ตอนที่ 44 ปะทะหม่าหลาง

จักรพรรดิปรุงยาแห่งวิถีสวรรค์ ตอนที่ 44 ปะทะหม่าหลาง

 

“ขอ...ยาถอนพิษ!” หลิงจงควั่นครางโหยหวน ผงสลายปราณไม่ใช่แค่สลายปราณก่อเกิด แต่ยังมีพิษร้ายแรงที่คอยกัดกร่อนอวัยวะภายในอีกด้วย ซึ่งทำให้มันต้องร้องโหยหวนอย่างทุกข์ทรมาน

 

ไม่รู้ว่าหลิงจงควั่นพูดคำเมื่อกี้กับหลิงฮันหรือหม่าหลาง หรือบางทีอาจจะทั้งคู่เลยก็ได้

 

แต่หลิงมู่เหยินไม่สามารถพูดได้อีกแล้ว ร่างกายของมันเต็มไปด้วยเหงื่อ ความทรมานที่มันกำลังได้รับอยู่เกินกว่าจะบรรยายออกมาได้

 

หม่ากลางและอู่เชิงไม่ได้สนใจทั้งสองคนนั่นแม้แต่น้อย พวกมันกำลังไปที่หลิงฮันด้วยความตกตะลึง เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าเม็ดยาของเจ้าเด็กนี่สามารถรักษาพิษของพวกมันได้ แต่คำถามก็คือ โลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญถึงขนาดที่เจ้าเด็กนี่จะมียาถอนพิษของผงสลายปราณเตรียมไว้ด้วยเหรอ?

 

หรือว่าเม็ดยานั่นจะมีคุณสมบัติในการรักษาพิษได้หลายชนิด?

 

หลิงฮันหันไปหาหม่าหลางและพูด “ท่านพ่อ ท่านไปจัดการจ้าวแห่งพิษอะไรที่ว่านั่น ส่วนข้าจะรับมือกับหมอนี่เอง”

 

“เจ้าแน่ใจรึ?” หลิงตงซิงเป็นกังวลเล็กน้อย เพราะอย่างไรหม่าหลางก็อยู่ในระดับรวมธาตุขั้นหก และแข็งแกร่งกว่าบุตรของมันที่เพิ่งทะลวงผ่านมายังระดับรวมธาตุมากนัก

 

“ท่านพ่อไม่ต้องเป็นกังวล” หลิงฮันยิ้มอย่างมั่นใจ

 

“ฮึ่ม กองกำลังของข้าเข้ามาได้” หม่าหลางตะโกนออกไป ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว มันเหลือเพียงต้องใช้กำลังบังคับหลิงฮันเท่านั้นแล้ว

 

“ฟุบๆๆ” คนสวมชุดดำสิบคนบุกเข้ามาจากภายนอกห้องโถง พวกมันทุกคนปลดปล่อยจิตสังหารอันแข็งแกร่งออกมา

 

“นอกจากเจ้าเด็กนั่นกับผู้หญิงคนนั้น กำจัดคนอื่นทิ้งให้หมด!” หม่าหลางพูดเสียงดัง มันรู้ดีว่าหลิงตงซิงอยู่ในระดับรวมธาตุขั้นที่เก้า และมีพลังต่อสู้อันน่าเกรงขาม อย่างไรก็ตามมันได้เปรียบในเรื่องของจำนวนคน เพราะงั้นจึงยังมีโอกาสที่จะชนะอยู่

 

“รับทราบ!” คนชุดดำทั้งหมดตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง พวกมันหยิบอาวุธออกมาและมุ่งเป้าไปที่หลิงตงซิง

 

หลิงตงซิงไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย ด้วยพลังของมัน จะถูกจัดการโดยจอมยุทธที่มีพลังระดับรวมธาตุขั้นต่ำเหล่านี้ ที่มีดีแค่เพียงจำนวนคนได้อย่างไร? มันคำรามออกมาและพุ่งเข้าไปยังกลุ่มคนชุดดำ

 

หม่าหลางเดินวนรอบๆหลิงฮันและพูด “ข้ายอมรับเลยว่าเจ้าทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆที่มียาที่สามารถรักษาพิษที่หลอมโดยจ้าวแห้งพิษได้ ข้าคิดว่าเจ้าจะต้องได้รับสมบัติโบราณบางอย่างมาแน่ๆ ไม่เช่นนั้นพลังบ่มเพาะของเจ้าคงไม่ก้าวหน้าเร็วขนาดนี้”

 

“อย่างไรก็ตาม สมบัตินั่นต้องเป็นของข้า!” มันมองไปที่หลิงฮันด้วยความละโมบ

 

แต่หลิงฮันทำเพียงยิ้มตอบและพูด “”สิ่งเดียวที่เจ้าจะได้รับไปคือความตาย!

