ตอนที่ 164 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน (FREE)

ในขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ พยายามมองผู้หญิงคนนั้นให้ชัดเจน แต่นางกลับเอามือทั้ง 2 ข้างมาปิดหน้า นางกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบพุ่งเข้าไปในตึกทันที

“อา! เหม็น อึก...”

เกิดเสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นมาภายในกำแพง

น้ำล้างเท้าที่ถูกวางทิ้งไว้กว่า 1 สัปดาห์ ถูกราดลงบนทุกส่วนของร่างกายนาง...มันเป็นความรู้สึกที่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่หลังจากโดนน้ำราดใส่ นางก็ล้มก้นกระแทกกับพื้น

กลิ่นเหม็นที่อยู่บนตัวนางนั้น แทบทำให้นางไม่อยากอาหารไปเลยอีกกว่า 1 สัปดาห์

...

ปิง หยาง วิ่งไป โดยทิ้งรอยน้ำตามทางที่นางวิ่งผ่าน นางไม่ได้อยู่ที่ประตูนาน ทิ้งม้าหิมะขาวไปด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อได้เห็นฉากนี้...

ทุกคนในที่พักของ ปิง หยาง ในที่สุดก็ได้สติ กลุ่มคนรับใช้ รวมถึงชายวัยกลางคนรีบวิ่งไล่ตามปิง หยาง อย่างไม่คิดชีวิต

...

ฟาง เจิ้งจือ มองไปยัง ประตูที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่สักคน เขาผงะไปเล็กน้อย

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมทุกคนต้องไล่ตามผู้หญิงคนนั้นไป? หรือพวกเขาจะบอกทางให้ข้า? งานวันเกิดจริงๆแล้วจัดขึ้นที่ไหนกันแน่?

ช่างเถอะ ตามๆเขาไปก่อนละกัน

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย ถ้าทุกคนตามผู้หญิงคนนั้นไป เขาเองก็ควรตามผู้หญิงคนนั้นไปเช่นกัน

หวังว่าเขาจะไปถูกทาง?

…

ที่ที่ ปิง หยาง ไป นั้นชัดเจน นางต้องการ น้ำอุ่น น้ำสะอาด

ในสวนขนาดใหญ่ มี ดอกไม้ หญ้า ต้นไม้ และแน่นอน มีบ่อน้ำ ซึ่ง ปิง หยาง ไม่เคยกระโดดลงไปในนั้นมาก่อน

มีแขกจำนวนมากอยู่ในงาน หากมีข่าวลือว่า ปิง หยาง กระโดดลงไปในบ่อน้ำขึ้นมา นางยอมฆ่าตัวตาย ดีกว่าจะให้คนทั้งเมืองเหยียน มาหัวเราะเยาะ

ดังนั้น ปิง หยาง จึงตั้งใจวิ่งไปในทิศทางที่มีอ่างอาบน้ำอุ่นเตรียมไว้

คนรับใช้เองก็เช่นกัน พวกเขารู้ดีว่า ปิง หยาง กำลังจะมุ่งหน้าไปทางไหน ดังนั้นพวกเขาจะต้องไปถึงที่นั่นก่อนที่ หยาง ปิง จะไปถึง และตักสิ่งมีชีวิตนั่นออกจากอ่างน้ำ งูพิษ...

การวิ่งของ ฟาง เจิ้งจือ เองก็ไม่ได้ช้า แต่พวกคนที่อยู่ด้านหน้าของเขาเร่งรีบเหลือเกิน ฟาง เจิ้งจือ จึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเพิ่มความเร็วของเขา

เขาตามไปอย่างรวดเร็ว

“ปึง!”

ประตูห้องถูกเปิดออกโดยสาวรับใช้ 2 คน ด้วยความรวดเร็ว แขกที่อยู่ในงานตอนนี้ทุกคนต่างอ้าปากค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ทหารและเหล่าเด็กรับใช้ที่วิ่งตามไป ต่างหยุดนั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้อง

ปิง หยาง พุ่งเข้าไปทันที

สิ่งเดียวที่นางไม่รู้คือ มีใครบางคนตามนางมาด้วย

และแน่นอน คนนั้นคือ ฟาง เจิ้งจือ

ตลอดทางเขาเห็นแขกจำนวนมาก ดังนั้นเขาจึงพอใจมากที่ตามคนกลุ่มนี้มา ยิ่งเข้าใกล้งาน คนก็ต้องยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

เขายังคงสงสัย ทำไมงานเลี้ยงถึงจัดในห้องเล็กๆห้องหนึ่ง ไม่ได้จัดในห้องโถง? ห้องนั่งเล่น?

