GMC ตอนที่ 13 นักศึกษาจากซานเซียง
GMC ตอนที่ 13 นักศึกษาจากซานเซียง
การเคลื่อนที่ ที่แข็งแกร่งเป็นดังที่เสือดุร้ายและ รวดเร็วเหมือนพายุ!
พลัว!
จิ้งจองสีเลือดถูกส่งขึ้นไปบนฟ้าโดยซูฮ่าว ทั้งสองตกลงมาบนพื้นตัวติดกัน กลิ้งหลายครั้ง
ซูฮ่าว เกรงร่างกายของตัวเองและการชกไปหลายครั้งถูไปยังศีรษะของมัน
สุนัขจิ้งจอกเลือดเต็มไปด้วยขุ่นเคืองและรอยขีดข่วนเต็มไปทั่วทุกแห่งบนร่างกาย ซูฮ่าวกัดฟันเกรงหมัดเต็มที่ก่อนชกอย่างรุนแรงมากจากเขา
นี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขากับสัตว์ประหลาด!
ในระหว่างการต่อสู้ของเขา เขาสังเกตเห็นว่าทักษะการต่อสู้ที่เขาเรียนมามันไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่าที่เขาคิด แทนที่จะพึ่งพาทักษะเหล่านี้ทำไมไม่พึ่งพากำปั้นของเขาดีกว่าละ!
เพื่อจัดการกับกรงเล็บที่แหลมคมของสัตว์ตัวนี้เขาสามารถใช้วิธีดั้งเดิมและรุนแรงที่สุดในการแก้ปัญหาการต่อสู้ครั้งนี้ได้โดยเร็ว
ปัง
ปัง
แม้จะไม่มีการเคลื่อนไหวของ แจ็คเคลเขาจึงเบาใจลงได้ แล้วเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนไปยังสิ่งที่เหลืออยู่บนพื้นดินซึ่งเป็นซากของ แจ็คเคล
หลังจากลุกขึ้นยืนซูฮ่าวหายใจเข้าลึก ๆ ทุกวันนี้เขามีความภาคภูมิใจในทักษะการต่อสู้ของเขามากแต่พอได้มาต่อสู้กับสัตว์ตัวนี้มันก็ละลายหายไปในทันที
แค่ฆ่าแจ็คเคลสีเลือดก็เป็นงานที่ยากลำบากแล้ว
แม้ว่าเขาจะเกลียด ซุนเหยาเตี้ยน แต่ ซูฮ่าว เชื่อว่าถ้า ซุนเหยาเตี้ยน อยู่ในรองเท้าของเขาตอนนี้เขาจะสามารถฆ่าได้
ไม่เพียง แต่จากค่าความสามารถของเขาที่ถึง 8 จุดและการสู้รบที่มากขึ้น ความสามารถที่จัดอันดับอันโดดเด่นอย่างการ ควบคุมเหล็ก ถ้าเขาสามารถไปต่อได้สูงกว่านี้เขาจะแข็งแกร่งเป็นอย่างมากด้วยความสามารถของเขามันเป็นสิ่งที่ทำได้หลายอย่าง
"ฉันไม่ต้องผักผ่อน เส้นทางของฉันยังอีกยาวไกลกว่าจะถึงจุดนั้น "
หลังจากหายใจเข้า ออกอยู่หลายครั้งแล้วเขาก็มองไปรอบ ๆ เพื่อตรวจดูส่วนต่างๆของร่างกาย เมื่อตอนที่เขาสู้อย่างบ้าคลั่งเขาก็ไม่สนใจอะไรเลย ตอนนี้มองไปที่พื้นดินเขาสังเกตเห็นรอยกงเล็บของมัน เหงื่อเย็นปรากฏบนใบหน้าของเขา ถ้ากรงเล็บนั้นโดนร่างกายของเขา เขาไม่อยากจะคิดถึงมันเลย
"กรงเล็บที่คมเช่นนี้!" ซูฮ่าว
แม้ว่าผิวของแจ็คเคลจะไม่หนา แต่พลังโจมตีก็เป็นอันตรายอย่างยิ่ง ในการสู้ถ้าคุณสามารถหลบได้มันอาจจะไม่เป็นปัญหาแต่ถ้าคุณมันขวดขึ้นมามันจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายแน่นอน
ซูฮ่าวดึงเขี้ยวออกจากปากของมันอย่างแรง เขาเก็บของชิ้นอื่นๆเข้าไปขณะที่เหลือไว้หนึ่งอันเพื่อใช้แทนมีดคมๆอันหนึ่งทำให้เขาสามารถเลาะฟันของมันได้ดีขึ้น
หลังจากเสร็จสิ้นการเลาะฟันแล้ว ซูฮ่าว ก็รีบกลับไปยังจุดซ่อนตัวก่อนหน้านี้
ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ มีแม้แต่แจ็คเคลบ้าตัวที่จะรีบร้อนไป
ในไม่ช้าซูฮ่าวก็ปีนขึ้นไปบนหลังคาบ้านที่ถูกทิ้งร้างและมองไปทางทิศทางที่เกิดแสง ฉากนั้นเขาประหลาดใจทันที
ในตรงกลางของพื้นที่โล่งของมีไฟล้อมรอบมีแจ็คเคลมากมายและมีแจ็คเคลตัวใหญ่ตัวหนึ่งที่กำลังโกรธมันสูง 3 เมตรกำลังโดนไฟเผาอย่างหนักมันเห่าหอนด้วยความเจ็บปวด
ราชาแจ็คเคลสีเลือดที่โกรธเกี้ยว
มันเป็นสัตว์ประหลาดระดับผู้นำ!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเหตุใดแจ็คเคลทั้งหมดวิ่งไปที่นั่น เพราะตั้งแต่ราชาของพวกมันได้เรียกพวกมันพวกมันจึงต้องไป!
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือตรงข้ามกันราชาแจ็คเคลที่น่าสยดสยองนั้นคือชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังสวมชุดนักเรียนของ ซานเซี่ยง เขาเพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆร่างของเขารอบล้อมไปด้วยเปลวไฟ ราวกับว่าเทพเจ้าได้ลงมาสู่โลก
"อย่างที่คาดมันยังไม่ตาย"
ชายหนุ่มหัวเราะ ด้วยมือขวาของเขาเขายื่นมันออกมาและมีลูกไฟขนาดมหึมาที่เหมือนกับอุกกาบาตตกลงมาจากฟากฟ้า มันได้ย้อมท้องฟ้ากลายเป็นเปลวไฟ
“ปัง”
เมื่อลูกไฟตกลงกั้น หลุมขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นที่พื้น การต่อสู้กับราขาแจ็คเคลสีเลือด ถูกกลืนหายไปด้วยเปลวเพลิงทำให้เหลือเพียงฟันจำนวนมากที่ตกอยู่พื้นเท่านั้น
ชายหนุ่มเก็บฟันไว้ เมื่อเขาหันศีรษะไปเขาก็สังเกตเห็นซูฮ่าว
ชายทั้งสองกำลังจ้องมองกันและกัน ซูฮ่าวสามารถมองเห็นภาพลักษณ์ที่ดูเย็นชาและดูถูกจากชายหนุ่ม
เมื่อสังเกตเห็นว่าเป็นเด็กนักเรียนชายหนุ่ม อย่างไม่คาดคิดชายหนุ่ม พยักศีรษะอย่างให้ซูฮาวเป็นคำทักทายและจากนั้นก็หายอย่างรวดเร็ว แจ็คเคลจำนวนมหาศาลไม่กล้าที่จะเข้าใกล้บรเวณนี้เพราะฉากของหัวหน้าของพวกเขาถูกฆ่าตายยังคงติดอยู่ในจิตใจของพวกมัน พวกมันกลัวมากและเริ่มหลบหนีไป
ซูฮ่าวนั่งบนหลัง
นี่คือความแข็งแกร่งของนักศึกษาวิทยาลัย ซานเซียง มันยิ่งแข็งแกร่งกว่าครูระดับมัธยมปลายใด ๆ
เปลวไฟที่น่ากลัวนั้นคือความสามารถตั้งแต่กำเนิดของเขา ไม่ว่าทักษะที่คุณเรียนรู้ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาการโจมตีพวกนั้นก็เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์โดนสิ้นเชิง
"สักวันหนึ่ง ฉันจะได้รับความแข็งแกร่งแบบนี้เช่นกัน!" ซูฮ่าว กำกำปั้นของเขาอย่างหนักแน่น แทนที่จะสูญเสียความมั่นใจ ตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นแทน
มองย้อนกลับไปมองที่เหล่าแจ็คเคยที่กำลังหลบหนีกันอย่างกระจัดกระจายสายตาของซูฮ่าวเต็มไปด้วนความคลั่งไคล้เขาเห็นพวกมันเป็นแค่สิ่งที่จะทำให้แข็งแกร่งเพียงเท่านั้น
ฆ่า!