 

“บัดซบ!” หม่าหลางสาปแช่งและพุ่งเข้าใส่หลิงฮัน มันต้องการจะเผด็จศึกหลิงฮันเพื่อให้หลิงตงซิงยอมแพ้

 

หลิงฮันไร้ความเกรงกลัวและชักดาบออกมาจากฝัก เขาโยนฝักดาบทิ้งพร้อมกับฟันดาบเพื่อปลดปล่อยปราณดาบออกไป

 

“อะไรกัน? ปราณดาบ!” หม่าหลางตกตะลึง มันถอยกลับในทันทีและขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าขยะเช่นเจ้าจะสามารถสร้างปราณดาบขึ้นมาได้! ข้ายิ่งคาดหวังมากขึ้นไปอีกว่าสมบัติที่เจ้าได้รับมาจะต้องมีมูลค่าที่ไม่อาจวัดได้!”

 

“งั้นข้าคงต้องแสดงพลังที่แท้จริงออกไปบ้าง” มันชักกระบี่งอ ออกมาจากเอว กวัดแกว่งสองสามครั้งและปลดปล่อยปราณกระบี่ออกมาเช่นกัน มันทำสีหน้าที่ยิ่งยโสและพูด “เจ้าไม่ใช่เพียงคนเดียวที่สามารถสร้างปราณขึ้นมาได้!”

 

เป็นเรื่องไม่แปลกที่เหล่าคนที่สามารถสร้างปราณขึ้นมาได้จะภูมิใจในตนเอง

 

หลิงฮันส่ายหน้า “เจ้าคิดจะพูดเรื่องไร้สาระไปอีกนานแค้ไหน?”

 

“ฮึ่ม แล้วเจ้าจะเสียใจที่พูดแบบนั้น!” หม่าหลางพุ่งเข้าไปและสะบัดกระบี่ในมือเพื่อสร้างปราณกระบี่ ด้วยพลังระดับรวมธาตุขั้นหกและปราณกระบี่ของมัน พลังที่ปลดปล่อยต้องน่ากลัวเป็นอย่างมาก

 

หลิวอู๋ตงกำหมัดและแสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมาอย่างช่วยไม่ได้

 

นางรู้ดีว่าหลิงฮันแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่หม่าหลางไม่ใช่ฮังฉาน มันมีพลังสูงกว่าหลิงฮันถึงห้าขั้น ในความคิดของนางความแตกต่างขนาดนี้ไม่ใช่สิ่งที่สามารถชดเชยได้ด้วยกระบวนท่าหรือประสบการณ์ใดๆ

 

แต่หลิงฮันมีความมั่นใจมากจนนางไม่สามารถไปห้ามได้ นางทำได้เพียงมองดูอย่างเป็นกังวลและอยากจะเข้าไปสู้แทนหลิงฮัน

 

หลิงฮันเปล่งเสียง‘ฮึ’ออกมา ดาบยาวของเขาฟันออกไปอีกครั้งและปลดปล่อยปราณดาบออกไปสองเล่ม

 

“ปราณดาบสองเล่ม!” ดวงตาของหม่าหลางแทบจะถลนออกมา เจ้าเด็กนี่มีความเข้าใจในวิถีดาบน่ากลัวขนาดไหนกัน? แต่ไม่นานมันก็รู้สึกดูถูกขึ้นมาในใจ ปราณดาบสองเล่มแล้วยังไงล่ะ? มันมีพลังระดับรวมธาตุขั้นหก ไม่ใช่สิ่งที่ปราณดาบสองเล่มจะมากำราบได้

 

มันไม่ดึงกระบี่กลับไปป้องกัน และฟันใส่หลิงฮันอย่างไร้ความปรานี

 

“ตูม!”

 

กระบี่และดาบปะทะกันจนเกิดประกายแสงที่รุนแรง ปราณดาบและปราณกระบี่เองก็ปะทะกันจนสลายไปทั้งคู่ แต่ยังคงมีปราณดาบเล่มหนึ่งที่ไม่สลายไปและพุ่งเข้าใส่หม่าหลาง

 

“ฉัวะ...” เลือดกระจายออกมาจากหน้าอกของหม่าหลาง มันเดินโซเซถอยหลังกลับไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

 

“เจ้าเพิ่งจะทะลวงผ่านมายังระดับรวมธาตุ เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีพลังน่ากลัวขนาดนี้?” มันตกตะลึงเป็นอย่างมาก เมื่อตอนที่ดาบและกระบี่ปะทะกัน มันสามารถประเมินได้ว่าพลังของหลิงฮันอยู่ที่ประมาณระดับรวมธาตุขั้นห้า

 

สามารถก้าวจากระดับหลอมกายาขั้นสองไปยังรวมธาตุขั้นห้าได้ภายในเวลาสองเดือน?

