ตอนที่ 315 มอนสเตอร์ระดับเพลิงขาวไม่น่ากลัวหรอก

หลิน ฮวงตื่นขึ้นมาตอนเช้าของวันถัดมา  เมื่อเทียบกับสองสามวันที่ผ่านมา วันนี้เขารู้สึกสบายใจกว่ามากด้วยการปลดผนึกไคลี่และไป่ที่ผ่านไปด้วยดี ในขณะเดียวกันไทแรนด์ยังคงอยู่ในระหว่างการปลดผนึกซึ่งอาจใช้เวลาอีกสิบวัน  นั่นหมายความว่าการ์ดมอนสเตอร์ที่เหลืออยู่ทั้งหมดล้วนอยู่ในระดับสุดยอด  เจ้าแดงได้เลื่อนระดับเป็นระดับทอง อย่างไรก็ตามยังคงมีทักษะว่างเปล่าสองอย่างที่ทำให้ไม่มีสิทธิ์ในการปลดผนึก

การปลดผนึกชาโคลจะต้องใช้ดราแคนน่าแต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีมันเกิดขึ้นในมิติบรรพกาล แลนเซล็อตจำต้องฆ่าทาสดาบอีก8ตนเพื่อเลื่อนระดับ หลิน ฮวงไม่ต้องการฆ่ามอนสเตอร์ประเภทดาบตนใดที่ไม่ใช่มอนสเตอร์กลายพันธ์สองครั้งแต่เขาคงจะต้องพึ่งโชคไปกับการค้นหามอนสเตอร์ประเภทดาบกลายพันธ์สองครั้งในมิตินี้ ในทางกลับกัน หลิน ฮวงได้เลื่อนจากระดับทองขั้น2เป็นระดับทองขั้น3 เขาได้บรรลุเป้าหมายในการฝึกแล้ว ดังนั้นสิ่งที่เขาจะได้รับครั้งต่อไปก็ถือเป็นโบนัสสำหรับเขา

หยี่ เย่วหยู่และหลี่ หลางตื่นหลังหลิน ฮวงตื่นมาได้สักพักหนึ่ง พวกเขาทั้งสองคนมาจากตระกูลราชวงศ์ที่มีวิถีชีวิตที่ดีมาตั้งแต่เด็ก ไม่เหมือนกับเจ้าอ้วน ที่จะไม่ตื่นแม้ว่าจะมีใครบางคนมาปลุกเขาก็ตาม จาง ปิง ผู้ที่อยู่ไม่ไกลเองก็ลืมตาขึ้นเช่นกัน เขานั่งอยู่ในจุดเดิมตลอดคืนโดยไม่มีเต็นท์ ดวงตาเขามักจะปิดอยู่ตลอด ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังนอนจริงๆหรือไม่

หลังจากล้างหน้าล้างตา หลิน ฮวงเอาเค้กแช่แข็งออกมา  มันไม่ใช่เค้กแบบเดียวกับที่เขาซื้อในเมืองลั่วซี นี่คือเค้กที่เขาซื้อมาจากเครือข่ายหัวใจก่อนจะเข้ามาในมิติ มันไม่ใช่สาขาหลักในเมืองลั่วซี แต่เป็นสาขาย่อยใกล้กับเมืองหิมะ  แม้ว่าส่วนผสมและสูตรจะเหมือนกัน แต่เขาก็คิดว่ามันไม่อร่อยเท่ากับสาขาหลัก อย่างไรก็ตาม มันก็ยังคงเป็นอาหารว่างที่ดี

เนื่องจากสภาพอากาศในมิตินั้นอบอุ่น หลิน ฮวงจึงไม่อุ่นเค้ก แต่ตัดให้เป็นสี่ส่วนแทน เขามอบให้หยี่ เย่วหยู่ หลี่ หลางและผู้คุมจาง ปิง และของตัวเองหนึ่งชิ้น  จาง ปิงมองมาทางหลิน ฮวง ไม่ได้ปฏิเสธหรือว่ายอมรับน้ำใจของหลิน ฮวง หลิน ฮวงจึงวางเค้กทิ้งไว้โดยไม่ได้พูดอะไร  หากไม่ใช่เพราะหลิน ฮวงผ่านการฝึกแล้ว จาง ปิงคงคิดว่าหลิน ฮวงกำลังพยายามเลียตูดเพื่อเอาใจเขา