ซูฮ่าว วิ่งไปข้างหน้า การปรากฏตัวของชายหนุ่มคนนั้นทำให้เขาโชคดีเป็นอย่างมาก แจ็คเคลที่โหดร้ายในที่สุดก็เริ่มเคลื่อนไหวไปตามลำพัง
ด้วยความที่เขี้ยวอยู่ในมือซึ่งกลายเป็นอาวุธสังหารที่แหลมคมซูฮ่าวจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก
โจมตีอย่างเร็วรวด! การโจมตีด้วยหมัด! เขี้ยวที่แทงเป็นเว้นตรงลงบนลำคอใเพียงไม่กี่วินาทีก็สามารถฆ่ามันได้อย่างแน่นอน จากนั้นเลาะเขี้ยวของแจ้คเคลก็เริ่มต้นขึ้น
ซูฮ่าว ซ่อนตัวอยู่ในที่มืด สงบนิ่งเหมือนนักล่าท่ามกลางเหยื่อที่ไร้กำลัง
เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นแจ็มเคลตัวเดียวเขาขะพุ่งไปเชือดคอมันทันที ด้วยการเคลื่อนไหวจากทักษะการต่อสู้พื้นฐานระดับสูง แจ็คเคลถูกแทงที่ลำคอแล้วตายลงในทันที
การสังหารแจ็คเคลของซูฮ่าวเป็นสิ่งที่ง่ายดายมากด้วยจากการที่ราชาของพวกมันตายไปทำให้เกิดการแตกฝูงของพวกมันไปคนละทิศละทางทำให้การล่าและการเก็บเขี้ยวเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้น
เมื่อท้องฟ้ามืดลง ซูฮ่าว ก็กลับมาที่เมือง บนหลังเขาเป็นถุงขนาดใหญ่เต็มไปด้วยเขี้ยว
30 เขี้ยว!
การเก็บเกี่ยววันหนึ่ง เขาคนเดียวสามารถฆ่าแจ็คเคลได้ 15 ตัว ซูฮ่าวได้เก็บเขี้ยวทีี่คมที่สุด 2 อันเก็บไว้ แต่ที่น่าเสียดายคือ จาง ซงเตี่ยน ต้องการเพียง 1เขี้ยวต่อแจ็คเคล 1 ตัวเท่านั้น ดังนั้นหมายความว่า ซุฮ่าวทำลำเร็วไปเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
"น่าเสียดาย ในตอนกลางคืนการมองเห็นไม่ดีนัก แจ็คเคลที่สับสนจะกลับสู่ถ้ำของพวกมันเพื่อพักผ่อน ถ้าฉันไปที่นั่นฉันอาจพบฝูงของพวกมันแทน ตอนนี้ฉันควรกลับไปที่เมืองได้แล้ว "
ด้วยความเสียดายซูฮ่าว จึงกลับบ้านอย่างคอตก
เป็นโอกาสที่หาได้หายากมาก การเผชิญหน้ากับนักศึกษาวิทยาลัย ซานเซียง ถ้าเขาไม่ปรากฏตัวขึ้นเขาซูฮ่าวก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะทำภารกิจนี้ได้สำเร็จอย่างไร
ถ้าเป็นเหมือนกันครั้งแรกที่ต้องรอนานกว่า 1 ชั่วโมง เขาคงไปยกเลิกภารกิจแทน แต่ตอนนี้เขาสามารถเก็บได้กว่าครึ่งแล้วถ้ายกเลิกตอนนี้ก็น่าเสียดาย
หลังจากทานข้าวเย็นแล้วซูฮ่าวก็เริ่มศึกษานิสัยของแจ็คเคลภายในห้องนอนของเขา สัตว์เหล่านี้เป็นสัตว์ที่คลั่งไคล้เลือด พวกมันสามารถใช้กลวิธีการต่อสู้เป็นกลุ่มได้เป็นอย่างดี ถ้าต้องการที่จะล่อให้มันออกมาจากลุ่มเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
" คราวนี้ฉันได้รับความช่วยเหลือจากชายคนนั้น พรุ่งนี้พวกมันจะกลับไปเป็นปกติ ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากการดูพวกมันอย่างไร้จุดหมาย "ซูฮ่าวกังวลอย่างมากว่า" จะดีแค่ไหนถ้ามีวิธีล่อให้คนหนึ่งออกมา การวิเคราะห์แบบ ... "
ซูฮ่าวเริ่มครุ่นคิด
บ่ายวันนี้เขาได้ใช้โอกาสในการจำลอง แจ็คเคล ผลเป็นที่ชัดเจนมาก สัตว์ประหลาดต่ำต้อยตัวนี้ไม่มีความสามารถพิเศษใด ๆ ยกเว้นการใช้กรงเล็บและเขี้ยวที่แหลมคมควบคู่ไปกับความเร็วที่รวดเร็ว
"ทำไมคุณต้องอยู่ในกลุ่ม เมื่อไม่มีอะไรจะเกิดขึ้น?"