 

หม่าหลางไม่สามารถยอมรับได้แม้แต่น้อย

 

“เพราะข้าเป็นอัจฉริยะยังไงล่ะ!” หลิงฮันกวัดแกว่งดาบและเริ่มโจมตีต่อ

 

หม่าหลางกัดฟันอย่างโกรธแค้น คำว่าอัจฉริยะเป็นคำที่มักจะใช้พูดกับตนเอง พอมันเห็นคนอื่นใช้พูดเยาะเย้ยมันแล้ว มันจึงไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก แต่คู่ต่อสู้ตรงหน้าของมันมีอายุเพียงสิบหกปี กลับสามารถทะลวงผ่านระดับรวมธาตุได้รวมถึงยังสร้างปราณดาบได้ถึงสองเล่ม! หลิงฮันเหมาะสมแล้วกับคำว่าอัจฉริยะ

 

“บัดซบ!” มันไม่เชื่อแม้แต่น้อยว่าขยะอย่างหลิงฮันอยู่ดีๆจะโดดเด่นขึ้นมาได้ มันต้องเป็นเพราะสมบัติลับที่หลิงฮันได้รับมาแน่นอนถึงได้ทำให้ขยะกลายเป็นอัจฉริยะ

 

ด้วยเหตุนี้หม่าหลางจึงยิ่งอยากได้สมบัติที่ว่ามากขึ้นไปอีก

 

 

“มันเป็นของข้า! ของข้า!” ดวงตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดง ความอิจฉาทำให้มันกลายเป็นบ้า

 

“ฟุบ” มันพุ่งเข้าไปและฟันกระบี่ไปพร้อมๆกัน กระบี่ของมันส่องประกายสีแดงสดออกมา

 

“โลหิตล่าสังหาร!” มันตะโกนออกมา นี่คือหนึ่งในสุดยอดทักษะลับของนิกายหมาป่าหินผาที่ไม่มีทางสอนให้กับผู้อื่นเด็ดขาด ทักษะนี้เป็นทักษะระดับเหลืองขั้นสูง!

 

ถ้ามันไม่ใช่ศิษย์รักของอาวุโสเจ็ด มันก็คงไม่มีทางได้รับการสอนทักษะนี้ในขณะที่มันยังอยู่เพียงระดับรวมธาตุเด็ดขาด นี่คือทักษะลับที่สามารถใช้ได้เพียงแค่อาวุโสของนิกาย ทักษะระดับเหลืองขั้นสูงเป็นทักษะที่ดีที่สุดที่พวกมันมี และจากข่าวลือ มีเพียงผู้นำนิกายเท่านั้นที่มีคุณสมบัติในการฝึกฝนทักษะยุทธระดับดำที่มีอยู่ในนิกายเพียงทักษะเดียว

 

กงเล็บหมาป่าหินผา ทักษะยุทธระดับดำขั้นต่ำ มันเป็นที่มาของชื่อนิกายของพวกมัน

 

ประกายแสงที่ส่องออกมาจากกระบี่เยือกเย็นเป็นอย่างมาก ทั้งปราณกระบี่และกระบี่ของจริงได้เปลี่ยนเป็นสีโลหิตและแทงไปยังหลิงฮันจากทั้งสองทิศทาง

 

หลิงฮันตวัดดาบและใช้เพลงดาบอสนีบาตฟาดฟัน ปราณดาบทั้งสองได้พุ่งออกไป พลังของมันไม่ได้ด้อยไปกว่าทักษะของหม่าหลางแม้แต่น้อย เพียงแค่การจัดการหม่าหลาง หลิงฮันไม่จำเป็นต้องใช้พลังทั้งหมดหรือใช้ปราณดาบทั้งสี่เล่ม

 

“ปังๆๆๆ” กระบี่และดาบปะทะกับอย่างต่อเนื่อง พลังและปราณดาบของหลิงฮันเป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด ทุกๆครั้งที่แลกเปลี่ยนกระบวนท่ากัน หม่าหลางจะต้องถูกปราณดาบเข้าโจมตี ทำให้เกิดบาดแผลขึ้นบนร่างกายอยู่เรื่อยๆ

 

หม่าหลางทั้งตกใจและตื่นกลัว ถ้ายังคงเป็นแบบนี้ต่อไป หลิงฮันจะต้องทำให้มันพ่ายแพ้ไปอย่างช้าๆแน่นอน

 

“อู่เชิง ช่วยข้าด้วย!” มันตะโกนดังออกไป

 

*ติดตามข่าวสารได้ที่ เพจ*