ตอนที่ 316 ข่าวดีจากเจ้าแดง

ก่อนที่หลี่ หลางจะนำปืนใหญ่สีดำออกมา หลิน ฮวงไม่เคยรู้มาก่อนว่าหลี่ หลางนั้นเป็นผู้ใช้ปืนใหญ่ เป็นสุดยอดมือปินที่จะช่วยเหลือได้มากในการต่อสู้ ดวงตาของหยี่ เยว่หยู่สว่างขึ้นเมื่อเธอเห็นสมบัติบนไหล่หลี่ หลาง เธอมักจะหลงใหลในอาวุธปืนเสมอ อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีพรสวรรค์ในด้านนี้ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้เธออิจฉาพวกมือปืน

หลิน ฮวงและหยี่ เยว่หยู่กำลังรอให้การแสดงเริ่มต้นขึ้นเมื่อหลี่ หลางเปิดฉากยิงใส่ภูเขาไฟ ในไม่ช้า เขาก็ได้ปลุกยักษ์ภูเขาไฟในภูเขาไฟขึ้น เมื่อได้ยินเสียงคำรามของยักษ์ภูเขาไฟ หลี่ หลางก็สามารถบอกได้ว่ามันตัวใหญ่มาก จากนั้นเขาก็ขึ้นขี่อินทรีและถอยออกมาจากปล่องภูเขาไฟ ในไม่ช้า ยักษ์ภูเขาไฟก็ปืนออกจากปล่อง เมื่อหัวของมันโผล่ออกจากปล่อง ในที่สุดหลี่ หลางก็รู้ว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับตัวอะไร.....

“ยักษ์ภูเขาไฟ…”เขารู้สึกเป็นกังวลเพราะยักษ์ภูเขาไฟมีพลังป้องกันสูงรวมถึงพละกำลังอันมหาศาล จุดอ่อนของมันเพียงอย่างเดียวคือความช้า

“มันคือยักษ์ภูเขาไฟ นายคิดว่าเขาจะสามารถสู้มันได้งั้นหรอ?”หยี่ เยว่หยู่ถามหลิน ฮวง

“ใช้ แม้ว่าการทำลายพลังป้องกันมันจะยากแต่มอนสเตอร์ตนนี้จะช่วยพัฒนาฝีมือเขาได้มาก ด้วยสถานการณ์ที่บีบบังคับ เขาจะค้นพบว่าการโจมตีของมอนสเตอร์ไม่ได้เร็วนัก”หลิน ฮวงอธิบาย

“ครั้งหน้าเลือกมอนสเตอร์ที่ไม่ใช่ธาตุไฟให้ฉันด้วย ฉันเองก็อยากจะฝึกฝนเหมือนกัน”หยี่ เยว่หยู่แนะนำ เธอสามารถฆ่ามอนสเตอร์ธาตุไฟได้โดยง่าย ดังนั้น มันจึงไม่ใช่เรื่องที่ท้าทายต่อเธอเลย

“ได้สิ!”หลิน ฮวงเห็นด้วย

เมื่อเผชิญหน้ากับการท้าทายของหลี่ หลาง ยักษ์ภูเขาไฟจึงเมินเฉย หลิน ฮวงและหยี่ เยว่หยู่ไปโดยสิ้นเชิง  ในไม่ช้า มันก็ถูกหลี่ หลางล่อให้ออกจากภูเขาไฟ มันเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก แม้ว่าทักษะการเล็งเขาจะดี แต่เขาก็ยังไม่ถึงขอบเขตปืน ยิ่งไปกว่านั้น ยักษ์ภูเขาไฟยังมีพลังป้องกันที่สูงมากท่ามกลางมอนสเตอร์ระดับเพลิงสวรรค์และเขาก็ไม่อาจทำลายการป้องกันมันได้

เมื่อกระสุนถูกยิงใส่ยักษ์ภูเขาไฟ มันก็ทิ้งรอยขนาด1-2มิลลิเมตรไว้บนร่างมันซึ่งหายไปแทบจะทันที โชคดี ยักษ์ภูเขาไฟมีสติปัญญาต่ำและเชื่องช้า ดังนั้น หลี่ หลางจึงสามารถหลบการโจมตีและกระหน่ำยิงใส่มันต่อได้ ครึ่งชั่วโมงต่อมาพลังชีวิตของหลี่ หลางก็เกือบจะหมด  เมื่อเห็นว่าเขามาถึงขีดจำกัดแล้ว หยี่ เยว่หยู่ก็ขึ้นขี่นกกระจอกสายรุ้งของเธอ แทงกระบี่ใส่หัวของยักษ์ภูเขาไฟด้วยความเร็วเสียง จากนั้นมันก็ล้มลง

