ตอนที่ 165 แผนการในงานจัดเลี้ยง (FREE)
ห้องนี้อยู่ใกล้กับส่วนที่จัดงานเลี้ยง
เหตุที่ห้องนี้อยู่ใกล้งานเลี้ยงนั่นก็เพราะ เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ถูกงูพิษกัดแล้วกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด นางจะได้รีบเปิดประตูเข้ามาได้ง่ายๆ
ดังนั้นเมื่อ ปิง หยาง ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผล แขกในงานเลี้ยงด้านนอกเองก็ได้ยินทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็น ราชาต้วน หรือแม้แต่ขุนนางฮัน ก็ได้ยินเรื่องทั้งหมด
แม้แต่ ฉือ กูเหยียน ที่กำลังอ่านตำราอยู่ที่ลานกว้างก็ได้ยินเสียงร้องของ ปิง หยาง ดวงตาของนางจ้องมองไปทางห้องของ ปิง หยาง ด้วยความอยากรู้
"เจ้าสารเลวนั้น ...เขาทำอะไรกับ ปิง หยาง กัน "
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ ปิง หยาง อาจจะถูก ฟาง เจิ้งจือ บงการอะไรบางอย่าง อะไรทำให้ ปิง หยาง ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดได้ขนาดนี้กัน?
เมื่อ ราชาต้วนและ ฮัน ฉางเฟิง ได้ยินเสียงร้องของ ปิง หยาง พวกเขาก็หันมองหากันอย่างรวดเร็ว ทั้งสองเห็นถึงเจตนาที่ร้ายกาจในแววตาของอีกฝ่าย
ส่วนแขกคนอื่นๆต่างให้ความสนใจกับห้องที่มีเสียงร้องดังออกมา
ที่ห้องนั้น พวกเขาเห็นเหล่าคนรับใช้ต่างคุกเข่าอยู่ที่หน้าประตูห้อง
พวกเขาไม่รู้เลยว่า มีอะไรเกิดขึ้น
แต่…
แต่พวกเขาได้ยินเสียงของนางที่ว่า "ฟาง เจิ้งจือ ข้าจะฆ่าเจ้าซะ! "
ดังนั้นสายตาของพวกเขาจึงจับจ้องไปทางชายหนุ่มในชุดสีน้ำเงินที่อยู่ด้านหน้าของประตูห้อง ชายคนนั้น ฟาง เจิ้งจือ
...
ฟาง เจิ้งจือ ที่พึ่งหนีออกมาเขาก็ได้ยินเช่นกัน เขาอยากรู้จริงๆ ว่าหญิงสาวที่อยู่ในห้องนั้น นางคือใคร?
ทำไมนางถึงรู้จักชื่อของเขา?
เขารู้จักนางหรือ?
ขณะที่กำลังคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็พยายามนึกถึงลักษณะของหญิงสาวในห้อง เขาไม่สามารถเอาความคิดที่ว่า เขาอาจจะเคยเจอนางมาก่อนออกไปจากหัวได้เลย ดวงตาที่สดใสที่ดูคุ้นเคยยิ่งนัก
แน่นอนว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้มีเวลามากพอที่จะมานั่งคิดเรื่องพวกนี้
ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าเขาสำคัญกว่า
เขาเห็นเหล่าคนรับใช้ ทหารยามอยู่เต็มไปทั่วด้านหน้า
พวกเขาไม่ได้คุกเข่าลงให้กับเขาแน่ๆ
จากนั้น ...
มีอย่างนึงที่เป็นไปได้คือ พวกเขาคุกเข่าลงให้กับหญิงสาวที่อยู่ในห้อง
มันเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ง่าย หลายวันมานี้ที่ได้เตล็ดเตร่ไปในเมืองทำให้เขารู้ถึงระบบวรรณะของโลกใบนี้
นึกถึงสิ่งที่เขาได้รับการปฏิบัติที่หน้าประตูบ้าน เมื่อหญิงสาวนางนั้นตกหลังม้า ทุกๆคนถึงกับตกใจ และหลังจากที่หญิงสาวคนนั้นวิ่งไปที่ห้องของนาง และทุกคนต่างวิ่งตามไป
ตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก เขาคิดเพียงแค่ว่านักกายกรรมสาวทำการแสดงผิดพลาด และตกจากหลังม้าจึงวิ่งหนีไป
เมื่อคิดย้อนไปเขาก็รู้ชัดเจนมากขึ้น
หญิงสาวคนนั้นไม่ใช่นักกายกรรม นางเป็นเจ้าของบ้าน ปิง หยาง
นั่นสามารถอธิบายเรื่องทั้งหมดนี้ได้
ดังนั้นสถานการณ์ตอนที่นางตกหลังม้าแล้วเปียกโชกไปทั้งตัว พวกเขาก็ตื่นตกใจ หลังจากที่ตามมาจนถึงห้องพักนี้พวกเขาก็คุกเข่าลงไม่กล้าที่จะลุกขึ้น
ท่าทางของคนพวกนี้เหมือนกับว่าพวกเขากำลังรอรับโทษจากความผิดพลาดในการดูแลผู้เป็นนายของตน
นายหญิงตกลงจากหลังม้า..