หลังจากคิดอะไรไปเรื่อย จาง ปิงก็หยิบเค้กขึ้นมาและเริ่มกินเค้ก หลิน ฮวงจึงหันหลังกลับ หลี่ หลางได้กินเค้กขนาดเท่าใบหน้าเขาจนหมดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันเพิ่งจะผ่านมาเพียง10วินาทีที่เขาได้รับเค้ก และเขาก็มองมาที่หลิน ฮวงด้วยสายตาราวกับลูกหมา

"นายมีอีกไหม?"

"ไม่ พวกเราได้กันคนละชิ้นเท่านั้น" หลิน ฮวงเริ่มตักเค้กเข้าปาก หลี่ หลางมองไปที่เค้กแช่แข็งในมือของหลิน ฮวงและน้ำลายไหล หลังจากนั้นหลิน ฮวงก็ตัดสินใจยอมให้เขา เขาหยิบเค้กชิ้นอื่นออกมาและส่งให้หลี่ หลาง เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารำคาญ

หลี่ หลางจัดการเค้กด้วยส้อมจนเละเทะ บ่นพึมพำขณะที่เค้กเต็มปาก "นายไปซื้อมันมาจากที่ไหนเนี่ย? แ*งโคตรอร่อยเลย!"

หยี่ เย่วหยู่มองพวกเขาขณะที่หลี่ หลางถามคำถาม ดูเหมือนเธอเองก็ต้องการจะรู้คำตอบเช่นกัน

"พวกนายสามารถหาเค้กแช่แข็งนี้ได้จากเครือข่ายหัวใจ ถ้าพวกนายไม่รีบจงไปซื้อมันจากสาขาใหญ่ในเมืองลั่วซีพวกนายขะได้ชิมเค้กที่รสชาติดีที่สุด ฉันรีบซื้อมันก่อนที่จะเข้ามาในนี้ฉันเลยซื้อมันมาจากสาขาย่อย แต่ก็ไม่อร่อยเท่าที่สาขาใหญ่หรอก"หลิน ฮวงตอบด้วยรอยยิ้ม

ทั้งคู่จดจำสิ่งที่หลิน ฮวงบอก ทั้งคู่ดูจะชื่นชอบเค้กจริงๆ  พวกเขาทานอาหารเช้าเสร็จตอน 7.30 น. พวกเขาเก็บเต็นท์ก่อนจะบอกลาผู้คุม จาง ปิงและจากไป

...

ผู้ชายสองคนและผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวออกมาจากประตูสีดำที่ด้านใต้ภูเขาไฟ ผู้นำคือชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะอายุ 16 หรือ 17 ปี ไว้ผมสั้นสีดำ เขาดูหล่อเหลาและดูไม่เป็นอันตราย ในขณะเดียวกันชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอายุประมาณยี่สิบปี แต่จริงๆแล้วอายุเพียง 19 ปี สูงกว่า 1.8 เมตร เขาสวมชุดสูทสีขาว ผมเขาถูกหวีอย่างดีขณะที่สวมรองเท้าหนังขัดเงา เขาดูเป็นผู้ชายที่มีสไตล์ หญิงสาวเพียงคนเดียวในกลุ่มกำลังสวมชุดเครื่องแบบของกองทัพพร้อมกับรองเท้าบู๊ต อย่างไรก็ตาม มันก็เห็นได้ชัดว่าเธอมีร่างกายเพรียวและเรือนขาที่ยาว

ทั้งสามคนคือหลิน ฮวง หลี่ หลางและหยี่ เย่วหยู่ที่เคยมาปฏิบัติภารกิจที่นี่

"วันนี้เรามีอะไรต้องทำบ้าง?" หลี่ หลางมองไปรอบ ๆ และถามหลิน ฮวง

"ล่ามอนสเตอร์ แน่นอน มันย่อมต้องมีเหตุผลที่ว่าทำไมผู้คุมจึงบอกให้เราฆ่ามอนสเตอร์ระดับเพลิงสวรรค์" หลิน ฮวงเตือนพวกเขาถึงสิ่งที่ผู้คุม จาง ปิงเคยกล่าวไว้ก่อนหน้า

