บทที่ 34 - การล้นทะลักของพลัง (2) [อ่านฟรีวันที่ 24/08/61]

บทที่ 34 - การล้นทะลักของพลัง (2)

 

[ลักษณะของการล้นของพลังมันชัดเจนมาก มอนสเตอร์พวกนี้ประกอบไปด้วยมอนสเตอร์กลายพันธ์เป็นส่วนใหญ่และไม่ได้มีพวกปกติเลย และหากไม่คำนึงถึงจำนวนของพวกมัน พวกมันแต่ละตัวก็ยังแข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์ตามปกติอย่างชัดเขน นอกจากนี้พวกมันก็ยังดูดพลังของดับดักแห่งการทำลายมาอีกด้วย]

"เธอแน่ใจนะนี่มันเกิดขึ้นเพราะการล้นของพลังนะ?"

[ใช่ฉันมั่นใจ]

เอิลต้าได้หันหน้ามองไปด้านนอก ที่กลางเมืองได้มีก้อนหินขนาดใหญ่ระเบิดขึ้นมาจากพื้นดิน

[สิ่งเดียวที่จะทำให้สภาพแวดล้อมภายนอกเปลื่ยนไปก็คือการล้นของพลัง]

"ถ้างั้นเธอกำลังจะบอกว่ามอนสเตอร์มอนสเตอร์มันก็ยังถูกขังอยู่ภายในดันเจี้ยน แต่ว่าที่มอนสเตอร์ปรากฏตัวออกมาเพราะการล้นของพลังทำให้สภาพแวดล้อมภายนอกกลายเป็นดันเจี้ยนไปเองใช่ไหม?"

[ถูกแล้ว]

มนุษย์ที่อยู่ในสนามบินต่างก็วิ่งวุ่นไปหมด ผู้คนจะขาดพลังในการต่อสู้ต่างก็สับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ว่าหลังจากไปพักหนึ่งพวกเขาก็ได้รับคำสั่งจากเจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารให้พวกเขาไปในที่หลบภัยและให้ผู้ใช้พลังเตรียมตัวสู้

ถึงแม้แบบนั้นเสียงไซเรน เสียงเฮลิคอปเตอร์และเสียงเครื่องยนต์ของรถหุ้มเกราะก็ดังออกมาอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อเตือนผู้คนถึงการต่อสู้

ใช่แล้ว ในตอนนี้มันจะต้องไม่มีอุบัติเหตุที่ต้องมีผู้สละชีวิตผู้คนไปมากมายเพราะการที่มอนสเตอร์จู่โจมแบบเฉียบพลันเกิดขึ้นอีกต่อไปแล้ว

ยูอิลฮานที่วิ่งอยู่ด้านนอกก็ยังฟังคำอธิบายของเอิลต้าอยู่

[เนื่องจากว่าเอกลักษณ์หนึ่งของกับดักแห่งการทำลายก็คือมันจะไม่ถูกเปิดใช้งานขึ้นเมื่อดันเจี้ยนสมบูรณ์แล้ว การล้นของพลังมันจะเกิดขึ้นได้ง่ายมากๆก็ต่อเมื่อโลกเพิ่งจะเกิดการวิวัฒนาการและเวลานั้นดันเจี้ยนก็จะปรากฏขึ้นมา แน่นอนว่ามันก็ยังมีเหตุผลอื่นอย่างเวทมนตร์ที่ยิ่งใหญ่หรือการทำลายดันเจี้ยนอยู่บ้าง แต่ว่ามันไม่ควรจะเป็นในตอนนี้ แล้วก็ยังมีปัญหาอีกคือ]

"ปัญหา?"

[การล้นของพลังนี้มันจะส่งผลทำให้ดันเจี้ยนอื่นๆที่อยู่ใกล้ๆเกิดการล้นของพลังได้เช่นกัน หรือจะให้พูดอีกอย่างก็คือหากพวกเราไม่กำจัดมันให้เรียบร้อยแล้วล่ะก็จะเกิดการล้นของพลังขึ้นในที่อื่นอีกแน่นอน]

เขาได้แต่คิดว่า 'อย่าได้มีอีกเลย' แต่ว่ายูอิลฮานก็รู้มันไม่ได้จะเป็นไปตามที่เค้าคิดแน่ หากมอนสเตอร์หลบหนีไปได้ในวันนี้และเกิดการล้นของพลังขึ้นอีกเพราะมอนสเตอร์ที่หนีไปแน่นอน เพราะอย่างนี้การจัดการกวาดล้างพวกมันก็คืองานของเขาแน่นอน!