ในฐานะคนรับใช้ของนาง พวกเขาบกพร่องในหน้าที่การช่วยเหลือนางในยามฉุกเฉิน
นี่คือความผิด!
โลกนี้ แม้ว่าจะเป็นความประมาทของหญิงสาวที่ตกจากหลังม้าเองก็ตาม เหล่าคนรับใช้จะต้องคุกเข่าลงเพื่อขอให้อภัย
นี่เป็นการแบ่งแยกระหว่างชนชั้นต่ำและชนชั้นสูง
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ชอบสังคมชั้นวรรณะนี้ ในสังคมแบบนี้คนใช้ที่ดีอาจจะต้องจบชีวิตลงเพราะความไม่พอใจของผู้เป็นนาย
ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล
เขาเป็นคนที่เกิดบนภูเขา
แม้ว่าจะมีพรสวรรค์ มากแค่ไหน เหล่าตระกูลชั้นขุนนางหรือพวกเจ้าหน้าที่ชั้นสูงจะไม่มีทางรับรู้เรื่องของเขาเลย พวกเขาหลงในความเหมาะสมของพวกเขาเอง มันเป็นความเย่อหยิ่งที่ลึกลงไปถึงกระดูกดำ
ไม่เคยมีใครในตระกูลชั้นสูงที่จะป่าวประกาศหรือยอมรับว่าชาวภูเขาจะมีสถานะเท่าเทียมกันกับพวกเขา
เช่นเดียวกันกับมนุษย์ที่มองดูสุนัข ไม่ว่าสุนัขจะฉลาดมากขนาดไหน มันก็เป็นแค่สุนัข สำหรับมนุษย์แล้วมันก็เป็นได้แค่สุนัขที่ฉลาดเฉลียว แต่ก็ไม่ใช่มนุษย์อยู่ดี
ในสายตาของตระกูลชั้นสูง ชาวภูเขาก็ไม่ต่างอะไรไปจากสุนัข
ยุคที่แตกต่างสร้างโลกที่แตกต่าง
ฟาง เจิ้งจือ เข้าใจกฎนี้ดี หัวหน้าหมู่บ้านภูเขาทางใต้ เมิ่ง ไป่ และ หลี่ จ้วงฉือ เองก็เข้าใจถึงกฎข้อนี้ดี พวกเขาจึงพยายามฝ่าฟันทุกอุปปสรรคเพื่อเข้าร่วมการทดสอบกฎแห่งเต๋า
พวกเขาต้องการที่จะต่อสู้กับชะตากรรมของตัวเอง
ผ่านการทดสอบกฎแห่งเต๋า เพื่อที่จะอยู่เหนือคนทั่วไป!
แน่นอนว่าแนวคิดของ ฟาง เจิ้งจือ ต่างจาก หลี่ จ้วงฉือ และคนทั่วไป เขาเข้าใจถึงกฎข้อนี้ดี แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมรับมัน การแข่งขันนั้นเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและความเหน็ดเหนื่อย
ดังนั้น…
ตั้งแต่เริ่มต้น ฟาง เจิ้งจือ ตั้งใจไว้ว่าจะผ่านการทดสอบกฎแห่งเต๋า มีชื่อเสียงเล็กน้อย หาภรรยาดีๆสักคน
มีชีวิตง่ายเรียบง่ายและผ่อนคลาย
มันเป็นความฝันของเขาเสมอ เพื่อความฝันนี้เขาจำเป็นจะต้องมีสิ่งต่างๆมากมาย เช่น เงินทอง ...
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขากำลังเผชิญ เรื่องที่เป็นปัญหา
ชีวิตของเขาจะวุ่นวาย
เพราะ…
หลังจากที่สิ้นเสียงกรีดร้องในห้อง ฟาง เจิ้งจือ ก็สังเกตุเห็นพวกทหารยามเริ่มลุกขึ้นพร้อมๆกัน
"ชิ้ง!" เสียงของคมดาบที่ออกมาจากฝักดาบนั้นคมชัด
ดาบที่ไม่อาจให้อภัย ดั่งดาวอาทิตย์ที่เร่าร้อน
ความคิดแรกของ ฟาง เจิ้งจือ คือวิ่ง
อย่างไรก็ตามความคิดของเขาก็หายวับไปในทันที เพราะเหล่าคนที่อยู่ในงานต่างก็เดินเข้ามาที่นี่เช่นกัน
ทหารยามพวกนั้นสวมเกราะ แต่อาวุธของพวกเขาต่างกันออกไป แผ่นหลังของพวกเขาสั่นเทา
"หวา!"