"นอกจากนี้หยี่ เย่วหยู่เองก็เลื่อนเป็นระดับเพลิงสวรรค์แล้ว ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องรักษาสมดุลและสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง การต่อสู้คือวิธีที่เร็วที่สุด”

"ฉันเห็นด้วย" หยี่ เย่วหยู่พยักหน้า

“หลิน ฮวงพูดถูก ฉันจำต้องใช้เวลาเพื่อรักษาสมดุลร่างกาย นอกจากนี้ฉันยังต้องการประสบการณ์ในการต่อสู้เพื่อปรับตัวให้เข้ากับร่างกายที่เปลี่ยนไปและพลังชีวิตใหม่ด้วย”

"เธอมีอะไรต้องทำ แต่ฉันล่ะจะทำอะไร?" หลี่ หลางถามในทันที เขาไม่ต้องการที่จะอยู่เฉยๆ

"นายจะเป็นคนโจมตีคนแรก ถ้านายไม่สามารถเอาชนะมอนสเตอร์ได้ ก็ให้หยี่ เย่วหยู่ทำ" หลิน ฮวงหัวเราะ

"นายต้องการให้ฉันต่อสู้กับมอนสเตอร์ระดับเพลิงสวรรค์ด้วยตัวเองหรอ?!" หลี่ หลางร้องอุทานด้วยความตกใจ

"ใช่แล้ว! นายสามารถทำได้!" หยี่ เย่วหยู่ยิ้มกว้าง

"นายอยู่ห่างจากขอบเขตปืนเพียงหนึ่งก้าว ถ้าไม่มีแรงกดดัน นายจะต้องอยู่แค่นั้นตลอดไป มอนสเตอร์ระดับเพลิงขาวไม่น่ากลัวอย่างที่นายคิด ไม่มีอะไรต้องกลัว นายจะเข้าถึงมันได้หลังการต่อสู้  ยิ่งไปกว่านั้นถ้านายไม่สามารถทำได้ นายก็ยังมีพวกเรา "หลิน ฮวงปลอบใจเขา

"มอนสเตอร์ระดับเพลิงขาวไม่น่ากลัวหรอก ... มันสำหรับอัจฉริยะอย่างนายต่างหาก" หลี่ หลางตอบ

"ฉันได้เลือกเหยื่อตัวแรกให้นายแล้ว" หลิน ฮวงยิ้ม

"มันคืออะไร?" ดูจากรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของหลิน ฮวงแล้ว หลี่ หลางรู้สึกได้เลยว่าการต่อสู้ครั้งแรกของเขาไม่ใช่เรื่องง่าย

"มันอยู่ในภูเขาไฟ" หลิน ฮวงชี้ไปที่ภูเขาไฟที่อยู่ถัดจากพวกเขาไป

"มีควันพุ่งออกมาจากมัน ... มันเป็นภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิด พวกนายทั้งสองคนต้องการให้ฉันไปฆ่าตัวตายหรือไงกัน?" หลี่ หลางกล่าวขณะที่เขามองไปที่ภูเขาไฟที่อยู่ถัดไปจากพวกเขา

"ทำไมนายไม่ลองล่อให้มอนสเตอร์ตัวนี้ออกมาดูล่ะ?" หยี่ เยว่หยู่กลอกตาของเธอ

"อย่าใช้ระเบิดนิวเคลียร์ นายจะไม่ได้ฝึกตัวเองถ้ามอนสเตอร์ตายจากการระเบิด"จากรอยยิ้มของหลี่ หลาง  หลิน ฮวงก็รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"โอ้ อย่างงั้นก็ได้ ... " หลังจากที่แผนการของเขาถูกจับได้ หลี่ หลางก็เรียกอินทรีของเขาออกมาอย่างไม่เต็มใจและบินไปทางปล่องภูเขาไฟ....