หรือห้องนั้นเป็นมิติพิเศษ?

ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจโลกนี้เลยจริงๆ เขามาที่นี่เพื่อกิน หลังจากตามกลุ่มคนหนึ่งมา ทันใดนั้นพวกเขาก็นั่งคุกเข่าลงหน้าห้องห้องหนึ่ง พวกเขาไม่ทันสังเกตุเห็น ฟาง เจิ้งจือ ด้วยซ้ำ

เพราะพวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดว่ามีใครตามหลังมาหรือเปล่า

ปิง หยาง เองก็เช่นกัน นางแค่คิดว่าอยากจะอาบน้ำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ดังนั้นหลังจากเข้ามาในห้อง นางจึงรีบถอดชุดออก ทีละชิ้น ทีละชิ้น ทันที

เหม็น...

เหม็นเกินไปแล้ว!

นางทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

ไม่ว่าจะชุดคลุมนอก หรือเสื้อด้านใน ปิง หยาง ถอดมันออกด้วยความเร็วเหนือแสง ณ จุดนี้ นางไม่มีอารมณ์มารักษาท่าทีอันงดงามอีกแล้ว

น่าเสียดายที่ ฟาง เจิ้งจือ เองก็ ตามมาติดๆเช่นกัน

อะไรวะ? พวกเรามาที่นี่เพื่อกินนะ! เจ้าจะถอดเสื้อผ้าไปทำไมกัน?

สายตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นความยุติธรรมขึ้นมา

คุณหนู ปิง หยาง ตอนแรกส่งเงินให้เขา ชวนมางาน และตอนนี้ยังใช้วิธีต่ำๆเพื่อเข้าใกล้เขา

ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีทางให้งานปาร์ตี้จบลงแบบนี้แน่นอน

“หยุดเดี๋ยวนี้เจ้าปีศาจ! ข้าเป็นสุภาพบุรุษพอ ไม่หลงกลแผนเจ้าหรอก!” ฟาง เจิ้งจือ ตะโกน เขาต้องการจะกดดันปีศาจสาวตรงหน้าด้วยพลังแห่งความยุติธรรม

ปิง หยาง ตัวแข็งค้าง

สาวใช้สองคนที่พยายามจะตักงูพิษออกจากอ่างอาบน้ำเองก็นิ่งค้างไปเช่นเดียวกัน

สายตาทั้ง 3 คู่ ค่อยๆหันมาอย่างช้าๆ

จากนั้น พวกเขาทั้งหมดก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่หลัง ปิง หยาง

“ฟาง เจิ้งจือ?!”

ปากของทั้ง 3 คนอ้าค้าง

หน้าของ ปิง หยาง ซีดขาว ไม่ว่านางจะคิดยังไง นางก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงมายืนอยู่ข้างหลังนาง ที่ตอนนี้อยู่ในส่วนของที่พักส่วนตัวได้?

แน่นอนว่ามันไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือ....

นางกำลังเปลือยอยู่

ในขณะที่นางหันหน้ามา ร่างกายย่อมหันตามมาด้วย

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ต้องการจะเห็นฉากแบบนี้ ยังไงก็ตาม เขาได้เห็นร่างอันบริสุทธิ์ผุดผ่องของหญิงสาวไปเรียบร้อยแล้ว

“เจ้า! ต่ำช้าน่าขยะแขยง!” ปิง หยาง เป็นคนแรกที่ได้สติ นางต้องการจะตบตีเขาสักสองสามร้อยที แต่ระหว่างพวกเขายังมีระยะห่างอยู่

ดังนั้นสิ่งที่นางควรทำตอนนี้คือหาที่ซ่อนมากกว่า...

จากนั้น...

