะลึง
“มังกรลาวา นี่ไม่ใช่เขตแดนมัน?”ลั่ว หลี่กลอกตาอย่างหมดความอดทน
“นายข้าอยู่ที่ด้านใต้ทะเลสาบ”จระเข้เพลิงทรยศต่อมังกรลาวาโดยไม่คิดอะไร
“ด้านใต้ทะเลสาบ?”ลั่ว หลี่เลิกคิ้วขึ้น
“ฉันรู้ว่ามอนสเตอร์ธาตุไฟชอบลาวาวิญญาณ แต่ทำไมมันจึงอยู่ที่ด้านใต้ทะเลสาบ?ที่นั่นมีอะไรพิเศษ?”
“มีคริสตัลลาวาที่ด้านใต้ทะเลสาบ มันคือแหล่งพลังงานของทะเลสาบ มีเพียงนายท่านและพวกเราไม่กี่ตนที่รู้เรื่องนี้”จระเข้เพลิงอธิบาย
“คริสตัลลาวาคือเหตุผลหลักที่ทำให้นายเราทรงพลัง”
“คริสตัลลาวา?!”ลั่ว หลี่ตื่นเต้น
คริสตัลลาวาคือคริสตัลพลังงานไฟพิเศษซึ่งจะเกิดขึ้นภายใต้การบีบอัดและความร้อนสูงนานนับล้านปี คริสตัลชนิดนี้จะอัดแน่นไปด้วยพลังงานไฟบริสุทธิ์ซึ่งประเมินค่าไม่ได้ มันหาได้ยากเสียยิ่งกว่าสมบัติเกรด-5
ลั่ว หลี่ประหลาดใจเมื่อค้นพบว่าคริสตัลลาวาอยู่ที่นี่
“โอ้ ใช่ ฉันได้ยินว่าพวกแกกำลังล่ามนุษย์ ทำไมกัน?”แม้เธอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว ลั่ว หลี่ก็อยากจะรู้ความจริงจากปากจระเข้เพลิง
“เขาไม่ได้พูดอะไรมาก เขาเพียงบอกเราให้หามนุษย์ที่มีสมบัติเฉพาะ ทันทีที่เขาได้สมบัตินั่น เขาก็จะสามารถกลายพันธ์ครั้งที่สามได้ และแม้กระทั่งเพิ่มความเข้มข้นของเลือดมังกรในร่าง”
แม้สิ่งที่จระเข้เพลิงกล่าวจะไม่ได้พูดถึงเลือดเทพโดยตรง ลั่ว หลี่ก็มั่นใจว่าการคาดเดาของเธอนั้นถูกเพราะมีสมบัติไม่มากที่สามารถเร่งความเร็วการกลายพันธ์และเพิ่มความหนาแน่นของเลือดได้ เว้นแต่เลือดเทพ
“มีมนุษย์กี่คนที่ถูกจับมา?”เธอถามอีกครั้ง
“ไม่มาก มันเป็นเวลาไม่ถึง10ชั่วโมงที่นายท่านออกคำสั่ง มีมนุษย์เพียง30-40คนที่ถูกส่งมายังที่นี่”จระเข้เพลิงตอบตรงๆ
“พวกเขาอยู่ไหนกัน?”ลั่ว หลี่มองไปรอบๆแต่ไม่เห็นใคร
“นายท่านกินไปหมดแล้วหลังจากที่สั่งให้แฟนธ่อมสอบปากคำ”
ลั่ว หลี่มองจระเข้เพลิงด้วยสายตาอาฆาตอีกครั้งและครั้งนี้ มันรู้สึกราวกับว่ามันกำลังจะถูกกินโดยจอมปีศาจ
“ดูเหมือนว่าการเก็บไอโง่เช่นนี้ไว้คงไม่ช่วยอะไร....”ลั่ว หลี่พึมพำกับตัวเอง จากนั้นก็มองจระเข้เพลิง
“รออยู่ที่นี่ซะ ให้ฉันฆ่ามังกรดำน้อยนั่นก่อนและฉันจะคิดว่าควรทำกับแกยังไงดี”
แม้จระเข้เพลิงจะไม่ชอบใจ มันก็ไม่กล้าพูดอะไรขณะรออยู่ที่เดิมอย่างอดทน
เมื่อลั่ว หลี่ได้รับทุกสิ่งที่เธอต้องการจากจระเข้เพลิงแล้ว เธอก็บินเหนือทะเลสาบลาวา จากนั้นก็ยื่นฝ่ามือมาทางผิวทะเลสาบ ดาบยาวสีดำปรากฏรอบตัวเธอ ภายไม่ในไม่กี่วินาที ดาบนับพันก็ปรากฏขึ้นและยังเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ สิบวินาทีต่อมา ในที่สุดดาบดำก็หยุดเพิ่มจำนวน
ลั่ว หลี่จ้องมองผิวลาวาและประกาศกร้าว“8000พิรุณดาบคลั่ง!”
ดาบดำนับพันเล่มตกลงมาราวกับพายุฝน.....
ปล.ฟรีเน้อ