บ้าอะไรเนี้ย? ทำไมยูอิลฮษนต้องมาทุกข์ทรมานแบบนี้ด้วย!? แค่การที่เขาไปต่างโลกไม่ได้มันก็น่าเศร้าพอแล้วนะ!

"ว้าว โลกนี้นี่มันบ้าจริงๆเลย"

ยูอิลฮานต้องทุกข์ไปกับการสร้างกับดักแห่งการทำลายและตอนนี้มันก็เกิดการล้นของพลังขึ้นงั้นหรอ? นี่มันเต็มไปด้วยบักค์ทั้งนั้นเลยนี่!

นอกจากนี้มันก็ยังเกิดขึ้นอย่างบังเอิญในตอนที่เขามาถึงอีกด้วย เขาเพิ่งจะมาถึงแต่ว่ามันก็เกิดการล้นของพลังขึ้นแล้วเนี้ยนะ? แล้วอะไรอีกล่ะ? ถ้ามันหนีไปได้สักตัวเดียวมันจะต้องเกิดขึ้นการล้นของพลังขึ้นอีกงั้นสินะ? เขาได้แต่หงุดหงิดกับความประหลาดพวกนี้+

ในตอนนี้มีเพียงแค่ทาวงเดียวเท่านั้นที่ยูอิลฮานจะระบายความไม่พอใจออกไปได้

"มอบเความมาให้ฉัน มอบเควสที่ฉันจะได้รางวัลเยอะๆ ฉันจริงจังนะ"

[ฉะ ฉันจะทำแบบนั้น]

เอิลต้าที่สังเกตุได้ถึงความรำคาญของเขาได้หยักหน้าอย่างเชื่อฟังทันที

[เดิมทีแล้วเมื่อเกิดการล้นของพลัง สวรรค์จะต้องเคลื่อนไหว พวกเขาจะมอบเควสออกมาให้กับมนุษย์ที่มีส่วนร่วมในการหยุดการล้นของพลังและมอบรางวัลให้พวกเขาตามความเหมาะสม]

"แล้วรางวัลคือ?"

[แต้มสเตตัส และสิ่งของตามความสำเร็จของคนๆนั้น สกิลก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย แม้ว่ามันจะไม่ได้เยี่ยมถึงขนาดเท่าสกิลต้านทานพิษระดับสูงแบบที่คุณได้ก็ตาม]

"เยี่ยม ฉันยอมรับ"

เมื่อยูอิลฮานได้รับเควสแล้วเขาก็ได้ออกไปทางออกที่ระเบิดขึ้นทันที

ข้างนอกต่างก็เต็มไปด้วยความวุ่นวายมากมาย มันมีสัตว์เลื่อยคลานที่เดินสองขาเดินวุ่นวายไปหมด

[อ๊าา.... บันทึก ฉันต้องหาบันทึก]

"ว้าว มันดูเหมือนกับพวกลูกกะจ๊อกจริงๆ"

[ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแบบนั้นแต่มันก็เป็นมอนสเตอร์กลายพันธ์คลาส 2 ที่มีพลังพิเศษนะ จริงจังด้วย]

เอิลต้าได้บอกออกมาแบบนี้เพื่อให้ยูอิลฮานจริงจังขึ้น แต่ว่ายูอิลฮานไม่ได้กังวลอะไรเลย นี้มันเป็นเพราะความมั่นใจที่เกิดไปงั้นหรอ? ไม่เลยความมั่นใจของเขามันถูกแล้ว

"เธอยังจะพูดแบบนี้หลังจากเห็นเกราะของฉันงั้นหรอ?"