นางเห็นอ่างอาบน้ำข้างหลัง และสาวใช้ทั้งสองที่ยืนอยู่เงียบๆตรงนั้น

ปิง หยาง ไม่คิดอะไรมากมาย

ในเมื่อพวกเขายืนนิ่ง แสดงว่างูพิษต้องถูกเอาออกไปหมดแล้ว

นางกระโดดลงไปในอ่างทันที ราวกับภูตตัวน้อยเต้นรำอยู่ในอากาศ

สาวใช้ทั้งสองต่างสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะการเข้ามาของ ฟาง เจิ้งจือ

หลังจากนั้น...

ความรู้สึกของพวกเขาพลันกลายเป็นหวาดกลัวทันที

พวกเขาอยากเตือน ปิง หยาง

อย่างไรก็ตาม เมื่อนางลงไปในน้ำ นางรู้สึกว่าเท้าเหยียบโดนอะไรบางอย่างที่ลื่นๆ ก่อนที่สิ่งลืนๆนั้นจะหันมากัดที่ข้อเท้าของนางด้วยความรวดเร็ว

“อ้า!!!”

นี่เป็นครั้งแรกที่ ปิง หยาง เข้าใจความรู้สึกเจ็บปวดจนอยากตะโกนเรียกบรรพบุรุษของคนอื่นๆขึ้นมา

ราวกับมีดได้แทงลงไปในกระดูกของนาง

ความเจ็บปวดแล่นไปที่สมองและจิตวิญญานของนางอย่างรวดเร็ว

ก่อนหน้านี้ ปิง หยาง ยังคงมีความสุขกับแผนการที่นางวางไว้

แต่ตอนนี้ ทั้งหมดที่นางต้องการคือ...ร้องไห้

สิ่งเดียวที่นางต้องทำในตอนนี้คือ กระโดดออกจากอ่างอาบน้ำ

มันเป็นสัญชาตญานของมนุษย์ที่ต้องการจะหลีกหนีอันตราย

นางกระโจนออกมาจากอ่างอาบน้ำ

ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ ขยายกว้าง

ตอนแรกเขาคิดว่าผู้หญิงตรงหน้าจะฟังคำเตือนของเขาและรู้สึกอับอายขึ้นมา

แต่ตอนนี้ดูเหมือน...

นางไม่สนใจคำเตือน กลับกระโดดขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมแผนการล่อลวงอันชั่วร้าย

อย่างไรก็ตามทุกฉากนั้นเต็มไปด้วยความงดงาม ส่วนโค้งเว้าที่ปราณีต ท่าทีอันสง่างามเมื่อนางยืนบนพื้น

ทุกอย่างช่างน่าตื่นตะลึง

เพียงแต่....

ทำไมนางถึงมีบางอย่างห้อยอยู่ที่เท้า?

ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ จ้องมอง มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เขาไม่รู้จัก แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ ฟาง เจิ้งจือ มีประสบการณ์บนภูเขามากมายและรู้ว่าอะไรเป็นอันตราย

ฟาง เจิ้งจือ พุ่งไปหา ปิง หยาง ด้วยความรวดเร็ว หยิบเอาดาบขึ้นมา

ด้วยความรวดเร็ว งูร้ายถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน

ปิง อย่าง ที่กำลังอยู่ในความงุนงง

เพียงแต่

ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ใกล้นางเกินไป ใกล้จนสามารถมองเห็นทุกซอกมุมของร่างกายนางได้

“ฮือ!”

ปิง หยาง ร้องไห้ คราวนี้นางร้องไห้จริงๆ น้ำตาเอ่อล้นออกมา

ฟาง เจิ้งจือ สับสน เขาช่วยนางนะ ทำไมนางพึ่งมาร้องไห้ตอนนี้ ไม่ใช่ตอนที่ถูกงูกัด?

ขณะคิด ฟาง เจิ้งจือ ก็ก้มลงมองดูที่ด้านล่าง

ใบหน้าของเขาขึ้นสีเล็กน้อย

“โอ้!”

“สถานการณ์มันฉุกละหุก ข้าเลยเหยียบพลาดไปหน่อย!” ฟาง เจิ้งจือ รีบขอโทษทันที จากนั้น

เขาก็รีบพุ่งตัวออกจากห้องไปในทันที

ทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้

จากนั้นไม่นาน ก็ได้เกิดเสียงตะโกนอันดังก้อง ดังจนคนทั่วงานแทบได้ยิน

“ฟาง เจิ้งจือ! ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เพจหลัก : Double gate TH