ในพริบตาเหล่าพลธนูก็ยกคันธนูขึ้น กำแพงและประตูทั้งหมดถูกปิดกั้นไว้โดยพลธนู
เร็วมาก…
ราวกับว่าพวกเขาเตรียมการอยู่ด้านนอกตลอดเวลา สถานการณ์เปลี่ยนไปเร็วอย่างเหลือเชื่อ
บรรยากาศอืมครึม เจตนาการฆ่าฟันแทรกซึมเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ในที่ไกลมีเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เห็นได้ชัดเลยว่ากองกำลังเสริมกำลังมุ่งหน้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้เลยว่าพวกเขาถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วโดยคำสั่งของ ปิง หยาง
เพียงแต่ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นไปตามแผน ตามแผนทหารยามจะดึงเขาขึ้นจากอ่างอาบน้ำแล้วลากเขาไปทั่วงานต่อหน้าแขก
แต่ตอนนี้…
หน้าที่พวกเขาคือการล้อม ฟาง เจิ้งจือ เอาไว้
ฟาง เจิ้งจือ ตกที่นั่งลำบาก แต่เขารู้ว่าด้วยพลังสะท้อนสวรรค์ของเขาจะหนีออกจากเรื่องนี้ได้ แต่มันก็ช่างไร้สาระ
...
เหล่าเจ้าหน้าที่ และพวกตระกูลชั้นสูงนั่งลงที่จัดงานเลี้ยงโดยไม่ได้ติดใจอะไร
ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเกิดขึ้น
ทุกคนมีความคิดที่ต่างกันออกไป เกี่ยวกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นนี้ พวกเขาก็นึกถึงข่าวลือเมื่อไม่นานมานี้ ปิง หยาง ที่ออกคำสั่งให้ส่งเงินอยู่ทุกๆวัน
ตอนนี้ ...
นางต้องการให้ ฟาง เจิ้งจือ ตาย
นางจงใจล่อเขาเข้ามาด้วยเงิน
ด้วยอำนาจของนางจำเป็นขนาดจะต้องเสียเวลาและเงินจำนวนมากขนาดนี้เลยหรือ ?
ไม่มีใครเข้าใจเลย แต่ทว่า ปิง หยาง สามารถฆ่า ฟาง เจิ้งจือ เพื่อทำให้แขกพอใจ
ราชาต้วน เหล่ตามองเล็กน้อย
ฮัน ฉางเฟิง เผยรอยยิ้มเล็กๆที่ไม่อาจมองเห็นจากที่ไกลๆ ถ้า ปิง หยาง กำจัด ฟาง เจิ้งจือ เสียทีนี้ เขาก็จะไม่ได้เข้าร่วมการทดสอบระดับจักรพรรดิ
สำหรับเขาแล้วแบบนี้มันจะเป็นการดีกว่ามาก
...
ฟาง เจิ้งจือ จะยอมจำนนแต่โดยดีเลยงั้นรึ?
ไม่อย่างแน่นอน
แม้ว่าพวกทหารยามจะมีทั้งดาบ และธนู แต่มันจะกำจัดเขาได้จริงรึ ?
ฝนลูกธนูถูกยิงกระหน่ำมาที่เขา เขาไม่สามารถที่จะป้องกันการโจมตีทั้งหมดนี้ได้ แม้ว่าจะเป็นพลังของเขาก็ตาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกธนูสีขาวพวกนั้น กลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้นรู้ได้แม้จะอยู่ในระยะไกล พวกมันแตกต่างจากลูกธนูในป่าเขาอย่างสิ้นเชิง
เส้นทางด้านหน้าก็ถูกปิดกั้น
หนีไม่ได้ เหลือเพียงตัวเลือกเดียวคือหันหลังกลับ
ดังนั้น ภายใต้สายตาของเหล่าทหารยาม และตระกูลชั้นสูงนับไม่ถ้วน ฟาง เจิ้งจือ นับ 1-8 ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปในห้องอีกครั้ง ...
...
ปิง หยาง คิดว่าเขาเป็นคนที่ไร้ยางอาย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะไร้ยางอายขนาดที่จะกลับเข้ามาอีกครั้งได้
นางไม่ทันตั้งตัว ไม่มีแม้แต่เวลาให้กระโดลงไปในอ่าง
สายตาสบกันอีกครั้ง
ปิง หยาง มองเห็นถึงความสิ้นคิดบนใบหน้าของ ฟาง เจิ้งจือ ที่พร้อมจะแตกดับกับนาง จากนั้นจิตใจของนางก็นึกไปถึงบทสนทนาระหว่างนางกับพี่ชาย
"ข้าจะฆ่าเขา!"
"แต่เจ้าไม่สามารถเอาชนะเขาได้ เขาเข้าถึงระดับของสะท้อนสวรรค์แล้ว "
ใช่ ฟาง เจิ้งจือ นั้นเข้าถึงระดับสะท้อนสวรรค์แล้ว แต่นางอยู่ในระดับผนวกดาราเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น…
สาวรับใช้ทั้งสองข้างหลังก็ไม่ได้เข้าถึงวิถีเต๋าด้วยซ้ำ..
เพจหลัก : Double gate TH