[แต่ว่า]

"ฉันไม่ได้สร้างแค่เกราะหรอกนะ"

เขาได้ถือหอกที่เปล่งแสงสีดำจางๆออกมาและกระโจนออกไป

[หอกทมิฬของเทพแห่งความตาย]

[ระดับ - ยูนีค]

[พลังโจมตี - 2,400]

[ออฟชั่น - เพิ่มโอกาสคริติคอลและพลังโจมตีขึ้น 30% เมื่อโจมตีในตอนที่ศัตรูไม่รู้ตัว]

[ความทนทาน - 1,700/1,700]

[ผลงานชิ้นเอกที่ถูกทำขึ้นจากช่างฝีมือที่ใช้หัวใจโลหะยักษ์และหัวใจโลหะทำขึ้นมา เนื่องจากว่าหอกนี้สร้าขึ้นจากอารมณ์ที่ให้คนๆเดียวได้ใช้มันทำให้มีพลังของเทพแห่งความตายที่จะพรากชีวิตไปสู่ความมืดมิด]

เนื่องจากว่ามอนสเตอร์ที่บุกสนามบินไม่ได้สังเกตุเห็นตัวเขาและยูอิลฮานก็มองไปรอบๆและแทงหอกลงไปบนหัวของมอนสเตอร์ในทันที

[ติดคริติคอล]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 418,703]

[คุณได้รับบันทึกกิ้งก่าเพลิง เลเวล62]

ยูอิลฮานได้ดึงหอกออกมาเมื่อตัวเขาลงถึงพื้น ผลของการโจมตีในทีเดียวด้วยการหนุนเสริมจากทั้งอาวุธและเกราะของเขามันได้ผลออกมาอย่างน่าทึ่ง เพียงแค่การโจมตีครั้งเดียวเขาก็ทะลวงหัวของมันลงไปยาวยันขาหนีบได้เลย

"ฟู่ โจมตีได้ดี"

[มันไม่มีหินพลังเวทย์ แค่เก็บมันเอาไว้ทั้งตัวในกระเป๋าแล้วค่อยไปชำแหละมันทีหลังเถอะ]

ในสนามบินนี้ได้เต็มไปด้วยผู้คนที่เตรียมตัวจะหยุดมอนสเตอร์โดยไม่ทำลายส่วนอื่นๆให้มากที่สุดเท่าทีเป็นไปได้และผู้คนที่กำลังให้กำลังใจคนพวกนั้น

กับสถานการณ์แบบนี้ที่จู่ๆมอนสเตอร์ก็ล้มลงไปแล้วก็มีชายที่ใส่เกราะเหล็กปรากฏตัวขึ้นมาทำให้พวกเขาต้องตะลึงไป

"คนๆนั้นเป็นใครน่ะ?"

"เกราะของเขาน่าทึ่งจะเลย ฉันก็ยังทำเควสมาอย่างเต็มที่เลยนะ แต่ว่าฉันไม่เคยได้รับเกราะเต็มตัวแบบเขาเลย"

"เขาฆ่าเจ้ามอนสเตอร์นั่นในคัร้งเดียว เขาต้องใช้สกิลที่น่าทึ่งขนาดไหนกันนะ?"

ยูอิลฮานอยากจะโต้กลับไปจริงๆว่านั่นมันไม่ใช่สกิลแต่ว่าเขาก็หยุดความคิดนี้เอาไว้และเก็บศพของมอนสเตอร์ที่เขาฆ่าลงไปในกระเป๋า และเพราะเสียงที่วุ่นวายตรงทางเข้านี้เองทำให้มอนสเตอร์ทั้งหมดหันมาสนใจทางนี้

มอนสเตอร์มันได้เจอตัวเขาแล้วและแสดงความโกรธของพวกมันออกมา สิ่งหนึ่งที่ยูอิลฮานจะทำอย่างแน่นอนเลยก็คือการวิ่งออกมาด้านนอก!

"ฟู่"

เขาได้ถือหอกเอาไว้อย่างมั่นคงและวิ่งมาที่ทางออก หลังจากนั้นจู่ๆเขาก็เห็นว่ามีไฟขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาหทางเขา ยูอิลฮานมั่นใจเลยว่าการโจมนี้มันจะทำลายทางออกแน่นอน

ถ้าหากว่าเขาอยากจะหลบเขาก็หลบได้ ด้วยมาตราฐานความเร็วของเขาไฟนี่ไม่ได้เร็วเลย และต่อให้เขาหลบไฟนี่มันก็ดูเหมือนจะไม่ได้ไปทำให้คนอื่นบาดเจ็บอีกด้วย ยังไงก็ตามเขาไม่ได้หลบ

"ฉันจะลองโดนโจมตีดูหน่อยนะ"

[นี่มันบ้ามาก!]