หลี่ หลางชื่นชมและรู้สึกไม่สบายใจเมื่อนึกว่าเขาไม่อาจทำลายการป้องกันของยักษ์ภูเขาไฟได้ ตอนนี้ มันกลับถูกฆ่าโดยหยี่ เยว่หยู่ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เธอเรียกนกกระจอกสายรุ้งกลับและค่อยๆลอยลง หลิน ฮวงรู้สึกงงงวย

“ไม่ใช่ว่าเธอสามารถบินได้เมื่อไปถึงระดับเพลิงขาว?ทำไมเธอถึงยังต้องขี่นกกระจอกสายรุ้งอยู่อีกละ?”

“ฉันยังไม่ได้สร้างสนามพลังชีวิตแรงโน้มถ่วงของฉัน  ฉันจึงยังไม่สามารถบินได้...”หยี่ เยว่หยู่มองหลิน ฮวงด้วยความสับสน

“นายคิดจริงๆงั้นหรอว่าทุกคนจะสามารถบินได้ทันทีเมื่อไปถึงระดับเพลิงขาว?”

หลี่ หลางมองหลิน ฮวงด้วยสีหน้าของผู้มีความรู้

“อ้าว ไม่ใช่งั้นหรอ?”หลิน ฮวงมักจะคิดเสมอมาว่ามนุษย์หลุดพ้นทุกคนสามารถบินได้

“แน่นอนว่าไม่!”หยี่ เยว่หยู่ส่ายหัว

“นายจะต้องรอให้พลังชีวิตนายเสถียรก่อนจะสร้างสนามพลังชีวิตขึ้น มนุษย์จะสามารถบินได้ก็ต่อเมื่อทำลายกฏแรงโน้มถ่วงลง พลังชีวิตฉันยังไม่เสถียร  ดังนั้นฉันจึงยังไม่อาจสร้างสนามพลังชีวิตได้”

“นายไม่รู้เรื่องนี้ได้ไงกัน?มันเป็นเรื่องทั่วไปเลยนะ?หากมันเป็นอย่างที่นายกล่าวจริงๆ ทำไมนายไม่คิดเสียเลยละว่ามอนสเตอร์หลุดพ้นทุกตัวสามารถบินได้?”หลี่ หลางหัวเราะใส่หลิน ฮวง

“อ่า งั้นนั่นก็หมายความว่า...มอนสเตอร์หลุดพ้นที่ยังไม่อาจบินได้ก็เพราะพวกมันยังไม่รู้วิธีสร้างสนามพลังชีวิตสินะ?”หลิน ฮวงเข้าใจทันที

“ไม่ว่าจะเป็นมอนสเตอร์หรือมนุษย์ สิ่งมีชีวิตที่อยู่ต่ำกว่าระดับกึ่งเทพจำต้องสร้างสนามพลังชีวิตของพวกเขาก่อนเพื่อทำลายแรงโน้มถ่วง สำหรับมนุษย์ การสร้างสนามพลังชีวิตจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย1-2สัปดาห์ ดังนั้น หากไม่มีคำชี้แนะจากมนุษย์ในการสร้างสนามพลังชีวิต มอนสเตอร์ที่ไร้สติปัญญาจะไม่สามารถบินได้”หยี่ เยว่หยู่อธิบาย

“คุณฟู่ๆไม่ได้บอกนายงั้นหรอ?”

“โอ้...ไม่ เขาไม่ได้บอก ฉันเพิ่งจะมาเป็นศิษย์เขาได้ไม่นานและใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการฝึกด้วยตัวเอง ยังมีเรื่องราวอีกมากที่ฉันต้องเรียนรู้ เมื่อไหร่ที่ฉันมีคำถาม ฉันก็จะถามเขา”หลิน ฮวงอธิบาย

“ฉันอิจฉานายมาก!อาจารย์นายกลับสอนนายมาแบบนั้น  ฉันเนี่ยนะถูกอาจารย์หวดด้วยไม้กระบองมาตั้งแต่เด็ก”หลี่ หลางแสดงความอิจฉาต่อหลิน ฮวง

“ดูเหมือนว่าการปล่อยให้นายฝึกด้วยตัวเองจะเป็นวิธีการเรียนรู้ที่ดี หากฉันทำมันตั้งแต่เด็ก ฉันคงเป็นระดับเพลิงขาวไปแล้ว....”