ในขณะที่พยายามวูออ่าวกำลังคุยกับมันเขาคิดว่าเขาบ้าไปแล้ว "ถ้าวิธีการปกติมีแต่ความล้มเหลวเพราะฉนั้นฉันจะต้องพยายามโกง"
ซูฮ่าว ไปที่ร้านขายวัสดุและขายสิบเขี้ยวได้รับหนึ่งร้อยเหรียญดาว จากนั้นเขาก็ไปที่ร้านขายยาเพื่อซื้อยานอนหลับจำนวนมากเพื่อจัดการกับสัตว์ที่วุ่นวายเช่นเดียวกับคันธนูนักล่าขนาดเล็ก
การพัฒนาในยุคของความสามารถพิเศษทำมห่หลายๆสิ่งแปลกไป
ในยุคนี้ สัตว์ที่โหดร้ายเริ่มปรากฏขึ้นในระยะแรกอาวุธปืนยังคงมีผลบางอย่างต่อพวกมัน แต่ต่อมาสัตว์ที่โหดร้ายเริ่มแข็งแรงขึ้น ปืนพกปืนกลและอาวุธประเภทเดียวกันค่อยๆสูญเสียบทบาทของมันและถูกประกาศอย่างเป็นทางการไม่ได้ผลใดๆต่อสัตว์ประหลาด เมื่อยุคอาวุธร้อนหมดไปยุคแห่งอาวุธเย็นได้เกิดขึ้น!
ถึงแม้ว่าพวกเขายังคงสามารถเอาชนะสัตว์ประหลาดได้ในตอนท้าย แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครไปเสียเวลาป่าวกับการพัฒนาอาวุธอย่าพวกปืน การจะพัฒนาอาวุธใช้เวลาไปกับการเพิ่มความแข็งแกร่งให้รางกายยังจะดีกว่า ด้วยเหตุดังกล่วทำให้อาวุธปืนจึงสูญหายไปอย่างช้าๆตามกาลเวลา
เมื่ออาวุธและลูกศรพร้อมแล้วซูฮ่าวก็ไปออกเดินทางไปที่ตั้งของอาณาเขตสีแดง
หลังจากที่เขามาได้เขาได้พบกับทีมนักธนู 7 คน พวกเขาใช้ธนูล่าสัตวืด้วยระบบเล็งออโต้เกือบทุกคนสามารถยิงได้อย่างแม่นย่ำโดยไมมีปัญหาใดๆ
“ฟิ้ว!”
เมื่อลูกธนูออกจากคันศรแล้วจแจ็คเคลที่โกรธแค้นก็ชนเข้ากับพื้นทันที
“ผ่อนคลายไว้”
ดวงตาของซูฮ่าวสว่างขึ้น เขณะกำลังจะตื่นเต้น ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน สิ่งที่เขาเห็นคือคนที่เหลืออีก 6 คนที่ล่าอยู่หันมามองเขาด้วยดวงตาที่โกรธของพวกเขา หลังจากที่เสียงหอนบางตัวเริ่มขึ้นพวกเขาเริ่มขยับตรงไปตามทิศทางที่เขาอยู่
"วิ่ง!"
โดยไม่ลีรอซูฮ่าวหันหลังและวิ่งอย่าวรวดเร็ว!
ติดตามผลงานผมได้ที่ เพจฝึกหัดแปลนิยาย มีกลุ่มลับ