นี่มันก็แค่เพื่อที่จะวัดการป้องกันของเกราะของเขาและเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีอื่นๆเท่านั้นเอง เขาได้เมินในเสียงของเอิลต้าและใช้เกราะรับไฟนี้เอาไว้ ในเวลาต่อมาไม่นานเขาก็ถูกไฟคลอกไปทั้งตัว

ยังไงก็ตามมันก็แค่นั้น ไม่นานนักไฟก็จางหายไปทั้งแบบนี้

"โอ้พระเจ้า เขาป้องกันเพลิงนั่นได้!"

"เกราะของเขาน่าทึ่งจริงๆ!"

ยูอิลฮานได้ตรวจดูความเสียหายที่เกราะขอเขาได้รับและได้ข้อสรุปว่าเขาจะไม่เป็นอะไรแม้ว่าจะรับการโจมตีอย่างต่อเนื่องก็ตาม ถ้าแบบนี้ก็มีแค่สิ่งเดียวที่เขาจะต้องทำ

เขาได้หันหน้าไป ตึกมากมายได้พังลง ผู้คนจำนวนมากต่างก็วิ่งหนีและผู้ใช้พลังก็กำลังเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ที่มีชื่อว่ากิ้งก่าเพลิง

ยังไงก็ตามมนุษย์ส่วนใหญ่ก็ยังไม่ได้คลาส 2 กันเลยแถมพวกเขายังไม่ได้มีเกราะแบบที่ยูอิลฮานใส่อยู่ทำให้พวกเขาต้องคอยวิ่งหลบไฟของกิ้งก่าไปอย่างวุ่นวาย พวกนักเวทย์ที่สามารถจะสร้างโล่ได้จึงฉายแสงกันออกมาทันที

"เฮ้ คุณอัศวินใส่เกราะสุดเท่! คุณไม่เอาเวทย์ป้องกันหน่อยหรอ?"

"ฉันไม่ต้องการ"

จอมเวทย์หน้าหล่อคนนึงได้พูดกับเขาด้วยภาษาอังกฤษ แต่ว่าเขาก็ตอบกลับไปอย่างเย็นชาจากนั้นก็พุ่งออกมา ที่เขาพุ่งออกไปเป็นเพราะว่าได้มีก้อนไฟพุ่งไปข้างหลังของนักรบที่กำลังใช้ดาบสู้กับกิ้งก่าเพลิงอยู่

"อ่า!"

ในตอนที่นักรบได้ร้องออกมา ยูอิลฮานก็เข้ามาป้อกันไฟนั้นเอาไว้ก่อนแล้ว นักรบที่เห็นแบบนี้ก็พยายามจะแสดงความขอบคุณยูอิลฮานแต่ว่าเขาก็พุ่งตัวออกไปในทันทีที่ป้องกันไฟเสร็จแล้ว

[อ๊าาา บันทึก บันทึกของนักรบที่แข็งแกร่ง!]

"ส่งบันทึกของแกมา"

แม้ว่าไฟพวกนี้จะใช้ไม่ได้ผลกับเขาซักนิดเดียว แต่ว่าหากรับมันมากไปก็อาจจะทำให้เกราะของเขาพังได้เช่นกัน ยูอิลฮานได้มองไปที่มันและแทงหอกเข้าไปในปากที่เปิดขึ้นของกิ้งก่าเพลิง

[อ๊าาาา!]

"เฮ้ เสียงนี่มันดูคล้ายมนุษย์เลยนะ"

เนื่องจากว่ามันไม่ได้ติดคริติคอลจึงไม่ได้น่าแปลกใจเลยที่มันไม่ได้ตายไปในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ยังไงก็ตามปากของมันก็ได้ถูกแทงด้วยหอกอยู่ดี จากนั้นยูอิลฮานก็เหวี่ยงตัวมันไปพร้อมๆหอกทันทีทำให้มันไม่สามารถกลับมาสู้ได้อีกต่อไป

"ฮ่าห์"

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 420,198]

ยูอิลฮานได้เหวี่ยงหอกขึ้นไปข้างบนอย่างไม่ลังเลเพื่อที่จะแยกหัวของมันออกมา เขาได้จัดการปลิดชีวิตมอนสเตอร์คลาส 2 ด้วยการโจมตีเพียงแค่สองครั้ง

[อว๊ากกก! นักรบที่แข็งแกร่ง นักรบที่แข็งแกร่งอยู่นั่น!]