“เว่อร์ไป!”หยี่ เยว่หยู่มองบนใส่หลี่ หลาง

“นี่ได้ผลกับอัจฉริยะอย่างหลิน ฮวงเท่านั้น หากนายทำอย่างเขา นายอาจจะยังไม่ถึงระดับเงินด้วยซ้ำไป”

หลี่ หลางต้องการจะเถียงกลับแต่เขาก็ไม่อาจพูดสวนได้ เขาเป็นคนขี้เกียจและหากไม่มีใครบางคนคอยชี้แนะเขาในทุกๆวัน เขาคงจะไม่สามารถมาถึงจุดๆนี้ได้ เขาจึงตัดสินใจที่จะเงียบ

“เยว่หยู่ ช่วยฟื้นฟูพลังชีวิตเขาหน่อย หากเรารอให้เขาฟื้นฟูพลังชีวิตด้วยความเร็วปกติ  วันนี้เราคงฆ่ามอนสเตอร์ได้เพียงสองตัว”เมื่อเห็นสภาพของหลี่ หลาง หลิน ฮวงก็คิดว่าเขาต้องใช้เวลากว่า10ชั่วโมงเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิตเขาให้เหมือนเดิม

“ได้เลย!”จากนั้นหยี่ เยว่หยู่ก็เก็บศพมอนสเตอร์และยอมถ่ายเทพลังชีวิตเธอให้หลี หลาง ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที พลังชีวิตของหลี่ หลางก็เต็มเปี่ยม

“ไปที่ต่อไปกันเถอะ”หลิน ฮวงกล่าวขณะที่อัญเชิญหมึกดำออกมา

ทั้งสามก้าวเข้าไปในประตูและมาถึงตำแหน่งที่สอง

“คราวนี้เป็นตัวอะไรละ?”หลี่ หลางถามเบาๆ

“ทหารอันเดท”หลิน ฮวงยิ้ม

“ทหารอันเดท?!”หลี่ หลางและหยี่ เยว่หยู่ร้องออกมาแทบจะพร้อมกัน

“มันอาจไม่ฆ่าได้ ใช่ไหม?”หลี่ หลางคิดว่าหลิน ฮวงกำลังล้อเขาเล่น

“ในมิตินี้ มอนสเตอร์ส่วนใหญ่จะเป็นธาตุไฟ ทหารอันเดทไม่ถือว่าทรงพลังในระดับเพลิงสวรรค์ แต่มันก็ยังฆ่าได้ยาก ดังนั้นมันจึงเหมาะกับการฝึกของหยี่ เยว่หยู่มากที่สุด”

ทหารอันเดทจะไร้ความเจ็บปวด แม้ว่าหัวมันจะถูกตัด มันก็ยังไม่ตาย ทางเดียวที่จะฆ่ามันคือการทำลายร่างกายทั้งตัวหรือการชะล้างพลังงานอันเดทในร่างมันด้วยพลังบริสุทธิ์

“นายไปก่อนเลย!”หยี่ เยว่หยู่สังเกตเห็นทหารอันเดทสองตัว เธอตื่นเต้นมาก หลี่ หลางยอมสู้กับมันอย่างไม่เต็มใจ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาไม่อาจฆ่ามอนสเตอร์ตนนี้ได้ มันก็ยังดีกว่าการไม่สามารถทำลายการป้องกันของมอนสเตอร์ได้อย่างก่อนหน้า เขาปลอบตัวเอง

จากนั้นหลี่ หลางก็หยิบปืนออกมาและพุ่งใส่ทหารอันเดทขณะที่หลิน ฮวงและหยี่ เยว่หยู่เฝ้าดู ทหารอันเดทเร็วกว่ายักษ์ภูเขาไฟมาก แต่โชคดี มันอ่อนแอกว่ายักษ์ภูเขาไฟ ในไม่ช้าหลี่ หลางก็ปรับตัวให้เข้ากับจังหวะของทหารอันเดทได้และสามารถป้องกันตัวเองได้ ครึ่งชั่วโมงผ่านไป หลี่ หลางก็เริ่มโจมตีมันได้ เป็นการยืนยันว่าวิธีการฝึกของหลิน ฮวงนั้นถูกต้อง เพียงเมื่อเขากำลังสนุก ข้อความก็มาจากเจ้าแดง“นายท่าน ข้าพบมอนสเตอร์ประเภทดาบกลายพันธ์สองครั้งแล้ว!”