[ถ้าหากเราได้กินบันทึกของเขาล่ะก็]

[พวกเราจะวิวัฒนาการ วิวัฒนาการ พวกเราจะวิวัฒนาการ]

ไม่ใช่ว่ามอนสเตอร์ทั้งหมดจะคลั่งในเรื่องของบันทึกและการวิวัฒนาการ แต่ยังไงก็ตามมอนสเตอร์ที่มาจากการล้นของพลังมักจะต้องการสิ่งพวกนี้ พวกมันทั้งน่ากลัวและน่ารังเกียจในเวลาเดียวกัน

นี่มันต่างไปจากอดีตที่พวกเขาจะเป็นฝ่ายล่าบันทึกอยู่ฝั่งเดียวแล้ว ตอนนี้การต่อสู้ระหว่างมนุษยชาติกับพวกนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว

"ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะ คุณนี่แข็งแกร่งจริงๆเลย"

นักรบที่ได้ยูอิลฮานช่วยป้องกันเพลิงเอาไว้ได้เข้ามาขอบคุณเขาหลังจากที่เธอเอาชนะกิ้งก่าเพลิงมาได้ เธอดูจะมีความสามารถในการต่อสู้กับมอนสเตอร์คลาส 2 ได้แล้วด้วยตัวเอง

"ฉันควรจะตอบแทนเรื่องนี้ยังไง....."

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้ตัวเลยจนกระทั่งถึงตอนนี้ แต่ว่าเมื่อได้ยินเสียงพูดก็ทำให้เขาได้รู้ว่าเธอคือผู้หญิง

แน่นอนว่านี้ก็ไม่ได้ทำให้ยูอิลฮานที่มีมาตราฐานสูงเพราะอยู่กับทูตสววค์มาเป็นพันๆปีสนใจแม้แต่นิด

"นับจากนี้ไปเวลาสู้ก็ระวังหลังไว้ด้วยล่ะ"

ยูอิลฮานได้แนะนำออกไปสั้นๆและจากไป แต่ว่าคำพูดของเขาส่งไปถึงนักรบหญิงคนนั้นและปาร์ตี้ของเธออย่างชัดเจน

"เท่จัง"

"เท่อะ"

"เสียงเขาเท่มาก"

ยูอิลฮานรู้สึกอายนิดหน่อย

"ฉันรู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ได้แย่เลย"

[แน่นอนอยู่แล้วถ้าหากว่าคุณซ่อนใบหน้าเอาไว้แบบนี้นะ]

การตอกกลับของเอิลต้าก็เป็นอย่างที่เคยเป็นมาเสมอ และเนื่องจากว่าเธอไม่ได้พูดอะไรผิดยูอิลฮานจึงไม่สามารถจะโต้กลับไปได้ สิ่งที่เขาทำได้ก็คือระบายความโกรธนี้ใส่ศัตรูข้างหน้า

"เข้ามานี่มา!"

แน่นอนว่ามันไม่ใช่แค่การระบายความโกรธเท่านั้น ในเมื่อเขาไม่สามารถจะใช้การซุ่มโจมตีได้แล้วทำให้เขาเลือกจะดึงความสนใจมอนสเตอร์มาที่เขาเพื่อเพิ่มผลงานของตัวเอง เขามั่นใจเลยว่าตัวเขาจะไม่สะดุ้งสะเทือนแน่นอนต่อให้เจอกับไฟของพวกมันพร้อมๆกัน

ยังไงก็ตามไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนสนใจเสืองของเขาที่ไม่มีการเสริมมานาเลย นี่มันเป็นเพราะเสียงการต่อสู้และการพังของตึกมันดังกว่าเสียงของเขาไปไกลโข

[คุณนี่น่าทึ่งจริงๆ ทั้งๆที่ฆ่าพวกมันไปตั้งเยอะแต่คุณก็ยังถูกเมินเฉย]

"เงียบไปเลย"

ฉันล่ะอยากได้สกิลวอร์คลายที่ฉันใช้ได้โดยไม่มีมานาจริงๆ - ยูอิลฮานได้คิดขึ้นอย่างแน่วแน่และพุ่งออกไป

ถ้าหากว่าเขาดึงความสนใจพวกมันมาไม่ได้นั้นก็เหลืออีกแค่วิธีเดียวเท่านั้นก็คือนำความตายไปมอบให้พวกมันด้วยตัวเขาเอง